R06 Selva di Val Gardena to Castello Molina di Fiemme
Deze route is gemaakt door:
RouteXpert Arno van Lochem - Senior RX
Laatst gewijzigd: 21-09-2022
Route Samenvatting In een wielerwedstrijd hebben ze het wel eens over de rit de koninginnenrit. Als je het daarmee vergelijkt kun je van deze route zeggen dat het de koninginnenrit is. Maar liefst 13 passen krijg je onder de wielen door. Je rijdt o.a. over de Gardenapas, Passo Pordoi en de Passo Giau. Maar ook wat minder bekende, meer zuidelijk gelegen passen zoals de Passo Staulanza, Passo Duran en Passo Rolle. Dat ze minder bekend zijn wil niet zeggen dat ze ook minder mooi zijn! De één nog mooier dan de andere, maar allen een genot om te rijden! Ontdek de pracht van de Dolomieten!
Vanwege de prachtige passen, de geweldige wegen en al het moois dat onderweg te zien is verdient deze route 5 sterren.
Gezien de afstanden in bergachtig gebied en de vele haarspeldbochten die af en toe erg nauw kunnen zijn is deze route geschikt voor de meer gevorderde motorrijder.
Deel deze route 
Animation
Beoordeling
Duur
9h 6m
Transportmodus
Auto of motor
Afstand
272.22 km
Landen
RouteXpert Review In deze route bezoek je 13 passen, waaronder bekende en wat minder bekende. De wat minder bekende liggen wat meer zuidelijk. Het voordeel van deze passen is dat ze heerlijk rustig zijn, maar het genieten is er geen moment minder door.
De route begint in Selva di Val Gardena, binnen 1500 meter dient de eerste haarspeldbocht zich al aan. Dat belooft nog wat voor de rest van de dag!
En inderdaad, na 6 kilometer rij je over de eerste pas. Nou ja, pas... Het betreft de Sella del Culac, deze ligt tussen Plan de Gralba in de bovenste Val Gardena en de top van de Passo Gardena. Meer dan een eerste beklimming naar de Gardenapas is het niet, dus gauw door naar de volgende!
En dat is dus de Gardenapas. De Gardenapas (Duits: Grödnerjoch, Italiaans: Passo di Gardena) vormt in Italië de verbinding tussen het Val Gardena (Grödnertal) en het Val Badia (Gadertal). Het traject is normaal gesproken het gehele jaar berijdbaar. De pas wordt vaak gereden in combinatie met de Pordoipas, Campolongopas en Sellapas die eveneens om het machtige bergmassief van de Sella liggen. Het gebied waar de pas doorheen voert is tweetalig: Ladinisch en Duits.
De route vanuit het westen begint in de wintersportplaats Sëlva. Twee kilometer ten zuiden van Sëlva ligt het gehucht Al Plan, vroeger eindpunt van de weg. In de Eerste Wereldoorlog zijn de wegen naar de passen Sella en Gardena om militaire redenen aangelegd. Even na Al Plan takt links de weg naar de Sellapas af. De weg slingert verder omhoog langs de steile noordwand van het Sellamassief. De weg is redelijk breed en het hellingspercentage komt niet boven de 10%.
De pashoogte van de Gardenapas is een groene vlakte ingeklemd tussen het Sellamassief en de Pizzes da Cir. Er bevinden zich enkele berghotels en een stoeltjeslift. De afdaling naar Corvara is maar tien kilometer lang, het omringende landschap onderweg is niet zo ongeschonden als aan de andere zijde. Het uitzicht op de bergen is echter prachtig, in het zuiden nog steeds het Sellamassief, in het noorden de imposante Sassongher. In Corvara begint de route naar een andere pasweg: de Campolongopas.
De Campolongopas (Italiaans: Passo Campolongo) vormt in Italië de verbinding tussen het Valle Badia en het dal van de Cordevole. Tevens loopt over de pashoogte de grens tussen de Italiaanse regio's Trentino-Zuid-Tirol (provincie Bolzano) en Veneto (provincie Belluno). De pas wordt vaak gereden in combinatie met de Pordoipas, Sellapas en Gardenapas die eveneens om het bergmassief van de Sella liggen. De Campolongopas is de laagste van dit viertal.
Vanuit Corvara in het Duitstalige Valle Badia gaat de weg in zes kilometer omhoog door afwisselend bergweiden en naaldbossen. De pashoogte is een groene, deels beboste, vlakte aan de oostvoet van het Sellamassief. In de winter doet het dienst als skigebied. De afdaling naar Arabba is driemaal zo lang en een stuk minder steil aangezien er minder meters gedaald hoeft te worden. De weg is over het gehele traject goed. Onderweg is er uitzicht op de zuidelijk gelegen Marmolada. Aangekomen in Arabba loopt de route westelijk naar de Pordoipas.
De Pordoipas (Italiaans: Passo Pordoi) vormt de verbinding tussen het Valle di Fassa en het dal van de Cordevole. Tevens loopt over de pashoogte de grens tussen de Italiaanse regio's Trentino-Zuid-Tirol (provincie Trente) en Veneto (provincie Belluno). De pas wordt vaak gereden in combinatie met de Sellapas, Campolongopas en Gardenapas die eveneens om het machtige bergmassief van de Sella liggen. De pas maakt ook deel uit van de Dolomietenweg samen met de Falzaregopas en de Costalungapas.
De pashoogte van de Pordoi ligt aan zuidflank van het Sellamassief. Met een cabinelift kan hier een tocht gemaakt worden naar de Sasso Pordoi (2950 meter). Op de pashoogte staat een aantal gebouwen waaronder restaurants en souvenirwinkels. Een veel gemaakte wandeling die vanaf de pas gemaakt wordt voert over de Vial del Pan naar de Fedaiapas met uitzicht over de Marmolada. Iets ten oosten van de pashoogte ligt een groot oorlogskerkhof.
