Een route door het Zwarte Woud kán eigenlijk niet saai zijn. Elke straatje, elke weggetje bied je weer een fantastisch stuur-avontuur of een gigantisch uitzicht. Je weet veelal niet wat je na de mooie bocht die je voor je ziet kunt verwachten. De schitterende, afwisselende omgeving en de prachtige wegen maken dat ik deze route waardeer met 4 sterren.

De route begint in Schonach im Schwarzwald en loopt langs Triberg, waar de mogelijkheid bestaat om de watervallen te bezoeken. Met een valhoogte van 163m behoren deze tot de hoogste watervallen van Duitsland. Zeker een bezoekje waard. Dat kan onderweg, maar ook 's avonds na een wandeling vanuit het hotel zeker goed te doen.

Koekoeksklokken, wie kent ze niet? Altijd fascinerend om te zien hoe de koekoek naar buiten komt om aan te geven hoe laat het is. De koekoeksklokken werden uitgevonden in het Zwarte Woud en bestaan al honderden jaren. Eén van de eerste mechanische koekoeksklok dateert uit 1629 en behoorde toe aan de royalty’s van Saksen. Er wordt beweerd dat de boeren en de vrouwen in wintertijd niks te doen hadden in de lange avonduren en dat zij daarom werkten aan uurwerken. Op die manier zou de koekoeksklok ontstaan zijn. Vroeger werkte zo’n klok nog met een blaasbalg, pijp en met een slinger, maar tegenwoordig hebben deze klokken een kwarts mechanisme en wordt er op talloze manieren koekoek geroepen. Door het hele Zwarte Woud zijn diverse bezienswaardigheden te vinden die iets te maken hebben met deze klokken.

Zo komt de route al in het begin langs Eble Uhren park. De familie Eble was getuige van de ontwikkeling van de Zwarte Woudklok. Zoals op veel plaatsen was vroeger de woonkamer ook de werkplaats, die pas op zondag leefruimte was als de werkbanken langs de ramen werden opgeruimd. Het geeft maar aan dat de familie Elbe al wat jaartjes meedraait in de klokkenwereld.
In hun Uhren-park is o.a. 's werelds grootste koekoeksklok te vinden. Dit buitengewone 'uurwerk van superlatieven' is - o.b.v. een origineel uurwerk van een koekoeksklok - nagebouwd. Alleen wel 60 keer zo groot. Zo is bijvoorbeeld de grootste tandwiel-diameter 2,60m, de slinger is 8m lang en heeft het alleen het uurwerk al een gewicht van 6 kilo! Aangezien alles op maat moest worden gemaakt heeft de bouw 5 jaar geduurd. Het mag duidelijk zijn dat dit soort klokken niet elke dag gebouwd worden, het is een éénmalig bouwwerk. Gelukkig is het wel van binnen én van buiten te bekijken.

Om nog even in de wereld van klokken te blijven: In het plaatsje Schramberg liggen drie musea op steenworp afstand van elkaar: De autoverzameling van Steim, het Dieselmuseum en het Auto- en Klokkenwereld museum.
In het Auto- & Klokkenwereldmuseum staan meer dan 200 auto's en tweewielers opgesteld. Dit vergt wel wat ruimte. En veel ruimte is er in het monumentale industriële gebouw van de Hamburg-Amerikanischen-Uhrenfabrik (H.A.U.)! Het 'voertuigwerelden en naoorlogse tijdverhaal' van de collectie van Martin Sauter presenteert zich ruim uitgestald over vier verdiepingen. Het klokkenmuseum bevindt zich op de vijfde, tevens hoogste verdieping.
De autoverzameling van Steim is de eigen collectie van een echte auto collector, open voor het publiek. De auto's zijn in onberispelijke staat met goede informatiebordjes. De indeling van het museum over 2 verdiepingen maakt het makkelijk voor iedereen alles te zien van de voertuigen. Sommige echte rariteiten.
Het diesel museum is het laatste museum en is gratis te bezoeken. Hier is o.a. de reuze-dieselgenerator te vinden die destijds de fabrieken aldaar van stroom moesten voorzien. Daarnaast staan er enkele stoomaangedreven modellen van vóór 1900.
Alle drie de musea zijn zeker een bezoek waard!

