De tweede route van deze 3-daagse rondreis door het centrale deel van het Zuidereiland van Nieuw Zeeland start bij het dorpje Twizel in de nabijheid van Lake Pukaki. De regio is dunbevolkt en de voorzieningen liggen dus ook ver uit elkaar.
Vergeet niet te tanken bij de start van de route of zodra je een mogelijkheid hebt.

Waar je gisteren de langs westkant van Lake Pukaki hebt gereden volg je nu de zuid- en oostkant van het meer. Je kan nog steeds genieten van het uitzicht op de machtige besneeuwde bergtoppen met onder andere Mount Cook.

Mount Cook (Maori: Aoraki, de berg die de wolken pakt), een berg op het Zuidereiland, is de hoogste berg (3.724 meter) van Nieuw-Zeeland. Hij is genoemd naar de Engelse zeevaarder James Cook, die Nieuw-Zeeland voor Groot-Brittannië heeft ontdekt. Hij kreeg zijn naam van kapitein Stokes, de cartograaf die dit gebied in kaart bracht. De berg is een toeristische trekpleister. De eerste geregistreerde Europese poging de top te bereiken staat op naam van de Ier Rev William S. Groen en de Zwitserse hotelier Emil Boss met de Zwitserse berggids Ulrich Kaufmann op 2 maart 1882 via de Tasman en Linda Gletsjers. De eerste geslaagde beklimming was op 25 december 1894, toen Nieuw-Zeelanders Tom Fyfe, James (Jack) Clarke en George Graham met succes de top bereikten via de Hooker Valley en de noordkant. De Zwitserse gids Matthias Zurbriggen maakte de tweede klim op 14 maart 1895 via de Tasman-gletsjer kant. Dit is de eerste solo-beklimming, hoewel hij begeleid werd door J. Adamson. Tien jaar later beklom Zurbriggen de berg opnieuw. In februari 1905 verwezenlijkte James Clarke met vier anderen de derde klim via Zurbriggens route.

Aan de oostkant vindt je naast asfalt ook gravelwegen. Over het algemeen zijn deze mooi vlak en goed te berijden.
De route gaat van Lake Pukaki richting Lake Alexandrina en Lake Tekapo. Deze laatste is ook weer ontstaan als uitloper van een inmiddels terug getrokken gletsjer.

Lake Tekapo (Takapō) is het op één na grootste van drie ruwweg parallelle meren die noord-zuid lopen langs de noordelijke rand van het Mackenziebekken op het Zuidereiland van Nieuw-Zeeland (de andere zijn Lake Pukaki en Lake Ohau). Het heeft een oppervlakte van 83 vierkante kilometer en ligt op een hoogte van 710 meter boven de zeespiegel. Het meer wordt aan de noordkant gevoed door zowel de Godley River als de Macauley River, die hun bronnen hebben in de Zuidelijke Alpen in het noorden. Het smeltwater van de Zuidelijke Alpen is getint met een licht turquoise kleur van het gletsjerslib. Dit geeft Lake Tekapo zijn kenmerkende kleur.

Na Lake Tekapo is de volgende attractie het plaatsje Burkes Pass, hier moet je zeker even stoppen bij het service station en waan je je weer enige decennia terug in de tijd. Inmiddels is het landschap verandert en rij je richting de kust. Heb je tijd over dan kan je even stoppen bij een van de stranden.

In het plaatsje Waimate kan je zowel de inwendige mens als je voertuig weer volgooien. Daarna gaat de route richting de Waitaki River.

De Waitaki rivier is een grote gevlochten rivier die het Mackenzie Basin draineert en ongeveer 209 kilometer (130 mijl) in zuidoostelijke richting naar de Stille Oceaan loopt tussen Timaru en Oamaru aan de oostkust van het Zuidereiland van Nieuw-Zeeland. Hij begint bij de samenvloeiing van de rivieren Ōhau en Tekapo, nu aan de kop van het kunstmatige Lake Benmore. Deze rivieren worden gevoed door drie grote gletsjermeren, Pukaki, Tekapo en Ōhau aan de voet van de Zuidelijke Alpen. De Waitaki stroomt door Lake Benmore, Lake Aviemore en Lake Waitaki; deze meren zijn ingedamd door hydro-elektrische dammen, Benmore Dam, Aviemore Dam en Waitaki Dam.

De route volgt de rivier naar beide stuwdammen en eindigt in het plaatsje Kurow bij het plaatselijke hotel. Hier kun je genieten van een hapje en een drankje en uitrusten van deze lange dag.