Scandinavië… Geen land maar een prachtig gebied. Scandinavië is de verzamelnaam voor de volgende Noordelijke landen; Noorwegen, Zweden en Denemarken. Kijkend naar de historie horen Finland en IJsland ook bij Scandinavië: ook volgens de Noorse raad horen ze er bij. Al met al is Scandinavië enorm groot (meer dan een miljoen vierkante kilometer) dit terwijl er ongeveer 24 miljoen mensen wonen. Ter vergelijking; Nederland is ruim 41.000 vierkante kilometer groot met zo’n 17 miljoen inwoners.

Van alle west Europese landen hebben de Scandinavische landen waarschijnlijk het meeste min of meer ongerepte natuur. Daarnaast zijn het landen die gemakkelijk bereikbaar zijn vanuit Nederland. Noorwegen kenmerkt zich onder andere door de fjorden en de bij veel motorrijders bekende Trollstigen. En waar Zweden bekend staat als wijds en rustgevend kent iedereen Finland als het land van de 1000 meren. Al met al legitieme redenen om door middel van een aantal routes deze prachtige natuur in het noorden van Europa te doorkruisen.

De route start bij het hotel in Repvåg, een klein vissersdorpje gelegen aan de westelijke oever van de Porsangerfjorden. Het dorpje heeft ongeveer 15 inwoners, maar historisch gezien was het één van de belangrijkste haven en handelsplaatsen in de provincie Finnmark, vooral tijdens de Pomor-handel met Rusland.

Het water van de Porsangerfjorden bepaalt voor een groot deel je uitzicht van de eerste 110 kilometer van de route. Deze fjord, met een lengte van 123 kilometer is de op drie na langste fjord van Noorwegen.

Nog maar kort onderweg kom je bij de Karvbergtunnel, een tunnel van 2920 meter lang. De huidige Skarvbergtunnel is een enkelbuizige tunnel langs het Porsangerfjord en loopt door een 300 meter hoge bergrug, ongeveer 18 kilometer ten noorden van het kruispunt tussen de E6 en E69. De tunnel is onderdeel van de E69 van/naar de Noordkaap en tegenwoordig tolvrij.
De Skarvbergtunnel opende in 1970 voor het verkeer en maakte de eerste vaste verbinding naar het noorden van het schiereiland mogelijk. De weg kreeg meer betekenis vanaf 1999 toen de Nordkapptunnel opende en verkeer geen veerdienst meer nodig had om de Noordkaap te bereiken.

Als je de Skarvbergtunnelen uit rijdt komt je langs een zilversmid, welke langs de E69 een zomerwinkel heeft, naast z'n zilversmederij in het dichtbij gelegen stadje Tana.
Wat we tegenwoordig 'Sami-zilver' noemen, is een moderne uitdrukking voor zilveren sieraden die voor het eerst werden geproduceerd in Juhls Silverworkshop in Katokeino in het midden van de jaren zestig.
In het begin bestonden deze sieraden alleen uit ringen, maljes (pelgrimtekens), zilverballen en andere accessoires voor de nationale Sami-jurk, in het Noors 'kofte' genoemd. Later kwamen er nieuwe modellen bij, gebaseerd op opgravingen van oude bronzen en zilveren sieraden uit de middeleeuwen.
Naast het Sami-zilver produceert men hier sieraden met motieven van oude Sami-sjamaan-trommels, rotstekeningen en kopieën van museumcollecties.
Leuk om hier even een bezoekje te brengen en te kijken of er wat leuks voor je tussen ligt.

Wat zuidelijker kom je langs Sjøsamisk Tun in Smørfjord, een klein dorpje aan de westkant van de Porsangerfjord. De ongeveer 100 inwoners behoren grotendeels tot de Sami-bevolking aan de kust. Smørfjord heeft al eeuwen een Samische nederzetting, je kunt er culturele overblijfselen vinden die teruggaan tot het stenen tijdperk.
Sjøsamisk Tun is gebouwd door lokale enthousiastelingen en werd officieel geopend in 2004. Het is een reconstructie van een traditionele Samische nederzetting aan de kust zoals men die rond 1900 kon aantreffen. Op de site kun je gebouwen van turf zien en ook een botenhuis met traditionele boten etc. In de kiosk heeft men lokale producten en wat souvenirs en versnaperingen. In verbinding met Sjøsamisk Tun kun je ook een goed gemarkeerd pad volgen dat door het dorp en het landschap eromheen leidt, waardoor je een goede indruk krijgt van de Arctische natuur.
Naast het verwelkomen van toeristen als bezoekers, is Sjøsamisk Tun ook een ontmoetingsplaats voor de lokale bevolking en voor iedereen die meer wil weten over de lokale geschiedenis, gebruiken en tradities.

In Olderfjord heb je de mogelijkheid om te tanken indien nodig. In de shop van dit tankstation kun je ook wat versnaperingen voor onderweg aanschaffen, het is in het gebied waar je doorheen rijdt altijd verstandig iets te eten en te drinken bij je te hebben mocht een horecagelegenheid onverhoopt gesloten zijn.