In het vertrekstation van de kabelbaan is een museum gevestigd dat een beeld geeft van de grote oorlog op Col di Lana. Het museum - samengesteld door de 'Col di Lana - Livinallongo - Buchenstein Cultural Historische Vereniging' - is hier in 2018 naar toe overgebracht. De oprichters hebben gedurende meerdere jaren meer dan 3000 relikwieën en artefacten bestudeerd en verzameld die nu beschikbaar zijn voor bezoekers van de tentoonstelling van 450 vierkante meter. Dit alles dankzij de reconstructie van Oostenrijkse en Italiaanse kazernes, loopgraven uitgerust met machinegeweren, veel afbeeldingen en vintage muurschilderingen. Maar misschien wel het meest interessante aspect van de tentoonstelling wordt gevormd door de met de hand gemaakte voorwerpen, door de soldaten (in hun vrije tijd) met bommen, geweren of prikkeldraad, waar ze gedachten of gebeden graveren.
De afdaling naar Canazei is al even spectaculair als de beklimming vanuit Arabba. Je zult wellicht merken dat de route, na mogelijkheid om af te slaan naar de Sellapas, bekend voorkomt. Dit stuk heb je in route 5 ook gereden, maar dan de andere kant op. Niet gevreesd, het is maar voor een kilometer of zes.
Aangekomen in Canazei vervolg je de route richting de Fedaiapas. Deze pas (Italiaans: Passo di Fedaia) verbindt het Valle di Fassa in de Italiaanse provincie Trente met in het dal van de rivier de Cordevole in de provincie Belluno. De pashoogte ligt onder aan de voet van de hoogste berg van de Dolomieten: de 3342 meter hoge Marmolada. De pas is het gehele jaar berijdbaar.
De pashoogte is een vier kilometer lange hoogvlakte die voor het grootste deel in beslag wordt genomen door het stuwmeer Lago di Fedaia waarin het smeltwater van de Marmoladagletscher verzameld wordt. Aan de oostzijde van de pashoogte ligt nog een klein natuurlijk meer dat eveneens Lago di Fedaia heet. De Fedaiapas is een belangrijk uitgangspunt voor bergwandelingen naar bijvoorbeeld de Marmoladagletsjer en over de Vial del Pian naar de Pordoipas.
Als je boven aangekomen bent bij Lago di Fedaia ben je echter nog niet op het hoogste punt, hoewel je dat wellicht wel zou denken. Pas na het meer, net achter de tunnel kom je op het hoogste punt van deze pas.
De komende 30 kilometer zijn pasloos. Dat houdt echter niet in dat het niet prettig sturen is. Je rijdt nog steeds in een prachtig gebied over nog mooiere wegen met spectaculaire uitzichten.
De volgende pas in de route is Falzaregopas. Deze pas (Italiaans: Passo Falzarego) vormt in Italië de verbinding tussen het Val Livinalongo en het Val Boite waar Cortina d'Ampezzo ligt. De pas maakt ook deel uit van de Dolomietenweg samen met de Costalungapas en de Pordoipas.
De pas vanuit het westen begint in de wintersportplaats Arabba waar ook de weg naar de Campolongopas begint, deze route komt halverwege op deze weg uit. De weg door het Val Livinalongo is goed en gaat afwisselend door weilanden en bossen. Na een lichte daling begint de weg weer te klimmen bij het dorpje Cernadoi. De weg gaat met haarspeldbochten omhoog door het ongerepte landschap. De laatste kilometers gaat met korte bochten omhoog, waarvan er een in een tunnel ligt.
De pashoogte van de Falzarego wordt gedomineerd door de Monte Lagozuoi. Vanaf de pas gaat een kabelbaan omhoog naar deze 2802 meter hoge top. In noordelijke richting gaat de weg naar de nabije Valparolapas. Het uitzicht op de Marmolada en de berggroep Cinque Torri is van hieruit goed.
Na 10 kilometer sla je rechtsaf en zet je koers naar de Passo di Giau. Deze pas ligt in de Italiaanse provincie Belluno en verbindt Cortina d'Ampezzo met het dal van de rivier de Cordevole. Deze pas is rustiger dan de westelijker gelegen passen Pordoi, Falzarego en Sella. Normaal gesproken is de weg het gehele jaar geopend, ook gedurende de winterperiode.
Vanuit het noorden begint de weg in Cortina d'Ampezzo, de grootste plaats in de Dolomieten. De eerste kilometers gaan in de richting van de Falzaregopas met mooi zicht op de berggroep van de Monte Cristallo in het oosten. Bij Pocol takt de weg naar de Giaupas af naar links. De brede weg stijgt licht door de dichte bossen van het onbewoonde Val Costeana. Enkele kilometers voor de top ligt de boomgrens, vanaf dit moment wordt het uitzicht op de omringende bergen steeds indrukwekkender.
De pashoogte van de Giau wordt gedomineerd door de sierlijke Nuvolau (2574 m). Er staat een hotel-restaurant en een kleine kapel. Aan de oostzijde strekt zich het natuurgebied Riserva Naturale Monte Pelmo - Mondeval - Passo Giau uit. De pashoogte is het beginpunt voor de beklimming van de Nuvolau en de populaire wandeltocht via de berggroep Cinque Torri naar de Falzaregopas.
De afdaling aan de zuidzijde is wat steiler (tot 10,4%). In het begin daalt de weg met brede bochten af door de bergweiden. Rond de 1800 meter duikt de weg in de bossen van het nauwe Val Codalonga. De weg wordt af en toe afgeschermd door tunnels en galerijen. Bij Selva di Cadore beginnen de routes naar twee andere passen; de Staulanzapas en Fedaiapas (in de omgeving vaak simpelweg aangegeven als Marmolada). Aangezien je de Fedaiapas al gereden hebt, rij je in de richting van de Staulanzapas.
