Deze route leidt je vanuit het prachtige Twente door het grensgebied tussen de Duitse Deelstaten Nedersaksen en Noordrijn-Westfalen. Al na 10 minuten rijden kom je bij een bijzondere locatie de Mandercirkels, door de recente bomenkap zijn deze al vanaf de weg aan de linkerzijde te zien.

Deze cirkels worden ook wel Cirkels van Jannink of Beha van Jannink genoemd, ze vormen samen het grootste landschapskunstproject van Nederland. Het kunstwerk bestaat uit twee cirkelvormige terreinen. De cirkelvormige akkers zijn in de jaren dertig van de 20e eeuw op de heide van de voormalige Marke (een middeleeuws collectief van grotere boeren die gezamenlijk het beheer en gebruik van hun gemeenschappelijke gronden) in Mander aangelegd in opdracht van Gerhard Jannink, textielfabrikant en grootgrondbezitter uit Enschede. Hij had in Noord-Amerika gezien dat ronde akkers voordelen hadden boven rechthoekige. De velden konden vanuit het midden in een spiraalvormige gang worden bewerkt zodat de machines niet behoefden te keren. Er werd afwisselend rogge, haver en aardappels verbouwd. Na 1975 werd mais het belangrijkste gewas. Toen ook dat niet meer loonde zijn de gronden van Jannink in 1991 verkocht aan Landschap Overijssel. De cirkels hebben een doorsnede van respectievelijk 378 en 343 meter. Het gebied is ontsloten door een twee kilometer lang wandelpad rond en over de cirkels. Ze gelden voor piloten als een baken, zij zijn waarschijnlijk de bedenkers van de bijnaam Beha van Jannink. In de late jaren 90 heeft Kunstenaar Paul de Kort het gebied opnieuw ingericht. Bron van inspiratie waren prehistorische landschapssporen. Een cirkel werd een greppel gegraven met in het centrum een spiraalvormig labyrint welke een ploegvoor symboliseert. De ander werd van een wal voorzien met midden op de ronde heidevlakte een verhoging zoals bij een grafheuvel met daarop vijftig jeneverbesstruiken.

Je vervolgt je route en steekt de Nederlands Duitse grens over om in Getelo rechts af te slaan richting Halle, een mooi glooiende weg met aan weerzijden een aantal heuvels. De 89 meter hoge Poascheberg aan de linkerzijde van de weg is het hoogste punt. Op de nabijgelegen 87 meter hoge Lönsberg staat een 35 meter hoge uitkijktoren van metaal welke gratis toegankelijk is. Met goed zicht kun je zelfs Nordhorn en Lingen zien, evenals het kasteel in Bad Bentheim. Bij de uitkijktoren is tevens een restaurant.

Je vervolgt de Hesingerstrasse en komt aan in het plaatsje Lage, hier kun je de watermolen van Lage bezoeken.
De watermolen van Lage dateert uit de 17e eeuw. Kenmerkend zijn de twee waterwielen, waaruit een graan- en oliemolenbaan worden aangedreven. In de beginjaren van de 20e eeuw werd er ook elektriciteit mee opgewekt om het dorp van stroom te voorzien. Na de Eerste Wereldoorlog werd de oliemolen gesloten. De graanmolen was in bedrijf tot 1957, hoewel hij vanaf 1931 niet meer werd aangedreven door waterkracht, maar door een dieselmotor. Na de dood van de laatste molenaar stond de molen leeg. Toen het gebouw dreigde in te storten, begonnen de meest noodzakelijke beveiligingswerkzaamheden in 1962. 10 jaar later gaf het graafschap Bentheim uiteindelijk opdracht tot een uitgebreide externe restauratie van de molen. De molen is nu enkele dagen in het jaar in gebruik. Na de restauratie werd een theesalon ingericht in het voormalige molenaars appartement.

Je vervolgt de route nog een klein stukje door het Graftschaft Bentheim om vervolgens het lagergelegen Emsland in te rijden. Dit deel van de route kenmerkt zich door de vele rivieren en kanalen. Je passeert o.a.: De Dinkel; De Vecht het Süd-Nord-Kanaal, en de Eems. Kort na het passeren van de Eems kom je uit bij de Venhaus-sluis dit is een sluiscomplex op het Dortmund-Eemskanaal. De Venhaus-sluis maakt deel uit van de zogenaamde Rheine-sluis-trap. Op dit circa 29 kilometer lange stuk kanaal tussen de Bevergernsluis en de Gleesensluis wordt een hoogteverschil van bijna 29 meter overbrugd. De gemiddelde valhoogte is 3,5 meter.

Na ongeveer 1 uurtje sturen kom je aan in Ankum, waar je bij Het See und Sporthotel je benen kunt strekken en eventueel iets kunt consumeren. Bij het verlaten van de parkeerplaats ga je rechtsaf de L70 op. Je rijdt nu door wat meer bosrijk gebied via Uefeln richting Bramsche, je vermijdt deze grote plaats door op de rotonde de eerste rechts naar de K165 te gaan. Deze weg brengt je bij het Mittelland kanaal.

Dit kanaal is met zijn 325,7 kilometer de langste kunstmatige waterloop van Duitsland. Het kanaal begint als aftakking van het Dortmund-Eemskanaal bij Hörstel en voert dan langs onder andere Bramsche, Osnabrück, Hannover, Wolfsburg via Maagdenburg naar de Elbe. Verschillende van deze grotere steden zijn via zijarmen die doodlopen in een havenkom, verbonden met het Mittelland kanaal.

Vervolgens rijd je een kleine 20 kilometer langs het kanaal. In de verte zie je al de voormalige mijnstortplaats bij Dickenberg. Boven op deze voormalige mijnstortplaats heb je bij helder weer een prachtig uitzicht. De mijnbouw eindigde hier in 1979.

