De Pyreneeën strekken zich over een afstand van meer dan 450 kilometer uit van de Golf van Biskaje in het westen tot de Cap de Creus aan de Middellandse Zee. De bergketen, met toppen van meer dan 3000 meter, vormt een natuurlijke barrière die het Iberisch schiereiland afsluit van de rest van Europa. De hoofdkam van de bergketen vormt grotendeels ook de staatsgrens tussen Frankrijk en Spanje, terwijl het dwergstaatje Andorra tussen deze beide landen in ligt.
De Pyreneeën vormen voor motorrijders een waar walhalla: Prachtige vergezichten en magnifiek slingerende wegen tussen imposante bergen. Gezien de prachtige omgeving waarin de wegen werkelijk formidabel zijn aangelegd en voor veel stuurplezier zorgen, waardeer ik deze route met 5 sterren.

Je vertrekt vanuit Puig-Reig in zuidelijke richting naar Balsareny. Daar vandaan rijd je naar het (zuid)oosten, waarbij je eerst over een aantal kleine colletjes heen komt. Met hoogtes rond de 500 meter zijn dit natuurlijk geen gigantische beklimmingen, toch zijn ze zeker niet vervelend om te rijden.

Na Avinyó rijd je over de BV-4313, welke parallel aan de C-25 loopt. Een aantal keren kruis je deze weg. Enige kilometers verderop gaat de BV-4313 over in de C-59. Dat is weer zo’n weg waar het heerlijk sturen is. Prachtige groene omgeving, mooie bochten en leuke uitzichten. Altijd jammer als dit soort wegen ten einde komt. Maar wees gerust, er komt nog veel meer van dit moois!

Als je Moyà achter je gelaten hebt komt er al een wat meer serieuze col in beeld, de Coll de la Pollosa met een pashoogte van 930 meter. Stel je er echter ook weer niet te veel van voor, want bovenop is er niets dat je aan het hoogste punt herinnerd….zelfs geen bordje.

Bij Tona aangekomen kom je langs de Kerk van Sant Andreu del Castell. Dit is een Romaanse kerk met een enkel schip uit de 11e eeuw. De kerk heeft twee zijkapellen en een klokkentoren, is opgetrokken uit stenen muren met versieringen van blinde Lombardische bogen tussen pilasters en kleine schietgaten. De laatste restauratie is in 1989 voltooid.
Naast de kerk is een toren waar je in kunt klimmen. Vanaf deze toren een prachtig uitzicht over Tona. En van dat soort uitzichten moet een fotootje worden gemaakt natuurlijk.

Na de koffiestop bij La Pedrera rijd je door het Parc Natural del Montseny. Een granietmassief, weelderig bedekt met groene wouden, beuken en kurkeiken. Het park is een oase van natuur voor diegenen die zich even uit het drukke Barcelona en de kust willen onttrekken! Unesco heeft het park in 1978 tot beschermd biosfeerreservaat uitgeroepen. Ten zuiden van het massief ligt (en maakt onderdeel uit van) het Parc Natural del Montseny dat 30.000 m2 groot is. Het park wordt gedomineerd door twee hoge toppen van de bergen, te weten Turó de l'Home (1706m) en Matagalls (1697m). Eerstgenoemde is de hoogste berg in de regio ten zuiden van de Pyreneeën, en is zichtbaar vanaf vele plekken in Catalonië. Het park is rijk aan bronnen, beekjes, kleine watervallen en het stuwmeer, Pantà de Santa Fe, dat volop met vis zit. Het is één van de beste plekken om kastanjes in Spanje te vinden. In het park lopen zwijnen, herten en vossen.

Een paar kilometer na het plaatsje Seva tref je de restanten van het kasteel van Brull. Er zijn weinig overblijfselen van dit kasteel, in die tijd erg belangrijk. Het lijkt een vijfhoekig plan te hebben gehad, gericht naar het zuiden. Het werd op de hoeken versterkt met ronde torens en een andere toren in het midden van de noordmuur. Wat in feite bewaard is gebleven, is de noordoostelijke hoek van het fort waar een toren van een meter breed zichtbaar is, die werd bedekt door een andere toren die later werd gebouwd toen het fort werd versterkt. We kunnen de oudste gevelbekleding, gemaakt van goed gesneden kalkstenen, onderscheiden van de modernere die er later tegenaan zijn gezet. Deze waren van rode zandsteen en hadden een grotere afmetingen. Deze twee bouwfasen dateren tussen de twaalfde en dertiende eeuw . Een fragment van de noordmuur met een zwaar beschadigd raam is ook bewaard gebleven.
Het Castel del Brull heeft een belangrijke rol gespeeld in de geschiedenis van Catalonië, om deze reden is het uitgeroepen tot cultureel bezit van nationaal belang. Reden voor een fotootje.

