Op dag 109 van “The Ultimate USA Road Trip” rijden we van St Mary in Montana naar Bonners Ferry in Idaho. Deze route loopt door het Glacier National Park, waar je meerdere dagen zou kunnen rijden en Kootenai National Forest. De eerste stop een geweldige plek is om de zon te zien opkomen, hiervoor zul je wel heel vroeg moeten vertrekken, dus als je dit wil, check dan de tijd van de zonsopkomst

Glacier National Park is een prachtig ongerept natuurgebied met gletsjers, ruige bergpieken, veel meren, watervallen en bossen. Er zijn veel dieren in het park te vinden zoals bevers, otters, berggeiten, schapen en elanden en Glacier National Park is ook één van de laatste parken van Amerika waar grizzlyberen voorkomen. Let dus goed op, want de dieren steken ook de weg over.
Het park is een drukbezocht toeristisch park en toeristen worden vaak met antieke rode bussen door het park gereden naar de mooiste sightseeing plekjes. Het park heeft een aantal leuke en populaire wandelpaden. Een van de bekendste plekken om te wandelen is op de Many Glacier. Hier heb je op korte afstand geweldig mooie vergezichten op besneeuwde bergtoppen, heldere meren en de ruige bergen. Dit gebied is ook populair omdat hier de meeste grizzly’s worden gespot. Houdt dan ook de waarschuwingen van rangers goed in de gaten! De Many Glacier ligt niet langs de route, als je deze toch wilt bezoeken is het raadzaam om een extra dag in St Mary te plannen, de Many Glacier ligt 35 kilometer rijden vanaf St Mary. Bij de Many Glacier is er ook mogelijkheid om te overnachten in hotel of camping. Belangrijk voor een langer verblijf in Glacier National Park is een goede planning en tijdig reserveren van overnachtingen en restaurants.

Wij rijden de ”Going-to-the-Sun-Road”, dit is een schilderachtige bergweg in de Rocky Mountains, die alleen in de zomermaanden (eind juni tot begin oktober) geopend is. Het is een tolweg en de kostne bedragen $30,- voor een motorfiets en $20,- per persoon. Deze prachtige weg staat ook wel bekend als de “Sun Road” en is de enige weg die het park doorkruist en de “Continental Divide” door Logan Pass oversteekt op een hoogte van 2.026 meter, het hoogste punt van de weg. De aanleg van de weg begon in 1921 en werd op 15 juli 1933 officieel geopend voor verkeer. Delen van de weg zijn in steile rotsen uitgehouwen. De route verkorte de reistijd door de bergen van enkele dagen tot een paar uur. De weg is de eerste die is geregistreerd in de volgende categorieën: “National Historic Place”, “National Historic Landmark” en “Historic Civil Engineering Landmark”. De weg is ongeveer 80 km (50 mijl) lang en beslaat de breedte van het park tussen de oostelijke en westelijke ingangen van het park.

De weg is vernoemd naar de berg “Going-to-the-Sun”, die het oostelijke uitzicht voorbij Logan Pass domineert. Een Indiaanse legende gaat over de Godheid “Sour Spirit” die uit de zon kwam om de Blackfeet de basisprincipes van de jacht te leren. Terwijl hij terugkeerde naar de zon, werd een afbeelding van “Sour Spirit” op de berg geplaatst als inspiratie voor de Blackfeet. Een ander verhaal suggereert dat een Euro-Amerikaanse ontdekkingsreiziger uit het einde van de 19e eeuw de naam en de legende van de berg heeft verstrekt.

Langs de route zijn meerdere mogelijkheden om te stoppen bij viewpoints waar je kunt genieten van spectaculaire vergezichten. We rijden vanuit het oosten, waar de prairies en wetlands langzaam overgaan naar de bergen. Onze eerste stop is bij een uitkijkpunt over het prachtige meer “St Mary Lake”. De tweede stop bij “Rising Sun Picnic Area” is slecht 5 minuten rijden, dit is een prachtige plek met een geweldig uitzicht op de bergen en “St Mary Lake”, als je vroeg vertrekt kun je hier een prachtige zonsopkomst aanschouwen.

De volgende stop is bij het uitkijkpunt “Wild Goose Island”, dat een prachtig panoramisch uitzicht biedt op de prachtige toppen rond Saint Mary Lake, met “Wild Goose Island” als middelpunt. Het eiland dankt zijn naam aan een Indiaans verhaal van twee jonge geliefden die daar hun toevlucht zochten. Hun achtervolgers volgden hen naar het eiland en waren bijna bij hen. De Grote Geest kreeg medelijden met hen en veranderde ze in ganzen, zodat ze weg konden vliegen en in vrede samen hun leven konden leiden. Een tweede uitkijkpunt om het eiland vanuit een ander perspectief te zien, ligt op ongeveer 3 minuten rijden.

