Deze route brengt je van Südtirol in Italië via het Oostenrijkse Tirol, het Ötztal en het Inntal naar de plaats Reutte. Dit zijn (motor)regio's waar de toerrijder alle motordromen kan vervullen. De vele kleine, kronkelige bergweggetjes, alpenweiden en pasroutes bieden een bijna onvoorstelbare verscheidenheid aan hoogtepunten. Je gaat een aantal van deze hoogtepunten aan den lijven ondervinden.

Je verlaat het hotel via dezelfde weg als dat je gekomen bent. Kort na de start heb je weer de mogelijkheid de tank vol te gooien mocht dat nodig zijn. De eerste paar kilometer zet je koers naar Cavaleze, waar je begint aan de beklimming van de eerste pas in deze route: De Lavazèpas. De Lavazèpas (Italiaans: Passo di Lavazè) ligt op de grens van de Italiaanse provincies Trente en Zuid-Tirol. Tevens is het de Italiaans-Duitse taalgrens. De Lavazèpas is het gehele jaar geopend.
Vanuit het zuiden begint de weg in Cavalese dat ligt in het Valle di Fiemme. De plaats kwam in 1998 in het nieuws toen een straaljager door de kabels van een bergbaan vloog met 20 slachtoffers als gevolg. Een goede weg gaat via Varena door dichte bossen omhoog naar de top. Onderweg takt er naar rechts een weg af naar de 1431 meter hoge Passo di Pramadiccio (gereden in R06) die naar Stava leidt. De laatste kilometers voor de pashoogte hebben een aanzienlijk hoger stijgingspercentage (tot 12%). Vanaf de pashoogte heeft men uitzicht op de berggroep van de Latemar. Naar het westen loopt een weg naar een andere pas: de Grimmjoch. De afdaling gaat door het Selva di Ega (Eggenwald) omlaag naar Ponte Nova in het Eggental. Onderweg is er zo nu en dan uitzicht op het massief van de Rosengarten.

Nadat je door twee tunnels bent gereden rij je Bolzano in. Eerst een stukje industrieterrein, later door een deel van het centrum. Het is geen straf om door deze stad te rijden, er is genoeg te zien. De vrij smalle straatjes geven af en toe het (drukke) Italiaanse leven goed weer.
Vrij snel ben je er weer uit en rij je weer tussen de groene berghellingen en weilanden. Je zet koers naar de Penser Joch. Deze pas (Italiaans: Passo di Pénnes) is een bergpas in het Italiaanse Zuid-Tirol. De 2211 meter hoge pas vormt de verbinding tussen het Sarntal ten noorden van de provinciehoofdstad Bozen (Bolzano) en het Wipptal bij Sterzing (Vipiteno). Hemelsbreed is de route over de Penser Joch de kortste verbinding tussen Bozen en het Oostenrijkse Innsbruck. In 1938 kwam de huidige weg, met de aanlegging van het deel tussen de top en Sterzing gereed.
De pashoogte is zowel vanuit noordelijke als vanuit zuidelijke richting te bereiken via een goed berijdbare weg. Nabij de top is deze echter af en toe smaller en bochtiger. Vanaf de Penser Joch heeft men een goed uitzicht over de Zillertaler Alpen. Onderweg geweldige groene weidse uitzichten waar de weg heerlijk tussendoor slingert. De beklimming van de Penser Joch is een hele rustige, heel geleidelijk klim je naar de top, waar het de hoogste tijd is voor een kop koffie.

De afdaling van de Penser Joch is er één om te onthouden. Met de juiste snelheid zoef je heerlijk door de vele bochten heen. Veel te snel kom je in het dal aan bij Sterzing-Vipiteno. Daar sla je linksaf om de volgende pas te gaan bezoeken, de Giovopas. Dit is een bergpas in het Italiaanse Zuid-Tirol. De 2099 meter hoge pas verbindt het Passeiertal bij Sankt Leonhard in Passeier met het Wipptal bij Sterzing, dicht bij de Brennerpas. De bochtenrijke weg heeft twintig haarspeldbochten en een totale lengte van 39 km.
Ten noorden van de pasweg liggen de hoge bergtoppen van de Ötztaler Alpen, ten zuiden die van de Sarntaler Alpen. Rondom de pas liggen de toppen van de Jaufenspitz (2483 meter) en de Saxner (2359 meter) en het brede Ratschingstal.
Bijna aan het einde van de heerlijke afdaling over perfect asfalt kom je langs een uitzichtpunt wat een geweldig uitzicht geeft over de Passiria Vallei. Goed plekje om even te stoppen en je ogen goed de kost te geven.

