Rijdend door de 'Kempen' kom je diverse uitzichten en omgevingen tegen waarin één ding centraal staat. Het valt misschien zelfs niet op als je er niet op let, maar eigenlijk rijd je van de ene naar de andere brug...
In het totaal wordt de Kempen doorsneden door maar liefst 7 kanalen en daarbij nog een hoop rivieren van divers formaat.
De rivieren zijn heel erg belangrijk in het kader van de afwatering van de Kempen. De Kempense bodem zit immers vol met klei (vandaar de vele steenbakkerijen en kleiputten her en der verspreid) en het water moet dus langs de oppervlakte worden weggespoeld door een veelvoud van rivieren en kanalen.

De kanalen zijn er ondermeer gekomen om de economische ontsluiting van de regio te garanderen en de steenbakkerijen en zandontginningsgebieden maakten er gretig gebruik van. Want naast de rijkdom van de klei is ook het Kempische witte zand gegeerd, vooral dan door de glasfabrikanten.
Vandaag de dag spelen het water en de waterrijke gebieden van de gehele Kempen een voornamelijk toeristische rol. Vele 'stadsmensen' zoeken het kalmerende effect van de Kempen en zijn waterpartijen op om te ontsnappen aan de 'ratrace'.

In de Kempen kom je dus op zonnige weekend- en vakantiedagen niet alleen regelmatig wat motortoeristen tegen, maar ook anderen die te voet, met de fiets, al kanovarend, zwemmend of zeilend de streek verkennen. Véél volk dus, hou er maar rekening mee....

De route start in Kasterlee, een toeristische topper van formaat. Kasterlee biedt aan eenieder wat wils. Wandelaar, fietser of gastronoom, hier ergens ligt blijkbaar het paradijs... Ook als motorrijder kom je hier uitvoerig aan je trekken. Er zijn dan wellicht geen bergen of scherpe speldjes te vinden, maar de veldwegen zijn fenomenaal (en wellicht ook politiecontrole en flitspaalvrij...). Wel opletten voor de vele wandelaars en fietsers die je op mooie dagen ongetwijfeld tegenkomt.

De markt van Kasterlee en de omliggende straten bieden meer dan voldoende gelegenheid om een ontmoetingsplaats te vinden, al raden wij voor het vertrek zeker café ‘De Valk’ aan. Er zijn wat parkeerplaatsen aan het café zelf en de sfeer is er typisch Kempisch en gezellig. Vanop het terras de motorvrienden aan zien komen onder het genot van een lekkere dampende koffie is nooit slecht…

Kort na vertrek en het verlaten van de markt kan je er ter hoogte van routepunt 3 voor kiezen om eerst de tank nog eens vol te gooien iets verder op de baan. Het eerste tankstation op de route ligt immers 80 kilometer ver. Dit is al meteen een maat voor het formaat van wegen waar we hier van gaan genieten. Op veldwegen zijn immers weinig tankstations te vinden.

Van Kasterlee rijden we eerst richting Tielen en tussen routepunt 4 en 5 vind je het beroemde paracommando-kamp van Tielen. Hier wordt ‘the best of the best’ van het Belgische leger getraind. Je hoeft dus niet vreemd op te kijken als je op een warme zonnige dag een volledig bepakte soldaat langs de weg ziet lopen. Ieder zijn hobby natuurlijk, maar persoonlijk hebben wij er toch liever een motortje onder zitten…

Op routepunt 6 sta je wellicht blij verrast te kijken naar de Tielse watermolen, aangedreven door de rivier de Aa die hier de sterkte heeft gekregen die het nodig heeft om de molen aan te drijven. Heel mooi aangelegd op een typische Kempense hoeve en de moeite van een fotostop waard.
Een volgende stop raden wij u aan op routepunt 7, en zeker als u een ijsliefhebber ben. In België heerst er namelijk een ‘melkquota’ en de boeren mogen slechts een maximum aan melk verkopen om de vergroting van de ‘melkplas’ tegen te gaan. Veel boeren hebben er dus voor gekozen om hun produkten zelf te verwerken en het “’IJssloeberke’ heeft al jaar en dag een reputatie hoog te houden op het vlak van ijs. Overschat uzelf maar best niet… met twee bolletjes ijs van het IJssloeberke kom je écht wel toe.

Na het ’Sloeberke’ vervolgt de route veelal door typische Kempische velden en bossen. Héél erg mooi met tijden en je waant je écht wel ver van de bewoonde wereld soms, al doorkruis je her en der wel de obligate dorpskern.

Traag maar gestaag benader je de Antwerpse metropool, maar daar blijven we gelukkig van weg. Het dichtste benader je ze in Oelegem, een voorstadje van Antwerpen, waar we op het Torenplein voldoende ruime parkeermogelijkheid vinden en een aangename pauzeplek bovendien in brasserie ‘De Leeuw’.

