De route ‘Limburgse Maas out of Tongeren’ is zonder enige twijfel een topper in zijn soort. De wegkwaliteit is subliem, de uitzichten fantastisch, de route verrassend en de pauzemogelijkheden uitgebreid. De route start en eindigt in België maar brengt u naar het mooiste (en enige...) heuvelachtig stukje Nederland, waarna eveneens de hele Limburgse Maasvallei wordt doorkruist.

Het vertrekpunt bevindt zich bij ‘De Pauze’ nabij Tongeren, de oudste stad van België.
Da faciliteiten van de Pauze (parking, drank, eten, toilet) zijn bijzonder goed geschikt om elkaar als groep te ontmoeten. Vlakbij Tongeren en ook de autostrade, zodat aan- en afrij makkelijk kan worden georganiseerd.
Onmiddellijk na vertrek vindt u op rp 2 reeds een benzinestation. Daarna duikt u het Limburgse agrarische landschap in richting Waalse grens waar het bochtenspel pas écht begint.

Ter hoogte van routepunt 6 kan u desgewenst tijd vrijmaken om het Fort van Eben-Emael te bezoeken. Meer informatie vindt u in de bijgevoegde link, maar het verhaal van dit – volledig in de berg gebouwde - fort is op zijn minst opmerkzaam te noemen. De kanonnen van het Fort hebben welgeteld één schot afgevuurd en dan nog bij wijze van test. En de Duitsers hadden slechts één bom nodig om het ganse fort uit te schakelen. Bizar… en een schandvlek bovendien op het Belgische militaire apparaat…

Na dit punt dienen de eerste twee speldjes zich aan. Net voor de tweede, wanneer u het hoogteplateau verlaat, vindt u ter hoogte van routepunt 7 een schitterend uitkijkpunt. Veel mensen houden hier een kleine halte om van het vergezicht te genieten maar de parkeermogelijkheden zijn eerder beperkt. U kan enkel even langs de wegrand parkeren. Rijdt u echter in duo of in beperkte groep dan is een kleine pauze zeker mogelijk. Bij helder weer kijkt u naar drie landen tegelijkertijd en krijgt u een indruk van het economisch en militair belang van de streek.

Na de speldjes rijdt u over de hangbrug (geniet even van de architectuur) naar de zone tussen het Albertkanaal en de ‘ Maas’. Deze twee levensaders hebben een bloeiende streekeconomie mogelijk gemaakt, mede ook door de aanwezigheid van de zogenaamde ‘Mergel’, een zeer zacht kalkgesteente dat uitmuntende bouweigenschappen bezit. Menige huizen in de streek zijn dan ook opgetrokken uit deze mergelsteen, in de streek zelf gedelfd. Wees er dan ook op beducht dat u niet plots in een gat verdwijnt. Door het ‘mijnen’ van de mergelsteen zijn grote delen van de regio immers ondertunneld en af en toe stort er zo wel eens een tunneltje in…

Op deze route zijn twee zeer aan te raden ‘mergel’-hoogtepunten te vinden: het reeds eerder genoemde fort van Eben-Emael en het dorp Valkenburg dat iets verder wordt vermeld.

Vooraleer echter in Valkenburg aan te komen leidt de route u door de Belgische Voerstreek en het Limburgse heuvelland. De bijzonder mooie Voerstreek is heel lang het strijdtoneel geweest van de Vlaams-Waalse tegenstelling, een politiek vraagstuk in België. De Voerstreek is immers officieel Vlaams grondgebied, maar wordt volledig omringd door Wallonië. En toen Waalse politieke groeperingen de macht wilden grijpen barstte het Vlaamse strijdgevoel los. Tot op de dag van vandaag is en blijft de Voer Vlaams grondgebied, maar de discussie is nog niet ten einde.

Hoe mooi de streek ook is, u mag er zich bewust van zijn dat onderhuids die Waals-Vlaamse tegenstelling nog altijd broedt. Wees dus heel erg voorzichtig als u het onderwerp mocht aansnijden als u net na RP 10 van een koffie wenst te genieten in café ‘De Berwien’. U weet immers nooit of u een ‘Flamigant’ of een ‘Wallon’ tegen het lijf loopt… En als u de ‘verkeerde’ mening aan de ‘verkeerde’ persoon verkondigt, zou het zo maar eens kunnen dat u het de rest van de rit met een oog minder moet stellen… En dat zou op deze rit écht zonde zijn…

Na ‘De Berwien’ flirt u een aantal keer met de Belgisch–Nederlandse grens. Vooraleer definitief Nederland binnen te rijden via RP16 treft u tussen RP15 en RP16 nog het Beusdael kasteel aan. De route biedt u een schitterende aanrij naar dit betoverende kasteel wanneer u het Bosreservaat Teuvenerberg verlaat. Terwijl u de heuvel afdaalt kan u immers meermaals een blik werpen op dit bijzonder fraaie kasteel dat – zelfs vandaag nog – volledig in privé handen is.

Net na routepunt 17 wordt de aanrij gemaakt naar de befaamde lus doorheen het Vijlenerbos. Adembenemend mooi. Geen andere woorden voor…. Een prachtige kwalitatieve weg doorheen een majestueus bos waarin zelfs ook nog een aantal speldjes én een zogenaamde ‘holle’ weg (RP19) zijn verwerkt.

