De Vogezen…. ooit, tezamen met het Zwarte Woud, een enorme bergketen. Tot Italië het nodig vond om zo'n dertig miljoen jaar geleden tegen Europa aan te botsen. Hierdoor ontstonden de Alpen en de enorme plaat waarop het oude gebergte lag brak en stortte voor een groot gedeelte in. In de enorme gleuf die toen ontstond loopt nu de Rijn die de Westerse Vogezen scheidt van het Zwarte Woud in het Oosten.

De bergrug die overbleef vormde van 1871 tot 1918 de grens tussen Frankrijk en Duitsland. 1918, u leest het goed. Het einde van de Eerste Wereldoorlog. Nadien werden letterlijk grenzen verlegd, maar u kan u nu alvast al inbeelden dat het terrein van de Vogezen in WO I bijzonder woelig gebied was…

Deze ‘Medium’ route uit de collectie van Vosges South out of Col de Bussang is een route die het perfecte evenwicht opzoekt tussen toerisme en doorgedreven motorplezier.
De route loopt grotendeels over groene Michelin wegen, biedt voldoende afwisseling tussen langgerekte stukken en pittig bochtenwerk, historie en relaxatie en dit alles in een aangenaam kader waarin het héérlijk rijden is. Het verschil met de ‘Small’ route uit dezelfde collectie is een 80 kilometer door de toevoeging van enkele heerlijke kronkelaars en (zeer) bochtige lusjes.

Enkele kilometers na de start aan de Col de Bussang kan er meteen getankt worden zodat de 253 kilometer van deze route zonder problemen kunnen uitgereden worden. Naar goede gewoonte is er eveneens een tankstation voorzien aan het einde van de route. U tankt maar daar waar het u het beste uitkomt…

De route trekt eerst naar het westen langsheen de rivier de Moezel die hier vlakbij (op 500 meter van het hotel en de start van de route) zijn oorsprong vindt. U kruist de Moezel een paar keer in dit westelijke deel van de route en het is verbazend om vast te stellen hoe de pas ontstane rivier al zo groot is op amper enkele kilometers van de bron…

Net voor Ramonchamp duikt de route de beboste heuvels in en we verlaten zelfs even het ‘Vosges’ gebied om terecht te komen in de ‘Haute Saône’. Agrarische en bosbebouwing lossen hier elkaar af op weg naar Faucogney-et-la-Mer, het meest westelijke punt van de route. Vooraleer daar aan te komen prikken we eerst nog de eerste rubberetertjes mee en zetten we de banden lekker warm ter voorbereiding van de gehele toer.

Na Faucogney-et-la-Mer brengt een héérlijke kronkelaar je dan in oostelijke richting doorheen verkoelend bosgebied, doordrenkt met kleine meertjes die her en der verspreid het waterbeheer mee helpen reguleren. Voor de liefhebbers zijn er hier ook diverse watervalletjes te bespeuren die de moeite van een bezoek waard zijn.

Een volgende passage wordt ingezet in het Foret du Revers Aux Chiens net voor de Col de Chevrères. De route maakt hier een sterk zuidelijke lus die héérlijk te rijden is omwille van het bijzonder lekkere bochtenwerk dat duurt tot de terugkeer op de hoofdweg in Fresse-sur-Moselle. Eigenlijk is dit 40 kilometer pure fun, waaraan zelfs nog een interessant weetje hangt…

In Plancher-les-Mines woonde tijdens de 30-jarige oorlog een beeldschoon en deugdzaam meisje genaamd ‘Inès’. In het dorp wist men dat de Zweedse soldaten een meer dan kwalijke reputatie hadden…. Plunderingen, bloedbaden, verkrachtingen, brand…, niets was hun teveel en niemand werd gespaard… . Toen de dorpelingen van Plancher-les-Mines hoorden dat de Zweden op weg waren naar hun dorp vluchtte Inès met de andere meisjes van het dorp naar een hoger gelegen rots nabij het dorp, in de hoop dat de ruwe Zweden hun daar niet zouden vinden. Helaas…
Verstopt in het bos zag Inès de aanvoerder verschijnen op zijn schuimende paard. Hun blikken kruisten elkaar en op slag werden ze verliefd. De verschijning van de mooie jonge vrouw en de stoere krijger liet hen beiden niet onberoerd… Maar vooraleer de leider zijn krijgers tot kalmte en genade aan kon manen was het kwaad al geschied…. Enkele woestelingen hadden de mooie meiden intussen ook gezien en, prooibelust als ze waren, haastten ze zich naar de bange meisjes om hun lusten bot te vieren. Inès, het grote voorbeeld voor al de aanwezige meisjes, had geen andere keuze dan zich in de lager gelegen vijver te werpen om te ontsnappen aan de wilde krijgers. Al de meisjes volgden haar voorbeeld en sprongen eveneens de donkere vijver in, en daarmee ook hun zekere dood...
De leider sprong Inès achterna in een poging haar te redden maar vond alleen haar levenloze lichaam terug, omringd door de wilde waterlelies…
De bedroefde soldaat nam toen zijn dolk en graveerde op een plank een grafschrift voor de liefde die hij helaas nooit had gekend….. ‘La Planche des Belles Filles’….

