De route ‘Rondrit Maastricht door Voeren en Limburg’ is zonder enige twijfel een topper in zijn soort. De wegkwaliteit is subliem, de uitzichten fantastisch, de route verrassend en de pauzemogelijkheden uitgebreid. De route start en eindigt in België maar brengt u naar het mooiste (en enige...) heuvelachtig stukje Nederland waar wegdromen over galopperende ridders op witte paarden wel een dagdagelijkse bezigheid lijkt te zijn. Kronkelende wegen over glooiende hellingen zijn uw deel in deze 142 kilometer lange route.

Het vertrekpunt (RP1) bevindt zich in Bilzen op de Grote Markt waar, buiten het schitterende mooie ‘oude’ stadhuis, meerdere gelegenheden te vinden zijn om elkaar te ontmoeten en er is bovendien voldoende parkeerruimte.

Na 3.5 kilometer begint het ’mooie’ van de route met de aanrij naar het Kasteel van Alden Biesen (RP4). Daarna voert de route u via het Belgische Limburgse agrarische landschap naar de Waalse grens waar het bochtenspel pas écht begint.

Ter hoogte van routepunt 10 kan u desgewenst tijd vrijmaken om het Fort van Eben-Emael te bezoeken. Meer informatie vindt u in de bijgevoegde link, maar het verhaal van dit – volledig in de berg gebouwde - fort is op zijn minst opmerkzaam te noemen. De kanonnen van het Fort hebben welgeteld één schot afgevuurd en dan nog bij wijze van test. En de Duitsers hadden slechts één bom nodig om het ganse fort uit te schakelen. Bizar… en een schandvlek bovendien op het Belgische militaire apparaat…

Na dit punt dienen de eerste twee speldjes zich aan. Net voor de tweede, wanneer u het hoogteplateau verlaat, vindt u ter hoogte van routepunt 11 een schitterend uitkijkpunt. Veel mensen houden hier een kleine halte om van het vergezicht te genieten maar de parkeermogelijkheden zijn eerder beperkt. U kan enkel even langs de wegrand parkeren. Rijdt u echter in duo of in beperkte groep dan is een kleine pauze zeker mogelijk. Bij helder weer kijkt u naar drie landen tegelijkertijd en krijgt u een indruk van het economisch en militair belang van de streek.

Na de speldjes rijdt u over de hangbrug (geniet even van de architectuur) naar de zone tussen het Albertkanaal en de ‘ Maas’. Deze twee levensaders hebben een bloeiende streekeconomie mogelijk gemaakt, mede ook door de aanwezigheid van de zogenaamde ‘Mergel’, een zeer zacht kalkgesteente dat uitmuntende bouweigenschappen bezit. Menige huizen in de streek zijn dan ook opgetrokken uit deze mergelsteen, in de streek zelf gedelfd. Wees er dan ook op beducht dat u niet plots in een gat verdwijnt. Door het ‘mijnen’ van de mergelsteen zijn grote delen van de regio immers ondertunneld en af en toe stort er zo wel eens een tunneltje in…
Op deze route zijn twee zeer aan te raden ‘mergel’-hoogtepunten te vinden: het reeds eerder genoemde fort van Eben-Emael en het dorp Valkenburg dat iets verder wordt vermeld.

Vooraleer echter in Valkenburg aan te komen leidt de route u door de Belgische Voerstreek en het Limburgse heuvelland. De bijzonder mooie Voerstreek is heel lang het strijdtoneel geweest van de Vlaams-Waalse tegenstelling, een politiek vraagstuk in België. De Voerstreek is immers officieel Vlaams grondgebied, maar wordt volledig omringd door Wallonië. En toen Waalse politieke groeperingen de macht wilden grijpen barstte het Vlaamse strijdgevoel los. Tot op de dag van vandaag is en blijft de Voer Vlaams grondgebied, maar de discussie is nog niet ten einde.
Hoe mooi de streek ook is, u mag er zich bewust van zijn dat onderhuids die Waals-Vlaamse tegenstelling nog altijd broedt. Wees dus heel erg voorzichtig als u het onderwerp mocht aansnijden als u net na RP 14 van een koffie wenst te genieten in café ‘De Berwien’. U weet immers nooit of u een ‘Flamigant’ of een ‘Wallon’ tegen het lijf loopt… En als u de ‘verkeerde’ mening aan de ‘verkeerde’ persoon verkondigt, zou het zo maar eens kunnen dat u het de rest van de rit met een oog minder moet stellen… En dat zou op deze rit écht zonde zijn…

Na ‘De Berwien’ flirt u een aantal keer met de Belgisch–Nederlandse grens. Vooraleer definitief Nederland binnen te rijden via RP20 treft u tussen RP19 en RP20 nog het Beusdael kasteel aan. De route biedt u een schitterende aanrij naar dit betoverende kasteel wanneer u het Bosreservaat Teuvenerberg verlaat. Terwijl u de heuvel afdaalt kan u immers meermaals een blik werpen op dit bijzonder fraaie kasteel dat – zelfs vandaag nog – volledig in privé handen is. Als er dus ergens een (financieel sterke) ridder op een wit paard te vinden is, zal het vermoedelijk hier ergens zijn.
Het is jammer dat hierdoor de vrouwelijke rijders om hogergenoemde reden wellicht RP21 niet zullen halen… Net na routepunt 21 wordt immers de aanrij gemaakt naar de befaamde lus doorheen het Vijlenerbos. Adembenemend mooi. Geen andere woorden voor…. Een prachtige kwalitatieve weg doorheen een majestueus bos waarin zelfs ook nog een aantal speldjes én een zogenaamde ‘holle’ weg (RP23) zijn verwerkt.