De Staulanzapas (Italiaans: Passo/Forcella Staulanza) verbindt de Bellunese bergdalen Val Fiorentina en Val di Zoldo met elkaar. De weg is het gehele jaar berijdbaar.
De bestijging van de pas vanuit het noorden begint in het kleine bergdorp Caprile. Hier komen de wegen naar de Giaupas, Falzaregopas, Fedaiapas en Staulanzapas bij elkaar. In het dorp staat een mooie zuil met de San Marcoleeuw erop uit de tijd van de Republiek Venetië. De weg gaat in veertien kilometer omhoog door de bossen van het Valle Fiorentina. Onderweg wordt Selva di Cadore gepasseerd, een rustige zomerverblijfplaats.
De pashoogte van de Staulanza bevindt zich aan de voet van de Monte Pelmo (3186 m). De wandeltocht Alta Via delle Dolomiti 1 passeert de Staulanzapas om daarna dieper het massief van de Monte Pelmo in te dringen. De afdaling door het Val di Zoldo is wat steiler dan de noordzijde. Ten westen van de weg ligt de 3220 meter hoge Civetta, een van de hoogste bergen van de Dolomieten.
Vlak voor Forno di Zoldo sla je rechtsaf en stuur je richting de Passo Duran. Deze vormt de verbinding tussen het dal van de rivier de Cordevole en het Val di Zoldo die beide liggen in de Italiaanse provincie Belluno. Agordo is de belangrijkste plaats in het dal van de Cordevole, dat hier Canale d'Agordo heet. Hier begint de weg richting de Passo Duran. De klim naar boven is dertien kilometer lang. Ongeveer drie kilometer voor de pashoogte bereikt de pas zijn maximale hellingspercentage van 14%.
Vanaf de 1605 meter hoge pashoogte heeft men uitzicht op het dal van de Cordevole en de dolomietwanden van de Monte Moiazza (2865 m) in het noordwesten en de San Sebastiano Nord (2488 m) die in het oosten ligt. Op de pas staat de berghut Rifugio C. Tome.
Na de afdaling van de Passo Duran draai je de SP26 op richting de Forcella Aurine en de Passo Cereda. De Forcella Aurine vormt samen met de Passo Cereda een van de meest zuidelijke oversteekplaatsen in de Dolomieten. De weg loopt tussen de Pale di San Martino en de Monti di Sole. De hoogte van 1299m geeft eigenlijk aan dat deze pas de grote passen in de buurt niet kan bijhouden, maar in de noordoostelijke nadering moet ruim 700 meter hoogteverschil worden overwonnen. Komend vanaf de Passo Cereda is de zuidwestkant erg kort, maar als je uit de Piave-vallei komt, zijn er nog meer verticale meters te overbruggen dan in de noordoostelijke benadering.
Na de eventuele tankstop zet je koers naar het laatste deel van de route. Zodra je San Martino di Castrozza voorbij bent komt de Rollepas in beeld. De Rollepas (Italiaans: Passo di Rolle) vormt in Italië de verbinding tussen Predazzo in het Valle di Fiemme en San Martino in Castrozza in het Valle del Cismon. De weg leidt voor een groot gedeelte door het natuurpark Parco Naturale Paneveggio & Pale di San Martino. Het traject wordt ook gedurende de winterperiode berijdbaar gehouden.
De Oostenrijkers legden de route aan tussen 1863 en 1874 om het toerisme in de streek te bevorderen. In 1875 werd er een koetsdienst over de pas in bedrijf gesteld. Gedurende de Eerste Wereldoorlog is op de pas zwaar gevochten door de Italiaanse en Oostenrijkse legers. In het gebergte rond de Rollepas zijn nog veel overblijfselen van deze gebeurtenis te vinden.
In de omgeving van de pashoogte staan een aantal hotels en een kleine kapel. 's Winters doet de Rollepas dienst als skigebied. De pashoogte wordt gedomineerd door de sierlijke 3185 meter hoge Cimon della Pala. Het is mogelijk om dichter bij het gebergte te komen, door de weg in te slaan naar de berghut Baita Segantini (2170 m). Deze afslag is te vinden in de nabijheid van het hoogste punt van de Rollepas. Het gaat echter om een moeilijk berijdbare steenslagweg die niet altijd vrijgegeven is voor verkeer.
In de afdaling kom je langs het Lago di Forte Buso komt. Leuk detail is dat de wereldberoemde Stradivarius-violen van hout werden gemaakt dat in dit dal gekapt werd.
Bijna aan het eind van de route kom je aan in het dorpje Tesero. Hier sla je rechtsaf om de laatste pas in de route te bedwingen. Het betreft de 1431 meter hoge Passo di Pramadiccio. Op de weg van Tesero (S) naar de Lavazejoch passeer je de weinig onthullende top van de Passo di Pramadiccio iets ten westen van Stava. De weg is volledig geasfalteerd en biedt helaas weinig uitzicht omdat hij bijna volledig door bosrijk terrein loopt. Het is echter een prettig stukje sturen over deze pas, vandaar dat 'ie opgenomen is in deze route.
Vlak na de top sla je linksaf de SS620 richting Castello di Fiemme, alwaar het hotel gevestigd is, hotel Latemar. Het betreft een eenvoudig hotel, echter wel met een zwembad. Best prettig om na een lange motorrit even een duik te nemen in het water. Daarna uiteraard een biertje en heerlijk eten.
Veel plezier bij het rijden van deze route!
Links 
Gebruik Deze route downloaden?
Je kan de route gratis, zonder MyRoute-app account downloaden. Om dit te doen, open de route en klik op 'opslaan als'. Deze route wijzigen?
Geen probleem, open eerst de route. Volg de tutorial en maak je eigen MyRoute-app account aan. Na registratie, start je trial automatisch. 
