Als je Riaza verlaat met een volle tank brandstof, ga je door een gemengd landschap van bos en open bergwegen naar wat bekend staat als de Chinese muur van Guadalajara.
Harde aarde, zwarte rotsen, hoge bergen en diepe ravijnen. Dit is het gebied van de Zwarte Steden of steden met zwarte architectuur dankzij de lokale leisteen die voor de bouw werd gebruikt. Een geïsoleerd landschap waar verbazingwekkende bochten wachten voor degenen die niet bang zijn voor smalle wegen. Daar zigzagt de weg die bekend staat als de Chinese Muur van Guadalajara langs de Jaramillo-rivier. De weg dankt zijn naam aan de stenen kantelen langs een kant van de betonnen weg, waardoor de hele weg eruitziet als een defensieve omtrek. De brede oneffenheden waarmee elk segment van deze weg kronkelt, lijken op de delen van de Chinese Muur. Een kronkelende weg omringd door enorme stenen platen die opzettelijk zo zijn gerangschikt om de doorgang onbegaanbaar te maken. Altijd stil, deze plek lijkt onverschrokken, kijkend naar de gieren die eroverheen vliegen op zoek naar iets te eten. De panoramische uitzichten zijn spectaculair. Haarspeldbochten en enorme drop-offs brengen je onbeschaamd naar een brug die er ouder uitziet dan de structuur zelf. Het dateert uit het laatste kwart van de vorige eeuw. De omgeving biedt een plek om te stoppen voor een foto of om uw duizeligheid te testen door vanuit de veiligheid van de barrière naar de rivierloop te kijken. Wegen zoals de China Wall zijn waar motoravonturen om draaien.
14 km vanaf het einde van de Chinese Muur is een klein uitkijkpunt net voor het dorp La Hiruela. Vanaf hier zie je een groep traditionele bijenkorven. De bijenkorven, typisch voor de regio, zijn gemaakt met een holle stam van eik (of kurk), die op granieten platen staat, en worden meestal aan de bovenkant gesloten door middel van een plank van kurk of genageld hout om vervolgens te worden bedekt met een leisteen plaat of een stuk aarden pot.
Gelegen op een bevoorrechte locatie in de Sierra del Rincón, is het bergdorp Prádena del Rincón de volgende en een geweldige plek om te stoppen voor een kopje koffie. De berg is een unieke plek en werd in juni 2005 door UNESCO uitgeroepen tot biosfeerreservaat. Als u een wandeling door het dorp maakt, stop dan even bij de kerk van Santo Domingo de Silos, een van de oudste in de omgeving (daterend uit de dertiende en vijftiende eeuw). Of het hoefijzerveulen, oud en authentiek, dit geeft je een idee van het belang dat vee en cowboys in deze gemeente hadden.
Op slechts een klein eindje rijden van het dorp ligt het stuwmeer Puentes Viejas, het derde van een keten van vijf stuwmeren van de rivier de Lozoya die Madrid van schoon water voorziet. De route gaat over de Presa de Puentes Viejas (oude bruggendam), zo genoemd vanwege de twee die ooit de rivier de Lozoya overspannen. De toegang tot de dam wordt gecontroleerd door verkeerslichten en er is een klein gebied aan elke kant om over te lopen voor foto's.
De route passeert ook het eerste van de stuwmeren. Sinds de bouw in 1967 is het Pinilla-reservoir, gelegen in de bovenloop van de Lozoya-rivier, het bovenste reservoir van de vijf die het stroomgebied van deze rivier beheersen. Het werd bedacht als een snelle en betaalbare oplossing voor de dringende behoefte om de watervoorzieningscapaciteit naar de regio te vergroten totdat de dammen El Atazar en Pedrezuela zouden kunnen worden voltooid.
Nu ga je het Guadarrama-gebergte in voor de lunch in het skigebied Puerto de Navacerrada, een goede plek voor lunch of koffie en om je benen te strekken. Het skigebied was een van de eerste in Spanje en werd in de jaren 40 geopend. De stoeltjesliften zijn het hele jaar open voor liefhebbers van wandelen en skiën.

Na de lunch baant de route zich langzaam een weg naar beneden uit de bergen en begint over wat snellere wegen te gaan. Deze zijn over het algemeen niet druk en leuk om te gebruiken met veel hoekjes en het landschap is altijd een plezier om in te zijn. Ook valt op dat het landschap begint te veranderen in dat van een droger en uitgedroogder landschap.
Als u de rivier de Alberche oversteekt op de moderne betonnen brug, heeft u een goed uitzicht op de oude stenen brug ernaast en de San Juan-dam een paar honderd meter stroomopwaarts. Het stuwmeer werd in 1955 gebouwd om de stad Toledo, zo'n 60 km hemelsbreed, van water te voorzien.
De route wijkt af van de snellere weg een korte afstand na de rivier om een korte, 5 km lange, kleinere weg (een beetje hobbelig maar de moeite waard) te gebruiken die door een prachtig dennenbos loopt dat de lucht ruikt met de geur van dennenbos als jij fietst mee.
Een koffie- en tankstop is de volgende en dan gebruikt de route 47 km snelwegen om de drukke wegen rond Toledo te vermijden. Normaal gesproken ben ik geen fan van het gebruik van snelwegen, maar deze rijden door de uitgestrekte vlaktes van Midden-Spanje en bieden goede vergezichten en de verschillende gewassen, waaronder olijfgaarden. 30 minuten na het verlaten van de snelweg en je ziet de windmolens van La Mancha bij Consuegra. Profiteer van de enige heuvel in de buurt van de oude windmolens en het 12e-eeuwse kasteel van La Muela domineren de skyline.
Deze windmolens werden beroemd in de 17e eeuw, toen Don Quichot voor het eerst werd gepubliceerd en de scène introduceerde van Don Quichot die vecht met de windmolens. (Het moeten reuzen zijn)
De windmolens werden generaties lang van vader op zonen overgedragen en werden uiteindelijk begin jaren tachtig niet meer gebruikt. Elk van de gerestaureerde windmolens heeft een naam, dit zijn: Sin nombre, Clavileño, Chispas, Espartero, Rucio, Cardeño, Caballero del verde gabán, Alcancia, Ruinas, Sancho, Mambrino en Bolero.
De windmolens bestonden meestal uit twee kamers of niveaus. Molenaars moesten zakken graan dragen die 60 of 70 kilo konden wegen naar de bovenste verdieping, ze draaiden de wieken van de windmolen in de wind omdat het bovenste deel van de windmolen of koepel beweegbaar was.
Er waren oorspronkelijk 13 windmolens in Consuegra, maar slechts 12 zijn gereconstrueerd. Deze windmolens bevinden zich allemaal op een kleine bergketen ten zuiden van de stad, bekend als Cerro Calderico, waar ook het kasteel van La Muela staat.
Vier van ons reden deze tour in mei 2019 en kozen ervoor om in een appartement te verblijven met een garage en een dakterras met uitzicht op de windmolens. Het appartement heette Apartamentos Oncemolinos en was geboekt via Booking dot com, ik heb de onderstaande link toegevoegd. Het was zeer comfortabel en we kozen ervoor om te koken in de zeer goed uitgeruste keuken.
Er zijn andere keuzes beschikbaar in de buurt, evenals restaurants.
Genieten van.