De Pyreneeën strekken zich over een afstand van meer dan 450 kilometer uit van de Golf van Biskaje in het westen tot de Cap de Creus aan de Middellandse Zee. De bergketen, met toppen van meer dan 3000 meter, vormt een natuurlijke barrière die het Iberisch schiereiland afsluit van de rest van Europa. De hoofdkam van de bergketen vormt grotendeels ook de staatsgrens tussen Frankrijk en Spanje, terwijl het dwergstaatje Andorra tussen deze beide landen in ligt.
De Pyreneeën vormen voor motorrijders een waar walhalla: Prachtige vergezichten en magnifiek slingerende wegen tussen imposante bergen. Deze route gaat over een deel van die wegen waarbij genieten hoog in het vaandel staat. Vandaar dat mijn waardering voor deze route 5 sterren is.

De route start bij Grand Hotel de France in Pierrefitte-Nestalas, gelegen in de Franse Pyreneeën. Zodra we dit plaatsje uit zijn rijd je over de slingerende D13 door een prachtig groene omgeving. Daarbij kom je door leuke dorpjes waar het af en toe lijkt of de tijd er stil is blijven staan. En doorgaans lijken ze verlaten, maar de auto's voor de huizen vertellen wat anders.

Na een kleine 10 kilometer sla je rechtsaf de D103 op en zet je koers richting Lourdes. Vlak voordat je in deze (wereld)beroemde plaats aankomt kom je langs een tweetal bezienswaardigheden. De eerste is de Pic du Jer. Vanaf dit punt kun je met een eeuwenoud treintje, omhoog getrokken aan een kabel, naar een uitzichtpunt op een hoogte van 900 meter waar vandaan je een prachtig uitzicht hebt over Lourdes.
Ook kun je op deze hoogte een grotwandeling maken. 20.000 jaar geleden, aan het einde van de ijstijd, infiltreerde het water van de smeltende gletsjers en holde de Pic du Jer op de top uit. Rotsachtig puin werd afgezet en blokkeerde de toegang tot de grotten, waardoor een doorgang van slechts enkele meters overbleef. Er werd gewerkt aan het verbinden van de verschillende natuurlijke spleten en holtes onder de Pic. Sinds 1958 zijn de gangen opengesteld voor het publiek. Zie de link onderaan voor meer informatie.
Terug beneden kun je het plein oversteken om het 'Huis van de seismische kennis' te bezoeken. In dit museum kun je alles te weten komen over aardbevingen. Niet het meest leuke onderwerp, maar in het museum wordt het in woord, beeld en beweging uitgelegd. Met behulp van de displays waar je op knoppen kunt drukken om aardbevingen te simuleren en zodoende hun effect op gebouwen te zien, de seismometer waarmee de grondbewegingen worden geregistreerd die zijn gegenereerd door met uw voeten te stampen en niet te vergeten de de aardbevingssimulator waarmee je verschillende historische aardbevingen kunt ervaren. Enorm leerzaam en het personeel is super gemotiveerd om dingen uit te leggen.
Voor meer informatie over openingstijden en entree zie onderstaande link.

