Rhodos: Eindeloze stukken kustlijn en dennenbossen op bergen, bezaaid met dorpjes, archeologische vindplaatsen en een middeleeuwse stad met uitzonderlijke schoonheid.
Het zuiden van Rhodos is zeker niet het meest toeristische gedeelte van het Griekse eiland van de zon. Hier zijn ruige, natuurlijke stranden te vinden en kliffen te ontdekken. Grote delen zijn hier nog ongeorganiseerd, zelfs in de zomermaanden. De meeste (vooral kitesurf)toeristen trekken naar het schiereiland Prasonisi, waar een fraai, groot en breed zandstrand het eiland verbindt met Rhodos.

In deze rondtocht start je vanuit Lachania en rijd je door het zuidelijk deel van Rhodos. Lachaniá ligt 70 kilometer van Rhodos stad, aan de voet van de berg Kopaná. Het is een typisch Grieks dorpje met witte huizen en blauwe deuren. Omdat het dorp vrij hoog ligt, biedt het een uitstekend panoramisch uitzicht over de oostelijke kust van het eiland en de zee. Bezienswaardig is de kerk van Agios Georgios, die dateert uit 1848. Deze kerk heeft een fraaie grote klokkentoren. Pal hiernaast ligt een traditionele taverne, Platanos genaamd met een terras onder de plataan van het dorpsplein. Goed om te onthouden als je weer terug bent.

Je verlaat het dorpje zuidwaarts om het vissershaventje Plimmitri te bezoeken. Omdat het strand maar op een paar kilometer van het dorp af ligt, wordt het ook wel Lachania Beach genoemd. Opvallend is hier de kerk bij het strand, die is gebouwd op de plaats van een oude tempel. Zichtbaar zijn nog enkele zuilen. Leuk is hier het huren van een ‘glazen’ boot voor een tochtje langs de kust, waarbij je tegelijk de flora en fauna van de zeebodem kunt bekijken. Of in het gerenommeerde visrestaurant een visje verschalken. De natuurlijke baai is van groot ecologisch belang aangezien het een schuilplaats is voor de welbekende Caretta Caretta zeeschildpad. Hiervandaan rijd je richting Kattavia. Onderweg kun je de ruïnes van een vrij toegankelijke oude Italiaanse zijdefabriek bekijken. Verderop kom je langs een grote energiecentrale om bij Prasonisi Beach in de drukte te belanden van de kitesurfers, tenminste als het flink waait.

Prasonisi is het meest zuidelijke puntje van Rhodos, ongeveer 92 kilometer verwijderd van Rhodos-stad. Het strand is door de stevige wind en goede golven een geliefde plek bij surfers, kitesurfers en andere watersporters. Het strand is een natuurlijke scheiding tussen de Egeïsche Zee en de Middellandse Zee. Bij eb kun je naar Prasonisi (letterlijke vertaling: groen eiland) lopen en de 14 meter hoge vuurtoren van het kleine eilandje bewonderen. Wat Prasonisi heel bijzonder maakt is het feit dat in de winter, de smalle strook zand (500 meter lang) die het eilandje met Rhodos verbindt, verdwijnt. Tijdens de winter wordt de zandstrook door de zee overspoeld en is het onmogelijk het over land te bereiken.

Terug op het vaste land van Rhodos kun je de archeologische opgraving Vroulia bezoeken. Het is een van de belangrijkste vroege nederzettingen met een georganiseerd stedenbouwkundig plan die in Griekenland is gevonden. Je weg vervolgend kom je langs Kattavia, een klein dorpje waar de lokale tradities nog steeds in stand worden gehouden. Toerisme speelt hier namelijk nog maar een kleine rol en de ca. 500 inwoners leven met name van veehouderij, landbouw en weverij. Je vindt er dan ook slechts enkele restaurants en tavernes. Traditionele Griekse maaltijden zijn gegarandeerd! Er zijn een aantal mooie gebouwen in het gebied die dateren uit de tijd van de Italiaanse overheersing.

Aan de zuidwestzijde van het eiland liggen nauwelijks dorpen en als je het strand voor je alleen wilt hebben zijn hier voldoende mogelijkheden. Pas bij Apolakkia is er weer lokale activiteit. Hier ligt een rustig strand, Limni Beach, met een soort binnenmeertje. Het strand is weinig georganiseerd; al is er in de zomermaanden een kleine kantina aanwezig. Toch doe je er wijs aan om zelf eten en drinken mee te nemen. Lunchen kun je goed in Apollakia, het keurige plaatsje met nog geen 500 inwoners. Ook zijn er mogelijkheden om in Apolakkia te overnachten in een kleinschalige accommodatie. Langs de weg verkopen locals er hun honing, kruiden en andere streekproducten. Op het dorpspleintje zijn enkele tavernes, die het hoofdzakelijk moeten hebben van de touringbussen onderweg van of naar Monolithos. Maar buiten het stadje kom je nog nauwelijks iemand tegen.

