De Vogezen…. ooit, tezamen met het Zwarte Woud, een enorme bergketen. Tot Italië het nodig vond om zo'n dertig miljoen jaar geleden tegen Europa aan te botsen. Hierdoor ontstonden de Alpen en de enorme plaat waarop het oude gebergte lag brak en stortte voor een groot gedeelte in. In de enorme gleuf die toen ontstond loopt nu de Rijn die de Westerse Vogezen scheidt van het Zwarte Woud in het Oosten.

De bergrug die overbleef vormde van 1871 tot 1918 de grens tussen Frankrijk en Duitsland. 1918, u leest het goed. Het einde van de Eerste Wereldoorlog. Nadien werden letterlijk grenzen verlegd, maar u kan u nu alvast al inbeelden dat het terrein van de Vogezen in WO I bijzonder woelig gebied was…

Deze ‘XXL’ route uit de collectie van Vosges South out of Col de Bussang is een zadelplakker van formaat. Pauzes inbegrepen zal je er toch een 10 uur over doen om de route af te werken. Uzelf en uw rubbertjes zullen het geweten hebben…

Ook deze route loopt grotendeels over groene Michelin wegen en biedt voldoende afwisseling tussen langgerekte stukken en pittig bochtenwerk, historie en relaxatie en dit alles in een prachtige natuurlijke omgeving waarin het héérlijk rijden is. Deze route van 345 km is dubbel zo lang als de SMALL versie van de Vosges South en 93 km langer dan de MEDIUM uit dezelfde reeks.

Ervaren rotten zullen ’s avonds van de toren blazen dat het ‘een makkie’ was. Denk er dan maar ineens bij dat ze – hoogstwaarschijnljk - 5 minuten van te voren nog babyzalf aan het aanbrengen waren op enkele zonlichtarme plaatsen…

Vast staat wel dat een beginner zonder uithoudingsvermogen hier best niet aan begint, gelet ook op het feit dat er nog enkele knijpertjes in de laatste kilometers van de route zitten en sommige daarvan toch nog goede concentratie en controle vereisen.
Enfin, een verwittigd(e) man/vrouw heeft wellicht de boodschap nu begrepen.

Enkele kilometers na de start aan de Col de Bussang kan er meteen getankt worden, waarna de bocht langsheen de Moezel en naar het westen kan worden ingezet. Het is verbazend om vast te stellen hoe de pas ontstane Moezel al zo groot is op amper enkele kilometers van de bron…

Net voor Ramonchamp duikt de route de beboste heuvels in en verlaat zelfs even het ‘Vosges’ gebied om terecht te komen in de ‘Haute Saône’. Agrarische en bosbebouwing lossen hier elkaar af op weg naar Faucogney-et-la-Mer, het meest westelijke punt van de route. Vooraleer daar aan te komen prikken we eerst nog de eerste rubberetertjes mee en zetten we de banden lekker warm ter voorbereiding van de verdere toer.

Na Faucogney-et-la-Mer brengt een héérlijke kronkelaar je dan in oostelijke richting doorheen verkoelend bosgebied, doordrenkt met kleine meertjes die her en der verspreid het waterbeheer mee helpen reguleren. Voor de liefhebbers zijn er hier ook diverse watervalletjes te bespeuren die de moeite van een bezoek waard zijn.

Een volgende passage wordt ingezet in het Foret du Revers Aux Chiens net voor de Col de Chevrères. De route maakt hier een sterk zuidelijke lus die héérlijk te rijden is omwille van het bijzonder lekkere bochtenwerk dat duurt tot de terugkeer op de hoofdweg in Fresse-sur-Moselle. Eigenlijk is dit 40 kilometer pure fun, waaraan zelfs nog een interessant weetje hangt…

In Plancher-les-Mines woonde tijdens de 30-jarige oorlog een beeldschoon en deugdzaam meisje genaamd ‘Inès’. In het dorp wist men dat de Zweedse soldaten een meer dan kwalijke reputatie hadden…. Plunderingen, bloedbaden, verkrachtingen, brand…, niets was hun teveel en niemand werd gespaard… . Toen de dorpelingen van Plancher-les-Mines hoorden dat de Zweden op weg waren naar hun dorp vluchtte Inès met de andere meisjes van het dorp naar een hoger gelegen rots nabij het dorp, in de hoop dat de ruwe Zweden hun daar niet zouden vinden. Helaas…

Verstopt in het bos zag Inès de aanvoerder verschijnen op zijn schuimende paard. Hun blikken kruisten elkaar en op slag werden ze verliefd. De verschijning van de mooie jonge vrouw en de stoere krijger liet hen beiden niet onberoerd… Maar vooraleer de leider zijn krijgers tot kalmte en genade aan kon manen was het kwaad al geschied…. Enkele woestelingen hadden de mooie meiden intussen ook gezien en, prooibelust als ze waren, haastten ze zich naar de bange meisjes om hun lusten bot te vieren. Inès, het grote voorbeeld voor al de aanwezige meisjes, had geen andere keuze dan zich in de lager gelegen vijver te werpen om te ontsnappen aan de wilde krijgers. Al de meisjes volgden haar voorbeeld en sprongen eveneens de donkere vijver in, en daarmee ook hun zekere dood...