Eenmaal weer in het zadel rijd je Lourdes in. Mocht je de behoefte hebben om in het centrum te gaan kijken, dan kun je de borden 'La Grotte' volgen. Volg even later de borden 'P Boissarie' om één van de dichtstbijzijnde parkeerplaatsen te bereiken. Daar vandaan is het een klein stukje lopen richting 'Domaine du sanctuaire de Lourdes', waar de 'Grot van Massabielle' en de 'Basiliek van de Onbevlekte Ontvangenis' te vinden zijn.
Waarom is Lourdes zo beroemd? In 1858 verklaarde Bernadette Soubirous, toen een 14-jarig meisje, tussen 11 februari en 16 juli van dat jaar verschillende verschijningen te hebben gezien van "een witte dame" in de buiten het dorp liggende grot van Massabielle. Achttien verschijningen die niet lang daarna door kerkelijke hoogwaardigheidsbekleders werden beschouwd als die van de Heilige Maagd Maria. Bernadette heeft overigens nooit gezegd dat zij Maria had gezien. Zij sprak van een mooi meisje, ongeveer van haar eigen leeftijd, ongeveer even lang, in het wit, met wie zij oog in oog sprak als waren zij vriendinnen. Zij vroeg wel naar haar naam, maar dan glimlachte de verschijning. Pas op 25 maart bij de 16e verschijning onthulde "Aquero" (zo noemde zij de verschijning) haar naam (in het plaatselijk dialect): "Ik ben de Onbevlekte Ontvangenis". Zij bracht in elk geval deze 'naam', deze zin, die zij niet begreep - hem aldoor repeterend - aan meneer pastoor Abbé Peyramale over, die erdoor van de echtheid van de verschijningen overtuigd raakte. Hoe kon zo'n ongeletterd arm boerenmeisje die alleen onder geestelijken en theologen bekende term kennen?
De witte jongedame vroeg haar boete te doen voor de zondaars, om gebed en om de priesters om een kapel te vragen. Zij liet Bernadette de bron ontdekken en zij moest zich met dat aanvankelijk modderige water wassen .
In 1864 werd er een standbeeld opgericht ter ere van Onze-Lieve-Vrouw van Lourdes bij de plaats van de verschijningen in de grot. Er werd een kapel gebouwd die al spoedig te klein werd en ging dienen als crypte voor de eerste basiliek, de Basiliek van de Onbevlekte Ontvangenis. In de loop der jaren kwamen hier nog twee basilieken bij en verschillende andere gebouwen, die thans alle deel uitmaken van het Heiligdom van Onze-Lieve-Vrouw van Lourdes. (bron: Wikipedia)

Na Lourdes achter je gelaten te hebben rijd je over de Route du Pau/Lourdes (D937) richting het (noord)westen. Na een kilometer of 14 kom je langs de Grotten van Bétharram. Volgens de website (zie link onder) zijn de grotten van Bétharram de mooiste van Europa en zeker de meest nieuwsgierige om te bezoeken: ze bieden bezoekers, door hun verscheidenheid, de sleutel tot de vorming van bijna alle grotten die dood of in volle activiteit zijn.
Het bezochte deel van de grotten strekt zich uit over 2,8 km met een indrukwekkend verval van 80 meter. De ondergrondse loop van de rivier is 3,5 km. Je komt de berg binnen via een natuurlijke opening: het bovenste deel omvat grote kamers die rijk zijn aan afzettingen. De kloof verbindt deze verdieping met die van de rivier. Het onderste deel volgt een natuurlijke kloof, getuige van de werking van het water. Je verlaat via een kunstmatige tunnel gegraven van 1913 tot 1924.
De grotten van Bétharram bevinden zich in twee departementen: je komt binnen via de Pyrénées-Atlantiques en komt er uit via de Hautes-Pyrénées.
Momenteel word je verwelkomd in een grote schaduwrijke parkeerplaats met 500 plaatsen voor personenauto's. Een shuttle brengt je vervolgens naar de ingang van de grotten die 2 km hoger ligt. Na voltooiing van het bezoek stopt het treintje dat je vervoert voor een prachtig gebouw uit 1924. In deze hal worden souvenirs, mineralen, fossielen en ansichtkaarten aangeboden. Het ondergrondse circuit eindigt bij de parkeerplaats voor auto's en bussen.

Je vervolgt de Route du Pau/Lourdes weer en rijd niet veel later richting het zuiden via de D35 en de D126. In dit deel van de route rijd je door het regionale natuurreservaat van het Pibeste-Aoulhet-massief. Dit is een regionaal natuurreservaat in het Pyreneeëngebergte in de regio Occitanie. Het heeft deze status sinds 2012, beslaat een oppervlakte van 5.110 hectare en is sinds de classificatie het grootste regionale natuurreservaat in Frankrijk.
Het reservaat omvat zomerweiden, beboste en rotsachtige omgevingen. Het bos beslaat meer dan 50% van het grondgebied. Het is in ieder geval een geweldige omgeving om doorheen te rijden!

