De route begint op het parkeerterrein Wilton Road in Melton Mowbray, een stad 30 kilometer ten noordoosten van Leicester in het graafschap Leicestershire, 32 kilometer ten zuidoosten van Nottingham. De naam komt van het vroege Engelse woord Medeltone, wat betekent "Middenstad ooit omringd door kleine gehuchten". In de Romeinse tijd profiteerde Melton van de nabijheid van de Fosse Way en andere belangrijke Romeinse wegen, en van militaire centra zoals Leicester en Lincoln. Melton was ook een nederzetting die later werd genoemd in het grote Domesday Book, het manuscriptverslag van de "Great Survey" van een groot deel van Engeland en delen van Wales die in 1086 werd voltooid in opdracht van koning Willem I (Willem de Veroveraar). Het land was in die tijd eigendom van Geoffrey van La Guerche met een klein huishouden van 30 dorpelingen, 100 vrijen, 27 kleine boerderijen, 4 slaven en 2 priesters met een gemiddelde bevolking van 18,1 huishoudens. Pas in 1549 werd het stadslandgoed opgericht, tijdens de Reformatie (ook wel de Protestantse Reformatie of de Europese Reformatie genoemd), toen twee stedelingen zilver en plaat verkochten die van de kerk waren afgezonderd en land kochten om in bewaring te houden voor al haar inwoners. De rivier de Eye loopt door Melton en is een zijrivier van de rivier Wreake and Soar. De rivier ontspringt uit een bron in de Cotswold Hills in het noordelijke uiteinde van de parochie van Upper Slaughter op een hoogte van ongeveer 160 meter. in de rivier Soar en bij Sysonby Lodge verandert het zijn naam in de rivier Wreake, bij Swan's Nest gaat het Melton Mowbray binnen als de rivier de Eye, waar het onder de brug door stroomt bij Wilton Road, ook wel bekend als Lady Wilton's Bridge. Deze brug is een monumentaal pand van klasse 2 en werd gebouwd in 1822, met zijn vijf segmentbogen met uitsparingen en pijlers tussen bogen, deze eindigen in piramidale kappen op borstwering met de bogen in grootte gegradueerd naar het midden met de grootste boog. Gegarneerd met smeedijzeren gekrulde lampbeugels aan elk uiteinde. De Burton Road-brug is waar de rivier de Eye Melton verlaat en door het glooiende landschap van Noordoost-Leicestershire drijft, door velden die worden begrensd door meidoornhagen. Na het oversteken is dit ook een ideale gelegenheid om indien nodig te tanken bij de BP Garage. Melton Mowbray, ook bekend om zijn Melton-doek en heeft een onafscheidelijke band met stilton-kaas, maar is vooral bekend om zijn heerlijke Melton Mowbray-varkenspasteien.

Melton Mowbray-varkenspastei Mary Dickinson (1768 tot 1841) werd beschouwd als de grondlegger van de met de hand opgevoede Melton Mowbray-varkenspastei; Mary wordt gecrediteerd voor het gebruik van de eerste houten dolly om een gebaksdoos op te tillen. Mary's methode heeft de tand des tijds doorstaan en zij is de reden waarom de Melton Mowbray pork pies die we allemaal kennen en waar we van houden, er zo uitzien. De pork pie-industrie ontstond rond het jaar 1831 in een kleine bakkerij en banketbakkerij in Leicester Street, eigendom van een heer genaamd Edward Adcock.

In 1851, op het hoogtepunt van de Britse industriële revolutie, huurde John Dickerson (Marys Grandson) een winkel in Nottingham Street om zijn Gramma's pork pies te maken en in 1880 nam John later een jonge leerling onder zijn hoede genaamd Joseph Morris, waarmee hij hem redde van het werkhuis. Ze leken allebei goed samen te werken, dus in 1886 voegde John zonder meer de naam van Joseph toe aan het bedrijf, dit resulteerde in de verandering van de winkelnaam in Dickerson en Morris, de winkel werd later gekocht in 1901, "Ye Olde pork pie Shoppe" het is er nog steeds en is nu de oudste varkenstaartbakkerij in de stad.