Na San Leonardo in Passiria begint de beklimming van de Timmelsjoch. Al snel kom je in Moso in Passiria waar je wederom een uitzichtpunt genaamd Garnetshebt met een prachtig uitzicht. Staande op de rotsachtige heuvel in de buurt van Stuls, opent zich een prachtig uitzicht naar het dorp Moos en over het uiteinde van de Passeiertal-vallei. Twee granaten, gemodelleerd naar de geologische rotsformaties in het Passeiertal, dienen als tentoonstellingsruimte en uitkijkplatform. Wederom de moeite waard om even te stoppen. En dan begint de lange beklimming van de Timmelsjoch...

De Timmelsjoch (Italiaans: Passo del Rombo) is een 2509 meter hoge bergpas op de grens tussen het Oostenrijkse Tirol en het Italiaanse Zuid-Tirol. De pas verbindt Sölden in het Ötztal met St. Leonhard in Passeier in het Passeiertal richting Meran. De Timmelsjoch scheidt de Ötztaler Alpen van de Stubaier Alpen en is gelegen tussen twee bergtoppen, de Jochköpfl (3141 m) in het noordoosten en de Wurmkogl (3082 m) in het zuidwesten. De pas is veel minder belangrijk voor het verkeer dan de Reschenpas (40 kilometer westelijker) of de Brennerpas (25 kilometer oostelijker). De naam Timmels stamt vermoedelijk af van het Latijnse tumulus, wat heuvel betekent.
Vanuit het zuiden trokken in de prehistorie vanuit het Passeiertal over de Timmelsjoch de eerste bewoners naar het Ötztal. Reeds in 1241 werd de pas als Thymels vermeld. Rond 1320 werd een steil bergpad voor pakezels aangelegd. Het vormde al vroeg een handelsroute voor de koopmansfamilies Fugger en Welser uit Augsburg. In 1897 besloot de Tiroler Landdag tot de aanleg van een weg over de Timmelsjoch, maar andere projecten kregen hierop voorrang.
Door het Verdrag van Saint-Germain uit 1919 liep de grens tussen Oostenrijk en Italië over de pas. In de laatste weken van de Tweede Wereldoorlog in april en mei 1945 trokken grote aantallen soldaten van de Wehrmacht terug naar het Ötztal.
Vlak na de Tweede Wereldoorlog kwam het plan op tafel om een weg aan te leggen over de Timmelsjoch. De Oostenrijkse politicus Eduard Wallnöfer nam daarbij het voortouw. Tussen 1955 en 1959 werd de weg aan de noordzijde aangelegd voor een totale bouwsom van 28 miljoen schilling (omgerekend circa 2 miljoen euro). Het zuidelijke gedeelte vanuit het Passeiertal tot twee kilometer onder de pas was reeds tijdens het bewind van Benito Mussolini vanaf 1933 gebouwd. Bij het sluiten van de alliantie tussen de asmogendheden in 1936 kwamen Mussolini en Adolf Hitler echter overeen de werkzaamheden te staken. Op 7 juli 1959 was de gehele weg aangelegd, maar het duurde nog tot 15 september 1968 voordat de weg in beide richtingen werd opengesteld.
De Timmelsjoch is normaal gesproken vanaf half juni tot half oktober begaanbaar, tussen 7.00 en 20.00 uur. De weg is, vanwege de grote stijgingspercentages, verboden terrein voor vrachtverkeer en vormt voor veel toeristen een geliefd uitstapje per auto of motorfiets. Jaarlijks voert de Ötztal-fietsmarathon over de Timmelsjoch en in 1988 deed ook de Giro d'Italia de pas aan. Timmelsjoch is de hoogste grensovergang van Oostenrijk. Bij het dorp Hochgurgl wordt tol geheven. Een deel van de tol wordt afgedragen aan Zuid-Tirol. Verder is de streek bekend geworden door de vondst van Ötzi, de naam die is gegeven aan de ijsmummie van een man uit de Kopertijd. Twee Duitse amateurbergbeklimmers vonden hem op 19 september 1991 in de Italiaanse Ötztaler Alpen, Timmelsjoch gebied.
Onderweg op de Timmelsjoch zijn er een aantal bezienswaardigheden: De (reeds genoemde) Garnets, Telescope, Transit, Passmuseum, Walkway en Smuggler. Stuk voor stuk interessante plekken om een kijkje te nemen:

