TERUL:
Korte geschiedenis van Teruel
Teruel werd in 1171 gesticht door Alfonso II van Aragon, maar het gebied was al eerder bewoond door de Keltiberiërs, die de plaats Turboleta noemden, en door andere volkeren zoals de Arabieren, die een nederzetting zouden hebben gehad die bekend staat als Tirwal. Door zijn grenssituatie, niet ver van de taifa van Valencia, kreeg Teruel bepaalde privileges om nieuwe kolonisten aan te trekken. Op deze manier beleefde de stad een periode van zekere ontwikkeling tijdens de Volle Middeleeuwen, die echter werd afgebroken door plagen.
De 16e eeuw kende verschillende krampachtige stadia als gevolg van het verzet van de stad tegen het Hof van de Inquisitie, hoewel de 19e eeuw nog meer geagiteerd was, met Teruel als het toneel van verschillende belegeringen en veroveringen in de Spaanse Onafhankelijkheidsoorlog en de Carlist Wars. Maar als een oorlogsgebeurtenis de geschiedenis van de stad markeerde, dan was dit de beroemde slag van Teruel (1937-38), in de context van de burgeroorlog. Tijdens de confrontatie, die meer dan twee maanden duurde, verloren bijna 40.000 soldaten het leven en werd de stad gedeeltelijk verwoest.

Bezienswaardigheden in Teruel
Teruel is een kleine stad (ongeveer 35.000 inwoners) en gemakkelijk te voet te verkennen. Bijna alle toeristische attracties liggen op 10 minuten lopen van ergens anders. Je kunt Teruel natuurlijk in één dag zien, maar als je de stad tot in de puntjes wilt leren kennen, is het aan te raden een heel weekend te boeken. Hier delen we enkele van de beste dingen om te doen in Teruel.
Plaza del Torico:
De Plaza del Torico is een verplicht ontmoetingspunt in het hart van Teruel. In het midden van het plein staat het grote icoon van de stad: de Torico-fontein. Veel reizigers verwachten een enorm standbeeld van een stier tegen te komen, maar de Torico doet zijn naam eer aan: hij is slechts 0,50 m hoog. Natuurlijk staat het op een kolom van 7 m, aan de zijkanten geflankeerd door vier stierenkoppen. De ster is een ander belangrijk symbool in de fontein ... en het is dat verschillende legendes de figuur van de stier en de ster relateren aan het fundament van Teruel.
Een van de bekendste verhalen vertelt dat Alfonso II, in het kader van de herovering, wachtte op een teken om een ommuurde stad in het gebied te bouwen. Het signaal kwam toen een door vijandelijke troepen gestuurde stier stopte op een plateau onder Actuel, een zeer heldere ster. In feite zou de naam Teruel volgens deze legende afkomstig zijn van de vereniging van "bull" en "Actuel". Hoe dan ook, vandaag is het standbeeld van de Torico, opgericht in 1855, een van de belangrijkste kenmerken van de stad.
Sint-Pieterskerk:
De kerk en de toren van San Pedro vormen een monumentaal complex dat door UNESCO wordt beschermd als een voorbeeld van Aragonese mudejar-architectuur. Wat betreft de toren, deze werd gebouwd in de 13e eeuw en was de klokkentoren van een inmiddels ter ziele gegane kerk. Dit is de oudste van de vier torens in Teruel en ook de kleinste (25 m). Tegen een toeslag in vergelijking met de normale ingang, kunt u naar de klokkentoren gaan en toegang krijgen tot de andito (verhoogde galerij).
Mausoleum van de geliefden
In een bijgebouw van de kerk van San Pedro bevindt zich het Mausoleum van de Liefhebbers van Teruel. Daar rusten de overblijfselen van Isabel de Segura en Juan Diego Martínez de Marcilla, wiens mummies in 1555 werden gevonden in een van de kerkkapellen. Tegen die tijd kregen ze grote bekendheid (hoewel hun identiteit en geschiedenis pas bijna een eeuw later werden onthuld), maar de geliefden genoten pas in 1955 van een graf dat hun roem waardig was, toen de beeldhouwer Juan de Ávalos het kostbare albasten mausoleum en brons schonk waarin ze vandaag rusten.
