Er zijn veel berichten over spookverhalen, pacten met de duivel en natuurlijk het beroemde Exmoor Beast in en rond Noord-Devon. Deze rondreisroute vanuit Tiverton bezoekt enkele van de bekendere.

Tiverton-kasteel:
Er zijn verschillende spookverhalen verbonden aan het pand.
De bekendste van hen dateert uit de 17e eeuw toen de gouverneur van het kasteel Sir Hugh Spencer was, een weduwnaar wiens 21-jarige dochter Alice werd beschouwd als een van de grote schoonheden van de wijk. Alice had veel bewonderaars, maar haar vader beschouwde het als zijn plicht ervoor te zorgen dat ze alleen met de rijksten trouwde. Hij koos als zijn schoonzoon Sir Charles Trevor, een enorm rijke man, enkele jaren ouder dan Alice, die bekend stond om zijn gewelddadige humeur en zure karakter.
Maar de manager van Tiverton Castle, Maurice Fortescue, was verliefd geworden op het meisje. Maar in de wetenschap dat haar vader hem nooit waardig zou vinden, hield hij zijn gevoelens voor zich.
Het gebeurde zo dat Sir Charles Trevor de liefde van Maurice voor zijn verloofde begon te vermoeden en dit, in combinatie met zijn afgunst op Fortesucue's knappe uiterlijk, universele populariteit en zonnige karakter, veroorzaakte wrok in hem.
Vastbesloten om zijn tegenstander te dwarsbomen, besloot hij zo snel mogelijk met Alice te trouwen, waarna hij vastbesloten was om met haar te pronken voor Fortescue en hem in zijn gezicht uit te lachen.
Toen hij Tiverton Castle naderde, stelde hij zich de pijn voor die zijn huwelijk zijn rivaal zou veroorzaken, en met een kreet van vreugde, de lafhartige Sir Charles, slingerde hij juichend zijn hoed in de lucht. Op dat moment sprong de trouwe hond Vulcanus van Maurice Fortescue het kasteel uit, greep de hoed en schudde hem speels aan stukken. Woedend trok Sir Charles zijn zwaard en doodde de hond ter plaatse. Binnen enkele ogenblikken slaakte Maurice, die een eindje achter hem was gevolgd, een kreet van verontwaardiging, rende op Sir Charles af en sloeg hem met een welgemikte stomp. De gekleineerde verloofde eiste genoegdoening en zei tegen Fortescue dat hij hem die avond om zeven uur in het bos bij de rivier moest ontmoeten.

Maurice was geen lafaard, maar Sir Charles Trevor was een vermaard zwaardvechter en hij wist dat zijn vaardigheden niet opgewassen waren tegen hun duel. Hij realiseerde zich dat zijn dagen geteld waren, ging Alice vaarwel zeggen en vertelde haar tenslotte over de geheime liefde die hij voor haar koesterde. Het was een kleine troost toen ze in tranen uitbarstte en hem vertelde dat ze hetzelfde voor hem voelde.
Toen hij wegging, zwoer ze dat als hij werd vermoord, haar hart met hem zou sterven. Om zeven uur die avond stonden Sir Charles Trevor en Maurice Fortescue tegenover elkaar op de beboste oevers van de door regen aanzwellende rivier de Exe. Even later weergalmde de botsing van staal door het bos, terwijl de twee mannen vochten voor hun eer en hun leven. Maurice slaagde erin het eerste bloed af te nemen en een wond toe te brengen aan de arm van zijn rivalen. Maar even later was hij dood, het zwaard van sir Charles stak uit zijn nek. Triomfantelijk lachend plaatste de overwinnaar een minachtende laars op de keel van zijn tegenstander, en nadat hij zijn zwaard had verwijderd, schopte hij het levenloze lichaam in de rivier.
Plots klonk er een gehuil van wanhoop uit de richting van het kasteel en Alice, die het duel vanaf de muren had gadegeslagen, kwam naar de rivier rennen waar ze haar minnaar volgde in het woeste water.
Sindsdien, wanneer de Exe onder water staat, lopen hun geesten, op de voet gevolgd door de trouwe Vulcanus, samen in de bossen aan de voet van Tiverton Castle. Alice en Maurice lopen arm in arm, praten vrolijk, verheugd dat ze in de dood de eenheid hebben gevonden die hun in het leven werd ontzegd.