- Motormuseum. Bij de tolpoort ligt ook het hoogst gelegen motormuseum van Europa. Recent nog volledig afgebrand, maar ze hebben het in notime weer weten op te bouwen. De architectuur van het museum is al zeer opmerkelijk, maar door de combinatie met de exposities moet je het gewoon gezien hebben - ook als je geen motorrijder bent. Op 3.000 m² worden ongeveer 230 klassieke motorfietsen van ongeveer 100 fabrikanten gepresenteerd samen met enkele auto-rariteiten.
- Garnets: Staande op de rotsachtige heuvel in de buurt van Stuls, opent zich een prachtig uitzicht naar het dorp Moos en over het uiteinde van de Passeiertal-vallei. Twee granaten, gemodelleerd naar de geologische rotsformaties in het Passeiertal, dienen als tentoonstellingsruimte en uitkijkplatform.
- Telescope: Het uitgestrekte gebied onder de Scheibkopf-berg biedt een prachtig 180°-panorama over het natuurgebied Texelgruppe. Een telescoop vestigt de aandacht van de kijker op de Granatkogel (3.304 m) en de Hohe First (3.403 m) die duidelijk afsteken van het eeuwige gletsjerijs.
- Transit: Een oude militaire kazerne uit de jaren '30 werd omgebouwd tot een bijzondere museale ruimte.
Er zijn ongepubliceerde beelden te zien over de aanleg van straten en authentieke hedendaagse getuigenverhoren van mensen uit de Passeier en het Ötztal. De tentoonstelling is bedoeld om de wegenbouwers te herdenken.
- Passmuseum: Het nieuwe Passmuseum aan de Noord-Tiroolse kant steekt als een grillig rotsblok uit in de Zuid-Tiroolse kant en onderstreept het grensoverschrijdende karakter van de Timmelsjoch Experience. De "IJsgrot" in het museum is een eerbetoon aan de pioniers van de Hochalpenstrae en hun opmerkelijke prestatie.
- Een ongeëvenaard panorama opent zich op de plaats van het tolhuisje in Hochgurgl en biedt een prachtig uitzicht over het uiteinde van de Ötztal-vallei en de ontzagwekkende toename van 3000 meter hoge toppen. Een innovatieve loopbrug, die een totaal nieuw en adembenemend perspectief biedt, geeft diepgaande informatie over de omgeving en haar onderscheidende kenmerken.
- Smuggler: Op de plek waar de Timmelsjochweg het eeuwenoude pad van Zwieselstein naar Moos im Passeier kruist, wordt een inloopkubus gecreëerd. Het neemt je mee naar een wereld van avontuur en gevaar, de wereld van de smokkelaars en hun eeuwenoude route over de Timmelsjoch.