Voor liefhebbers van wandelen is het een aanrader om te stoppen bij de “St. Mary Falls”. Het is een wandeling van ongeveer 1½ uur (3,1 mijl/5 km) naar de watervallen. Er is een terras waar je een mooi uitzicht hebt en wat foto's kunt maken. Langs de route zijn twee uitkijkpunten waar je een adembenemend uitzicht hebt op de Jackson gletsjer.

Voordat we de Logan Pass oprijden stoppen we bij het bezoekerscentrum van Logan Pass dat op het hoogste punt (2025 meter) gelegen is dat je met de motor of auto kunt bereiken. Bij Logan Pass torenen de “Reynolds Mountain” en “Clements Mountain” uit boven de met wilde bloemen begroeide velden met prachtige kleuren. Er zijn hier wandelroutes voor de liefhebber. Hier kun je ook wilde dieren spotten zoals, berggeiten, dikhoornschapen en af en toe een grizzlybeer die door de weilanden sjokt.

Verder rijdend richting het westen passeer je nog een aantal mooie punten zoals;
• Het Oberlin Bend-uitkijkpunt. Dit uitkijkpunt is een geweldige plek om berggeiten en andere subalpiene dieren in het wild te zien. Er is een wandelpad en een promenade,
• Het Big Bend uitkijkpunt biedt een geweldig uitzicht op de “Mount Oberlin”,
• De “Weeping Wall”, een geologische formatie langs Going-to-the-Sun Road in Glacier National Park, is een natuurlijke waterval die uit de zijkant van Haystack Butte en de Garden Wall sijpelt en wordt gevoed door afvloeiend smeltwater. Wees voorzichtig, de weg kan hier glad zijn.
• De Haystack Falls en Bird Woman Falls zijn twee grote watervallen die je vanaf de uitkijkpunten kunt zien.
• De “Red Rocks” zijn rode rotsen in de McDonald Creek die deel uitmaken van de Grinnell Formation, een stapel licht veranderde sedimentaire gesteenten tot 790 meter dik. IJzeroxide (roest) in de rotsen zorgt voor de rode tint.
• De “Trail of the Cedars”, is een wandelpad van 0,6 mijl/0,97 km, het is verhard en heeft op sommige delen een verhoogde promenade. Sommige van de zichtbare ceders zijn meer dan 24 meter hoog. Het pad splitst zich in twee delen: de ene loopt in een lus, terwijl de andere verder gaat naar Avalanche Lake, dat kan worden bereikt na een wandeling van 2 mijl/3,2 km met een hoogteverschil van 490 ft/ 150 meter. In het midden van de halve lus bevindt zich een prachtige waterval in kleurrijke rotsen.
Bij de westelijke ingang stoppen we bij Lake McDonald. Dit is het grootste meer van Glacier National Park en hier kun je een lunch plannen. Dit is ook een populair punt om in de avond de adembenemende zonsondergang te zien.

Het volgende deel van deze mooie route voert ons door het Kootenai National Forest, een nationaal bos gelegen in het uiterste noordwestelijke deel van Montana en het meest noordoostelijke deel van Idaho, langs de grens tussen Canada en de VS. Van de 2,2 miljoen acres (8.900 km2) ligt minder dan 3 procent in de staat Idaho. Het is een mooie route door een dicht bebost gebied, er is slecht een stop gepland bij de “Kootenai Falls & Swinging Bridge”, de grootste ongedamde waterval in de staat en een van de grootste watervallen in de VS. De watervallen zijn toegankelijk via een voetpad vanaf de parkeerplaats naast de snelweg. Historisch gezien een heilige plek voor de lokale Kootenai-stam, werden de watervallen in de jaren 2010 een populaire toeristenbestemming dankzij de “Kootenai Falls Swinging Bridge” stroomafwaarts. De brug werd in de jaren dertig gebouwd door het Civilian Conservation Corps om te helpen bij de brandbestrijdingsinspanningen van de US Forest Service.

Nadat we de staatsgrens zijn gepasseerd eindigt deze mooie dag in Bonners Ferry. De grootste van twee steden in en de provinciehoofdstad van Boundary County, Idaho. Toen in 1863 goud werd ontdekt in de East Kootenais van British Columbia, trokken duizenden goudzoekers uit het hele Westen noordwaarts over een route die bekend werd als de Wildhorse Trail. Edwin Bonner, een koopman uit Walla Walla, Washington, richtte in 1864 een veerboot op waar het pad de brede Kootenai-rivier overstak. In 1875 huurden Richard Fry en zijn Sinixt-vrouw, Justine Su-steel Fry, het bedrijf, maar de locatie behield de naam van de oorspronkelijke oprichter en werd later de stad Bonners Ferry.