De route start bij het Vito tankstation in Porto. Vul je tank zodat je er voorlopig weer tegen kunt. De route gaat zuidwaarts langs de kust over de D81 richting Ajaccio. De bochtige weg overbrugt behoorlijk wat hoogteverschillen en op divers punten kan je genieten van mooie uitzichten. Bij Cargèse kan je in het dorp een fraaie oude Griekse kerk bezichtigen maar daarvoor moet je wel even van de route afwijken. Het makkelijkste is om te parkeren i.p.v. door een paar nauwe straatjes te moeten manoeuvreren. Hierna vervolg je weer de route via de D81. Vlak voor Tiuccia kan je de ruïnes van een oud kasteel op de heuvel zien staan. Bij Ajaccio stuurt de route langs de citadel van de stad. Dit oude fort uit de 17de eeuw is nog steeds eigendom van het leger en is niet te bezichtigen helaas. De eerste koffiestop is gepland aan de boulevard van de stad met uitzicht op de haven van Ajaccio.

Ajaccio (Corsicaans: Aiacciu) is de grootste stad op het Franse eiland Corsica, tevens hoofdstad van de regio Corsica en van het departement Corse-du-Sud. De stad met 69.378 inwoners (2020) ligt aan de westkust van de gelijknamige baai. De omliggende heuvels zijn met sinaasappel- en olijfbomen beplant en geven de stad beschutting tegen de koude noordenwind. Zij garanderen ook een gelijkmatige temperatuur. Het is de geboortestad van de Franse keizer Napoleon (1769) en zijn broer Lodewijk Napoleon, koning van Holland.

Vanuit Ajaccio gaat de route het binnenland en dus ook de bergen in. Via diverse cols en bochtige bergwegen kom je uiteindelijk op het eerste hoogtepunt van deze route uit, namelijk de Col de Bavella. Het is hier zeer aan te bevelen om even te stoppen en naar één van de uitkijkpunten te wandelen. Je wordt hiervoor beloond met fantastische uitzichten op de ruige rotspartijen. De Col de Bavella is een bergpas op een hoogte van 1218 meter. De bergpas verbindt Solenzara aan de oostkust van het eiland met Zonza in de Alta Rocca. De col vormt de meest zuidelijke van de vier grote Corsicaanse bergpassen die de hoofdkam van het eiland overgaan. Vanaf de Col begint de afdaling naar Solenzara. Onderweg passeer je nog een paar kleinere cols.

In Solenzara is de lunch gepland en kan je ook weer tanken. Aan de haven zijn een aantal restaurantjes waar je uit kan kiezen en anders zijn er ook tegenover het tankstation nog enkele. Sari-Solenzara is een gemeente in het Franse departement Corse-du-Sud en telt 1102 inwoners. De oppervlakte bedraagt 73,85 km², de bevolkingsdichtheid is 14 inwoners per km². De gemeente telt twee dorpen. Sari is een dorp in de heuvels op 400 meter hoogte. Solenzara ligt aan de kust. Na de lunch even lekker door rijden op de T10, de hoofdweg aan de oostkust, om even wat tijd goed te maken. Bij het dorpje Aleria sla je linksaf de T50 op richting Corte. De weg volgt de rivier Le Tavignano maar hier zie je nauwelijks iets van. Wel begint de weg weer te stijgen.

In Corte is weer een koffiestop gepland. Door haar centrale ligging, aan de toegang tot de Tavignano vallei en de Restonica vallei, was Corte van strategisch belang. Daarom bouwde Vincentello van Istrië, onderkoning van Corsica namens de koning van Aragon, boven de stad een kasteel in de 15e eeuw. In 1745 ontstond in Corte de Corsicaanse opstand tegen het Genuese bestuur en tussen 1755 en 1769 was Corte de hoofdstad van het onafhankelijk verklaarde Corsica. In 1765 werd er de eerste universiteit van Corsica geopend, die echter al na vier jaar moest sluiten. Na de Franse overwinning in de Slag bij Ponte Novo in 1769, kwamen Corsica en Corte onder Frans bestuur. Op bevel van de graaf van Vaux werd begonnen met de omvorming van het kasteel van Corte naar een citadel. In 1776 werd de kazerne Padoue gebouwd om er een garnizoen in onder te brengen. In 1981 kreeg Corte opnieuw een universiteit.

Na Corte vervolg je de route over de D18. Deze kronkelige weg loopt via het stuwmeer Barrage de Calacuccia naar de Col de Vergio, het hoogste punt van deze route. De Col de Vergio is een bergpas op een hoogte van 1478 meter . De bergpas verbindt Albertacce in het centrale binnenland van het eiland met Évisa en Porto aan de westkust. De col vormt de hoogste geasfalteerde bergpas van het eiland. Tezamen met de Bavella, Verde en Vizzavona vormt hij een van de vier grote Corsicaanse bergpassen die de hoofdkam van het eiland kruisen. De pas bevindt zich op een kamlijn tussen de Punta de Cricche (2057 m) in het Cinto-massief ten noorden van de pas en de Capu a Rughja (1712 m) van het Rotondo-massief in het zuidoosten. Over de pas loopt de departementale weg 84, die de Niolu-streek ontsluit langs beide zijden. De weg is het hele jaar door te berijden. Over de pas passeert ook de lange-afstandswandelroute "Mare a Mare Nord". De pashoogte wordt gedomineerd door een groot standbeeld van Christus Koning, een granieten monoliet van 25 ton en een hoogte van zes meter (9,5 meter inclusief de sokkel). Dit monumentale standbeeld is het werk van de Corsicaanse beeldhouwer Noël Bonardi en werd op de col geplaatst in 1984.

Vanaf de Col de Vergio begin je aan de laatste etappe van deze route. Via de bochtige D84 kom je uiteindelijk weer in Porto en kan je op het strand met een heerlijk drankje genieten van de ondergaande zon.