Disclaimer
Gebruik van deze gps-route is voor eigen rekening en risico. De route is met zorg samengesteld en door een MyRoute-app geaccrediteerde RouteXpert gecontroleerd voor gebruik op zowel TomTom, Garmin als MyRoute-app Navigation.
Door gewijzigde omstandigheden, wegomleidingen of seizoensafsluitingen kunnen er toch veranderingen zijn ontstaan. Daarom adviseren wij iedere route voor gebruik te controleren.
Gebruik bij voorkeur de routetrack in je navigatiesysteem. Meer uitleg over het gebruik van MyRoute-app kun je vinden op de website bij ‘Community’ of ‘Webinars’.
Door gewijzigde omstandigheden, wegomleidingen of seizoensafsluitingen kunnen er toch veranderingen zijn ontstaan. Daarom adviseren wij iedere route voor gebruik te controleren.
Gebruik bij voorkeur de routetrack in je navigatiesysteem. Meer uitleg over het gebruik van MyRoute-app kun je vinden op de website bij ‘Community’ of ‘Webinars’.
Routes in de buurt 
Trentino-Zuid-Tirol
Over deze Regio
Zuid-Tirol (Duits en Ladinisch: Südtirol; Italiaans: Alto Adige, informeel Sudtirolo) is de noordelijkste autonome provincie van Italië, onderdeel van de autonome regio Trentino-Zuid-Tirol. De provincie telt ca. 532.000 inwoners (2019) op een oppervlakte van 7400 km². De provinciale hoofdstad is Bozen (Italiaans: Bolzano; Ladinisch: Bulsan).
Zuid-Tirol is drietalig: zowel het Duits, het Italiaans als het Ladinisch, een nauw aan het Reto-Romaans verwante Romaanse taal, heeft een officiële status. Ruim 62% van de bevolking is Duitstalig, 23% spreekt Italiaans en 4% van de bevolking, voornamelijk wonend in de Gherdëinavallei en het Val Badia, spreekt Ladinisch. Deze Ladijnen genieten dezelfde rechten als de Duitstaligen. Iets meer dan 10% van de bevolking heeft een andere moedertaal dan de drie voornoemde talen.Zuid-Tirol maakt deel uit van de Euregio Tirol-Zuid-Tirol-Trentino. In wezen beslaat deze het oppervlak van het historische kroonland Tirol van de Oostenrijks-Hongaarse monarchie, waarvan het zuidelijke deel in 1919 door Italië geannexeerd werd.
Lees meer op Wikipedia
Zuid-Tirol is drietalig: zowel het Duits, het Italiaans als het Ladinisch, een nauw aan het Reto-Romaans verwante Romaanse taal, heeft een officiële status. Ruim 62% van de bevolking is Duitstalig, 23% spreekt Italiaans en 4% van de bevolking, voornamelijk wonend in de Gherdëinavallei en het Val Badia, spreekt Ladinisch. Deze Ladijnen genieten dezelfde rechten als de Duitstaligen. Iets meer dan 10% van de bevolking heeft een andere moedertaal dan de drie voornoemde talen.Zuid-Tirol maakt deel uit van de Euregio Tirol-Zuid-Tirol-Trentino. In wezen beslaat deze het oppervlak van het historische kroonland Tirol van de Oostenrijks-Hongaarse monarchie, waarvan het zuidelijke deel in 1919 door Italië geannexeerd werd.
Bekijk regio
Statistieken 
53Aantal RX reviews (Trentino-Zuid-Tirol)
37860Aantal bezoekers (Trentino-Zuid-Tirol)
7759Aantal downloads (Trentino-Zuid-Tirol)
Route Collecties in deze regio De 24 Mooiste Alpen Routes
De Alpen, de Alpen zijn een bergketen in Europa, die zich uitstrekt van de Franse Middellandse Zeekust in het zuidwesten tot de Pannonische vlakte in het oosten. De oppervlakte van het gebergte is meer dan 200.000 km².
Met andere woorden Passen en Bergwegen!
Rijden door de bergen is geweldig! Zeker over de bergpassen met haarspeltbochten en smalle slingerwegen. Iedere bocht weer een ander uitzicht waar je kunt genieten. Er liggen heel veel mooie bergpassen in de Alpen.
Een selectie die ook in deze routes is verwerkt:
De Stleviopas:
De Stelviopas, ook wel Passo dello Stelvio, staat vooral bekend vanwege de etappe in de Giro d’Italia. In de wielersport wordt deze pas door de lengte en het hoogteverschil gezien als één van de zwaarste beproevingen. De Stelviopas behaald een maximale hoogte van 2758 meter en is daarmee één van de hoogste in de Alpen. Met de pas worden de plaatsen Bormio en Prato Allo Stelvio verbonden. ’s Winters is de pas gesloten vanwege de hevige sneeuwval.
De Reschenpas:
De Reschenpas, ook wel Passo di Resia, verbindt de Oostenrijkse deelstaat Tirol met de Italiaanse provincie Zuid-Tirol. De pas bereikt een maximale hoogte van 1504 meter en is in de afgelopen eeuwen één van de belangrijkste noord-zuidverbindingen in de Alpen geweest. Al ver voor de Romeinse tijd werd de pas gebruikt. Onderweg passeer je meerdere hoogtepunten en historische overblijfselen. Eén van de hoogtepunten is de Reschensee. Dit meer is ontstaan na de bouw van de stuwdam en heeft het dorp Graun helemaal onder water doen verdwijnen. Het enige dat daar nog aan herinnerd is de klokkentoren midden in het meer.
Col du Galibier:
De Franse bergpas Col du Galibier, verbindt de plaatsen Saint-Michel-de-Maurienne en Briançon via de Col du Lautaret in het zuiden en de Col du Télégraphe in het noorden. De bergpas is onderdeel van de Tour de France en zeer gevreesd, vanwege het feit dat deze alleen via de twee andere bergpassen bereikbaar is. De pas bereikt een maximale hoogte van 2646 meter. Vanaf daar kun je een wandeling maken naar het uitzichtpunt op 2704 meter. Je kunt hier onder andere de toppen van de Grand Galibier, Mont Blanc en La Meije bewonderen.