The Boot Inn, Dulverton:
De Boot Inn is een van de oudste gebouwen in Dulverton en heeft zoals je zou verwachten een inwonende geest. Ik weet dit als een feit omdat ik daar ooit heb gewoond en vaak midden in de nacht geluiden hoorde! De geest zou een van de bruidegoms zijn die op de zolder woonden toen het een koetsiersherberg was.

Tarr-stappen:
De 17 platen die elk twee ton wegen en deze oude klepelbrug vormen, dateren vermoedelijk uit 1400 voor Christus. Er wordt gezegd dat de duivel deze trappen bouwde zodat hij kon zonnebaden, en ze onhandig maakte voor de lokale bevolking om over te steken. Het irriteerde de lokale bevolking zo erg, een plaatselijke dominee sprak met de duivel om compromissen te sluiten, en de duivel was het ermee eens dat dorpelingen de brug konden oversteken wanneer hij er niet op woonde.

Het Exmoor-beest:
Als je door Exmoor reist, vergeet dan niet beide ogen open te houden voor The Beast of Exmoor! Een ongrijpbaar wezen, zwervend door de heide … of misschien gewoon door onze verbeelding dwalend! Deze grote, wilde 'crypto zoölogische' katachtige is berucht geworden op Exmoor, gespot over de velden en heidevelden in Somerset en Devon. Hoewel het sinds de jaren zeventig bij talloze gelegenheden is waargenomen, blijft het definitieve bewijs van het bestaan van het beest ongrijpbaar. Getuigen melden een groot katachtig wezen, meestal lijkend op een panter of poema.

In Barnstaple zijn er vijf rapporten op de Paranormal Database, waaronder de geest van een arbeider bij Barnstaple Cinema die stierf na een ongeval bij het repareren van het dak in 1931, maar misschien wel de meest griezelige is die van St Anne's Chapel op Paternoster Row, de lichamen van rond 1500 mensen zitten hier onder het terrein, met botten waarvan wordt aangenomen dat ze zich op slechts zes centimeter van het oppervlak bevinden. Een reeks grafstenen ligt op de vloer, sommige schuin rond de kapel, die daar werden geplaatst om de lichamen in te bewaren.

Bloedige hoek:
Net buiten mijn geboortedorp Appledore in Bloody Corner ligt een klein monument. Deze plek was het toneel van 1000 doden in de 'eerste slag om Groot-Brittannië' en dus beweren bezoekers van de stranden van Noord-Devon dat ze op heldere nachten nog steeds gevechtsgeluiden kunnen horen en de schaduwen van vechtende mannen kunnen zien. De Bloody Corner-strijd achtervolgt Appledore tot op de dag van vandaag na de Viking-invallen op Devon-dorpen tijdens het bewind van Alfred de Grote. Oude archieven van Northam bestaan van rond de 10e en 11e eeuw en ze vertellen het verhaal van een gevecht met "Hubba de Deen" in Bloody Corner in de late 9e eeuw.
Volgens de traditie landde Hubba met een vloot van schepen in wat nu Boathyde is (Hyde betekent een inham) en marcheerde om het Hill Fort bij Kenwith aan te vallen. De legende is dat ze werden verslagen door Odun, graaf van Devon. Hubba en 1.000 van zijn mannen zouden zijn gedood.
Er is een stenen tablet bij Bloody Corner luidt:
“Stop vreemdeling, stop,
In de buurt van deze plek ligt begraven
koning Hubba de Deen,
die werd gedood in een bloedige retraite,
door koning Alfred de Grote”

Lunchstop bij The Pier House in Westward Ho! (de enige plaats in het VK met een uitroepteken in de naam). The Pier House serveert heerlijke maaltijden en heeft vanaf het terras een aantal van de beste uitzichten over de kust van Noord-Devon. Slechts een paar honderd meter verder ligt Seafield House, een vervallen voormalig vakantiehuis dat wankelt op de rand van de klif. Hoewel er geen spookverhalen zijn, zou een spookachtiger huis moeilijk te vinden zijn. Seafield House staat lokaal bekend als het spookhuis.