In 2009 kreeg de Melton Mowbray-varkenspastei de status van beschermde geografische aanduiding (BGA) van de EU, waarmee het historische, culturele en culinaire belang ervan werd erkend. Dit betekent dat het de kenmerken of reputatie, authenticiteit en oorsprong van een product garandeert, zodat het de productnaam beschermt tegen misbruik of imitatie. Kortom, om Melton Mowbray-varkenstaarten te maken, moeten ze binnen een bepaalde geografische locatie worden gemaakt.

Oorspronkelijk werden deze taarten gemaakt voor aristocratische heren, aangezien het het traditionele centrum van de Engelse vossenjacht was dat op jacht was. Ze stopten ze in hun zadeltassen en aten ze op terwijl ze weg waren. Ze waren erg lekker, vullen en eten zou de jacht niet te lang verstoren. De zwarte en scharlakenrode jachtjassen die werden gedragen, werden traditioneel gemaakt van Melton-stof, van wol die in een twill-vorm is geweven. Het is dik, omdat het goed gevuld is, waardoor het een viltachtig glad oppervlak krijgt, ook met goede weerbestendige eigenschappen.

Het Melton Carnegie Museum opende voor het eerst zijn deuren in 1977. Het is gehuisvest in de voormalige Carnegie-bibliotheek van Melton die in 1905 werd gebouwd en toont de geschiedenis van Melton en de mensen die hier hebben gewoond en gewerkt vanaf de bronstijd tot heden. Het museum ligt in het centrum van Melton Mowbray, op loopafstand van de markt en is gratis toegankelijk. Er is gratis speciale parkeerplaats voor motorfietsen beschikbaar bij Wilton Road, Chapel Street en St Mary's Way parkeergarage.

St Marys Church is een van de zes kerken in het Melton Mowbray-gebied en dateert voornamelijk uit de 13e - 15e eeuw, met sommige delen die verder teruggaan tot de Normandische tijd - 1170. Het is beschreven als "een van de mooiste parochiekerken in Leicestershire". Het is gebouwd volgens een meer gebruikelijke plattegrond voor kathedralen met zijn grote kruiskerk met transepten van het eiland (een van de slechts vijf in het land) die normaal gesproken in een kathedraal te vinden zijn en een oversteektoren met een toren van 30 meter hoog van geschrobde kalksteen die de stad heeft gedomineerd eeuwenlang. Het belfort had sinds 1802 slechts zes klokken, maar bevat nu tien klokken, waarvan de vroegste dateert uit de veertiende eeuw.
Anne of Cleves-gebouw in Burton Street, naast St Mary's Church, begon zijn leven in EST. 1384 en is nu een van de oudste nog bestaande pubs van Melton, met originele kenmerken uit het begin van de veertiende eeuw. Het was oorspronkelijk de thuisbasis van veertien chantry-monniken die de springers in het ziekenhuis bedienden. Het werd opgericht door Roger de Mowbray. Het gebouw inclusief het land van de Priorij van Lewes werd na de ontbinding overgedragen aan Anne van Kleef als onderdeel van haar echtscheidingsconvenant van koning VIII.

De Crosses (deze waren overal in Melton, in de buurt van de markt) te vinden, oorspronkelijk waren er zes geregistreerd. The Corn Cross, Butter Cross, Sheep Cross, Sage Cross, Thorpe Cross en Kettleby Cross. De maïsmarkt werd gehouden op Cornhill, bovenaan de High Street of Merridine Street, zoals het vroeger heette, en stond in het midden van de rijbaan waar daaromheen de maïsmarkt was. Alle originele kruisen zijn verwijderd of vernietigd tijdens de Reformatie en andere iconoclastische periodes, of om ruimte te maken voor verkeer of andere ontwikkelingen. Het Korenkruis dat vandaag te zien is, is dus een moderne versie die in 1996 werd opgericht ter vervanging van het vroegere middeleeuwse kruis. Hetzelfde als het Butter Cross, dit werd opgericht in 1986 ter herdenking van de 900ste verjaardag van het Domesday Book waarin "Medeltone" Market is opgenomen, dit zijn de enige twee die overblijven.