De Grossglockner Hochalpenstraße:
Met een hoogte van 3798 meter is de Grossglockner de hoogste berg van Oostenrijk. Om optimaal van deze indrukwekkende berg te kunnen genieten, kun je over de Grossglockner Hochalpenstraße en bijbehorende pas rijden. De route start vanaf Bruck am Grossglockner en eindigt in Heiligenblut. Uiteraard kun je twee kanten op rijden. De pas bereikt een maximale hoogte van 2504 meter en is ’s winters door de hevige sneeuwval gesloten. Onderweg passeer je meerdere tussenstops met leuke activiteiten, informatiepunten, berghutten en uitzichtpunten. Een aanrader is een bezoek aan de Kaiser-Franz-Josefs-Höhe en Pasterzengletsjer.
De Col d'Izoard:
Net zoals de Col du Galibier is ook de Col d’Izoard onderdeel van een etappe van de Tour de France. De bergpas verbindt Briançon met de vallei van de rivier de Guil. De pas ligt voor een deel in Regionaal Natuurpark du Queyras en bereikt een maximale hoogte van 2360 meter. Bijzonder aan de Col d’Izoard is het kale en rotsachtige landschap. Het lijkt soms net alsof je met de auto over de maan rijdt! Onderweg kun je op meerdere punten even stoppen om te genieten van het prachtige uitzicht.
De Berninapas:
De Bernina Express is één van de meest bekende spoortreinen in Zwitserland en de Alpen. De route is prachtig en voor een deel opgenomen op de UNESCO-werelderfgoedlijst. Parallel aan de spoorlijn ligt de Berninapas, welke het Veltlindal met het Egandindal verbindt. Deze prachtige Alpenweg heeft een totale lengte van 56 kilometer en bereikt een maximale hoogte van 2328 meter. Onderweg kun je onder andere genieten van uitzichten op de Morteratschgletsjer.
De Sellapas:
De Sellapas, ook wel Passo di Sella, neemt je mee over één van de meest indrukwekkende bergmassieven van de Dolomieten: het Sellamassief. De pas verbindt Valle di Fassa met Val Gardena en bereikt een maximale hoogte van 2236 meter. Op deze hoogte ligt tevens de grens van de Italiaanse provincies Trentino en Bolzano. Onderweg kun je genieten van het uitzicht op deze spectaculaire bergwereld. Bewonder bijvoorbeeld de drie pieken van het Sasso Lungo bergmassief, het Sellamassief of de toppen van de Marmolada. De Sellapas kun je ook rijden in combinatie met de Gardenapas, Pordoipas en Campolongopas.
De Grimselpas:
De Grimselpas verbindt Goms in Wallis met het Halisdal in het Berner Oberland. De pas bereikt een maximale hoogte van 2165 meter en is ’s winters vanwege sneeuwval gesloten. De bergpas heeft in de loop der eeuwen een belangrijke rol gespeeld in de handel tussen Zwitserland en Italië. Nu zijn het vooral de stuwmeren die een belangrijke functie hebben. Deze worden namelijk gebruikt voor de opwekking van elektriciteit. Het landschap waar je doorheen rijdt is ruig, rotsachtig en indrukwekkend. Bovenop de pas ligt een hotel en een restaurant met speciaal marmottenpark. Ook ligt hier de Dodensee (Totensee). Dit meer dankt haar naam aan de vele gesneuvelde soldaten in de tijd van Napoleon.
De Gotthardpas:
De Gotthardpas, ook wel Passo del San Gottardo en Sint-Gotthard, verbindt de Zwitserse plaatsen Airolo en Andermatt. De bergpas en bijbehorende tunnel zijn vooral bekend onder de vakantiegangers die van Zwitserland naar Italië rijden. Maar waar het merendeel kiest voor de tunnel, is het juist de pas die de vakantie echt compleet maakt. De Gotthardpas heeft een lengte van ongeveer 26 kilometer en bereikt een maximale hoogte van 2106 meter. De route is prachtig en neemt je mee langs oude dorpjes en schitterende uitzichten.
De Silvretta Hochalpenstraße en Silvrettapas:
Het Paznauntal in Tirol en het Montafon in Vorarlberg worden met elkaar verbonden door de Silvretta Hochalpenstraße. De route heeft een lengte van 22,3 kilometer en leidt van Galtür naar Partenen in 34 haarspeldbochten, via de 2032 meter hoge Bielerhöhe. Op dit punt ligt tevens de Silvrettasee, waar je heerlijk kunt wandelen. Door sneeuwval is de pas ’s winters gesloten.
De Simplonpas:
Net zoals de Gotthardpas, reizen jaarlijks ook veel vakantiegangers over de Simplonpas. Deze bergpas verbindt het Rhônedal in het kanton Wallis met het Valle d’Ossola in Piemonte. De pas is het hele jaar door geopend en bereikt een maximale hoogte van 2005 meter. Onderweg passeer je een aantal gebouwen, waaronder het bekende Simplon-Hospiz uit 1825. Het hospiz staat onder beheer van de monniken van St. Bernard. Vanaf het hoogste punt op de pas zijn allerlei wandelroutes mogelijk en ook kom je een hotel tegen waar je kunt overnachten.
De Gerlospas:
De Gerlospas verbindt het Salzachtal in het Salzburgerland, met het Zillertal in Tirol. De pas is onderdeel van de Gerlos Alpenstraße en loopt dwars door Nationaal Park Hohe Tauern. Onderweg kun je genieten van schitterende uitzichten op de omgeving. De pas heeft een lengte van 12 kilometer en bereikt een maximale hoogte van 1531 meter. Een ritje over de Gerlospas is ideaal te combineren met een bezoek aan de Krimmler Wasserfälle.