Mocht u de kans zien, probeer dan de lus – of zelfs de volledige route – op een werkdag te rijden. In het weekend , en zeker bij goed weer – is niet alleen de gehele streek, maar in het bijzonder ook het Vijlenerbos, het verzamelpunt voor iedereen met wandelschoenen en/of een fiets. Menig toerist kent dit bos en het is er dikwijls druk. Maar laat dit u er niet van weerhouden om de lus toch (voorzichtig) te rijden. U knipt de lus er dus best niet uit en u zal wel merken waarom als u ze rijdt.
Omwille van de drukte aan de lus zelf hebben we na de lus de eerste drie mogelijkheden tot pauze gemerkt op de route (RP’s 20, 21 en 22). Er zijn er echter nog meer te vinden in de onmiddellijke omgeving. Stopt u gerust daar waar er nog een mooi plekje te vinden is.

Onderweg naar Valkenburg verwent de route u nog eens extra via het bochtige en heuvelachtige parcours. U merkt het vanzelf aan de verkeersdrukte wanneer u Valkenburg nadert.

Valkenburg (RP 30) is een vrij grote en aangename stad om even de benen te strekken. Bijzonder veel etablissementen nodigen u uit om plaats te nemen voor of na het aangename mergelgrotten of kastelenbezoek en beide zijn absoluut aan te raden. ‘Mergelrijk’ en de ‘Fluweelengrot’ zijn maar twee voorbeelden maar de mogelijkheden zijn eindeloos. Zo kunnen de avonturiers zelfs een rondje gaan ‘grotbiken’ terwijl de creatievelingen een workshop bijwonen in mergelatelier Aarts. De lekkerbekken vinden hun gading wel in het mooie café bovenop de berg waar leuke vergezichten hun deel worden , gesteld natuurlijk dat de rit ze op dit vlak nog niet voldoende had verwend. Als kleine kanttekening moet wel vermeld worden dat u de motor best goed vastlegt in Valkenburg. Een verwittigd man…

Na Valkenburg brengt de route u in de richting van de Maasvallei. Daar waar u in het begin van de route een aantal speldjes mocht doen vooraleer daar aan te komen is het hier niet anders. De bochtjes (RP 34) duiken heel onverwacht op, maar zijn daarom niet minder aangenaam. U wordt daarna terug ‘gekneld’ tussen de Maas en het Julianakanaal waarbij u enkele zeer aangename kleine dorpjes doorkruist. Geule aan de Maas, Meers, Berg aan de Maas, Obbicht, Grevenbicht, zijn maar enkele leuke voorbeelden. Via de Maasplassen, uitgestrekte kunstmatige meren ontstaan door de grindwinning, bereiken we Thorn, een beroemd Nederlands dorpje.
Thorn was ooit een mini-koninkrijk, enkel bestuurd door vrouwen. Een abdij en klooster werd opgericht dat echter niet werd bevolkt door nonnen, maar wel door de zogenaamde ‘stift’dames. De Abdij van Thorn was immers een zogenaamde ‘stift’, een kloostergemeenschap waarin de regels vrijzinnig werden geïnterpreteerd. Rijke, adellijke dames traden toe tot de orde in afwachting van een huwelijk met een goede partij… .

Het typische witte karakter van het dorp ontstond toen de Fransen huisbelasting invoerden, gebaseerd op de grootte van de ramen. Onmiddellijk installeerde iedereen kleinere ramen en werden de huizen, om de metselwerken te verbergen, allemaal wit geschilderd. Het unieke karakter van het ‘witte’ dorp werkt als een magneet op vele kunstenaars en toeristen die in Thorn een warm welkom vinden.

Na een bezoek aan Thorn nemen we langzaam afscheid van de Maasplassen en rijden we richting Maaseik & Stokkem. Een korte pauze kan desgewenst nog ingelast worden op het leuke marktplein van Eisden waar meer dan voldoende parkeergelegenheid is, een uitstekend biercafé voor de duo’s en een typisch Belgisch frituurtje voor de hongerigen.

Na het doorkruisen dan van de suburbs van Maasmechelen bereikt u verder Opgrimbie waar het omstreden ‘Koninklijke’ klooster van Opgrimbie de bossen (ont)siert. Toen koning Boudewijn stierf had hij immers laten weten dat er op het Koninklijk domein een klooster moest gebouwd worden, temidden van natuurgebied de ‘Hoge Kempen’. De nodige bouwvergunningen werden aangevraagd, maar nooit verkregen. Desondanks werd het klooster met ministeriële toelating gebouwd, maar tot op de dag van vandaag wordt het klooster gecontesteerd en geniet het een kwalijke naam bij vele natuurliefhebbers.

Na routepunt 63 steekt u nogmaals het Albertkanaal over en rijdt u in de richting van Bilzen. Net na deze stad kronkelen we nog even langsheen de Landcommanderij van Alden Biezen, een prachtig kasteel dat volledig werd gerestaureerd en open is voor publiek en events.
Na een korte fotostop kan u dan doorheen het leuke Limburgse landschap terug naar ‘De Pauze’ rijden, daar waar u de route bent begonnen.

Deze route verdient de volle 5 sterren quotatie. Niet alleen omwille van de wegkwaliteit, de schitterende vergezichten, prachtige kleine dorpjes en de uitgebreide vergezichten, maar zeker ook vanwege de verrassende elementen als de plots opduikende speldjes, de toch wel bestaande ‘bergen’ in wellicht het platste land van de wereld en de geschiedkundige & natuurelementen die her en der opduiken in het ganse verhaal terwijl u het Limburgse heuvelland en de Maasvallei doorkruist. Net als wij zal u aangenaam verrast worden en een terugkeer wordt zeker niet uitgesloten.
Enjoy!