Tussen Schiltach en Schenkenzell loopt de route langs ruïne Schenkenburg. De Schenkenburg is waarschijnlijk tussen 1220 en 1250 gebouwd door de nazaten van de familie Schenken von Zell, die ook het gelijknamige dorp zijn naam gaven. Zij zorgden voor hun mijnbouwbelangen in het Wittichen-gebied. Andere kastelen die de familie in bezit hadden en die ook dienden om het mijngebied te beschermen, waren kasteel Wittichenstein en kasteelstallen Schenkenzell.

Na enkele tientallen kilometers slingeren door het Zwarte Woud ligt bij Friedrichstal het Köningshammer Museum. Het museum is in 1996 opgericht door een groep gepensioneerde meestersmeden. Het kleine museum in de buitenwijk Baiersbronn in Friedrichstal toont de historische industriële geschiedenis van de Koninklijke Zwabische ijzer- en staalfabriek in het noordelijke Zwarte Woud.
Transmissie-aangedreven smeedhamers (staarthamers) worden gedemonstreerd in de overdekte buitenruimte. Voor de smeedfestivals wordt regelmatig een speciale zeis-oven gestookt om het staal te verhitten. Een uitgebreide collectie van het gesmede productassortiment, gereedschappen en fotodocumenten is ondergebracht in de museumzaal.
Friedrichstal werd wereldwijd bekend om zijn zeisen. Deze tentoonstelling richt zich op het uitbeelden van de maximaal 38 stappen van het smeedproces van een zeis.

Op het meest noordelijke puntje van deze route, kort onder Baden-Baden, komt de route uit de op de B500, ofwel de Schwarzwaldhochstraße. Deze weg, die bijna door het gehele Zwarte Woud loopt, is bijna 233km lang en bestaat uit twee delen. Het noordelijke deel begint bij Wintersdorf en loopt via Baden-Baden naar Alexanderschanze. Het zuidelijk deel begint bij Triberg im Schwarzwald en loopt via Titisee-Neustadt naar Waldshut-Tiengen. De route van deze review loopt voornamelijk over het noordelijke deel.
Met name ten zuiden van Baden-Baden zijn er nauwelijks plaatsen op de route. Tussen Baden-Baden en Kniebis maakt de weg deel uit van de toeristisch interessante Schwarzwaldhochstraße. Hier stijgt de route tot maximaal ruim 1.000 meter hoogte. De weg is erg mooi, en men heeft vaak vergezichten over het Rheintal en de Vogezen. Het zuidelijke deel ligt eveneens op meer dan 1.000 meter hoogte en loopt langs een aantal meren. Dat deel is eveneens toeristisch.
Op de route zijn een aantal uitkijk- en hoge punten aangegeven, zoals Helbingfelsen, Seibelseckle, Ruhestein en Alexanderschanze. Stuk voor stuk plekken waar het de moeite loont even te stoppen en te kijken of een foto te maken. Bij het laatstgenoemde punt verlaat de route de B500.
Overigens, de oplettende rijder zal wellicht opgemerkt hebben dat kort na de start van de route een paar kilometer ook al over de B500 gereden werd. Dat is het laatste stuk van het zuidelijke deel.

Langs de B500 is ook Bobbahn Mehliskopf te vinden. Deze rodelbaan is gedurende het hele jaar open.
Het park is in 2001 gebouwd en heeft in 2013 flink uitgebreid. Op de rodelbaan worden snelheden van 40km/h gehaald door de 13 bochten. Wees gerust, er is nog nooit iemand de baan uit gevlogen, veiligheid voorop!

Verderop komt de route langs de Mummelsee. Het meer ligt op een hoogte van 1.036m, heeft een oppervlakte van 3,7 hectare, een omtrek van 800 meter en een maximale diepte van 17 meter. Daar het meer langs de Schwarzwaldhochstraße ligt, is het een van de meest bezochte meren in Baden-Württemberg. Zeker even stoppen bij dit prachtige meer. Vergeet ook niet aan de andere kant van de B500 te genieten van het uitzicht! Kijk wel uit met oversteken!

Na weer enkele kilometers loopt de route eerst door Oberwolfach, kort daarna door het pittoreske centrum van Wolfach. Het terras bij hotel Krone nodigt echt uit om even een pauze te namen en te genieten van al het moois wat te zien is.
Na Wolfach slingert de route over een geweldig stuk asfalt richting het eindpunt in Schonach im Schwarzwald.

Veel plezier tijdens deze tour!