De Vogezen…. ooit, tezamen met het Zwarte Woud, een enorme bergketen. Tot Italië het nodig vond om zo'n dertig miljoen jaar geleden tegen Europa aan te botsen. Hierdoor ontstonden de Alpen en de enorme plaat waarop het oude gebergte lag brak en stortte voor een groot gedeelte in. In de enorme gleuf die toen ontstond loopt nu de Rijn die de Westerse Vogezen scheidt van het Zwarte Woud in het Oosten.

De bergrug die overbleef vormde van 1871 tot 1918 de grens tussen Frankrijk en Duitsland. 1918, u leest het goed. Het einde van de Eerste Wereldoorlog. Nadien werden letterlijk grenzen verlegd, maar u kan u nu alvast al inbeelden dat het terrein van de Vogezen in WO I bijzonder woelig gebied was, en de Route des Crêtes (letterlijke vertaling: weg over de bergruggen) is daar een overblijfsel van.

De weg werd destijds door het Franse leger aangelegd om het zuidelijke front in de Elzas met het Noordelijke te verbinden en liep vlak achter de frontlinie voor het Rijndal. Er zijn meerdere ‘bergrugwegen’ in Frankrijk, maar geen enkele draagt zoveel geschiedenis met zich mee als de Route des Crêtes in de Vogezen.

Deze medium versie van de route start eveneens aan hotel Col de Bussang. 500 meter van het hotel is al de eerste bezienswaardigheid te zien, namelijk de bron van wat later de imposante Moezel zal worden. Een kleine, snelle stop is aangewezen tenzij u natuurlijk de bron reeds te voet vanuit het hotel heeft bezocht.
U kan desgewenst de tank reeds volgooien op amper 3 kilometer van het vertrek, waarna u doorheen het Foret Nationale du Géhant en het Réserve Naturelle Régionale de la Tourbire des Charmes lekker relax naar boven krult.
Na nog geen 100 kilometer bereikt u de Col du Bonhomme, maar die passeren we eerst om naar het feitelijke begin van de Route des Crêtes te rijden. Velen denken dat de Route des Crëtes op de Col du Bonhomme begint, maar ze vergissen zich wel degelijk… . U neemt eerst nog effe twee extra colletjes mee door vooraleer u terug ‘afdaalt’ naar de Col du Bonhomme waar u desgewenst aan één van de twee terrassen uw dorst kan laven.

Na de Col du Bonhomme passeert u de ‘Gazon du Fang’, één der hoogste toppen van de Vogezen (1306m), volledig omringd door schitterend natuurgebied en voorzien van een majestueus uitzichtspunt. Vanaf de parkeerplaats is het immers maar een paar honderd meter lopen naar de kliffen aan de rand van het plateau dat uitkijkt over de laagvlakte van de Rijn en de Elzas. Met goed weer kan je tot de Jungfrau in Zwitserland kijken. Héél erg mooi en de moeite van de wandeling echt wel waard. De parkings waar u de motor even kan parkeren terwijl u naar het uitzichtpunt wandelt zijn aangegeven op de kaart.
Na de ‘Gazon’ passeert u de Col de la Schlucht; hier is het aangenaam poseren en, zo u daar zin in heeft, is een ‘tobogan-ride’ hier een aangename afwisseling.

Net zoals we met de slee superleuke bochtjes kunnen trekken aan de Col de la Schlucht, zo gaan we hetzelfde met de motor doen op de Col de la Bramont.
We verlaten hiervoor de Route des Crêtes, maar daar gaat u géén spijt van krijgen, integendeel.
De ‘Bramont’ is met zijn 40 overheerlijke speldjes een waar genot om te rijden, waarna u via de D27 rustig kan terugkeren naar de Route des Crêtes, om vrij snel de ‘Grand Ballon’ te bereiken, het hoogste punt van de Vogezen.
U kan hier eveneens een korte stop overwegen om, met goed weer, van het uitzicht te genieten dat tot de Mont Blanc reikt….