De leider sprong Inès achterna in een poging haar te redden maar vond alleen haar levenloze lichaam terug, omringd door de wilde waterlelies…

De bedroefde soldaat nam toen zijn dolk en graveerde op een plank een grafschrift voor de liefde die hij helaas nooit had gekend….. ‘La Planche des Belles Filles’….

U kan hier gerust even romantisch op wegdromen, maar denk eraan dat de bochtige weg tussen Plancher-les-Mines en Fresse-sur-Moselle ook om uw aandacht zal vragen. Het is een heerlijk stukje weg met lekkere knijpertjes, en ook de uitzichten onderweg zijn bij tijden heerlijk om zien. Mocht u dit wensen kan u op dit gedeelte ook even genieten van een leuk watervalletje, de ‘Cascade de la Goutte des Saules’ kort na de passage door Planche-des-Mines (4 km).

Het stuk tussen Fresse-sur-Moselle en Saint-Maurice-sur-Moselle mag dan een ‘saaier’ stukje weg zijn, het brengt u wel heel erg snel naar de bochtige weg die u naar de Col du Ballon d’Alsace leidt, ook een highlight van de Vogezen dat u bij deze kan afvinken. Vanop de Ballon d’Alsace is het mogelijk om – bij helder weer uiteraard – tot in de Alpen te kijken. De moeite waard dus voor een kleine stop. Er zijn diverse gelegenheden waar u desgewenst kan plaatsnemen voor een tas koffie of een snelle hap.

Na de Ballon d'Alsace verlaten wij het traject van de SMALL & MEDIUM-broers even om verder het zuiden in te duiken. Een sterk omleidende lus over Giromagny leidt ons verder door het zuiden nadat we de afdaling van de Ballon langs onze voorvork hebben gejaagd.

Het langgerekt stuk asfalt doorheen het Forët de Roppe is een aangename afwisseling na het vorige bochtentraject. Lang duur dat echter niet want eens u in Masevaux-Niederbruck weer aansluiting vindt met de andere route-broers volgen de lastenwisseles elkaar weer in snel tempo op. De lus langsheen Roderen zet de banden terug warm en die temperatuur zal van pas komen bij de volgende rondgang doorheen het Bois de Wattwiller.

Enkele adempauzes worden u dan gegund op het 35 km lange stuk tussen de Firstacker top en het stuwmeer van de Thur, het Lac de Kruth-Wildenstein. Geniet hier vooral van de mooie uitzichten en – indien gewenst – de aangename pauzeplaatsen die u onderweg tegenkomt.

De MEDIUM route zakt vanaf het stuwmeer terug naar het hotel, daar waar de XXL nog een extra register opentrekt. De oergezellige Bramont staat eerst op het menu, gevolgd door de bandenplagertjes van La Bresse, een gezellig dorpje, gelegen aan de oevers van de Moselotte, de ‘kleine’ zus van de grote Moezel. Een lange strekker brengt u dan naar de Col d’Oderen en daar begint het paardje terug de stal te ruiken. Een bocht richting zuiden brengt u langsheen het laatste benzinestation op de route en eveneens terug in de richting van het hotel.

Wellicht zal u geen tijd en energie meer hebben om de Tunnel d’Urbès te bezoeken, maar dat is ook de bedoeling van deze XXL helemaal niet. We vermelden de plaats gewoon nog even op de route, mocht er eventueel de dag nadien een rustdag of zo op het programma staan. In ieder geval is het een leuke plaats om even de historie van de streek in u op te nemen.

Deze route is, net zoals ook in het begin gesteld, niet echt geschikt voor de beginnende piloot. Het zal allemaal wel mogelijk zijn, maar overdaad schaadt. Voor de gevorderde piloot die al wat uithoudingsvermogen heeft opgebouwd mag de route echter geen probleem zijn; het asfalt is perfect, de bochtjes heerlijk gekruid, bij tijden zelfs goed gepeperd en de lengte is verteerbaar.