Inmiddels rij je in Oostenrijk en zet je koers richting Sölden, bij velen bekend als het skioord. In Sölden heb je de mogelijkheid om de hoogst geasfalteerde punt van Oostenrijk te bezoeken. De Ötztal Gletscherstraße is een Oostenrijkse weg in de deelstaat Tirol. De weg begint in Sölden in het Ötztal, waar de weg zich afsplitst van de hoofdweg door dit dal, de Ötztalstraße (B186).
De weg voert naar de Ötztaler gletsjers Rettenbachferner en Tiefenbachferner. Het deel van de straat dat voert naar de Tiefenbachferner verloopt door de hoogstgelegen tunnel van Europa. Aan het eind van deze tunnel bereikt de weg op een hoogte van 2829 meter het hoogstgelegen geasfalteerde punt van Oostenrijk. Deze weg is in de zomermaanden opengesteld voor gemotoriseerd verkeer (personenauto's en motoren; caravans en aanhangwagens niet toegestaan).
Voor de laatste 8 kilometer naar de top dient tol te worden betaald (zie link voor prijzen). Natuurlijk zijn dit de mooiste kilometers van de Gletscherstraße, dat mag duidelijk zijn. Maar je krijgt er wel wat voor terug. Prima asfalt en geweldige uitzichten over de gletscher. Ze doen hun uiterste best om het ding niet te veel te laten smelten, maar of dat lukken gaat....ik hoop het van harte!

Na Sölden toer je verder door Tirol naar het noorden en krijg je na zo'n 60 kilometer zicht op de laatste pas van deze route, de Fernpas. De Fernpas is een 1212 meter hoge bergpas in de Oostenrijkse deelstaat Tirol. De pas vormt een snelle verbinding tussen Imst in het Inndal en Reutte in het noorden van Tirol. Ook is via deze pas Garmisch-Partenkirchen snel bereikbaar vanuit het westen van het Oberinntal. De Fernpas is gelegen tussen de Lechtaler Alpen in het westen en het Miemingergebergte in het oosten. De Zugspitze bevindt zich 13,5 km ten noordoosten van de pas in het Wettersteingebergte. De pashoogte, die zich iets ten zuidwesten van Ehrwald bevindt, ligt tussen de Grubigstein (2233 m), de Wannig (2493 m) en de Loreakopf (2471 m).
De pas ontstond ongeveer 4100 jaar geleden door een grote aardverschuiving, die de dalen tussen de bergen opvulde. De Fernpas voert over deze bergstorting, langs een aantal meren, waarvan het Blindmeer het grootste is. Over de Fernpas ligt de drukke Oostenrijkse B179, die Reutte via de Lermooser Tunnel met Nassereith en Tarrenz dan wel Imst verbindt. De aansluitende wegen verbinden Garmisch-Partenkirchen (Duitsland), Mieming en Telfs met elkaar. Hierdoor is de pas een van de meest bereden passen in de oostelijke Alpen. Het maximale stijgingspercentage bedraagt 8%, het te overwinnen hoogteverschil 371 meter.
De Fernpas is al vele eeuwen bekend als bergpas. Over de Fernpas liep in de Romeinse tijd de Via Claudia Augusta, die de belangrijkste route tussen Germania en het noorden van Italië vormde.
De pre-Romeinse handel in barnsteen verliep naar verluidt al over de Fernpas. Langs de vele wegen die richting de pas voeren, zijn archeologische vondsten gedaan, die de betekenis van de Fernpas voor de handel tussen de Oostzee en noord Italië en zelfs Griekenland tonen. De Fernpas is de tweede alpenpas op de oude, door de Romeinen gebouwde, Reschenroute. De Romeinen bouwden de reeds bestaande weg uit in de jaren 46/47 na Christus en de weg bleef tot in de late Middeleeuwen in gebruik. Men noemde de weg naar haar ontwerper, Keizer Claudius. De Via Claudia Augusta. Later werd ze ook wel Hogere straat genoemd, in tegenstelling tot de Lagere straat, de bijnaam van de Brennerroute. Lange tijd was de weg de belangrijkste Duits-Italiaanse alpenverbinding, vanwege de relatieve zekerheid ten opzichte van winter- en wateroverlast en het feit dat er nagenoeg geen steile, gevaarlijke weggedeelten waren.

Na deze laatste pas in de route is het nog een klein stukje richting Reutte, waar het eindpunt, Alpenhotel Ernberg te vinden is. Dit is een hotel met een landelijke uitstraling waar ze een prima maaltijd (zowel ontbijt als diner) en een goeie pot bier serveren, en dat alles voor een redelijke prijs. Aanrader!

Veel plezier bij het rijden van deze route!