Na de ‘Grand Ballon’ maken we routematig een klein uitstapje naar het oorlogsverleden van de Hartmannswillerkopf. Hier wordt u stil en héél erg nederig… Hartmannswillerkopf is immers een historisch kerkhof op de plaats waar om en bij de 50.000 mensen zijn gestorven in een absoluut zinloze loopgravenoorlog tussen 1914 en 1916. En dat allemaal om de macht te grijpen over een rotspunt dewelke nu bijnamen draagt als ‘De Menseneter’ en ‘De Berg des Doods’. Je zou voor minder….
Een waarlijk hallucinante strijd werd hier uitgevochten. Zo werden alleen al op 21 december 1915 – op één dag dus – 250.000 granaten afgevuurd door de Franse Artillerie. U kan u wellicht de slachting en het weerwoord van de Duitsers voorstellen. 6000 bunkers werden hier gebouwd. De helft hiervan is nog zichtbaar langs een parcours van 90 kilometer loopgraven waar de geur des doods wellicht nooit uit verdwijnt.

Als u de koude rillingen uit uw lijf heeft verjaagd, dan zetten we vanuit Hartmannswillerkopf koers naar het officiële einde van de Route des Crêtes ter hoogte van Cernay waar de weg van naam verandert in Route du Ballon. Met uitzondering van het wellicht gewaardeerde uitstapje naar de Bramont, heeft u nu de volledige Route des Crêtes afgelegd.
Maar dat betekent niet dat de route of het plezier ervan gedaan is, integendeel… Er komt ,nog een lekker dessertje aan…

Na het einde van de Route des Crêtes rijden we even door meer stedelijk gebied in de vallei van de Thur, maar in Bitschwiller les Thann, eventueel na nog een kleine pauze in Café de la Poste draait u terug de ‘groene’ Michelin wegen op. Wrijf de polsen en de knietjes maar in om de lekkere bochtjes te verteren.. het zal nodig zijn.
Grappig is wel dat u hier vrij snel de Col de Hundsrucken aantreft, iets wat men normaal in Duitsland zou verwachten… Het toont misschien de historische relatie aan die de Vogezen hebben met het aanverwante Duitse gebied…
In Saint Maurice sur Moselle vindt u terug aansluiting met de oorspronkelijke route die u ditmaal in tegenovergestelde richting oprijdt, terug in de richting van het hotel. U kan dan de leegereden tank terug vullen aan dezelfde pomp vooraleer het hotel terug te bereiken.

Op de route zijn verschillende mogelijke stopplaatsen verwerkt en u kiest maar diegene die het dichtst bij uw ritme aanleunen. Vast staat wel dat, welk rustpunt u ook kiest, het aangenaam praten zal zijn over het gepasseerde bochtenwerk en de ervaringen hieromtrent. Maar vergeet naast de bochten ook zeker de natuur niet te bekijken. Het ganse traject loopt immers doorheen uitgestrekte natuurreservaten (Fort des Volcans de Wegscheid, Saint Maurice et Bussang, Géhant,Tourbire des Charmes,…) waarin heel wat wild rondloopt. Pas dus op voor eventuele onverwachte overstekers… en bedenk aub dat er in deze bossen tijdens WO I stevig werd gevochten, zeker ter hoogte van de ‘cols’ die als uitzichtspunten natuurlijk wel gewild waren.


De Route des Crêtes is in de Medium versie een route die voor iedereen verteerbaar zou moeten zijn. De newbees zullen blij zijn dat ze hun grenzen weer wat verlegd hebben, terwijl de meer ervaren rijders aangenaam verrast zullen zijn met het, bij tijden soms wel pittige bochtenwerk, en niet alleen op de ‘Bramont’.

Daarom verdient deze route, net als haar broers, een vijfsterren waardering. Schitterende natuur, pittig bochtenwerk, uitmuntend wegdek, gewéldige vergezichten en beklijvende historiek. Voldoende gespreksstof aanwezig dus tijdens de pauzes en bij het avondmaal in ‘Hotel Col de Bussang’.