De Pyreneeën strekken zich over een afstand van meer dan 450 kilometer uit van de Golf van Biskaje in het westen tot de Cap de Creus aan de Middellandse Zee. De bergketen, met toppen van meer dan 3000 meter, vormt een natuurlijke barrière die het Iberisch schiereiland afsluit van de rest van Europa. De hoofdkam van de bergketen vormt grotendeels ook de staatsgrens tussen Frankrijk en Spanje, terwijl het dwergstaatje Andorra tussen deze beide landen in ligt.
De Pyreneeën vormen voor motorrijders een waar walhalla: Prachtige vergezichten en magnifiek slingerende wegen tussen imposante bergen. Deze route gaat over een deel van die wegen waarbij genieten hoog in het vaandel staat. Vandaar dat mijn waardering voor deze route 5 sterren is.

De route begint in het zuiden van Andorra, bij Hotel Coma Bella in Sant Julià de Lòria. De eerste paar kilometer is een leuke afdaling naar het dal waar de weg loopt die je richting Spanje voert. Op die weg aangekomen zie je eerst een rijtje tankstations, dus als het nodig is kun je hier nog voordelig de tank vullen.

Na 2,5 kilometer rijd je de grens met Spanje over richting La Seu d'Urgell. Kort na deze plaats het 'saaie' deel van de route: Een recht stuk van 5 kilometer. Hoewel, saai.... kijk om je heen en het rechte stuk is ineens een stuk minder saai. Links, rechts en zelfs recht voor je zie je de heuvels. Dat houdt in dat je straks dus in de heuvels en later in de bergen rijdt. Leuk vooruitzicht!

Kort na het 'saaie rechte stuk' dient de eerste haarspeldbocht zich al aan. En er zullen er nog vele volgen. Op diverse plekken heb je vanuit die haarspeldbochten prachtige uitzichten over de onderliggende dalen, bij een aantal plekken in de route zijn dergelijke plekken aangegeven. Zonde om zomaar aan voorbij te rijden, zulke uitzichten verdienen het om even bekeken te worden en ja, dan hoort een foto er uiteraard ook bij.

Na 45 kilometer rijd je over de eerste pas van deze route, de Coll del Roc Picó met een hoogte van 1559 meter. Er is een mooie parkeerplaats aangelegd met wat bankjes. Ook hier heb je weer de mogelijkheid voor een korte stop om van het geweldige uitzicht te genieten.

De Coll del Roc Picó wordt al snel opgevolgd door de Port del Cantó welke het hoogste punt op 1718 meter heeft liggen. Ondanks dat deze pas 200 meter hoger ligt dan de vorige, is het uitzicht beduidend minder. De oorzaak is dat de pas niet over het hoogste punt gaat. Wel een uitgestrekt landschap met bossen. Toch leuk om te zien.

Korte tijd later is het tijd voor de eerste koffiestop in het plaatsje Sort. De weg ernaar toe is weer een stukje om te smullen! Heerlijke bochten en mooie uitzichten, de Pyreneeën ten voeten uit!
In Sort kun je na de koffie desgewenst ook een klein museum/gevangenis bezoeken, het Camí de la Llibertat. Dat is is een heel klein museum (alleen een kamer, zijnde de gevangenis). In deze gevangenis zijn in de Spaanse burgeroorlog en de 2e Wereldoorlog veel mensen gevangen gezet, toen ze probeerden de Pyreneeën over te steken om zodoende te ontsnappen aan de oorlogen. Ondanks dat het een klein museum is, is het interessant om te horen van de gidsen hoe het er destijds aan toe ging.
Het museum is op loopafstand van het restaurant waar de koffiepauze gepland is, het is een wandeling van een kleine 500 meter.

Na de koffiepauze rijd je verder richting het noordwesten. Vanaf Sort loopt de route langs een rivier, de Noguera Pallaresa. Dit is een rivier welke ontspringt bij Era Font d'era Noguereta op een hoogte van ongeveer 2000 meter en op nauwelijks 100 meter van de Garonne. Terwijl de Garonne richting de Atlantische Oceaan stroomt, stroomt de Noguera Pallaresa zuidwaarts en mondt vlak voor het stuwmeer van Camarasa (Noguera) in de Segre, die op zijn beurt weer in de Ebro uitmondt om zo in de Middellandse Zee terecht te komen. De Noguera Pallaresa is afgedamd op verschillende plekken zoals de Talarn Dam, de grootste stuwmeren zijn La Torassa, Sant Antoni, Terradets en Camarasa.
Na 25 kilometer kom je bij het eerstgenoemde meer uit, La Torassa. De naam, welke toren betekend, komt van de oude en grote (uitkijk)toren die op deze plek stond. Het is mogelijk om over het dammetje te rijden en dan de smalle weg te volgen om het meer heen. Even een leuk verzetje, het is eens wat anders dan via de grote weg waarover de route loopt. Je wordt onderweg getrakteerd op leuke uitzichten over het meer. Dat is te danken aan het hoogteverschil tussen het meer en het weggetje er omheen. Kijk echter wel uit voor tegenliggers, zo smal is het.
Aan de staart van het stuwmeer ligt de Mollera d'Escalarre, een prachtig moerasgebied met kristalhelder en ontspannend water, van groot natuurlijk belang waar verschillende plant- en diersoorten naast elkaar bestaan. De natuurliefhebber moet hier zeker even een kijkje gaan nemen.

