Scandinavië… Geen land maar een prachtig gebied. Scandinavië is de verzamelnaam voor de volgende Noordelijke landen; Noorwegen, Zweden en Denemarken. Kijkend naar de historie horen Finland en IJsland ook bij Scandinavië: ook volgens de Noorse raad horen ze er bij. Al met al is Scandinavië enorm groot (meer dan een miljoen vierkante kilometer) dit terwijl er ongeveer 24 miljoen mensen wonen. Ter vergelijking; Nederland is ruim 41.000 vierkante kilometer groot met zo’n 17 miljoen inwoners.

Van alle west Europese landen hebben de Scandinavische landen waarschijnlijk het meeste min of meer ongerepte natuur. Daarnaast zijn het landen die gemakkelijk bereikbaar zijn vanuit Nederland. Noorwegen kenmerkt zich onder andere door de fjorden en de bij veel motorrijders bekende Trollstigen. En waar Zweden bekend staat als wijds en rustgevend kent iedereen Finland als het land van de 1000 meren. Al met al legitieme redenen om door middel van een aantal routes deze prachtige natuur in het noorden van Europa te doorkruisen.

De eilandengroep Lofoten liggen midden in de woeste Noorse Zee, ruim boven de Poolcirkel. Deze bijzondere streek biedt een schitterend landschap met imposante bergen, diepe fjorden en lange, wilde zandstranden waar het geluid van de zeevogelkolonies altijd te horen is.
De eilandengroep is vooral bekend vanwege zijn rijke visserijtraditie. De Lofoten maken ondanks hun geïsoleerde ligging toch een welvarende indruk. De hele economie draait bovenal om de visserij. Het beeld van de Lofoten wordt vooral gedomineerd door houten rekken met kabeljauw, die hangt te drogen. Al eeuwenlang is de Lofotenvisserij een begrip. Hartje winter varen de schepen uit om in maar een paar maanden de vis te vangen. De rijke visgronden zijn te danken aan de Noord-Atlantische warme golfstroom rond de eilanden, waarin de vissen hun paaigronden hebben. Rond de Lofoten en de daar aanwezige paaigronden van de kabeljauw is er geen olieboring toegestaan.

De route begint in Narvik bij het Scandic Narvik hotel. Binnen de eerste kilometer kom je langs een tankstation waar je de tank kunt vullen mocht je dat nog niet gedaan hebben. Ook is er een supermarkt op hetzelfde plein aanwezig, dus mocht je wat in willen slaan voor onderweg is dat hier goed mogelijk.

Net buiten Narvik zie je vrijwel direct een grote brug opdoemen, de Hålogalandsbrua. Dit is een hangbrug over het Rombaken, een baai van de Ofotfjord. Tevens is het de langste hangbrug boven de noordpoolcirkel. Voordat deze brug werd gebouwd moest men omrijden over de Rombaksbrug, die vanwege de technische limitaties van destijds zo'n 9 kilometer oostwaarts ligt. De brug is geopend op 9 december 2018. Hierna is de route van de E6 verplaatst van de Rombaksbrug naar de Hålogalandsbrug, waarmee de route 17 kilometer is ingekort.

De E6 biedt je onderweg prachtige uitzichten over de fjorden en het landschap waar je langs rijdt. Geweldig om te zien, zeker als het mooi, windstil weer is. De weerspiegelingen in het water van de overkant blijven prachtig om te zien. Er zijn diverse plekken aangegeven om even te stopppen om de benen te strekken, maak zeker gebruik van de mogelijkheid om op die plaatsen ook te genieten van het uitzicht en het maken van foto's.

Bij Gratangsbotn kom je (bijna) langs het North Norwegian Boat Museum, ofwel het Noord Noorse Boten Museum. Van dichtbij kun je zien hoe oude boten worden gerestaureerd voor een volgend leven. Gratangen is een traditionele vissers- en jachtgemeente, vanaf hier is er gevist op de Lofoten, buiten Senja en op Finnmarka, evenals op de oevers in de Atlantische Oceaan. Vroeger deden veel boten uit Gratangen ook mee aan de zeehondenjacht. Dan is het geen wonder dat hier zowel oude boten als voorwerpen uit de visserij zijn opgevangen.