Kort na het verlaten van Melton Mowbray op de B6047 naar Market Harborough staat dit stuk weg plaatselijk bekend als de "Big Dipper" om redenen die snel duidelijk zullen worden met de golvende stijging en daling van de weg door het mooie platteland van Leicestershire. Er is ook de eerste van vele route-opties door rechtdoor te gaan op Burrough Road en vervolgens Melton Road gedurende ongeveer 3,5 mijl. U kunt een van de meest opvallende, prominente en historische kenmerken in het landschap van Oost-Leicestershire bezoeken. Dit goed bewaard gebleven heuvelfort uit de ijzertijd dat op dramatische wijze een steile landtong van 210 meter hoog bekroont, met een prachtig uitzicht en een kant-en-klare arena. De site is gratis en er is off-road parking tegen een vergoeding van £ 2,50 per dag bij de kaartautomaat.

Met de "Big Dipper" achter je is het een korte stop in Market Harborough, net in het graafschap Leicestershire, het werd voor het eerst gesticht als een klein dorp gebouwd door de Angelsaksen in de 5e en 11e eeuw. Met voldoende gratis parkeergelegenheid kunt u de tijd nemen om door dit typische marktstadje te slenteren, wat lichte versnaperingen te nuttigen en de geschiedenis, cultuur en het heerlijke eten van de stad op te snuiven. palen die in 1607 werd gesticht om de arme kinderen onderwijs te geven, St Dionysius een Anglicaanse kerk met zijn prachtige glas-in-loodramen en het Harborough Museum met gratis toegang dat de lange geschiedenis van de stad viert als een centrum van handel en industrie in het hart van de Welland Vallei op het kruispunt tussen Leicestershire en Northamptonshire.

Als we Market Harborough verlaten, gaan we de B670 op, er is een route-optie hier bij de kruising met de A6003, sla rechtsaf Main Street in om het beroemde Rockingham Castle te bezoeken, gelegen op een heuvel met uitzicht op vijf provincies met een aantal adembenemende uitzichten, gebouwd door William de Veroveraar. Het kasteel was 450 jaar lang een koninklijke residentie. In de 16e eeuw schonk Henry VIII het aan Edward Watson en gedurende 450 jaar is het een gezinswoning gebleven. Er is een toegangsprijs inclusief uw parkeerplaats, deze is alleen in het seizoen geopend, dus controleer de tijden voordat u hem bezoekt.

Verderop op de B672 is er ook een andere route-optie, sla linksaf naar Gretton Road en rijd 1,6 km verder. Hier kunt u Lyddington Bede House bezoeken, een historisch huis in het graafschap Rutland, Engeland. Het bestaande monumentale gebouw maakt deel uit van een voormalig paleis van de bisschoppen van Lincoln, in 1600 was het overgedragen aan Sir Thomas Cecil, zoon van de eerste minister van koningin Elizabeth, die het ombouwde tot een armenhuis voor 12 arme 'bedesmen' van meer dan 30 jaar. jaar oud en twee vrouwen (ouder dan 45), allemaal vrij van krankzinnigheid, melaatsheid of Franse pokken. Gelegen naast St Andrew's Church in het pittoreske ijzerstenen dorp Lyddington. Het is nu eigendom van en wordt gerund door British Heritage, dus er is een toegangsprijs van £ 7, helaas is er ook geen parkeergelegenheid op het terrein, dus bezoekers moeten op straat parkeren.

Terug op de B672 zie je in de verte het Welland Viaduct in zicht komen, dit viaduct gaat over de rivier de Welland en zowel de B672 als Seaton Road, het wordt dan ook wel eens het Harringworth Viaduct of Seaton Viaduct genoemd. Het is het langste gemetselde viaduct over een vallei in Groot-Brittannië en het duurde 13 maanden om te bouwen met 30 miljoen stenen. Met een lengte van maar liefst 3825 ft (1166 m) maakt het zeker indruk op het landschap eromheen, met zijn 82 bogen elk met een overspanning van 40 ft (12 m) en staat op 60 ft (18 m) hoog. Het werd gebouwd in 1878 en is nu een monumentaal pand. Het viaduct ligt op de Oakham naar Kettering Line en voert de tweesporige niet-geëlektrificeerde lijn tussen Corby en Manton Junction, waar het vervolgens samenkomt met de Leicester naar Peterborough-lijn. Er is een handige stopplaats voor een fotomoment op de geasfalteerde aanlegplaats aan de overkant van de weg, waar je in het erts kunt staan en dit monumentale bouwwerk kunt aanschouwen.