Op een kleine 15 kilometer voor de Spaanse grens rijd je langs het Lac de Fabréges. Als eerste zie je de gigantische dam liggen, één grote bak beton. Als je er onder staat en er tegen aan kijkt, voel je je enorm klein. Leuke plek voor een fotootje.
Even verderop kun je linksaf slaan om de Trein van Artouste te bezoeken. Dat is, volgens de website, de hoogste trein van Europa, de diverse kabeltreinen niet meegerekend. Het spoor is aangelegd in 1924 voor de bouw van een stuwdam, maar wordt sinds de jaren 1930 voor toeristische doeleinden gebruikt. Hij neemt je mee van de Pic de la Sagette (bereikbaar met de gondelbaan vanuit het dorpje Fabrèges) tot het meer van Artouste en de stuwdam.
Het ritje duurt een uur, en trekt door de groene vallei van Soussouéou en vervolgens over de bergflank boven de indrukwekkende afgronden. Bij het eindstation is er een prachtig uitzicht over het dal van Soussouéou, de pieken van Cézy of Amoulat, en op de Arcizette. Een bijzondere reis van 10 km door het hooggebergte: landschappen, flora en fauna… je kijkt de ogen uit!

Bovenop de Col du Portalet steek je de grens met Spanje over. Over de A-136, een prachtige aangelegde weg met adembenemende uitzichten, slingert door dit Spaanse deel van de Pyreneeën. Dit feestje duurt bijna 30 kilometer, zeker geen straf!
Bij Biescas verlaat je de A-136 en verruil je deze voor de N260-a. Op deze weg is het al net zo fantastisch rijden als op de A-136. De ene bocht na de andere dient zicht aan, prachtige uitzichten onderweg maken het genieten compleet.

Langs deze weg tref je ook het Spookdorp Jonovas. Eigenlijk een triest verhaal....
Sinds de jaren vijftig waren ingenieurs van plan hier een dam te bouwen. Bewoners van Javonas en nabijgelegen dorpen werden gewaarschuwd dat ze over een paar jaar hun huizen zouden moeten verlaten. In de jaren 60 nam het bedrijf het serieuzer en maande de lokale bevolking om te vertrekken. Toch bleven velen in hun mooie dorp wonen. Het was immers hun thuis.
Dit maakte het bedrijf gek. Ze begonnen verlaten huizen in het dorp met dynamiet te beschadigen. Kinderen in de buurt of niet, dat deerde ze niet.
Het schoolbestuur weigerde de school te sluiten zolang er nog leerlingen aanwezig waren. Op 4 februari 1966 kwam het bedrijf naar de school, sleepte de lerares aan haar haren naar buiten onder de ogen van de kinderen. De school werd gesloten, ze verbrandden de gewassen, kapten fruitbomen en al het andere zodat dat de dorpelingen maar zouden vertrekken. Toch bleven een paar gezinnen achter in deze vijandige sfeer, maar uiteindelijk verlieten ook zij het dorp in 1984.
Een paar jaar later staakte het bedrijf de bouw van de dam, waarschijnlijk vanwege gewijzigde plannen of gebrek aan finaciering. In Jonovas waren inmiddels, na zoveel jaren, de meeste huizen vreselijk beschadigd. Sommige huizen hadden niets meer, wegen waren er niet. In 2005 werd de dam officieel opgeheven, echter nog steeds mocht niemand terugkomen naar Javonas. Er zijn nu wel een aantal woningen gerenoveerd. Er is geld nodig om dit dorp weer leefbaar te maken. Maar of dat ooit gaat lukken....
Mocht je Jonova willen bezoeken let dan wel op. Vanaf de strak geasfalteerde weg N-260 rijd je over een gravelweg gedurende ongeveer 600 meter. Voorzichtig dus!

Verder naar het zuiden, je rijdt inmiddels al een aantal kilometer over de A-138, kom je bij de afslag naar de A2210. Tja, wat zal ik ervan zeggen... Een geweldige weg, 22 kilometer sturen, sturen en nog eens sturen. Bijna elke bocht voorziet je van een prachtig uitzicht over de schitterende omgeving, bestaande uit heuvels, rotsen en lage bosschage. Ongeveer op de helft kom je en passant ook nog over de Puerto del Pino met een pashoogte van 1018 meter.
Een lach op je gezicht komt hier hoe dan ook tevoorschijn. Het zal mij niets verbazen dat er motorrijders zijn die aan het eind van de 22 geweldige kilometers zeggen 'die doen we nog een keer!'
Na dit 'stuurgeweld' kan het zijn dat je even bij moet komen, vandaar dat er een extra pauzeplaats is opgenomen in de route.

Na deze eventuele extra pauze slingert de route rustig door naar de eindbestemming van vandaar, hotel San Ramón del Somontano in Barbastro. Een leuk hotel in het centrum waar het goed toeven is.

Veel plezier bij het rijden van deze route!