Kathedraal van Teruel:
De geschiedenis van de kathedraal van Santa María de Mediavilla gaat terug tot 1171, het jaar waarin de stad werd gesticht. In die tijd was het een eenvoudigere kerk die in de loop van de tijd evolueerde en pas in de 16e eeuw zijn huidige uiterlijk kreeg, toen het werd ingewijd als kathedraal. De toren, die dateert uit 1257, evenals het dak en de koepel, worden ook beschermd door het Werelderfgoed binnen de Mudejar-architectuur van Aragon.
San Martín-toren:
De toren van de kerk van San Martín is een van de torens van de stad die is opgenomen in de set die wordt beschermd door UNESCO. Het werd gebouwd in 1316 en gerenoveerd in het midden van de 16e eeuw, een tijd waarin verschillende halfvrijstaande huizen instortten om een vrije ruimte rond de toren te verlaten. Net als in de andere gevallen is het een torendeur die voorbijgangers toelaat onder een spits gewelf. In de decoratie valt het geglazuurde keramiek op, met groen en wit als hoofdrolspelers.
Torre del Salvador:
De toren van de kerk van El Salvador completeert de set die tot werelderfgoed is verklaard. Het werd niet lang na de Torre de San Martín gebouwd, waarop het is geïnspireerd. Een van de grote verschillen van deze toren ten opzichte van de vorige is dat hij tussen huizen is geplaatst, hoewel hij ook een opening heeft om voetgangers door te laten. De drie binnenkamers herbergen het Interpretatiecentrum van de Mudejar-architectuur van Turolense.
Teruel trap:
De ovale trap werd gebouwd in 1921 en had tot doel het historische centrum van de stad, verheven op een plateau, te verenigen met het recent gebouwde treinstation. De auteur was José Torán, die elementen uit de Mudejar en het modernisme gebruikte om dit sleutelwerk van Teruel neo-Mudejar te creëren. Op de trap vallen de gebakken bakstenen en de gebeeldhouwde steen op, evenals de witte en groene keramische ornamenten of de lantaarns met modernistische invloeden.
Los Arcos-aquaduct:
Dit aquaduct, ook bekend als Traída de las Aguas, werd ingehuldigd in 1558. De auteur was de Franse architect Pierres Vedel, die al had deelgenomen aan de hervorming van de Torre de San Martín. Met de bouw werd het probleem van de watervoorziening in de stad opgelost, die erg afhankelijk was van middeleeuwse waterreservoirs. Tegenwoordig wordt Los Arcos beschouwd als een van de belangrijkste technische werken van de Spaanse Renaissance.
Dinopolis:
Een plek die we vooral aanbevelen aan degenen die Teruel met kinderen gaan bezoeken, is Dinópolis. In de provincie Teruel, waar overblijfselen zijn gevonden van enkele van de grootste dinosaurusspecimens in Europa, zijn er zeven Dinópolis-centra, hoewel de grootste die in de hoofdstad is. Ondanks dat het een relatief klein park is, is het een paradijs voor kinderen, die kunnen genieten van themarondleidingen, museum, simulator, 3D-bioscoop, shows, enz.

ALBARRACINE:
Zowel de stad Albarracín als de omgeving bieden u onvergetelijke plekken, hoekjes die u naar een ander tijdperk vervoeren. Dit is zonder twijfel een van de bestemmingen om te zien in de provincie Teruel.
Albarracín is een van de mooiste steden van Teruel. Het behoort tot het netwerk van de mooiste steden van Spanje. Bovendien zou je kunnen zeggen dat het een van de mooiste steden ter wereld is.
Gelegen in de Sierra die zijn naam draagt, gaat de oorsprong van de bevolking terug tot de verste prehistorie. Dit is duidelijk te zien aan de grotschilderingen van de Ródeno, een dennenboslandschap dat naast de stad ligt en dat als beschermd gebied wordt beschouwd.
