Als u route 04 start met een volle tank brandstof vanaf het Mobil-tankstation in Omarama en naar het westen gaat, bent u direct op de Lindis Pass Alpine Highway.
De dramatische Lindis Pass verbindt het Mackenzie Basin met Central Otago. De eigenlijke pas kruist een zadel tussen de valleien van de rivieren Lindis en Ahuriri op een hoogte van 971 meter boven zeeniveau. Maanden van het jaar kun je sneeuw verwachten in dit bergachtige gebied, vaak tot aan de kant van de weg. Grenzend aan de snelweg ligt het Lindis Conservation Area, hier domineert sneeuwgras grasland het landschap.
De pas is het hoogste punt op het rijkswegennet van het Zuidereiland en het op een na hoogste punt op het rijkswegennet van Nieuw-Zeeland, na de Desert Road (SH 1) op het Central North Island. Net voor de top is een uitkijkpunt dat een geweldig uitzicht biedt op de weg die zich een weg door de pas slingert.
De Lindis Pass is een van de mooiste wegen in heel Nieuw-Zeeland, dus geniet ervan terwijl je hier bent.
Als je de top verlaat, pak je de rivier de Lindis op terwijl je allebei op weg bent naar de Clutha-rivier.
De Clutha-rivier of Mata-Au in Maori is de op een na langste rivier in Nieuw-Zeeland en de langste van het Zuidereiland. De Clutha-rivier staat bekend om zijn landschap, de geschiedenis van de goudkoorts en het snelle turquoise water. De afdamming van de rivier bij Clyde voor waterkracht en om water te leveren voor irrigatie van nabijgelegen steenfruitboomgaarden en wijngaarden heeft het deel van de rivier dat je voor het eerst tegenkomt in Lake Dunstan opgezwollen. Je volgt het sprankelende water van het meer en de rivier gedurende de volgende 47 km.
Je kunt de rivier / het meer oversteken en Cromwell binnengaan door Deadman's Point Bridge te gebruiken.
Deadman's Point heeft een unieke plaats in de geschiedenis van de Clutha-rivier en van het Lowburn / Cromwell-gebied. Hier kwam de volle kracht van de rivier plotseling samen in een nauwe kloof aan het begin van de beruchte Cromwell 'Gap'. Hier overspande de eerste brug de rivier, en hier staken talloze goudzoekers over en staken ze weer over op weg naar hun opgravingen, getuige van woeste overstromingen en af en toe de dood in het kolkende water van de 'Point'. Tegenwoordig staat de 'nieuwe' Deadman's Point-brug hoog boven het overstroomde 'Point', en weinig mensen die erover rijden beseffen de betekenis van de naam of de locatie.
Er zijn winkels en cafés in Cromwell, maar ik heb een koffiestop een paar kilometer verderop bij Clyde voorgesteld.
Net na Deadman's Point Bridge is een uitkijkpunt dat bekend staat als Bruce Jackson Lookout. Dit heeft een geweldig uitzicht over Lake Dunstan en waar de rivieren Clutha en Kawarau samenkomen. Infoborden vertellen de geschiedenis van het gebied en enkele ruïnes van de overstromingen van Old Cromwell Town zijn te zien vanaf het uitkijkpunt.
Iets verderop is de Goldfields Monument Lookout, nog een geweldige plek om de Clutha te bekijken terwijl deze zich een weg baant langs de Cromwell Gap (Gorge). De naam Clutha is ontleend aan het Gaelic voor Clyde naar een machtige rivier in Schotland. Er was een grote toestroom van Schotse immigranten naar Zuidereiland in het midden van de 19e eeuw en velen kregen de goudkoorts en belandden in deze goudvelden en lieten hun sporen achter.
