De Vogezen…. ooit, tezamen met het Zwarte Woud, een enorme bergketen. Tot Italië het nodig vond om zo'n dertig miljoen jaar geleden tegen Europa aan te botsen. Hierdoor ontstonden de Alpen en de enorme plaat waarop het oude gebergte lag brak en stortte voor een groot gedeelte in. In de enorme gleuf die toen ontstond loopt nu de Rijn die de Westerse Vogezen scheidt van het Zwarte Woud in het Oosten.

De bergrug die overbleef vormde van 1871 tot 1918 de grens tussen Frankrijk en Duitsland. 1918, u leest het goed. Het einde van de Eerste Wereldoorlog. Nadien werden letterlijk grenzen verlegd, maar u kan u nu alvast al inbeelden dat het terrein van de Vogezen in WO I bijzonder woelig gebied was, en de Route des Crêtes (letterlijke vertaling: weg over de bergruggen) is daar een overblijfsel van.

De weg werd destijds door het Franse leger aangelegd om het zuidelijke front in de Elzas met het Noordelijke te verbinden en liep vlak achter de frontlinie voor het Rijndal. Er zijn meerdere ‘bergrugwegen’ in Frankrijk, maar geen enkele draagt zoveel geschiedenis met zich mee als de Route des Crêtes in de Vogezen.

Onze route start aan het Hotel Col du Bussang, gelegen op amper 500 meter van de bron van de 544 kilometer lange Moezel, een ‘highlight’ op de route waar u toch best even een stopje inlast, al was het maar om eer te betuigen aan de rivier die reeds zoveel Eifel- en motorplezier heeft bezorgd aan ons allemaal.

Het is moeilijk te geloven dat een rivier van zo'n formaat ontstaat uit zo'n minuscule bron. Verwacht hier geen majestueuze Moezelse vergezichten, want die grote, imposante Moezel is hier nog maar een (heel) klein beekje dat langzaamaan naar volwassenheid toegroeit.

Na 14 kilometer passeert u de eerste benzinestations op de route waarna u zacht krullend richting het noord-oosten rijdt doorheen ondermeer het Foret Domaniale de Géhant waar in WO I ook stevig werd gevochten.

U rijdt nu in de richting van de ‘start’ van de Route des Crêtes, ofwel de bergkamroute doorheen de Vogezen. De Route des Crêtes is het meest bekend is bij de huis-tuin en keukenmotards wanneer het over de Vogezen gaat. Dit is de eerste route die bij hen opkomt als de Vogezen het onderwerp van de dag is. Deze mensen denken immers dat de Vogezen enkel en alleen maar de Route des Crêtes te bieden heeft, maar die mensen vergissen zich enorm. De Vogezen is zoveel meer dan dat… Maar de Route des Crëtes is nu eenmaal een verplicht bucketlist-ritje dat elke zichzelf respecterende motard toch minstens één keer moet hebben gereden.

In deze route gaat u de Route des Crëtes op ter hoogte van de Col du Bonhomme. Diezelfde huis-tuin en keukenmotards denken dat de Route des Crêtes daar begint, maar daar vergissen ze zich schromelijk in… De eigenlijke start ligt iets noordelijker van de Col du Bonhomme, maar is ook sterk afhankelijk van welke kaart u voor zich heeft …

Vanuit Col du Bonhomme, waar u desgewenst een pauze kan nemen, passeert u de ‘Gazon du Fang’, één der hoogste toppen van de Vogezen (1306m), volledig omringd door schitterend natuurgebied en voorzien van een majestueus uitzicht punt. Vanaf de parkeerplaats is het immers maar een paar honderd meter lopen naar de kliffen aan de rand van het plateau dat uitkijkt over de laagvlakte van de Rijn en de Elzas. Met goed weer kan je tot de Jungfrau in Zwitserland kijken. Héél erg mooi en de moeite van de wandeling echt wel waard.
Na de ‘Gazon’ passeert u op het volgende routepunt de Col de la Schlucht; hier is het aangenaam poseren en, zo u daar zin in heeft, is een ‘tobogan-ride’ hier een aangename afwisseling.

Net zoals we met de slee superleuke bochtjes kunnen trekken aan de Col de la Schlucht, zo gaan we hetzelfde met de motor doen op de Col de la Bramont.

We verlaten hiervoor de Route des Crêtes. Zoals ik al zei zijn de Vogezen écht zoveel meer dan de Route des Crëtes en u zal mij na de Col de Bramont hier volop bijtreden. U gaat van uw zijstapje géén spijt krijgen, integendeel zelfs, de ‘Bramont’ is met zijn 40 overheerlijke speldjes immers een waar genot om te rijden. Daarna keert u via de D27 rustig terug naar de Route des Crêtes, om vrij snel de ‘Grand Ballon’ te bereiken, het hoogste punt van de Vogezen.
U kan hier eveneens een korte stop overwegen om, met goed weer, van het uitzicht te genieten dat tot aan de Mont Blanc reikt….

Na de ‘Grand Ballon’ maken we routematig een klein uitstapje naar het oorlogsverleden van de Hartmannswillerkopf op routepunt 12. Hier wordt u stil en héél erg nederig… Hartmannswillerkopf is immers een historisch kerkhof op de plaats waar om en bij de 50.000 mensen zijn gestorven in een absoluut zinloze loopgravenoorlog tussen 1914 en 1916. En dat allemaal om de macht te grijpen over een rotspunt dewelke nu bijnamen draagt als ‘De Menseneter’ en ‘De Berg des Doods’. Je zou voor minder….
Een waarlijk hallucinante strijd werd hier uitgevochten. Zo werden alleen al op 21 december 1915 – op één dag dus – 250.000 granaten afgevuurd door de Franse Artillerie. U kan u wellicht de slachting en het weerwoord van de Duitsers voorstellen. 6000 bunkers werden hier gebouwd. De helft hiervan is nog zichtbaar langs een parcours van 90 kilometer loopgraven waar de geur des doods wellicht nooit uit verdwijnt.

Als u de koude rillingen uit uw lijf heeft verjaagd, dan zetten we vanuit Hartmannswillerkopf terug koers naar het hotel op de Col du Bussang.

De Route des Crêtes is in de small versie een superontspannend ritje waarin motor’toerisme’ een hernieuwde betekenis gekregen heeft. Uitmuntende wegen leiden u naar toeristische hoogtepunten terwijl u meer dan voldoende tijd krijgt om van dit alles uitgebreid te genieten. Dat is meteen ook de reden waarom ook deze route, ondanks de weinige kilometers, een 5 sterren waardering krijgt die tijdens het avondmaal wellicht uitvoerig zal beaamd worden.