Je verlaat Apolakkia in noordelijke richting naar de bezienswaardige berg Monolithos met een kasteel en een kapel uit de middeleeuwen. Monolithos betekent ‘enkele rots’, maar ook 'rots van een steensoort. Het uitzicht over de blauwe Egeïsche zee maakt het plaatje compleet. Het dorp Monolithos zelf is ook leuk om even te gaan bekijken. Er staat een mooie kerk met een praalgraf en er zijn mooie uitzichten over de zee. Het is er erg rustig en er wonen niet veel mensen (ongeveer 150). Het is een agrarisch dorp en de mensen leven er voornamelijk van de teelt van olijven en het produceren van souma en honing. Souma is het bekende alcoholische drankje van Rhodos. Dat moet je een keer geproefd hebben als je hier bent. Na bezichtiging de weg naar het binnenland volgend, kom je vanzelf door het dorpje Siana. Het dorpje waar de souma door de inwoners legaal mag worden gestookt volgens een oud decreet. De St. Panteleimon kerk is een bezoekje waard. Deze kerk uit de 14de eeuw is rijk versierd met gouden ornamenten, fresco's en een gedetailleerde beschilderd plafond.
Nu beland je in de echte binnenlanden van Rhodos. Hier vragen de wegen soms nog wat om onderhoud en is de omgeving zwart en dor van de bosbranden, die hier regelmatig het landschap teisteren. Je komt na Siana op een traject waar veel tabernakels (Grieks-orthodoxe kapellen) langs de weg staan. Schroom niet ze te bezoeken, want er zitten pareltjes tussen (zie link). Dan, in the middle of nowhere, duikt 'Achilles' op: een ruim gesorteerde houten keet met lokale producten. Zeker een stop waard om er goede koffie te drinken. Op naar Laerma, een slaperig plaatsje in het binnenland van Rhodos.
Zoals eerder gezegd zijn er onderweg veel kerkjes en kloosters, vooral in deze stille gebieden. Je nadert nu het voorname Grieks Orthodoxe klooster Moni Thari. Voor toeristen is Moni Thari, gewijd aan de aartsengel Gabriël, de enige reden om hier te komen. Het klooster dateert uit de negende eeuw en is gebouwd op de fundamenten van een Apollo-tempel, die uit de vijfde eeuw zou stammen. De koepelkerk bevat een aantal fraaie fresco’s die in alle reisgidsen staan aangeprezen. Het klooster van Thari is een van de belangrijkste kloosters van het eiland. De kerk zou in de 12e eeuw gebouwd zijn, naast de kerk zijn kapellen gewijd aan Johannes de Doper, Agios Eleftherios en Agios Nektarios.

Richting kust kom je langs een betrekkelijke grote plaats Asklipio, een vrij traditioneel dorp. De Grieks-Orthodoxe Kimissis Theotokou kerk in het kleine centrum is bezienswaardig. Binnen zie je fraaie fresco’s uit de 17e eeuw. Deze kerk in Byzantijnse stijl dateert uit de 14e eeuw. Naast de Theotokou kerk aan het dorpsplein ligt een klein volkenkundig museum. De entree van de Asklipio museum bedraagt € 2,- per persoon. Binnen zijn o.a. een oude olijfpers en religieuze voorwerpen te zien. Ook kun je op het plein je auto parkeren en vind je hier een tweetal traditionele Griekse tavernes. Een wandeling maken door het oude dorp achter die eerder genoemde kerk is een tip. Lopend door de steegjes zie je hier enkele fraaie woningen. Tevens zijn de ruïnes van het Asklipio kasteel hier een publiekstrekker. Deze oude burcht ligt iets ten oosten van het dorp.

De kust is nu vlakbij. Je gaat zuidwaarts langs Gennadi met een mooie olijfpersmuseum, weer de bergen in. Op deze weg kom je weer langs een aantal kapellen, langs een waterbron en een vergane windmolen in Vatio. Hier wordt het direct duidelijk dat de strijd tegen bosbranden een regelmatige activiteit moet zijn. Uitgedroogd of verschroeid land en sterk geïrrigeerde velden met groenten wisselen elkaar af. Weldra bereik je Arnitha, een pittoresk dorpje met kleine witte huisjes. Aan het eind van het dorp, neem je de weg berg opwaarts, tot de kleine tabernakel van Saint Niconosâ (13de eeuw). Van daaruit heb je een panoramisch uitzicht op de zee, maar ook op de bergen van Mesanagros en het klooster van de Maagd Maria "Skiadeni", waar je nu door de bergen naartoe gaat rijden.

Bij het beroemde Moni Skiadi-klooster heb je een geweldig uitzicht op de kust. Hier wordt de icoon van Panagía ("Moeder van God") Skiadiní bewaard, beschouwd als de meest waardevolle icoon van Rhodos. Het klooster werd al gesticht in de 14e eeuw.
Zoals eerder gezegd wordt de streek vaak geteisterd door bosbranden, de natuur krijgt nauwelijks kans om volledig te herstellen en struiken krijgen zelden de mogelijkheid om uit te groeien tot fikse bomen. Kale rotsige hellingen, stukjes geïrrigeerde groentekweek, desolate zwartgeblakerde stroken, stoffige paden en enkele verfrissende plukjes bos worden de hoofdingrediënten van de omgeving.

Bij de ingang van het ‘vergeten’ dorp Mesanagros is een verlaten oude kerk die stamt uit de 13e eeuw en waar nog wat kleine fragmenten van fresco's zijn te zien en is gebouwd op de restanten van een oudere christelijke basiliek uit de 6e eeuw. Hiervan zijn nog muren te zien en stukken met mozaïeken. Er staat een hek omheen maar dat is open, dus je kunt het gaan bekijken. Mesanagros is een rustig klein dorp met smalle straatjes en oude huizen evenals een kafenion (Gr. Koffiehuis).
Je vervolgt nu de weg naar de dorp Lachania, waar deze tocht eindigt op het terras met een consumptie onder de grote plataan.