De rietgedekte herberg:
De herberg met rieten dak in Abbotsham, die naar verluidt wordt achtervolgd door de inwonende geest van een voormalige klant die vermoedelijk een taxichauffeur is. Vreemde voetstappen en bewegende objecten zijn ook gemeld, terwijl honden die de kroeg worden binnengebracht vaak reageren alsof ze een aanwezigheid kunnen zien die onzichtbaar is voor menselijke ogen.

Boeren wapens:
Bij de 13e-eeuwse Farmers Arms in Woolsery zou een klopgeest zijn losgelaten nadat een afgesloten oude put op het terrein was ontdekt. De klopgeest lijkt een voorliefde voor vrouwen te hebben en begon zich te richten op vrouwelijk personeel nadat de huisbaas een 20 voet diepe, verzegelde Saksische put had blootgelegd. De huisbaas was verbaasd om de diepe put te ontdekken die verborgen was onder een zwaar stuk rots van 3 voet onder de vloer van zijn pub nadat de lokale bevolking hem had verteld dat het gerucht ging dat het daar zou liggen.

Coach & Paarden:
De koets en paarden bij Buckland Brewer werden naar verluidt ooit gebruikt als rechtszaal, met de kelders aangepast als gevangenis en een executieplaats in de kamer boven de hoofdbar. Een dame in het zwart is door een gang gezien, terwijl een aantal schermutselingen uit de burgeroorlog waarvan bekend is dat ze in het gebied hebben plaatsgevonden, blijkbaar ook hun sporen hebben achtergelaten - Cavalier-soldaten zijn gezien op de plaats van de executie terwijl een spookachtige Roundhead is gespot in een van de slaapkamers boven.

The Devil's Stone Inn:
De pub dankt zijn naam aan een oude lokale traditie waarbij dorpen de Devil's Stone omdraaien - een grote rotsklomp naast de pub. De dorpsklokken luiden een "gewelddadige en dissonante" klokkengelui voordat ze hun weg banen naar de steen, die ze vervolgens draaien met behulp van dwarsbalken - er wordt aangenomen dat hij ongeveer een ton weegt. De legende gaat dat als de steen niet wordt omgedraaid, het ongeluk op het dorp zal neerdalen.

Okehampton-kasteel:
Het meer dan duizend jaar oude Okehampton-kasteel zou de thuisbasis zijn van een van de meest beroemde geesten in het graafschap, de moorddadige Lady Howard die daar ooit woonde met haar vier opeenvolgende echtgenoten, die ze allemaal vreugdevol vermoordde.
Volgens het verhaal wordt de boze weduwe als straf voor dodelijke misdaden gedwongen haar tijd in het hiernamaals door te brengen door een nachtelijke reis van Okehampton naar Dartmoor te maken om een enkel grassprietje te plukken. De legende zegt dat ze pas haar vrijheid zal hebben als de heuvel volledig is gestript.
Het is tijdens deze nachtelijke reizen dat er berichten zijn over de waarneming van Lady Howard. Lokale bewoners die de weduwe hebben ontmoet, hebben haar beschreven als reizend in een koets die wordt bestuurd door een chauffeur zonder hoofd, die zogenaamd bestaat uit de botten van haar overleden echtgenoot.

Vissersbed:
Volgens een aantal lokale bewoners wordt de ruiter zonder hoofd vaak gezien over Bickleigh Bridge, die, zo is gesuggereerd, kan fungeren als een tijdportaal. Er zijn ook mensen die hebben beschreven dat ze de ruiter niet echt zagen, maar het geluid van hoeven die over de brug bonzen.

Vanaf hier is het slechts een korte rit terug naar het begin van de route bij Tiverton.