U kan hier gerust even romantisch op wegdromen, maar denk eraan dat de bochtige weg tussen Plancher-les-Mines en Fresse-sur-Moselle ook om uw aandacht zal vragen. Het is een heerlijk stukje weg met lekkere knijpertjes, en ook de uitzichten onderweg zijn bij tijden heerlijk om zien. Mocht u dit wensen kan u op dit gedeelte ook even genieten van een leuk watervalletje, de ‘Cascade de la Goutte des Saules’ kort na de passage door Planche-des-Mines (4 km).

Het stuk tussen Fresse-sur-Moselle en Saint-Maurice-sur-Moselle mag dan een ‘saaier’ stukje weg zijn, het brengt u wel heel erg snel naar de bochtige weg die u naar de Col du Ballon d’Alsace leidt, ook een highlight van de Vogezen dat u bij deze kan afvinken. Vanop de Ballon d’Alsace is het mogelijk om – bij helder weer uiteraard – tot in de Alpen te kijken. De moeite waard dus voor een kleine stop. Er zijn diverse gelegenheden waar u desgewenst kan plaatsnemen voor een tas koffie of een snelle hap.

Kort na de Ballon passeert u op deze route eveneens het Lac d’Alfeld, een stuwmeer gebouwd door de Duitsers. Liefhebbers van kletterend water kunnen hier even afstijgen om de korte wandeling te maken naar de ‘Cascade du Wasserfall’, aan de andere kant van het meertje.

Dan brengt het uitmuntende wegdek u redelijk makkelijk naar Masevaux-Niederbruck, waar het bochtenfeestje terug volop op gang getrokken door middel van een 70 kilometer lang asfaltvretertje… uw bandjes zulllen het geweten hebben… .

Doorheen het Forêt Communale d’Oderen bereikt u het stuwmeer van de Thur – het grootste spaarbekken op de oostelijke flank van de Vogezen - om dan terug af te zakken in de richting van de Col de Bussang.

Voor de toeristen onder ons is er echter nog een belangrijke plaats te vermelden, al ligt ze slechts op een 5 kilometer van het einddoel… De ‘Tunnel de Bussang’ of de Tunnel d’Urbes’.
Als zowel de tijd en de weersomstandigheden het u toelaten, dan is en bezoekje aan deze omgeving, al is het met een wandeling, wel heel erg leuk.

Het massief van de Vogezen is altijd al een logistieke uitdaging geweest die letterlijk tussen de Alsace en de rest van Frankrijk lag. Er werden diverse pogingen genomen om tunnels doorheen het massief te maken en de Tunnel d’Urbes of de Tunnel de Bussang zijn daar sprekende, nog overblijvende herinneringen aan. Het oorspronkelijke plan was om hier een 8287 meter lange (spoorweg)tunnel te bouwen doorheen het massief. Alle noodzakelijke werken hiervoor werden gestart, maar in 1935 werd het project stopgezet omwille van economische redenen + ook de dreiging van de oorlog. Als de tunnel er eenmaal lag, was het een makkie voor de Duitsers om terug Frankrijk binnen te vallen zonder de hindernis van het massief van de Vogezen. Na de oorlog werd overwogen om de werken terug te hervatten, maar even later werden ze toch definitief terug gestopt. De overblijfselen hiervan zijn echter nog steeds aanwezig en zijn soms zelfs hallucinant te noemen, kijk zo maar naar de Viaduc Ferroviare die plots, geheel geïsoleerd, opdoemt in het midden van het veld zonder enig schijnbaar doel…

Na een eventueel bezoek aan de tunnels en de Viaduc Ferroviaire brengen de vlotte lusjes van de Bussang u terug naar het hotel waar u de ontspanning van de rit gerust verder kan zetten.

Deze route is absoluut geschikt voor zowel de beginner die een aanvang wil maken met bergritten als voor de gevorderde piloot die zijn skills warm wil houden. De route biedt de gewenste afwisseling en her en der de technische uitdagingen die de peper daar steken waar ie nodig is..., al blijft het allemaal nog steeds redelijk beschaafd en binnen de perken. Ook de lengte van de route is best draaglijk, ook voor de beginner.