Dit is de elfde rit van een rondreis door Duitsland, Oostenrijk, Italië, Slovenië, Kroatië, en Bosnië en Herzegovina. De routes zijn uitgezet en gereden in 2015 door Marc Telkamp.

Vandaag is eigenlijk een heerlijk ontspannen dag. Wellicht heb je gisteren de drukte opgezocht bij de Plitvice meren? De natuur is er overweldigend... De drukte door het toerisme soms evenzo. Vandaag wordt gekenmerkt door rust. De route zoekt, daar waar mogelijk, de kleinere weggetjes op. Je komt weinig verkeer tegen, wat een heerlijk besef is. Je kunt je vooral concentreren op de continue aanwas aan bochten op je route. Door de lengte van de route heb je ook de mogelijkheid om regelmatig te stoppen en van het uitzicht te genieten. De route leidt je namelijk van Plitvice naar Zvecaj, terug Noordwaarts, niet al te ver van de Sloveense grens. Het is een wat kortere route, wat maakt dat je bijtijds op je eindpunt aan kunt komen. Je kunt heerlijk genieten aan het zwembad en je batterij opladen voor de twaalfde rit, toch weer wat langer dan deze rit.

Vandaag neem je afscheid van de Plitvice meren. De route leidt je met een “rondje” om de meren. Vergis je niet, dit rondje duurt wel degelijk een uur. De weggetjes zijn klein en kronkelend en leiden je door het Plitvice Nationaal Park. Je merkt al gauw dat in dit gedeelte weinig toeristen komen. De grote meute bezoekt toch echt de meren vanaf de Oostkant. Hier heb je "het rijk voor jezelf” en kun je op het gemak rondrijden. Op een aantal plekken zijn uitzichtspunten gemarkeerd, waar je de meren en watervallen in de diepte kunt zien liggen.

Het Nationaal Park staat niet voor niets op de lijst van UNESCO beschermde natuurgebieden. In het park woont een grote diversiteit aan wilde dieren. Denk hierbij aan de bruine beer, wolven, lynxen, hagedissen en slangen. Wie weet wat onderweg op je pad opduikt?

Eenmaal het rondje afgerond te hebben, kom je in Poljanak langs een mooi terras (rp 8) om even te pauzeren en bij te praten over alles wat je hebt gezien.

De route vervolgt zich nu verder westwaarts. Slingerend rij je door de bossen. Hou er rekening mee dat op dit stuk een aantal onverharde wegen op je route liggen. Doorgaans zijn deze wegen goed te berijden. De gravelweg is goed aangestampt en heeft voldoende grip. Langs de weg zul je af en toe borden tegenkomen met de tekst "ne prelazite". Letterlijk vertaald betekent dit "niet oversteken". Hoogst waarschijnlijk wordt hiermee bedoeld de gebaande paden niet te verlaten, omdat er nog landmijnen in de bossen kunnen liggen. Hou dit goed in je achterhoofd indien je langs deze weg stopt.

Na wederom een uur rijden kom je weer op een doorgaande weg uit waar je ook weer kunt pauzeren (rp 10 Gacka dolina). Vanaf nu gaat de route naar het Noorden en begint de reis richting de Sloveense grens.

Al snel buigt de route weer van de doorgaande weg af om de kleine weggetjes op te zoeken. Je betreedt nu weer een van de vele bosgebieden in deze regio. Onderweg breken de bossen zich even open om plaats te maken voor de kleine idyllische bergdorpjes.

Heb je vandaag nog geen genoeg gehad van onverharde paden? Dan kun je in de middag nog even een kleine de-tour maken. Net na RP 13 kun je van de route afwijken, door een kleine weg rechtsaf op te slaan. Al snel is deze weg onverhard en rij je met een mooie boog richting het Noordoosten. Om ervoor te zorgen dat je bij RP 14 weer op de originele route uitkomt, zijn een viertal POI's / Waypoints aangemaakt waar je jezelf op kunt oriënteren. Onderweg kom je namelijk een aantal kruisingen tegen waar het van belang is de juiste keuze te maken.

De route van vandaag nodigt uit om regelmatig te pauzeren. In Ogulin (rp 16) kun je, naast een terrasje, ook de benen strekken. Je vindt hier namelijk een aantal bijzondere plekken. het zal je bij binnenkomst al zijn opgevallen: het Frankopan Kasteel. Het kasteel is gebouwd rond 1500 in opdracht van de Kroatische adelman Frankopan. Tegenwoordig is het kasteel een erfgoed museum waar je van alles kunt ontdekken over Alpinisme in deze regio, (historische) wapens en archeologische ontdekkingen uit de regio. Vergeet ook niet even te tanken in Ogulin. Dit is het laatste tankstation direct aan je route.

Aan de andere kant van de straat, tegenover het kasteel, zie je een uitzichtspunt. Op deze plek heb je zicht op een enorm gapend gat onder het kasteel. De bewoners van Ogulin zijn niet anders gewend... de stad is gebouwd op een gigantisch grottenstelsel. In het gat verdwijnt de Dobra rivier. Deze rivier stroomt een groot deel ondergronds om, later op jouw route, weer bovengronds te komen en jou voor een deel van de route te begeleiden. Uiteraard heeft dit gapende gat ook een liefdesverhaal. Het gat heeft haar naam (Dulin Ponor) te danken aan een jongedame uit de 16e eeuw, die zich in de afgrond stortte nadat ze hoorde dat haar geliefde om was gekomen tijdens een veldslag. Liefdevol wordt dit gat nu Dula's afgrond (Dulin Ponor) genoemd.

Met dit in je achterhoofd begint de rit naar het hotel. Onderweg kom je nog de Dobra tegen en heb je nog een paar heerlijke bochten te rijden. Uiteindelijk kom je aan bij Hotel Zeleni Kut (rp 20), langs de Mrežnica rivier. Het hotel heeft een heerlijk uitzicht en een aangenaam zwembad. Even uitrusten en genieten voor de lange(-re) rit van morgen.

De route van vandaag krijgt 4 sterren. De natuur is indrukwekkend, de wegen zijn heerlijk en het is “op het gemakje” genieten van de rit. Je krijgt een mooi kijkje in de natuurparken in het binnenland van Kroatië. Het krijgt niet de volle 5 sterren, omdat er onderweg slechts enkele bezienswaardigheden zijn en je op je route een (of enkele keren) gravelwegen tegen kunt komen.