Een lichtend voorbeeld is de koloniale stad Clyde. Na een stop voor een foto bij Clyde Dam, is de historische stad Clyde de volgende, met prachtige voorbeelden van koloniale architectuur gebouwd met leisteen uit de omliggende heuvels en valleien. Er is weinig veranderd sinds de jaren 1860 toen goud voor het eerst werd ontdekt in de machtige rivier Molyneux (nu Clutha genaamd), dit veroorzaakte dat 10.000 mijnwerkers dit wilde onbekende land binnenstroomden. Toen het goud op was, keerden veel van deze mijnwerkers terug naar hun beroep en lieten ons een erfenis na die door geen enkele hoeveelheid herconstructie of herschepping kan worden vervangen.
Vandaag voert een wandeling door Clyde je langs tijdloze huisjes, hotels, kerken en het postkantoor uit een tijd dat Clyde, net als de goudstad, Dunstan, de wijk domineerde. Een bezoek aan het Vincent County en Dunstan Goldfields Museum en de museumuitbreiding zal iedereen die op zoek is naar de geschiedenis van het gebied en zijn gebouwen tevreden stellen met de fascinerende verhalen van de goudveldpioniers. Ik heb hier een koffiestop voorgesteld, dus geniet van de geschiedenis.
Als je Clyde verlaat, steek je de Clutha over via de Earnscleugh Bridge. Een enkele rijbaan, via vakwerkbrug met stenen pijlers en landhoofden. De pijlers en landhoofden dateren van de eerste brug over de Clutha-rivier bij Clyde, gebouwd in 1874. De brug was oorspronkelijk een hangbrug, maar door overstromingen werd de hangconstructie tweemaal verwoest.
Een paar km verder steekt u de Clutha weer over bij Alexandra via de New Alexandra Bridge.
De nieuwe brug ligt naast en net stroomopwaarts van de oude brug. Het is een stalen truss-boogbrug die op 5 juli 1958 werd geopend en £ 261.000 kostte. Het is gebouwd om de oude brug te vervangen. De oude brug was een enkele rijstrook, wat onvoldoende was om het toenemende verkeer aan te kunnen. De pieren van de oude brug zijn duidelijk zichtbaar en aan de andere kant is er een goede plek om een foto te maken.
Alexandra en Clyde hebben hun nederzetting te danken aan de ontdekking van goud uit de Clutha-rivier door de twee goudzoekers, Horatio Hartley en Christopher Reilly in 1862. Het monument van de goudvelden in de Cromwell Gorge herdacht hun spectaculaire vondst die de Dunstan Goldrush neersloeg en duizenden mijnwerkers naar binnen lokte. het gebied. Op een gegeven moment is de bevolking van Clyde gestegen tot 4000, toen het bekend stond als The Dunstan. De bevolking is nu rond de 880.
Clyde werd aanvankelijk opgericht als het administratieve centrum van de Dunstan Goldfields, zozeer zelfs dat Alexandra jarenlang werd omzeild, zelfs door de busroute die, op de Clyde / Roxburgh-route, door de Earnscleugh / Conroys Gully aan de andere kant van de Clutha-rivier.
Om dit te verhelpen, deed de eerste Borough Council van Alexandra zware inspanningen om de Clutha bij Alexandra te laten overbruggen om de dure, grillige en vaak gevaarlijke punter te vervangen. Groot was de vreugde toen in 1882 de eerste brug werd geopend. De allereerste methode om de rivier over te steken was een kist aan een kabel.
Ik heb een tankstop hier voorgesteld omdat benzinestations dun op de grond zijn.
Je gaat nu in noordoostelijke richting, langs de zuidkant van het Dunstan-gebergte voordat je afslaat naar een andere historische stad genaamd Ophir. Om de stad te bereiken, steekt u de Manuherikia-rivier over met behulp van de met hout versierde Ophir-hangbrug. Deze aantrekkelijke structuur, gebouwd tussen 1879 en 1880, is een karakteristiek voorbeeld van Central Otago-hangbruggen met leistenen metselwerktorens. Net als elders in de regio was goud de reden dat veel mensen oorspronkelijk naar Ophir kwamen, een stad die aanvankelijk Blacks heette. Zelfs toen de goudindustrie in de jaren 1870 begon af te nemen, was er een relatief grote bevolking in het Ophir-district, en het was een belangrijk commercieel en communicatiecentrum. Als zodanig voerden de lokale mensen vanaf het moment dat de Vincent County Council werd opgericht hard campagne voor de bouw van een brug over de potentieel gevaarlijke Manuherikia-rivier.