Al dit moois ligt midden in één van de natuurparken die de Pyreneeën rijk zijn: Het Parc Naturel de l'Alt Pirineu.
Dit park is niet alleen bijzonder voor wat betreft oppervlakte, maar ook voor niveauverschil. Zo ligt het laagste punt in het park rond de 600 meter en het hoogste ruim boven de 3100. Daardoor heeft het natuurpark een enorme diversiteit aan flora en fauna. Binnen het park zijn er namelijk verschillende microklimaten te vinden, waardoor je er niet alleen kunt wandelen langs kabbelende beekjes over grote groene grasvlaktes, maar ook over de totaal onbegroeide rotsondergrond op de hoge toppen. Daar tussenin groeien grote beukenbossen en hoogvlaktes die hier en daar begroeid zijn met enkele struiken en zelfs Edelweiss.
Kijk je naar de fauna van Parc Natural de l'Alt Pirineu, dan is de meest opvallende bewoner van dit gebied de bruine beer. Er leven er niet zo heel veel, mede onder invloed van de grote weerstand onder de lokale bewoners die er in het verleden was tegen deze koning van het bos. Inmiddels zijn er echter meerdere beren uitgezet en zijn er ook jonge, pas geboren beren gespot. Dat laatste laat zien dat de beren zich inmiddels weer helemaal thuis voelen in dit gebied en dat hun populatie groeiende is. Daarnaast kun je in de hoger gelegen regionen een andere bergbewoner, de berggeit, veelvuldig tegenkomen. Maar ook verschillende giersoorten die op hun majestueuze manier rondcirkelen op zoek naar eten zijn een ware happening om te zien.

De route slingert verder richting het noordwesten via diverse passen, waaronder de Port del Cantó (1718m), de Eth Portilhon (1293m, deze col ligt op de grens met Frankrijk), de Col de Peyresourde (1569m) en de Col d'Aspin (1490m). Stuk voor stuk prachtig om te rijden. Mooie wegen, bossen die afgewisseld worden door bergweides, geweldig. Vergeet vooral niet om af en toe de motor aan de kant te zetten voor wat foto's.

In de buurt van het Franse La Mongie zie je de gondels aan de kabelbaan al van grote afstand naar boven en beneden glijden. Deze kabelbaan brengt je naar Pic du Midi de Bigorre. Op deze berg is sinds 1882 een observatorium gevestigd waar het heelal wordt bestudeerd. Met de bouw ervan werd begonnen in 1878 onder leiding van generaal de Nansouty en ingenieur Célestin-Xavier Vaussenat. De bouwmaterialen moesten aangevoerd worden met muilezels. Aanvankelijk ging het om een eenvoudig weerstation. Bij het onderzoekscentrum bevindt zich een interactief museum over astronomie. Hier kan men alles te weten komen over de sterren en de planeten, maar ook over de geschiedenis van het observatorium van de Pic du Midi. Verder is er een zendstation voor radio en televisie. Vanaf de top heeft men aan alle kanten een uniek uitzicht over de keten van de Pyreneeën.
Voor de waaghalzen is er een platform gebouwd waarvan een deel boven de afgrond hangt. Vanaf dit platform kijk je recht naar beneden de diepte in. Ga er maar op staan als je durft!

De laatste col in deze route is de Col du Tourmalet. De 2.115 meter hoge passage is vooral bekend geworden dankzij de Ronde van Frankrijk, waar ze in 1910 voor het eerst in werd opgenomen. Geen enkele andere berg is sindsdien zo vaak beklommen als de Tourmalet. In de buurt van de top van de beklimming bevindt zich een monument ter nagedachtenis aan oud-Tourdirecteur Jacques Goddet.
Na deze Col de Tourmalet (fenomenaal uitzicht!) loopt de route verder naar Luz-Saint-Saveur. Hier vandaan nog een kilometer of 13 richting het hotel van vandaag, Grand Hotel de France in Pierrefitte-Nestalas, een leuk hotel in een klein plaatsje.

Veel plezier tijdens het rijden van deze route!