Dit is de veertiende rit van een rondreis door Duitsland, Oostenrijk, Italië, Slovenië, Kroatië, en Bosnië en Herzegovina. De routes zijn uitgezet en gereden in 2015 door Marc Telkamp.

Nadat je jezelf hebt verwend met een goede nachtrust en een heerlijk ontbijt, wordt het tijd om op de motor te stappen. Niet om je terugtocht naar Nederland voort te zetten, maar juist om deze even een dag uit te stellen. Vandaag maak je namelijk een ronde over een aantal adembenemende bergpassen in het machtige Kärnten.

Je motor voelt wellicht onwennig aan door het lichtere gewicht. De bagage kan achterblijven in het hotel en maakt dat je vandaag maximaal kunt genieten van alle bochten. En die ga je zeker krijgen!

Op naar je eerste bergpas kun je eerst nog even tanken in de vallei richting de Millstätter See. Dit meer passeer je zo dadelijk op je route naar de Nockalmstraße. Rijdend langs de Millstätter See zou je zo het gevoel kunnen krijgen dat je door een van de Noorse fjorden rijdt: de hoge bergen storten zich in de steile kust langs het meer. Bij rp 3 kun je even stoppen langs de kant van de weg om het uitzicht in je op te nemen en foto's te maken.

Direct na de fotostop verlaat je het meer en draai je richting het Noorden. Na het passeren van het skidorp Bad Kleinkirchheim (waar regelmatig World Cup skiwedstrijden worden georganiseerd) begint de klim richting de Nockalmstraße. Eerst even tol betalen bij het tolpoortje (rp 4) waarna direct de klim van ongeveer 800 hoogtemeters begint naar de top van de Nockalmstraße.

Het heerlijke bochtenfeest wordt uitsluitend onderbroken door de eventuele fotostops en een koffiepauze bij de Glockenhütte (rp 6). Je kunt parkeren, recht voor de berghut, op een van de motorparkeerplaatsen. Het uitzicht vanaf hier is indrukwekkend. Mocht je hier langer van willen genieten: in de Glockenhütte heb je kluisjes waar je je motorkleding en helm veilig weg kunt bergen. Dit geeft je de mogelijkheid om makkelijk en onbezorgd een rondwandeling te maken in het natuurgebied. Neem dan ook even de tijd om de Wunschglocke ("Singatzn") te luiden. Het verhaal gaat dat, in het verleden heksen bovenop de berg slecht weer opwekten om het leven van de boeren in de omgeving moeilijk te maken. Op een goeie dag beklom een boerin de berg met een koeienbel. Het geklingel van deze bel joeg de heksen weg, waardoor ze geen slecht weer meer konden opwekken. Sindsdien hangt de bel er permanent. Niet meer zo zeer als afschrikmiddel voor heksen, maar om wensen in vervulling te laten gaan. Voor diegenen, die toch echt geen einde wensen aan hun vakantie, weten wat ze hier te doen staat...

Na deze pauze gaat het bochtenfeest gewoon door. Er lijkt geen einde te komen aan deze heerlijke 34km lange bergpas. Onderweg kun je wederom weer foto's maken op mooie uitzichtspunten. Een daarvan is gemarkeerd als de "Eisentalhöhe", het hoogste punt van de Nockalmstraße (2042m). Vanaf dit punt wordt dan toch echt de afdaling ingezet naar de vallei waar je de L19 en B99 op een hoogte van ongeveer 750m.

Maar wees gerust, deze verbindingsweg stuurt ook aangenaam. De heerlijk slingerende weg is goed geasfalteerd en biedt ruimte om heerlijk heupwiegend richting het tolpoortje van de Malta Hochalmstraße (rp 8) te dansen. Na de verplichte financiële ondersteuning, ter onderhoud van de panoramastraat, begint een schitterende rit naar de Kölnbreinsperre. Over een klim van 14,4 km naar een hoogte van 1.934m bereik je het hoogstgelegen stuwmeer van Oostenrijk. Onderweg kom je een aantal bijzondere plekken tegen. Het gebied staat bekend om de vele watervallen. Twee daarvan zijn prima te bezoeken vanaf de weg en zijn ook met routepunten gemarkeerd. De Melnik waterval (rp 9) is vanaf de weg te zien. De tweede waterval – de Hinterer Maralmfall - is niet direct te zien vanaf de weg, maar is gemakkelijk te bezoeken. Bij rp 10 is namelijk de kans groot dat je voor een rood stoplicht komt te staan. Na het stoplicht staan je een aantal smalle haarspeldbochten en tunnels te wachten. Die zijn zo smal dat je onderweg geen tegenliggers wilt tegenkomen! Vanaf het stoplicht is het een kleine wandeling naar de waterval. Je kunt hier onbezorgd van de waterval genieten, omdat er bij het uitzichtsplatform een klok weergeeft hoeveel minuten het nog duurt voordat het stoplicht op groen springt. Tip: laat al het verkeer aan je voorbijgaan en zorg dat je bij de volgende ronde als eerste bij het stoplicht staat. Zonder verkeer voor je, kun je heerlijk de tunnels en haarspeldbochten naar boven rijden!

Eenmaal boven aangekomen bij de Kölnbreinsperre (rp 12) begint de echte uitdaging. Althans, voor mensen met hoogtevrees: de Airwalk is een glazen balkon temidden van de stuwdam. Met vrij zicht op de afgrond 200m onder je voeten besef je pas goed hoe hoog de stuwdam is... en hoeveel water achter je moet drukken op deze dam. De Engelse uitspraak “ignorance is bliss” is hier ook zeker van toepassing. Mensen die de binnenwerken van de energiecentrale bezoeken leren dat, in de periode dat het gebied achter de dam werd gevuld met water, barsten ontstonden in de damwand. Uiteraard zijn deze hersteld, maar toch...

Alvorens je de weg naar beneden inzet, is het wellicht prettig de adrenaline even te laten wegzakken in het berghotel naast het stuwmeer. Geniet nog even van het stuwmeer en de bergtoppen om je heen waarna je weer terugrijdt naar de B99. Ook al rij je dezelfde weg terug, het blijft een ware belevenis en genot om te rijden.

Via de B99 en een aantal kleinere weggetjes wordt de rit naar het hotel terug ingezet. Onderweg kun je nog even pauzeren bij Gasthaus Kolmwirt en het 3-valleien-uitzicht in je opnemen. Met een beetje geluk en helder weer kun je jouw logeeradres in Sachsenburg in de vallei beneden je zien liggen.

De route krijgt 5 sterren. Het is een absolute topper met een aantal adembenemende bergpassen. Het asfalt is gewoonweg een biljartlaken, de bochten oneindig en de uitzichten schitterend. Waar je ook rijdt en kijkt, het is een lange route vol genot.