Mocht u de kans zien, probeer dan de lus – of zelfs de volledige route – op een werkdag te rijden. In het weekend , en zeker bij goed weer – is niet alleen de gehele streek, maar in het bijzonder ook het Vijlenerbos, het verzamelpunt voor iedereen met wandelschoenen en/of een fiets. Menig toerist kent dit bos en het is er dikwijls druk. Maar laat dit u er niet van weerhouden om de lus toch (voorzichtig) te rijden. De lus wordt er best niet uitgeknipt en u zal wel merken waarom als ze gereden wordt.
Omwille van de drukte aan de lus zelf hebben we na de lus de eerste drie mogelijkheden tot pauze gemerkt op de route (RP’s 24, 25 en 26). Er zijn er echter nog meer te vinden in de onmiddellijke omgeving. Stop gerust daar waar er nog een mooi plekje te vinden is.
Onderweg naar Valkenburg verwent de route u nog eens extra via het bochtige en heuvelachtige parcours. U merkt het vanzelf aan de verkeersdrukte wanneer u Valkenburg nadert.

Valkenburg is een vrij groot en aangenaam dorp om even de benen te strekken. Bijzonder veel etablissementen nodigen u uit om plaats te nemen voor of na het aangename mergelgrotten of kastelenbezoek en beide zijn absoluut aan te raden. ‘Mergelrijk’ en de ‘Fluweelengrot’ zijn maar twee voorbeelden maar de mogelijkheden zijn eindeloos. Zo kunnen de avonturiers zelfs een rondje gaan ‘grotbiken’ terwijl de creatievelingen een workshop bijwonen in mergelatelier Aarts. De lekkerbekken vinden hun gading wel in het mooie café bovenop de berg waar leuke vergezichten hun deel worden , gesteld natuurlijk dat de rit ze op dit vlak nog niet voldoende had verwend.
Als kleine kanttekening moet wel vermeld worden dat u de motor best goed vastlegt in Valkenburg. Een verwittigd man/vrouw…

Na Valkenburg brengt de route u terug in de richting van de Maasvallei. Daar waar u in het begin van de route een aantal speldjes mocht doen vooraleer daar aan te komen is het hier niet anders. De bochtjes (RP 39) duiken heel onverwacht op, maar zijn daarom niet minder aangenaam. U wordt daarna terug ‘gekneld’ tussen de Maas en het Julianakanaal waarbij u enkele zeer aangename kleine dorpjes doorkruist (Geule aan de Maas (RP40), Meers (RP41) en Urmond (RP43).
Via Berg aan de Maas bereikt u tenslotte de Berg-Meeswijk Veerdienst dewelke u niet alleen over de Maas, maar ook weer over de Nederlands-Belgische grens brengt (RP44). Vooraleer echter de overzet te wagen, kan op het aangename terras genoten worden van enkele lokale specialiteiten (Limburgse taarten!) terwijl de motor veilig gestald is op de ruime en degelijke parkeerplaats.
Het bijzondere oude veerpont mechanisme is ook wel een blik waard vanop het terras. Let hierbij vooral even op de begeleidende bootjes stroomopwaarts…. De veerdienst werd trouwens opgericht in 1383 en bestaat vandaag de dag dus reeds meer dan 600 jaar.

Na de oversteek begeleidt de route u naar het ‘Vrijthof ‘ in Eisden waar een ruime parkeerplaats (RP49) voorhanden is, alsmede ook een leuk café ’t Marktzicht’. Hier wordt een zéér uitgebreide bierkaart aangeboden aan diegenen die nu best wel een Belgisch biertje lusten.

Deze route verdient de volle 5 sterren quotatie. Niet alleen omwille van de wegkwaliteit, de schitterende vergezichten, prachtige kleine dorpjes en de uitgebreide vergezichten, maar zeker ook vanwege de verrassende elementen als de plots opduikende speldjes, de toch wel bestaande ‘bergen’ in wellicht het platste land van de wereld en de geschiedkundige elementen die her en der opduiken in het ganse verhaal.

Vergeet op het einde van de rit misschien toch ook wel niet uw vrouwelijke wederhelft terug op te pikken. U vindt ze wellicht aan de poort van het Beusdael kasteel…, tenzij de ridder ze heeft binnengelaten natuurlijk…In dat geval... sterkte!

Enjoy!