De 5e TankTasTocht van 2018 heeft het start- en eindpunt liggen in Spijkenisse. Een mooie route voor de toerende lekkerbek door een regio van Nederland met meer water dan land. De eeuwige strijd tegen de zee resulteerde er in prachtige toerwegen over dijk- en Deltawerken. Met de zwembroek in de tanktas kom je langs landelijke eenvoud, vissershavens, witte stranden, eigenlijk gewoon zonovergoten zilt.

Al vlak na de start in Spijkenisse word je zo prettig mogelijk naar de kust gedirigeerd. Langs Vierpolders, volop genieten van het landschap en kauwen op een naam die precies betekent wat het gehucht ook suggereert: ruimte in de polder. Zwierend over polder- en dijkweggetjes met uitzicht over uitgestrekte akkers die ooit regelmatig met ongewenst zeewater werden bevloeid. Tegenwoordig, maar vooral zomers, worden de verbonden eilanden alleen nog met toeristen overspoeld. Volledig onthaast en onbezonnen toeren op je motor over land waar de mens lang voor moest ploeteren. Het voortdurende gevecht tegen de zee begon reeds 15.000 jaar geleden, zelfs de Romeinen vestigden zich in de delta. De grillen van de zee brachten een onzeker bestaan, maar anderzijds golfde er in de 15e en 16e eeuw welvaart naar steden als Middelburg en Vlissingen. Gehard door de elementen en een gedwongen aanpassingsvermogen vormde dat het karakter. Inmiddels vaart het Eilandenrijk goed bij het toerisme en daar is de motor een vast onderdeel van.

Op de Dammenweg kun je de zee al rijdend ruiken, hetgeen ongetwijfeld te bespeuren zal zijn aan de toenemende grijnzen op gebruinde gezichten. Dan volgt op de N57 van Goeree-Overflakkee een fraai uitzicht op de Noordzee en anderzijds de Haringvliet als binnenzee. Je rijdt dan op de Deltawerken. Een technisch vernuft waarvan in 1960 met de bouw werd gestart en dat voorgoed het zilte gevaar buitengaats hield. Een welkome aanrader is een korte tussenstop in de vissershaven Aan de Binnenhaven. Kleurrijke vissersboten met enorme netten zijn een gaaf decor voor een foto. Wie zich aan het zeebanket tegoed wil doen, moet extra goed opletten voor gevleugelde zeerovers. Luidkeels overstemmen ze hongerig het motorgeluid en transformeren ze in getalenteerde duikbommenwerpers op zoek naar korst. Dus is waakzaamheid geboden. De route voert je verder door de polders, langs zanderige weiden en vervolgens door Ouddorp. Op de Brouwersdam, ter hoogte van Port Zeelande, is er voldoende parkeergelegenheid. De zee ligt hier letterlijk voor je open. De uitgelezen kans om te genieten van de uitgestrekte stranden of verhoogde terrassen met panoramisch uitzicht. Let bij wind op zandvorming op het asfalt van de Brouwersdam. De weg strekt zich doorgaans rechtuit. Op het laatste stukje van deze landdam rijdt je eigenlijk Zeeland pas binnen.

Langs Scharrendijke en Brouwershaven tik je op Schouwen-Duivenland het zuidelijkste deel van de route aan. De kleine plattelandswoningen met een geknikt dak zijn kenmerkend voor Zeeland. Het aandoenlijke karakter ervan ondervind je regelmatig vanuit het zadel. Daarnaast vertaalt het gebrek aan eeuwenoude, grote agrarische- en economische welvaart zich in de praktische eenvoud van de dorpjes en het platteland. Zelfs in het hoogseizoen wordt het binnenland weinig gebruikt door het 'overig' verkeer. De landelijke tocht ontbeert dan ook vooral stoplichten en een kakofonie van verkeersborden. Een genot om dus relaxed te cruisen langs wal en schip. In de bochten tussen de akkers is voorzichtigheid geboden, want d'r ligt nog al eens los grint op. Een geinig gezicht zijn de bootmasten die soms aan het eind van de akkers boven de dijken uitsteken. Dan wordt een binnenwater of rivier verraden achter een enorm weids landschap waarin zee- en weidevogels snavel aan snavel leven. Op het navigatiescherm hebben zoet, zout of brak water dezelfde kleur, maar wisselen elkaar wel voordurend af. De route houdt je trouwens wel veilig buiten verschillende dorpscentra, maar die kun je natuurlijk ook op eigen initiatief bezoeken.

In Bruinisse ben je ongeveer halverwege de rit. Aan de Havenkade ligt visrestaurant Btu17 om een mossel of wat te verorberen. Daar staat Bruinisse immers bekend om, maar er wordt ook anders heerlijk zeebanket aangeboden. Om dat te illustreren prijkt in de haven een grote kunststof mossel als symbool van de economische verwantschap met dit schelpdiertje.

Via de N59, over de landtong tussen het Grevelingenmeer en de Krammer, verlaat je Zeeland. Via Oude-Tonge, de plaats die het zwaarts werd getroffen door de Watersnoodramp, zet je koers naar het meest zuidelijke deel van Goeree-Overflakkee. Na Ooitgensplaat volgt de kaarsrechte Langeweg naar de aansluiting met de N59. Onderweg wordt je mogelijk nog nagestaard door een kudde wilde paarden of heckrunderen. Sowieso kun je op de Haringvlietbrug opnieuw genieten van een weids wateruitzicht voordat voordat je je motor op de langgerekte polderwegen van Voorne-Putten laat accelereren. Voor een kortstondig vaarmoment neem je bij Nieuw-Beijerland de veerpont. Dan volgt een laatste stuk polderland richting het eindpunt in Spijkenisse. De tocht voerde smakelijk en ontspannen door de regio die vooral rust, waterplezier en eenvoud ademt. Motor bij de vis. (Bron: Promotor 06-2018).

Omdat ik deze route zelf heb gereden, krijgt deze route 5 sterren.