De Grote Sint-Bernhardpas:
De Grote Sint-Bernhardpas, beter bekend als Col du Grand Saint Bernard, verbindt het Italiaanse provincie Valle d’Aosta met het Zwitserse kanton Wallis. De pas is één van de hoogste van Zwitserland en bereikt een maximale hoogte van 2469 meter. Net zoals een aantal andere bergpassen in dit lijstje, wordt ook de Grote Sint-Bernhardpas al eeuwenlang gebruikt als verbindingsweg. De pas heeft haar naam te denken aam de St. Bernardhonden die vroeger samen met de monniken gestrande reizigers hielpen. ’s Winters is de pas gesloten.
De Timmelsjoch Hochalpenstrasse:
De Timmelsjoch Hochalpenstrasse verbindt de plaatsen Sölden in het Ötztal en Meran in Zuid-Tirol. Tol moet betaald worden op het traject Hochgurgl - Moos. Via een bergweg met zo’n 60 haarspeldbochten rijd je door een prachtige bergwereld. Met de Timmelsjoch Experience kun je via verschillende stations meer te weten komen over de historie, de weg en de omgeving. Ook kun je een bezoek brengen aan het Top Mountain Crosspoint museum.
Col de l’Iséran:
Met een maximale pashoogte van 2770 meter, behoort de Col l’Iséran tot één van de hoogste bergpassen in de Alpen. De pas verbindt Bourg-Saint-Maurice met Bonneval-sur-Arc. Via een weg vol haarspeldbochten passeer je onder andere Val-d’Isère en een zijdal van de Maurienne dat geheel in Nationaal Park de la Vanoise ligt. Je kunt dieren zoals marmotten en gemsen spotten en ook ligt er bovenop de pas een restaurantje met een kapel.
De Gaviapas:
De Gaviapas (Italiaans Passo di Gavia) is een bergpas in de Italiaanse Alpen, in de regio Lombardije.
Het is een van de hoogste paswegen van Europa. De weg voert dwars door het ongerepte Nationaal Park Stelvio. De weg is aangelegd in de Eerste Wereldoorlog voor de bevoorrading van Italiaanse soldaten die vochten in het Italiaans-Oostenrijks grensgebied. De pashoogte behoort tot de mooiste van de Alpen. Hier ligt het grote Lago Bianco met, naar het noorden, de berg San Matteo (3684 meter). Het Lago Nero ligt iets lager aan de zuidzijde van de pas. Hier bepaalt de berggroep van de Adamello het uitzicht. In het gebied zijn vele goed gemarkeerde wandelingen uitgezet. Gedurende de winter is de pas afgesloten vanwege de enorme sneeuwval. De pas is tot in mei en juni nog vaak afgesloten vanwege de grote hoeveelheid sneeuw.
Promotor heeft een selectie gemaakt van de 24 Mooiste Alpen routes die ze uitgezet hebben de afgelopen jaren.
De routes gaan door:
Frankrijk
Oostenrijk
Zwitserland
Italie
De mooiste wegen, de mooiste vergezichten, de mooiste uitzichtpunten. De hoogste bergen, de snelste afdalingen, haarspeld bocht na haarspeld bocht, noem maar op je kunt er geen genoeg van krijgen.
Ga je op vakantie in deze regio, doe er je voordeel mee, ALLE routes in deze collectie zijn gecontroleerd en gelijk gemaakt voor TomTom, Garmin en MyRoute-app Navigation door een MyRoute-app RouteXpert.
Heel veel plezier met deze collectie en tijdens het rijden van een van deze routes. Geniet van al het moois wat de Alpen en de Dolomieten te bieden hebben. Klik op “Route bekijken” om de review van de gekozen route te lezen.
Graag hoor ik jullie bevindingen over de route(s).
Met andere woorden Passen en Bergwegen!
Rijden door de bergen is geweldig! Zeker over de bergpassen met haarspeltbochten en smalle slingerwegen. Iedere bocht weer een ander uitzicht waar je kunt genieten. Er liggen heel veel mooie bergpassen in de Alpen.
Een selectie die ook in deze routes is verwerkt:
De Stleviopas:
De Stelviopas, ook wel Passo dello Stelvio, staat vooral bekend vanwege de etappe in de Giro d’Italia. In de wielersport wordt deze pas door de lengte en het hoogteverschil gezien als één van de zwaarste beproevingen. De Stelviopas behaald een maximale hoogte van 2758 meter en is daarmee één van de hoogste in de Alpen. Met de pas worden de plaatsen Bormio en Prato Allo Stelvio verbonden. ’s Winters is de pas gesloten vanwege de hevige sneeuwval.
De Reschenpas:
De Reschenpas, ook wel Passo di Resia, verbindt de Oostenrijkse deelstaat Tirol met de Italiaanse provincie Zuid-Tirol. De pas bereikt een maximale hoogte van 1504 meter en is in de afgelopen eeuwen één van de belangrijkste noord-zuidverbindingen in de Alpen geweest. Al ver voor de Romeinse tijd werd de pas gebruikt. Onderweg passeer je meerdere hoogtepunten en historische overblijfselen. Eén van de hoogtepunten is de Reschensee. Dit meer is ontstaan na de bouw van de stuwdam en heeft het dorp Graun helemaal onder water doen verdwijnen. Het enige dat daar nog aan herinnerd is de klokkentoren midden in het meer.