Kort na vertrek en na het rondpunt (rp21) steekt u het Albertkanaal over. Maar liefst 40% van het Vlaamse drinkwater passeert langs dit kanaal. En wanneer u onder de brug doorrijdt van de autostrade ziet u op de linkerkant wellicht enkele masten van zeilboten die daar schijnbaar onverklaarbaar liggen. U gaat er weinig van zien, maar als u water ziet lopen uit de berm links naast u, steekt u toch best even uw vinger in het gaatje… anders loopt één der grootste Vlaamse reservoirs - waarop ook gezeild wordt uiteraard - leeg.

Kort na routepunt 25 passeert u eerst een kanaal, gevolgd door een riviertje, overtrokken bijna door dezelfde brug. U passeert hier het Netekanaal en de Nete zelf.

De Nete is één der grootste Kempische rivieren die zelfs, ondanks zijn beperkte lengte van 76 sterk kronkelende kilometers, voor een groot gedeelte commercieel bevaarbaar is. En daar waar de Nete en de Dijle samenvloeien ontstaat de Rupel die zijn monding vindt in de grote Schelde.

Het Netekanaal neemt niet enkel de bevaarbaarheid van de Nete over daar waar de rivier het even moeilijk heeft, maar ze verbindt bovendien de Schelde met de Maas via het Albertkanaal. Wat je noemt de perfecte parallelweg want hierdoor kunnen schippers het druk bevaren Antwerpen mijden.

Op routepunt 27 kan u desgewenst van de route afwijken en het (mooie) centrum van Lier en de beroemde Zimmertoren bezoeken. Lier is ook de plaats waar de kleine en grote Nete elkaar ontmoeten. Vanzelfsprekend heeft deze samenvloeiing ook de nodige economische welvarendheid met zich meegebracht en in Lier is dit ook méér dan zichtbaar in de mooie gebouwen van de stad. De beroemde Zimmertoren met haar astronomische uurwerk is er maar één voorbeeld van.

Na de passage langsheen Lier kronkelen we samen met de Nete en de Wimp terug in de richting van het Kempische hart en rijden we richting Geel. U rijdt nog enkele malen over de Nete (rp 29 en 32). Kijkt u gerust even naar de wijziging van formaat: naarmate u terugkeert naar de Kempen en de oorsprong van de rivier merkt u dat de rivier terugplooit naar het formaat van een beekje met grootheidswaanzin weliswaar.
Moeilijk te geloven dat enkele kilometers lager op de rivier reeds grotere boten de rivier kunnen gebruiken.
Het geeft u wellicht een goed idee van de afwatering die nodig is om de kleirijke Kempen droog te houden…

Op routepunt 35 ontmoet u het eerste benzinestation op de route, kort erna gevold door een stop bij café Berkemus, een aangenaam cafeetje om de benen even te strekken.
Ter hoogte van routepunt 44 steekt u het Albertkanaal weer over en rijdt u de Geelse omgeving binnen. Een bijzonder aangenaam stukje weg ligt hier op u te wachten…
U passeert de Nete hier nog drie maal (rp 46, 52, 54) om dan via Larum de weg te vinden naar het kanaal van Bocholt naar Herentals. Na het leuke ophaalbruggetje passeert u ‘Thijs’, een gezellig kanaalcafé waar volk van allerlei slag van een ‘pintje’ komt genieten. Heel fijne pauzeplaats langs het water. Als u de kans heeft, luister dan vooral naar de Kempische pocherij aan de toog, hier zijn wellicht al meerdere sterke verhalen de revue gepasseerd.
Het laatste deel van de route beslaat dan nog maar 11 kilometer. U kruist nog even de Nete (rp66) en passeert Keese’s Molen (rp69) alvorens terug aan te komen op de markt van Kasterlee.

Daar kan u wellicht weer een keuze maken uit de vele gelegenheden om gezellig afscheid te nemen van elkaar. Een kleine inside tip echter…. Als u nog niet gegeten heeft en het maagje knort, dan raden wij u ten zeerste ‘In den Kleyne Doorenboom’ aan (gemarkeerd op de kaart). Het ligt niet op de route zelf, maar het is makkelijk te vinden. De spaghetti en lasagne zijn er zo erg lekker dat 'In de Kleyne Doorenboom' hiervoor bijzonder gekend is. Alle andere gerechten schijnen ook lekker te zijn, maar om één of andere reden zijn we hier nog niet aan toegekomen. We kunnen ons er maar niet toe brengen iets anders te bestellen dan die héérlijke spaghetti, ondanks al onze goeie intenties. Hier rijden de ‘locals’ voor om, het is maar dat u het weet….

Genieten van de Kempen en haar waterwegen kan met deze route op een vijf-sterren niveau. Het uitstekende wegdek, de aangename pauzepunten en de mooie Kempische streek en omgeving zijn het meer dan waard, ook al blijft het land vlak en zijn er geen speldjes te bekennen. U maakt kennis met de Kempische gastvrijheid op een heel aangenaam niveau via wegen die meer dan uitnodigend zijn en u meermaals aangenaam verrassen.