Ophir werd opgericht in 1863 en groeide uit tot de grootste stad in de Manuherikia-vallei tijdens de dagen van de goudkoorts, totdat de spoorweg deze omzeilde.
Tegenwoordig is dit kleine stadje rijk aan historische gebouwen, waaronder het oudste postkantoor van Nieuw-Zeeland, en is het een populaire tussenstop voor reizigers op de Otago Gold Trail.
Een snelle stoot op de rechte weg door de Ida-vallei brengt je naar Ranfurly waar ik een lunchstop heb voorgesteld.
Ranfurly werd in 1898 opgericht als een spoorweghoofd voor de Central Otago-spoorlijn. In die tijd was de naburige goudkoortsstad Naseby het belangrijkste centrum van Maniototo, maar omdat de spoorlijn Naseby omzeilde, nam Ranfurly het geleidelijk over als het administratieve en economische centrum van het gebied.
In het begin van de jaren dertig zorgde de toegenomen status van Ranfurly, in combinatie met verschillende verdachte bouwbranden, voor een vraag naar een groot aantal nieuwe gebouwen. Art Deco was de architectonische stijl van die tijd, en al snel werd Ranfurly slim uitgerust met gebouwen uit de jazztijd. Deze trend was niet van korte duur, omdat de lokale architect en bouwer doorging met het bouwen van Art Deco-huizen lang nadat de mode was vervaagd.
Na de lunch draait alles om het rijden, je hebt adembenemende landschappen en historische bezienswaardigheden gezien, nu is het tijd om van de rit te genieten.
Als u de SH85 afslaat naar de SH87, is het bijna alsof de volgende 80 km zijn ontworpen voor motorfietsen om plezier te hebben. De SH87 reist door een prachtig open landschap met snelle bochten, rechte pijlsecties en wat ingewikkelde bochten, het is er om van te genieten.
De route verlaat de SH87 om de George King Memorial Drive te gebruiken. Een krap, smal en bochtig deel van deze weg wordt door NZ Motorsport gebruikt als klimparcours, normaal gesproken in maart. Je kunt deze omweg van 30 minuten vermijden door op de SH87 te blijven en de route weer op te pakken bij de Taieri-rivier en deze te volgen tot het einde van de route bij een McDonald's in Dunedin.

Dunedin staat bekend als het Edinburgh van Nieuw-Zeeland en draagt met trots zijn Schotse erfgoed. Omgeven door indrukwekkende heuvels en aan de voet van een lange, pittoreske haven, is Dunedin een van de best bewaarde Victoriaanse en Edwardiaanse steden op het zuidelijk halfrond. Er is zoveel te zien en te doen in Dunedin, van de erfgoedgebouwen tot de zeldzame dieren in het wild tot de spectaculaire landschappen. Rijd het schiereiland Otago op, waar de uitzichten eindeloos zijn en de stranden prachtig ruig zijn.
Voor de deur van Dunedin vindt u ook ongelooflijke dieren in het wild, waaronder 's werelds zeldzaamste pinguïnkolonies. Op de stranden vind je de pelsrobben en zeeleeuwen die gewoon luieren en genieten van hun natuurlijke habitat.
Misschien wil je een paar nachten blijven om alles in je op te nemen.
Accommodatie in Dunedin varieert van elegante, Victoriaanse hotels tot gezellige slaapzalen voor backpackers tot luxe hotels van wereldklasse. Ik heb er een paar voorgesteld in de onderstaande links, geniet van uw verblijf.