Col du Galibier:
De Franse bergpas Col du Galibier, verbindt de plaatsen Saint-Michel-de-Maurienne en Briançon via de Col du Lautaret in het zuiden en de Col du Télégraphe in het noorden. De bergpas is onderdeel van de Tour de France en zeer gevreesd, vanwege het feit dat deze alleen via de twee andere bergpassen bereikbaar is. De pas bereikt een maximale hoogte van 2646 meter. Vanaf daar kun je een wandeling maken naar het uitzichtpunt op 2704 meter. Je kunt hier onder andere de toppen van de Grand Galibier, Mont Blanc en La Meije bewonderen.
De Grossglockner Hochalpenstraße:
Met een hoogte van 3798 meter is de Grossglockner de hoogste berg van Oostenrijk. Om optimaal van deze indrukwekkende berg te kunnen genieten, kun je over de Grossglockner Hochalpenstraße en bijbehorende pas rijden. De route start vanaf Bruck am Grossglockner en eindigt in Heiligenblut. Uiteraard kun je twee kanten op rijden. De pas bereikt een maximale hoogte van 2504 meter en is ’s winters door de hevige sneeuwval gesloten. Onderweg passeer je meerdere tussenstops met leuke activiteiten, informatiepunten, berghutten en uitzichtpunten. Een aanrader is een bezoek aan de Kaiser-Franz-Josefs-Höhe en Pasterzengletsjer.
De Col d'Izoard:
Net zoals de Col du Galibier is ook de Col d’Izoard onderdeel van een etappe van de Tour de France. De bergpas verbindt Briançon met de vallei van de rivier de Guil. De pas ligt voor een deel in Regionaal Natuurpark du Queyras en bereikt een maximale hoogte van 2360 meter. Bijzonder aan de Col d’Izoard is het kale en rotsachtige landschap. Het lijkt soms net alsof je met de auto over de maan rijdt! Onderweg kun je op meerdere punten even stoppen om te genieten van het prachtige uitzicht.
De Berninapas:
De Bernina Express is één van de meest bekende spoortreinen in Zwitserland en de Alpen. De route is prachtig en voor een deel opgenomen op de UNESCO-werelderfgoedlijst. Parallel aan de spoorlijn ligt de Berninapas, welke het Veltlindal met het Egandindal verbindt. Deze prachtige Alpenweg heeft een totale lengte van 56 kilometer en bereikt een maximale hoogte van 2328 meter. Onderweg kun je onder andere genieten van uitzichten op de Morteratschgletsjer.
De Sellapas:
De Sellapas, ook wel Passo di Sella, neemt je mee over één van de meest indrukwekkende bergmassieven van de Dolomieten: het Sellamassief. De pas verbindt Valle di Fassa met Val Gardena en bereikt een maximale hoogte van 2236 meter. Op deze hoogte ligt tevens de grens van de Italiaanse provincies Trentino en Bolzano. Onderweg kun je genieten van het uitzicht op deze spectaculaire bergwereld. Bewonder bijvoorbeeld de drie pieken van het Sasso Lungo bergmassief, het Sellamassief of de toppen van de Marmolada. De Sellapas kun je ook rijden in combinatie met de Gardenapas, Pordoipas en Campolongopas.
De Grimselpas:
De Grimselpas verbindt Goms in Wallis met het Halisdal in het Berner Oberland. De pas bereikt een maximale hoogte van 2165 meter en is ’s winters vanwege sneeuwval gesloten. De bergpas heeft in de loop der eeuwen een belangrijke rol gespeeld in de handel tussen Zwitserland en Italië. Nu zijn het vooral de stuwmeren die een belangrijke functie hebben. Deze worden namelijk gebruikt voor de opwekking van elektriciteit. Het landschap waar je doorheen rijdt is ruig, rotsachtig en indrukwekkend. Bovenop de pas ligt een hotel en een restaurant met speciaal marmottenpark. Ook ligt hier de Dodensee (Totensee). Dit meer dankt haar naam aan de vele gesneuvelde soldaten in de tijd van Napoleon.
De Gotthardpas:
De Gotthardpas, ook wel Passo del San Gottardo en Sint-Gotthard, verbindt de Zwitserse plaatsen Airolo en Andermatt. De bergpas en bijbehorende tunnel zijn vooral bekend onder de vakantiegangers die van Zwitserland naar Italië rijden. Maar waar het merendeel kiest voor de tunnel, is het juist de pas die de vakantie echt compleet maakt. De Gotthardpas heeft een lengte van ongeveer 26 kilometer en bereikt een maximale hoogte van 2106 meter. De route is prachtig en neemt je mee langs oude dorpjes en schitterende uitzichten.
De Silvretta Hochalpenstraße en Silvrettapas:
Het Paznauntal in Tirol en het Montafon in Vorarlberg worden met elkaar verbonden door de Silvretta Hochalpenstraße. De route heeft een lengte van 22,3 kilometer en leidt van Galtür naar Partenen in 34 haarspeldbochten, via de 2032 meter hoge Bielerhöhe. Op dit punt ligt tevens de Silvrettasee, waar je heerlijk kunt wandelen. Door sneeuwval is de pas ’s winters gesloten.
De Simplonpas:
Net zoals de Gotthardpas, reizen jaarlijks ook veel vakantiegangers over de Simplonpas. Deze bergpas verbindt het Rhônedal in het kanton Wallis met het Valle d’Ossola in Piemonte. De pas is het hele jaar door geopend en bereikt een maximale hoogte van 2005 meter. Onderweg passeer je een aantal gebouwen, waaronder het bekende Simplon-Hospiz uit 1825. Het hospiz staat onder beheer van de monniken van St. Bernard. Vanaf het hoogste punt op de pas zijn allerlei wandelroutes mogelijk en ook kom je een hotel tegen waar je kunt overnachten.
De Gerlospas:
De Gerlospas verbindt het Salzachtal in het Salzburgerland, met het Zillertal in Tirol. De pas is onderdeel van de Gerlos Alpenstraße en loopt dwars door Nationaal Park Hohe Tauern. Onderweg kun je genieten van schitterende uitzichten op de omgeving. De pas heeft een lengte van 12 kilometer en bereikt een maximale hoogte van 1531 meter. Een ritje over de Gerlospas is ideaal te combineren met een bezoek aan de Krimmler Wasserfälle.
