Op de 18e dag van de zijderoute rijden we van Suşehri naar het mooie kustplaatsje Trabzon aan de kust van de zwarte zee. We verlaten de stad noordwaarts en rijden om het Çamlıca meer en dam naar het westen. We rijden over een deels geasfalteerde provinciale weg door een mooi groen heuvelachtig landschap dat gekenmerkt wordt door de mooie cipressen.

De eerste stop is gepland in Şebinkarahisar, hier kun je een kop koffiedrinken in het koffiehuis van het Ataturk Park. In het dorp kun je ook het Sebinkarahisar Ataturk House Museum bezoeken. Het museum is een van de traditionele Şebinkarahisar-huizen waar de grote leider Mustafa Kemal Atatürk een nacht verbleef tijdens zijn bezoek aan Şebinkarahisar op 11 oktober 1924.
De echte eigenaar van het huis is Tüfekçizade Mustafa Ertem. Het huis in het centrum van de wijk is van hout en is een eenvoudig gebouw bestaande uit twee verdiepingen. Er is een paviljoenkamer onder het schuine dak van het huis, de voorkant van het huis heeft een driehoekig fronton, lokale bouwmaterialen zijn gebruikt en een tweevleugelige houten deur wordt betreden vanaf de hoofdingang met 10 stenen trappen.
Op een tussenverdieping bevindt zich een penthouse dat toegankelijk is via een draaiende houten trap vanaf de tweede verdieping. Als gevolg van verschillende werkzaamheden die in 1932 aan het huis zijn uitgevoerd, is het huis ingericht naar het origineel van die data. Het werd voor bezoekers geopend als "Atatürk-huis en -museum" op de 58e verjaardag van de aankomst van Atatürk in Şebinkarahisar op 11 oktober 1982.

In het museum worden verschillende lokale etnografische werken tentoongesteld in de kamer waar Atatürk en zijn assistent verbleven, met de bedden, het bureau, fauteuils en stoelen, banken, de piano en enkele items met andere historische kwaliteiten. Het Atatürk-huis en -museum van Şebinkarahisar heeft ook een Atatürk-bibliotheek met 500 boeken en de Atatürk-hoek met foto's. Het museum, dat niet beschikt over technisch en deskundig personeel, wordt op belangrijke dagen en op verzoek van door de gemeente aangewezen functionarissen voor bezoekers geopend.
Net buiten het plaatsje kun je de ruïnes van het Şebinkarahisar kasteel bezoeken. Hiervoor moet je wel rekening houden met extra tijd van ongeveer 1½ uur voor deze dag in verband met de beklimming van de heuvel, van waar je een prachtig uitzicht hebt over de regio. Zeker de moeite waard als je van oude ruïnes en mooie panorama’s houdt.

De volgende korte stop is om de kleine Behremşah moskee, het eerste Turkse bouwwerk aan de Zwarte Zee in de Anatolische Turkse geschiedenis. De moskee werd gebouwd door de Seltsjoeken en overleefde vele aardbevingen in dit gebied. Zeker de moeite waard voor een kort stop.

We rijden verder over een mooie kronkelige weg door het Pontische gebergte naar het plaatsje Şiran, waar we stoppen voor een lunch in een van de vele restaurants in het centrum van het plaatsje. Na de lunch rijden we door de valleien noordwaarts naar Aşağı Övündü waar we kort stukje snelweg rijden richting Köprübaşı waar we de snelweg weer verlaten om de legendarische “Zigana Pass” te rijden. Zorg wel voor een volle tank benzine en genoeg proviand voordat je de pas neemt, hiervoor kun je stoppen bij het tankstation langs de snelweg.

De “Zigana Pass” is een hoge bergpas op een hoogte van 2.032 m boven de zeespiegel, gelegen in het Pontische gebergte. De weg die vijf maanden per jaar met sneeuw bedekt is daarmee een van de “Dangerous Roads” op de wereld. De “Zigana Pass” is deel van de historische zijderoute en verbindt de oostelijke Zwarte Zee met het Midden-Oosten. De pas wordt omzeild door de Zigana-tunnel, die zich onder de pas bevindt, op een hoogte van 1.795 m boven de zeespiegel. De tunnel is 1.702 meter lang. Het weer in dit deel van het Pontische gebergte is bar en zeer onvoorspelbaar. Dus hou er rekening mee en indien nodig neem de snelweg E97/D885 noordwaarts.

De “Zigana Pass” is een prachtige pas om te rijden met veel bochten, stijgingen, dalingen en mooie vergezichten. Voorbij de pas verandert het landschap sterk, het is een mix van mooie groen valleien en dorre, steile heuvels. Langs de route zijn er meerdere kleine parkeerplaatsen waar je kort kunt stoppen om het mooie landschap in je op te nemen.

De volgende stop is gepland in het kleine dorpje Hamsiköy, hier stoppen we kort om de benen te strekken en iets te drinken en eten. Een van de beroemdste restaurants is het Niyazi Usta Restaurant, speciaal vanwege de mooie en lekkere desserts.

Na deze korte stop rijden we tot net voor Kirimitli waar we weer de snelweg E97/D885 nemen richting Trabzon. Bij Kutlugün verlaten we de snelweg om de laatste 10 kilometer over smalle kronkelige landweggetjes te rijden naar het eindpunt Trabzon. Optioneel kun je ook de snelweg blijven volgen.
Trabzon, historisch bekend als Trebizonde, is een stad aan de noordoostkust van Turkije. Het is tevens het hoofdstad district van de gelijknamige provincie. De stad ligt in een vruchtbare kuststreek aan de Zwarte Zee, waar een gematigd zeeklimaat heerst. Hoge bergen scheiden de stad van het binnenland van Anatolië. Trabzon was een prominente plaats aan de Zijderoute en werd in de eerste helft van de 19e eeuw van groot belang voor de internationale handel tussen Europa en Azië. De opening van het Suezkanaal in 1869 bracht een eind aan de intensieve internationale handel in de stad. Toch is het een belangrijke haven aan de Zwarte Zee gebleven transport richting de Kaukasus en Iran. Trabzon is daarnaast ook cultureel, historisch en sportief gezien de belangrijkste stad aan de zuidkust van de Zwarte Zee en geldt derhalve als de onofficiële hoofdstad van de Pontus (de Turkse Zwarte Zeestreek Karadeniz). De bijnaam van de stad is Klein Istanboel of Klein Constantinopel, vanwege haar keizerlijke geschiedenis (Grieks keizerrijk Trebizonde). Sinds de lokale verkiezingen van 2014 is de stad uitgebreid tot een 'metropoolregio' met ruim 800.000 inwoners.

Trabzon telt veel mooie, goede hotels en bezienswaardigheden en het is dus zeker een optie om hier een langer verblijf te plannen om de stad en de mooie omgeving te verkennen