Vanaf hier is het ongeveer 50 kilometer rijden over wegen met mooie lange bochten, tot de volgende halte in de stad Bourne. Deze stad ligt op de oostelijke hellingen van de kalkstenen Kesteven Uplands, aan de zuidelijke rand van Lincolnshire, grenzend aan de vennen. De vroegste vermelding van de stad was opnieuw in het Doomsday-boek, waarin het wordt vermeld als Brune, dit is afgeleid van een Angelsaksisch woord Brunna (Stream). De modernere naam waaronder het bekend was, was Bourn, dit werd later gewijzigd in 1893 toen de "e" werd toegevoegd door het postkantoor om verwarring met een gelijkaardige plaats in Cambridgeshire te voorkomen. Er wordt aangenomen dat het op een gegeven moment een Romeinse nederzetting werd, aangezien er enorme hoeveelheden Romeinse munten zijn gevonden op de locatie van de stad. Het is het meest bekend om Bourne Eau, dit is te vinden in Wellhead Gardens, waar het oprijst uit een artesische bron, dit wordt gevoed vanuit een kalkstenen watervoerende laag zo'n 50 meter onder het oppervlak, dus het zou van groot belang zijn geweest voor kolonisten als een drinkwatervoorraad, die nu zowel lokaal als Spalding van water voorziet. Deze bron gaat dan in een korte rivier die ooit werd gebruikt om drie watermolens aan te drijven, en stroomt dan in oostelijke richting om bij Tongue End samen te komen met de rivier de Glen. Dit is ook een ideale gelegenheid om te stoppen voor een lunch of een drankje, waar er een paar cafés zijn om uit te kiezen. Andere aanbevolen attracties zijn onder meer de parel van Bourne Architecture, Red Hall gebouwd in 1605, een Elizabethaanse hal, gebouwd met lokale rode bakstenen die zijn naam geven, Tudor Cinema nu een Chinees restaurant aan North Street dat voor het eerst zijn deuren opende in 1929, Smiths winkel die al bijna 150 jaar bestaat en in 2001 werd omgebouwd tot een pub, maar nog steeds zijn oorspronkelijke gevel behoudt. Er zijn verschillende beroemde mensen die in Bourne zijn geboren, waaronder Raymond Mays die daar zijn hele leven heeft gewoond, hij was beroemd om zijn autoraces, Robert Bourne waarvan wordt beweerd dat hij de eerste persoon was die ooit in het Engels schreef, William Cecil, hij was Lord Hoge penningmeester van de koningin en Frederick Worth, die de oprichter was van het Paris Fashion House. De stad heeft ook een openlucht Lido, een van de slechts een paar honderd die er nu nog in het land zijn. Om echt een volledig beeld te krijgen van de geschiedenis van Bourne, kunt u het beste een bezoek brengen aan het Bourne Heritage Centre met gratis toegang, het ligt op ongeveer 200 meter van de markt in South Street. Maar controleer alstublieft de openingstijden, want deze zijn alleen in het weekend geopend. Er is gratis parkeergelegenheid vlak bij South Street voor alle bezienswaardigheden.

Na Bourne rijden we nog even noordwaarts voordat we westwaarts gaan en terug richting Melton Mowbray. Na het verlaten van de A52 op de B1176, is dit de beruchte Bitchfield Bends, waar de weg door het district South Kesteven slingert in het hart van het platteland van Lincolnshire. Bij Corby Glen is het dan de B676 met zijn prachtige brede bochten naar rechts en naar links. Ongeveer 6 mijl voordat u terugkomt in Melton Mowbray is er een laatste route-optie door de volgende weg links te nemen, Wymondham Road op en deze 2,7 mijl te volgen om een lokale bezienswaardigheid te bezoeken. Wymondham Windmill werd meer dan 200 jaar geleden gebouwd met lokale ijzersteen, deze historische vijf verdiepingen tellende korenmolen met een ogee kap, pauwstaart en oorspronkelijk met zes zeilen. Gelegen op zeven hectare grond waar bezoekers vrij zijn om te verkennen, met een eigen theesalon waar warm eten wordt verkocht en waar u ook vers gemalen meel kunt kopen, zijn er tal van op maat gemaakte winkels en voldoende gratis parkeergelegenheid op het terrein.

De route eindigt op het parkeerterrein Wilton Road in Melton Mowbray.