Tien kilomter verderop in de route kun je een bezoek brengen aan het North Norwegian Maritime Protection Centre, vrij vertaald het Noord Noorse Scheepsbescherming Centrum. De term scheepsbescherming wordt vooral gebruikt voor het door actief gebruik behouden van cultuurhistorische vaartuigen in drijvende toestand. Deze vorm van bescherming begon in de jaren zestig met schepen als de reddingsboot Colin Archer, de schoener Svanen, de stoomboot met wielen Skibladner en de lokale boot Børøysund.
Het centrum voert voornamelijk scheepstimmerwerk uit bij grote restauratieprojecten. Tijdens een restauratie kunnen de meeste delen van het schip worden aangepast, en men voert kiel- en boegwisselingen, dekken en tuigwerkzaamheden uit, evenals interieurwerkzaamheden.
Een van de speciale gebieden voor het centrum is de restauratie van semi-dieselmotoren. Er zijn bijvoorbeeld 10 semi-dieselmotoren volledig gereviseerd of gerestaureerd. De motoren waren van het type Brunvoll (2), Union, Volda, Rapp, Sabb, Normo, Finnøy, Heimdal en Wichmann. Daarnaast zijn er reparaties uitgevoerd aan een aantal verschillende motoren. Naast smeden is de werkplaats uitgerust met machines voor de meeste bewerkingen. Slijtagedelen zoals lagers en zuigerveren kunnen worden geproduceerd.

Na dit stukje cultuur rijd je verder langs de kust met wederom geweldige uitzichten over het water. Al rijden te veel naar het water kijken is niet verstandig natuurlijk, daarom zijn er diverse parkeerplaatsen langs deze weg aangelegd. Maak daar gebruik van om te genieten van de omgeving!

Na de eerste koffiepauze rijd je langs het Skulpturlandskap Nordland (Skånland). Midden in niemandsland, vlak aan het water ligt de sculptuur '7 Magische Punten'. Dit is een mooie en mystieke ronde ijzeren sculptuur, 7 meter in diameter en 25 ton zwaar. De locatie is zoals gezegd langs de kustlijn met uitzicht op de middernachtzon in een schilderachtige omgeving. Het kunstwerk is gemaakt door Martti Aiha.
Wees voorzichtig met het bezoeken, het 'pad' er naar toe is niet bepaald vlak.

Na 100 kilometer gereden te hebben kun je stoppen voor de tweede koffiepauze. Bijzondere plek, want vanaf dit punt rijd je eigenlijk pas de Lofoten op. Als eerste zet je 'wiel' op Hinnøya. Dit eiland is het grootste eiland van Noorwegen, afgezien van de eilanden die tot Spitsbergen behoren. Het eiland is 2204,7 km² groot. Iets meer dan de helft hoort bij de provincie Nordland, het kleinere deel hoort bij de provincie Troms og Finnmark. Het is in totaal verdeeld over acht gemeenten.
Hinnøya is met het vasteland verbonden middels de Tjeldsund-brug (1007 meter) over de Tjeldsund. De brug maakt deel uit van de E10. Het hoogste punt ligt op 1262 meter: Møysalen.

De route gaat door de Sørdalstunnel, een 6338 meter lange enkelbuizige tunnel. Door de tunnel verloopt de E10 vanaf Lodingen naar Svolvær. De tunnel ligt in afgelegen gebied, er zijn geen dorpen in de omgeving. De tunnel is tevens in een helling gelegen, van oost naar west is het hoogteverschil 90 meter.
De tunnel is aangelegd als laatste onderdeel van het 51 kilometer lange project Lofast, die de Lofoten een vaste oeververbinding met de rest van Noorwegen gaf. Dit project startte al in 1993, maar de tunnel zelf is tussen 2004 en 2007 aangelegd en opende op 1 december 2007 voor het verkeer. Dit project maakte de veerdiensten in het gebied overbodig, alhoewel de route vanaf Bodø via de veerdienst wel sneller is dan de enorme omweg via de E6 en E10.

Kort daarna steek je via twee bruggen en een klein eilandje genaamd Husjordøya de Øksfjorden over en rijd je op het laatste stukje land dat hoort bij Hinnøya. Ook hier weer een stukje door een tunnel, al is deze niet zo langs als de Sørdalstunnel. Het betreft de Raftsundtunnelen met een lengte van 1530 meter. De tunnel werd op 1 december 2007 opengesteld voor verkeer. Ook deze tunnel behoord tot Lofast.

De verbinding van Hinnøya naar Austvågøy, het tweede eiland van de Lofoten waar je overheen rijdt, wordt gevormd door de Raftsund-brug, welke eveneens deel uitmaakt van Lofast. Deze brug werd geopend in 1998. Het is een geleidelijk aflopende, elegante betonnen brug die het ruige landschap van Hinnøya en Austvågøy op de Lofoten overspant. De dunne, elegante pilaren waarop de brug rust, zijn niet erg prominent in het visuele beeld.
Het is een betonnen spanbrug, gebouwd volgens de 'cantilever-methode'. Bij deze bouwmethode wordt aan beide zijden gelijktijdig gebouwd vanaf een vast uiteinde (pilaar), totdat de twee delen in het midden samenkomen. Wanneer de uiteinden elkaar ontmoeten, wordt de brug met elkaar verbonden en wordt de belasting verdeeld over beide hoofdsteunen. Heel vaak wordt voor het werk een gietwagen gebruikt met bekisting voor een bepaald gedeelte. Als het eenmaal is gevormd, wordt de wagen naar voren geduwd. In het Engels wordt deze manier van bouwen cantilever-stijl genoemd, ofwel naar buiten projecteren. Alle funderingen / steigerhoofden die op de berg zijn geplaatst, zijn verzonken in het terrein om de aantasting van het terrein te minimaliseren.

