De Vogezen…. ooit, tezamen met het Zwarte Woud, een enorme bergketen. Tot Italië het nodig vond om zo'n dertig miljoen jaar geleden tegen Europa aan te botsen. Hierdoor ontstonden de Alpen en de enorme plaat waarop het oude gebergte lag brak en stortte voor een groot gedeelte in. In de enorme gleuf die toen ontstond loopt nu de Rijn die de Westerse Vogezen scheidt van het Zwarte Woud in het Oosten.

De bergrug die overbleef vormde van 1871 tot 1918 de grens tussen Frankrijk en Duitsland. 1918, u leest het goed. Het einde van de Eerste Wereldoorlog. Nadien werden letterlijk grenzen verlegd, maar u kan u nu alvast al inbeelden dat het terrein van de Vogezen in WO I bijzonder woelig gebied was…

Met deze Noord-Oostelijke Vogezenroute Medium-size bezoekt u een kant van de Vogezen die nog relatief ‘rustig’ is en waar het toerisme nog niet tot in de details is doorgedrongen. Dit maakt het rijden ter hoogte van de Noord-Oostelijke zijde aangenaam en fris.
Desondanks moet u de route dan ook weer niet onderschatten, integendeel zelfs…

Jazeker, de eerste 80 kilometer kan u beschouwen als een opwarmer. Helemaal waar. Maar dan wel in een schitterende omgeving waar uw ogen tijd te kort zullen komen om de mooie omgeving volledig te capteren. Eerst het Gérardmer dat aan uw ogen voorbijflitst, gevolgd door een héérlijk stukje massiefjes rijden tussen het Lac de Gérardmer en Longemer. Er is een reden waarom die twee watertjes niet overvloeien in elkaar… er liggen bergjes tussen en daar laveer je hier lekker door.
Dan volgt een superheerlijk stukje valleitjes rijden, gekneld tussen het ‘Reserve biologique dirigee de la Haute Meurthe’ en de ‘Gazon du Faing’, twee natuurgebieden met de grote N. U rijdt dan misschien niet over de topjes zoals in sommige andere routes uit deze collectie, maar, laten we zeggen, u bekijkt de zaken eens van een andere, iets lagere kant. Nét zo mooi hoor, zo niet zelfs mooier, rustiger en super relaxerend bovendien.

Na het stukje tussen het Gerardmer en Langemer komt u een tweede keer van de grond als u de Col de la Bonhomme oprijdt. Langs de ‘verkeerde’ kant zeg maar, maar dat is geen probleem. Met deze route berijdt u de Bonhomme vanuit de vier windstreken, dus na afloop kan u alle aan- en afrijroutes van deze Col lekker afvinken.
Na aankomst op de Col (waar u al dan niet een kleine pauze kan nemen), slaan we linksaf en rijden een smakelijk stukje weg op richting Sainte Marie & Sainte Croix aux mines. Maar vooraleer daar aan te komen stoppen we nog even aan de échte ‘mine’ van Tellure waar u desgewenst van een koffietje kan genieten als u dit nog niet heeft gedaan op de Bonhomme. Of u kan de zilvermijn bezoeken, aan u de keuze.

Na de zilvermijn en de twee mijndorpjes Sainte Marie & Sainte Croix begint het échte werk net na Liepvre. Daar duikt u de Noord-Oostelijke Vogezen in en leert u ze een eerste keer kennen. Lekkere bochtjes leiden u op en af de Col du Schaentzel om u via TannenKirch, Bergheim en het begin van de Rijnvallei naar Ribeauville te brengen, een schitterend Vogezen dorp. U leert hier, of in het iets zuidelijker gelegen Riquewihr, de typische bouwstijl van de streek kennen. Een bezoek aan één van deze dorpen is ab-so-luut aan te raden. Kijk en geniet!

En dan barst het bochtenfeest écht los. Een eerste strek van 40 kilometer continue bochtenwerk over superheerlijk asfalt leidt u terug naar de Bonhomme (rp18). Absoluut genieten op wegen waar u nog volop van ruimte en natuur kan profiteren terwijl u de Noord-Oostelijke toppen afscheert.

Terug op de Bonhomme kan u – volledig vrijblijvend uiteraard - een pauze inlassen, maar als u de smaak nu te pakken heeft, zal het verderzetten van de route wellicht ook geen probleem zijn. U rijdt een stukje ‘Crêtes’, maar daar verdwijnen we weer snel om de Oostelijke kant van de beroemde bergkam te verkennen. En daar zal u ook geen spijt van krijgen. Alweer het héérlijkste bochtenwerk staat u hier te wachten op de volgende 30 kilometer in de richting van de Col de la Schlucht (rp21). Daar zal u met pretoogjes de welverdiende tas koffie in ontvangst nemen.

Na de Col de la Schlucht worden de armspiertjes hier even wat rust gegund vooraleer de superlekkere Bramont nog eens voorgeschoteld te krijgen. Deze Bramont is iedere keer weer een plezier om te rijden…

Een laatste ommetje leidt u nog naar het laatste tankstation op de route alvorens wederom de oprit van het motohotel Col du Bussang aan te doen.


Deze route is een absolute en verteerbare aanrader. Ze brengt u naar een heerlijk gebied langs schitterende natuurgebieden waar het nog niet overdreven druk is bovendien. De wegen zijn strijkglad en schijnen uit het motorparadijs te zijn geïmporteerd. Ook het bochtenwerk dat deze route u biedt verdient alle respect en bewondering. De nodige aandacht ook want de bochtjes kunnen bij tijden behoorlijk stevig prikken als u ze niet met de nodige omzichtigheid behandeld. ‘Geniet, maar met mate’ zouden de bierfabrikanten zeggen. Wel, hetzelfde principe geldt hier op deze vijfsterrenroute: Geniet volop, maar hou de scherpe kantjes in ’t oog. Dan zal u wel en gezond terug in Col du Bussang aankomen en kan u het thuisfront laten weten dat die Noord-Oostelijke kant van de Vogezen inderdaad wondermooi is.