De stad, gelegen naast de rivier de Guadalaviar, ligt op de top van een heuvel. Het is omgeven door een diepe oneffenheid in meer dan de helft van de oude stad en door een imposante muur in de rest.
De visie van de Set, al van veraf, legt op. In 1961 werd het zelfs uitgeroepen tot historische site.
Het is een middeleeuwse stad die het stedelijke weefsel van die tijd, zijn burgerlijke en religieuze gebouwen, zijn smalle straatjes en zijn pleinen getrouw bewaart. Het netwerk van huizen, gebouwen, muren, kantons, trappen en gangen laat je onverschillig.
Het spectaculaire van het complex ligt in de architectuur die perfect is aangepast aan het ruige terrein, de muren bedekt met Albarracín-pleister (een zeer eigenaardige tegelkleur en kenmerkend voor het gebied), in de dakrand van de houten huizen, zo overvloedig in de bergen en een van zijn economische rijkdom nog steeds.
Rondleidingen
Het VVV-kantoor van Albarracín bevindt zich aan de Calle San Antonio nummer 2 en is geopend van 10:00 tot 14:00 uur en van 16:00 tot 20:00 uur. Daar krijgt u gedetailleerde informatie over wat u kunt zien. Er is ook de mogelijkheid om een rondleiding door Albarracín te huren.
De kathedraal van San Salvador, uit de 16e eeuw, werd tussen 1572 en 1600 gebouwd in een eerdere Romaanse en Mudejar-stijl. De klokkentoren is gebouwd in metselwerk, met vier lichamen, drie vierkanten en de laatste achthoekige. Binnenin heeft het verschillende altaarstukken die je niet mag missen. Via het klooster heeft u toegang tot het Diocesaan Museum.
Het Alcázar de Albarracín wordt beschouwd als een troef van cultureel belang. De oorsprong van het kasteel moet in de tijd van de Arabische kalifaten liggen. Het is een fort dat kan worden bezocht door middel van rondleidingen georganiseerd door het Museum van de bevolking, waarin u de archeologische overblijfselen kunt zien van wat de hoofdwoning was van de Taifa Alcazaba.
De muren van Albarracín:
De bouw van de ommuurde verdedigingsmuur van de bevolking dateert uit de 10e eeuw, in volle islamitische tijden. Het omvatte de kerk van Santa María, de Torre del Andador en het Alcazar zelf.
Het stadhuis van Albarracín:
Gelegen aan de Plaza Mayor de Albarracín, werd het stadhuis gebouwd in de 14e eeuw, naast het plein waar het zich bevindt. Het is een U-vormige constructie, gebouwd met hardstenen en metselwerk. Om de lateien, pilaren en hoeken van het gebouw te accentueren. De hoofdgevel heeft twee balkons die via de balustrade verbonden zijn met de balkons van de gevels van de bijgebouwen.
Julianeta's huis:
Het Julianeta-huis is een van de meest representatieve woongebouwen van het type constructie van de gemeente en zonder twijfel de meest gefotografeerde. Het is een onregelmatig gebouw met roodachtige pleistermuren uit Albarracín en hout in de dakrand, opgehangen tussen twee kantons met een steile helling, een voorbeeld van het type constructie dat gebruikelijk is in Albarracín.
De balkons die boven de rivier de Guadalaviar hangen:
Hoewel ze misschien doen denken aan de hangende huizen van Cuenca, zijn de hangende balkons van de rivier de Guadalaviar in Albarracín ook typische en bewonderenswaardige constructies van de Teruel-bevolking. De uitgesproken oneffenheden van het land waren niet onhandig om op de top van de heuvel huizen te plaatsen met hun bijbehorende balkons die geen toerist stopt met fotograferen vanwege hun spectaculaire karakter
De witte toren:
Het ligt naast de kerk van Santa Maria en was een van de drie kastelen van het verdedigingssysteem van de stad. Tegenwoordig is het omgebouwd tot een museumtoren, van indrukwekkende grootte en gelegen naast het heilige veld van de stad. In de Witte Toren zijn allerlei soorten reizende tentoonstellingen.