Tien kilometer verderop kom je langs de Kistrand Kirke. Deze kerk is een lange kerk uit 1856 en biedt 194 zitplaatsen. Het werd ingehuldigd in 1856 en onderging een eerste restauratie in 1928. In de periode 2002 tot 2006 heeft men wederom een restauratie uitgevoerd. De architect van de kerk was Christian Heinrich Grosch.
De huidige kerk verving de oude kerk op de plek die in 1719 werd gebouwd. Volgens gegevens moet deze bestaan uit een veranda en een schip, evenals een koor of sacristie. In 1763 werden twee zijvleugels toegevoegd op voorstel van Johan Ernst Gunnerus, die bisschop van Nidaros was. Een verdere upgrade werd gemaakt in 1803 als gevolg van het feit dat Porsanger de belangrijkste parochie werd. Leuk om even te stoppen en een kijkje te nemen bij deze kerk.

Je komt langs de afslag naar Trollholmsund, een bezienswaardigheid bestaande uit een gebied bestaande uit dolomiet (kalksteen) dat circa 700 miljoen jaar geleden ontstaan is. De rotsformatie in Trollholmsund is gekoppeld aan een oude Samilegende. Volgens de legende kwam een wandelende trol het plateau tegen. Sommige trollen kwamen blijkbaar vanuit Lakselv naar het noorden. Ze hadden een kist met goud en zilver bij zich. Ze kwamen naar de zee en konden niet verder. Het was net voor zonsopgang en ze waren op zoek naar gaten die groot genoeg waren om zich te verstoppen. Ze slaagden er niet in en veranderden in steen toen de zon opkwam.
Hier vinden we onder andere schootroos (Rhododendron Lapponicum), die kalk moet hebben, in tegenstelling tot andere rododendrons die zure grond willen.
Het is een klein stukje van de route af, zo'n 5 kilometer rijden en een wandeling van een kilometer of twee, maar het is de moeite waard om er even te gaan kijken.

Na bijna 100 kilometer gereden te hebben tref je het Stabbursnes Nature House and Museum. Dit is een informatiecentrum voor natuur en cultuur in Finnmark en een bezoekerscentrum voor Stabbursdalen National Park. Het centrum biedt onder andere een permanente tentoonstelling van de natuur en cultuur in Finnmark.
Ook is het mogelijk een wandeling, die op de parkeerplaats begint, te maken door de prachtige natuur van het park. Het pad volgt gedeeltelijk het natuurreservaat Stabbursnes. Het is ongeveer 2,8 km enkele reis en bij terugkomst keert u op de beginplaats terug. Het duurt ongeveer 45 minuten per enkele reis. Het pad is goed aangegeven en gemakkelijk te volgen. je loopt door bossen, langs de rivier en bovenop het Stabbursnes-plateau is er een prachtig uitzicht op de binnenste Porsangerfjord. Je kunt een klein boekje kopen waarin de natuur wordt beschreven bij het Natuurhuis.

Na de koffiepauze en vlak voor de tankstop rijdt je langs de afslag naar het Sámisk museum, wat in 1972 is opgericht als eerste culturele instelling van Sámi in Noorwegen. Het museum heeft meer dan 5.000 objecten in de collecties. Dit is de grootste museumcollectie die de culturele geschiedenis van Sámi in Noorwegen vertegenwoordigt. Het museum bestaat uit een hoofdgebouw met tentoonstellingen en tijdschriften en een openluchtmuseum.
De unieke collectie omvat voorwerpen die het huishouden vertegenwoordigen, middelen van levensonderhoud , traditionele Sámi-kleding, religie, duodji (kunstnijverheid) en kunst uit het hele Sámi-gebied over de nationale grenzen heen.

Nog maar nauwelijks in Finland sla je gelijk af voor de lunchpauze bij Kalastajan Majatalo. Na deze lunch zit je nog maar net in het zadel of de eerste Finse bezienswaardigheid komt in beeld. Het betreft Kevo Strict Nature Reserve. Hier kun je het landschap van Lapland op zijn meest wonderbaarlijke wijze ervaren. Er zijn twee gemarkeerde wandelroutes waar wandelaars de omgeving kunnen verkennen. Beide routes zijn behoorlijk veeleisend.
De 40 km lange en op sommige plaatsen bijna 80 meter diepe kloofachtige vallei van de rivier de Kevojoki vormt de kern van het gebied. De rest van het natuurreservaat is hoogland doorkruist door glooiende hellingen van ravijnen. Er zijn ook grote toendra-achtige open moerassen.
Het doel van de oprichting van het natuurreservaat was om de Kevo-kloof en het gevoelige vallandschap eromheen te beschermen. Het Kevo-gebied is wetenschappelijk waardevol. Het subarctische onderzoeksstation van de Universiteit van Turku voert gevarieerd onderzoek uit in Kevo. Binnen het strikte natuurreservaat mogen bezoekers zich alleen verplaatsen op gemarkeerde paden.
De wandeling gaan lopen zou wellicht wat te veel zijn, maar het is zeker de moeite waard om naar het uitzichtpunt te lopen, een wandeling van een kleine 350 meter heen en 350 meter terug. Da's goed te doen en zeker de moeite waard.

De route eindigt op een vrij afgelegen locatie genaamd Kaamasen Kievari, een aparthotel met goede recensies. Van alle gemakken zoals een bar en een restaurant voorzien, zodat de route weer onder het genot van een biertje kan worden geëvalueerd. Ook een sauna is aanwezig, daar wordt wel een kleine vergoeding voor gevraagd.
Voor de kampeerder is er een tweetal campings in de omgeving van het eindpunt aangegeven: Neljän Tuulen Tupa en Jokitörmä.

Veel plezier tijdens het rijden van deze route!