De route gaat verder zuidelijk langs Rheine, je komt hier langs de locatie waar het Mittelland kanaal overgaat in het Dortmund Eems kanaal, het kanaal waarin ook het zojuist gepasseerde sluizencomplex ligt. Het Dortmund-Eemskanaal is een 265 kilometer lang kanaal tussen de haven van Dortmund en Emden. Dit kanaal verbindt tevens het Ruhrgebied en het oosten van Duitsland via het Mittelland kanaal. Het kanaal ligt in het uiterste westen van Duitsland en loopt bijna volledig langs de Nederlandse grens. Het bestaat uit een noordelijk en een zuidelijk gedeelte. In 1892 werd met de aanleg van het kanaal begonnen. Tijdens de piekjaren waren er meer dan 4000 werknemers actief. Op 11 augustus 1899 werd het Dortmund-Eemskanaal officieel geopend door keizer Wilhelm II.

Je verlaat nu Noordrijn-Westfalen en komen terug in de deelstaat Nedersaksen en rijden onder de snelweg A31 door naar Bad Bentheim. Hier is een bezichtiging van Kasteel Bentheim en zijn Kasteeltuin zeer de moeite waard.

Kasteel Bentheim is een middeleeuws kasteel gebouwd van zandsteenblokken. Dit zandsteen draagt de naam van de plaats: Bentheimer zandsteen. Het kasteel is nog steeds bewoond maar de vestingwerken en enkele historische ontvangstruimtes zijn te bezoeken. Het woongedeelte wordt bewoond door de adellijke familie zu Bentheim und Steinfurt.
Als je het kasteel binnengaat dan passeer je twee poorten. De onderste poort stamt nog uit de dertiende eeuw. De bovenste poort werd in de zeventiende eeuw ontworpen door de Nederlandse bouwmeester Philips Vingboons. De Kronenburg is gotische woongebouw, dat in de late negentiende eeuw naar historisch voorbeeld werd gerenoveerd. De Kruittoren met zijn middeleeuwse kerker kreeg rond 1525 zijn huidige vorm. In het kasteel zijn meerdere bouwstijlen terug te vinden, de romaanse, gotische en de renaissancestijl. Vanaf de 30 meter hoge middeleeuwse kruittoren heeft men bij mooi weer een fraai uitzicht over Westfalen en Twente.

Na een eventueel bezoek rij je via de B403 door het Bentheimer Wald naar de Isterberg, waar je vanaf het uitkijkplatform op 80 meter een mooi uitzicht hebt richting de Nederlands grens. In de zomermaanden verzamelen motorrijders zich op zondag vanaf 10.00 uur op de parkeerplaats onder de uitkijktoren om elkaar te ontmoeten.

Na de Isterberg rij je nog een stukje door de uiterwaarden van de Vecht om aansluitend de Duits Nederlandse grens over te steken. Via een klein landweggetje kom je weer op Nederlandse bodem. Aansluitend rijdt zuid van Denekamp, deels via de rondweg, naar Landgoed Singraven.

Tot het landgoed behoren behalve de havezate ook de watermolen 1448 aan de Dinkel, een koetshuis 1868 en een aantal pachtboerderijen. Het Huis zelf dateert uit 1415. De naam Singraven betekent "grote gracht". Bewoners/eigenaren van het eerste huis waren onder andere de Oldenzaalse Begijnen en de graven van Bentheim. Het vervallen huis is in 1651-1653 gesloopt en vervangen door een nieuw huis waar in 1661 nog een traptoren aan is toegevoegd. Door vererving kwam het huis in bezit van onder andere de familie De Thouars en door verkoop in 1829 bij de familie Roessingh Udink. Diverse generaties van deze familie hebben het landgoed opgeknapt en verbouwd. Daarbij is de gevel 4 meter naar voren uitgebouwd, zijn de bouwhuizen aan de voorkant gesloopt om een vrij uitzicht te krijgen en is in 1868 een grote oprijlaan vanaf de Ootmarsumsestraat naar het huis aangelegd. De laatste particuliere bewoner/eigenaar, Willem Frederik Jan Laan 1891-1966, heeft in 1966 het landgoed, ook na forse verbouwingen en restauraties, in eigendom gegeven aan de Stichting Edwina van Heek.

De watermolen van Singraven bestaat uit drie waterraderen met meerdere molens: een oliemolen, een korenmolen en de houtzaagmolen.

Je vervolgt de route over de Schiphorstdijk, eerst een paar honderd meter kasseinen en daarna weer asfalt. Een small weggetje door het landgoed. Aan het eind van de weg voor het water gaan we rechts de Kampstieweg op langs het kanaal Almelo Nordhorn om uiteindelijk op de Kuiperberg aan te komen.

De Kuiperberg is een 71 meter hoog. De Kuiperberg maakt deel uit van de stuwwal die zich uitstrekt van Ootmarsum tot Uelsen in Duitsland. Andere heuvels van deze stuwwal zijn de Braamberg 76 meter en verder naar het noorden de Overijsselse Galgenberg 68 meter. Het hoogste punt is de net over de grens gelegen Poascheberg 89 meter, die we in het begin van de route al zijn gepasseerd. Op de Kuiperberg bevindt zich de joodse begraafplaats van Ootmarsum die dateert van circa 1786. Boven op de Kuiperberg staat een oriënteertafel van de ANWB. Dit is een herinnering aan de bondsfeesten van Koninklijke Nederlandsche Toeristenbond ANWB in Twente op 22 en 23 juli 1922.

Via een tankstation aan de Ootmarsumseweg rijden we via de Reutemmerweg naar het eindpunt Recreatie Park `n Kaps.