De Grote Sint-Bernhardpas:
De Grote Sint-Bernhardpas, beter bekend als Col du Grand Saint Bernard, verbindt het Italiaanse provincie Valle d’Aosta met het Zwitserse kanton Wallis. De pas is één van de hoogste van Zwitserland en bereikt een maximale hoogte van 2469 meter. Net zoals een aantal andere bergpassen in dit lijstje, wordt ook de Grote Sint-Bernhardpas al eeuwenlang gebruikt als verbindingsweg. De pas heeft haar naam te denken aam de St. Bernardhonden die vroeger samen met de monniken gestrande reizigers hielpen. ’s Winters is de pas gesloten.
De Timmelsjoch Hochalpenstrasse:
De Timmelsjoch Hochalpenstrasse verbindt de plaatsen Sölden in het Ötztal en Meran in Zuid-Tirol. Tol moet betaald worden op het traject Hochgurgl - Moos. Via een bergweg met zo’n 60 haarspeldbochten rijd je door een prachtige bergwereld. Met de Timmelsjoch Experience kun je via verschillende stations meer te weten komen over de historie, de weg en de omgeving. Ook kun je een bezoek brengen aan het Top Mountain Crosspoint museum.
Col de l’Iséran:
Met een maximale pashoogte van 2770 meter, behoort de Col l’Iséran tot één van de hoogste bergpassen in de Alpen. De pas verbindt Bourg-Saint-Maurice met Bonneval-sur-Arc. Via een weg vol haarspeldbochten passeer je onder andere Val-d’Isère en een zijdal van de Maurienne dat geheel in Nationaal Park de la Vanoise ligt. Je kunt dieren zoals marmotten en gemsen spotten en ook ligt er bovenop de pas een restaurantje met een kapel.
De Gaviapas:
De Gaviapas (Italiaans Passo di Gavia) is een bergpas in de Italiaanse Alpen, in de regio Lombardije.
Het is een van de hoogste paswegen van Europa. De weg voert dwars door het ongerepte Nationaal Park Stelvio. De weg is aangelegd in de Eerste Wereldoorlog voor de bevoorrading van Italiaanse soldaten die vochten in het Italiaans-Oostenrijks grensgebied. De pashoogte behoort tot de mooiste van de Alpen. Hier ligt het grote Lago Bianco met, naar het noorden, de berg San Matteo (3684 meter). Het Lago Nero ligt iets lager aan de zuidzijde van de pas. Hier bepaalt de berggroep van de Adamello het uitzicht. In het gebied zijn vele goed gemarkeerde wandelingen uitgezet. Gedurende de winter is de pas afgesloten vanwege de enorme sneeuwval. De pas is tot in mei en juni nog vaak afgesloten vanwege de grote hoeveelheid sneeuw.
Promotor heeft een selectie gemaakt van de 24 Mooiste Alpen routes die ze uitgezet hebben de afgelopen jaren.
De routes gaan door:
Frankrijk
Oostenrijk
Zwitserland
Italie
De mooiste wegen, de mooiste vergezichten, de mooiste uitzichtpunten. De hoogste bergen, de snelste afdalingen, haarspeld bocht na haarspeld bocht, noem maar op je kunt er geen genoeg van krijgen.
Ga je op vakantie in deze regio, doe er je voordeel mee, ALLE routes in deze collectie zijn gecontroleerd en gelijk gemaakt voor TomTom, Garmin en MyRoute-app Navigation door een MyRoute-app RouteXpert.
Heel veel plezier met deze collectie en tijdens het rijden van een van deze routes. Geniet van al het moois wat de Alpen en de Dolomieten te bieden hebben. Klik op “Route bekijken” om de review van de gekozen route te lezen.
Graag hoor ik jullie bevindingen over de route(s).
Bekijk Route Collectie
De 8 mooiste routes van de Dolomieten
De Dolomieten is een bergketen in Italië die deel uitmaakt van de Zuidelijke Kalkalpen. Typisch voor de Dolomieten zijn de steile rotswanden en pieken, die zijn ontstaan door erosie en verwering. De bergketen is opgesplitst in twee delen: het oostelijke en het westelijke. De hoogste top van de Dolomieten, de Marmolada, is 3343 meter hoog.
Geniet van de prachtige routes in de omgeving van de Marmolada. Welke kant je ook oprijdt in de Dolomieten, het is er steeds fantastisch mooi. Je krijgt er de ene (tolvrije) pas na de andere voor je wielen en het is elke keer weer puur genieten. Een zalige speeltuin die er naargelang het uur, naargelang de richting, naargelang het weer er steeds weer anders uitziet en je helemaal betovert!
De routes zijn gecontroleerd en gelijk gemaakt voor Garmin, TomTom en MyRoute-app Navigation gebruikers. Heb je zelf een fantastische route in de Dolomieten die in deze lijst hoort? Stuur ons dan de route via routexpert@myrouteapp.com.
Enjoy!
Geniet van de prachtige routes in de omgeving van de Marmolada. Welke kant je ook oprijdt in de Dolomieten, het is er steeds fantastisch mooi. Je krijgt er de ene (tolvrije) pas na de andere voor je wielen en het is elke keer weer puur genieten. Een zalige speeltuin die er naargelang het uur, naargelang de richting, naargelang het weer er steeds weer anders uitziet en je helemaal betovert!
De routes zijn gecontroleerd en gelijk gemaakt voor Garmin, TomTom en MyRoute-app Navigation gebruikers. Heb je zelf een fantastische route in de Dolomieten die in deze lijst hoort? Stuur ons dan de route via routexpert@myrouteapp.com.
Enjoy!
Bekijk Route Collectie