Na het Castel del Brull voert de BV-5301 je een heel eind richting de kust. En wat voor een eind! Superlatieven schieten te kort. Eigenlijk geldt dat voor veel meer stukken asfalt in deze omgeving. Fantastische weg met dito bochten, omgeving en uitzichten. Neem vooral de tijd om ervan te genieten!
Vanuit Sant Celoni rijd je de laatste kilometers naar de kust over de C-61. En ook dat is geen straf. De bochten volgen elkaar in rap tempo op en op een gegeven moment verschijnt de Middellandse Zee in je uitzicht. Erg prettig!

Costa Brava ten top. Allerlei bekende badplaatsen zie je aan je voorbij trekken: Calella, Pineda de Mar, Malgrat de Mar, Blanes, Lloret de Mar, enz, enz.
In de eerstgenoemde kom je al direct langs de vuurtoren, Far de Calella. De vuurtoren staat op de plaats die bekend is als Torreta vanwege de uitkijktoren die er staat. De vuurtoren werd ‘aangestoken’ in 1859. In het begin een olielamp, later aangepast voor paraffine en petroleum. Er kwam pas elektra aan te pas in 1916, daardoor werd het bereik opgerekt naar 22 mijl voor het witte licht en 30 mijl voor de flitsen.
Bij de vuurtoren bevindt zich ook het informatiecentrum dat je kunt bezoeken. Je komt hier van alles te weten over de geschiedenis van deze toren. Tezamen met een blik over het water van uit de uitkijktoren maakt deze plek een bezoekje waard. Vooral het uiterlijk van de toren maakt dat het een veel bezochte locatie is.

Zoals gezegd rij je na Calella door allerlei bekende badplaatsen aan de Costa Brava. In één van deze plaatsjes, Santa Susanna, kun je de motor aan de kant zetten en in één van de vele restaurantjes langs de boulevard genieten van de lunch.
De route loopt verder langs de kust. Bij Tossa de Mar verlaat je de bebouwde kom en begint er een werkelijk prachtig stuk kustweg. Bocht na bocht, uitzicht na uitzicht, het houdt niet op. Op elke plek waar je kunt stoppen een prachtig uitzicht over het water en tegen de heuvels aangebouwde dorpjes.
Als je de bebouwde kom net uit bent staat er een blauw bord met de tekst 'linia discontinua nomes indica eix de carretera', vrij vertaald ‘de stippellijn geeft alleen de wegas aan’.
In Nederland zijn we gewend dat als het wat gevaarlijker wordt om in te halen de strepen langer worden en de onderlinge afstand korter. Dat hoeft je dus op deze weg niet te verwachten, de strepen geven alleen de as van de weg aan, niet meer en niet minder.

In Platja d’Aro is er een mogelijkheid om bij Park Hotel San Jorge te genieten van een kop koffie of een verkoelend glaasje frisdrank. Vergeet ook niet om tijdens het bezoek aan dit hotel het uitzichtpunt aan de achterzijde te bezoeken. Het plateau, te bereiken via een trap, ligt nagenoeg op zeeniveau. Het biedt je een leuk uitzicht over het water en over het naastgelegen strandje.

Na de koffie trek je wat meer het binnenland in over de GI-660. Het uitzicht mag dan geen water meer bevatten, het sturen is er niet minder op. Kort op elkaar volgende bochten brengen je naar La Bisbal d'Empordà. Daar is onder andere het terracotta museum te vinden. Dit museum is gevestigd in de oude Terracotta keramiekfabriek, de oudste van La Bisbal d'Empordà. Het werd opgericht in 1928, maar het gebouw werd gebouwd in 1922. De fabriek stopte definitief met haar industriële activiteit in 1984, en drie jaar later werd het overgenomen door het stadsbestuur en gerenoveerd om het museum te installeren.
Het museum heeft een collectie van maximaal 11.000 stukken, waaronder ongeveer 3.000 van het hele Iberisch schiereiland en afgestaan door de Generalitat de Catalunya. De tentoonstelling heeft vier thematische assen over keramiek, pre-industriële keramiek, industriële ontwikkeling en een eerbetoon aan de makers. Je kunt ook de oude ovens en schoorstenen van de terracottafabriek bezoeken.

De laatste 40 kilometer van de route loopt over mooie landelijke, wat kleinere, maar goede wegen. Mooie uitzichten met af en toe een dorpje. Uiteindelijk kom je net onder Figueres aan bij Hotel Restaurant Bon Retorn waar deze route eindigt.
Let op: Vanaf de rotonde kun je niet direct de parkeerplaats op rijden. Je dient door te rijden tot de volgende rotonde, dan 180 graden rond (dus terug rijden over dezelfde weg) en vlak na de rotonde de parallelweg op. Via deze weg kun je de parkeerplaats van het hotel oprijden.

Veel plezier bij het rijden van deze route!