Eenmaal in Austvågøy aangekomen duurt het niet lang of je rijdt het volgende onderdeel van het Lofast-project in: De Myrlandstunnel. Deze tunnel loopt tussen Falkfjorden en Myrlandsfjorden. De tunnel is 1965 meter lang en in december 1997 opengesteld voor verkeer.

Kort nadat je deze tunnel uit bent doemt de volgende (en laatste) tunnel in deze route op, de Sløverfjordtunnel. Deze enkelbuizige tunnel met een lengte van 3337 meter gaat onder het Sløverfjord op een maximale diepte van 112 meter onder zeeniveau. De sterkste hellingsgraad is 8%. Het zal je niet verbazen dat ook deze tunnel onderdeel is van Lofast.
De tunnel is midden jaren '90 aangelegd en opende op 19 december 1997 voor het verkeer. De eerste jaren was de tunnel nog van weinig belang en ging het verkeer via de veerdienst Melbu - Fiskebøl, de Hadselbrua en de Sortlandsbrua, een noordelijke route. Sinds 2007 heeft de tunnel meer belang toen het project Lofast gereed kwam.

Bijna aan het eind van de route kom je langs uitzichtpunt Austnesfjorden. Dit punt is prachtig aangelegd. Om je maximaal uitzicht te geven over het fjord zijn er diverse vlonders en trappen aangelegd tussen de rotsen door. Prachtig plekje om even te vertoeven en uiteraard weer een paar mooie foto's te maken.

In Svolvær aangekomen kun je het Lofoten Krigsminnemuseumm bezoeken. Het Lofoten Oorlogs Museum biedt de grootste tentoonstelling van zeldzame uniformen en artefacten uit de Tweede Wereldoorlog. De tentoonstelling biedt een unieke historische momentopname van deze vijf dramatische jaren, waarin het oorlogsverhaal op een unieke, persoonlijke en boeiende manier wordt verteld. Er komen veel zeldzame objecten aan bod.
Het museum krijgt geweldige feedback van over de hele wereld, en zoals een oorlogsveteraan zei: "Moet één van de beste ter wereld zijn - misschien wel de beste!"

Na de benzinetank weer te hebben gevuld kom je aan bij Kabelvåg, de eindbestemming van deze route. Om precies te zijn bij Kabelvåg Vandrerhjem, een simpel maar goed hostel. Eten kun je bij één van de restaurantjes in Kabelvåg.
Voor de kampeerder is er drietal campings in de omgeving van het eindpunt aangegeven: Kabelvåg Feriehus & Camping, Lofoten Turist og Rorbusenter Ørsvågvær en Sandvika Fjord og Sjøhuscamping.

Mocht je nog tijd over hebben kun je even een kijkje gaan nemen in het Lofotmuseet of het ernaast gelegen Lofotakvariet. In het Lofotmuseet beleef je de geschiedenis van de Lofoten-visser op één van de best bewaarde boerderijen op de Lofoten. Je vindt er het statige hoofdgebouw uit 1815, authentieke vissershutten en een botenhuis met Nordland boten.
Het museum biedt diavoorstellingen en tentoonstellingen over de visserij op de Lofoten, havens en vuurtorens langs de kust, traditionele ambachten en een prachtige tuin met historische vaste planten. Rondleidingen zijn op afspraak.
In het Lofotakvariet kun je meer te weten komen over Lofoten-kabeljauw of kabeljauw, de Oost-Atlantische kabeljauw die elke winter van de Barentszzee naar de Lofoten trekt om te paaien, en dan de basis vormt voor het vissen op de Lofoten. Van de kabeljauw produceert men stokvis (je hebt vast de droogrekken onderweg welk zien staan) en gezouten vis, en het is al eeuwenlang een van de belangrijkste voedselvissen in Europa. In het Lofoten Aquarium kun je ook de meeste andere vissoorten, schaaldieren en zeedieren in de zeegebieden rond de Lofoten bestuderen. Daarnaast kun je een tentoonstelling meemaken over het samenleven in de zeegebieden met informatie over vissen, aquacultuur en olie- en gasactiviteiten in Noorwegen.
Bij Lofotakvariet is er een zwembad met zeehonden en een aparte overkapping voor otters. Een van de hoogtepunten van een bezoek is het voeren van de zeehonden en otters. Het Lofoten Aquarium heeft fototentoonstellingen en films, het is mogelijk om Lofoten-souvenirs te kopen in de aquariumwinkel en te genieten van een kopje koffie en het geweldige uitzicht vanuit het café.

Veel plezier tijdens het rijden van deze route!