Deze route loopt over de voet van het schiereiland Cherbourg over voornamelijk mooie en rustige landelijke wegen om het Tapijt van Bayeux te bezoeken en vervolgens om enkele van de beste en meest informatieve D-daglocaties te bezoeken.
Het wandtapijt van Bayeux vertelt het epische verhaal, in wollen draad geborduurd op linnen stof, van William, hertog van Normandië, die in 1066 koning van Engeland werd na de slag bij Hastings. De zee oversteken in longships, lange cavalcades te paard, schilden en maliënkolders, fantastische wezens en slagvelden: alle details van een groot middeleeuws epos ontvouwen zich voor je ogen!
We parkeerden onze vier motoren tegenover de kathedraal van Bayeux tussen de leuningen en de stoep en liepen de 200 meter terug naar de ingang. De fietsen waren daar volkomen veilig. Een link voor het museum staat onder deze recensie.
Vervolgens komt een kort stuk snelweg om u naar en vervolgens rond de periferie van Caen te brengen en vervolgens naar het Pegasus Bridge Museum.
Dit museum moet de nummer één plek zijn om te zien hoe het op dinsdag 6 juni 1944 moet zijn geweest. Onder deze recensie staat een link naar hun website.
Het museum vertelt het verhaal van de verovering van Pegasus Bridge door Britse zweefvliegtuigen in juni 1944. Voorafgaand aan de landingen van D Day was het van vitaal belang dat de brug bij Benouville intact bleef om de opmars van geallieerde troepen te verzekeren en dus werden troepen gestuurd 's nachts door zweefvliegtuig om de brug te veroveren en te voorkomen dat Duitse troepen hem opblazen. Vervolgens moesten ze elke Duitse tegenaanval voorkomen. De missie was een succes en daarom werd Benouville de eerste bevrijde stad op het Franse vasteland.
Het is een prachtig verhaal en het museum vertelt het goed met displays in het Frans en het Engels.
Er zijn ook gedenktekens voor majoor John Howard en zijn mannen buiten het museum op de plek waar de zweefvliegtuigen opzettelijk zijn neergestort. De oude brug is nu vervangen, maar de originele is ooit te zien op het terrein van het museum.
Je verlaat het museum en reist over de moderne replica van de Pegasusbrug en je ziet Café Gondrée aan je linkerhand. De eigenaren van Café Gondrée waren de eerste Franse burgers die aan het begin van de landing in Normandië werden bevrijd. Ten tijde van deze evenementen werd het café gerund door Georges en Thérèse Gondrée. Ze waren betrokken geweest bij het Franse verzet en hadden via de Franse ondergrond informatie over de verdediging rond de brug doorgegeven aan de Britse inlichtingendienst.
Het Café Gondrée doet nog steeds dienst als café, hoewel het nu bekend staat als het Pegasus Bridge Café. Op 5 juni 1987 werd het geklasseerd als historisch monument.
Vervolgens ga je naar Juno Beach.

Juno Beach was een van de vijf stranden van de geallieerde invasie van het door Duitsland bezette Frankrijk. Het strand strekte zich uit van Courseulles, een dorp net ten oosten van het Britse strand Gold, tot Saint-Aubin-sur-Mer en net ten westen van het Britse strand Sword. Het innemen van Juno was de verantwoordelijkheid van het Canadese leger, met zeetransport, mijnenvegen en een zeebombardementsmacht van de Royal Canadian Navy en de British Royal Navy, evenals elementen van de Vrije Franse, Noorse en andere geallieerde marines. De doelen van de 3rd Canadian Infantry Division op D-Day waren om de weg Caen-Bayeux af te snijden, de luchthaven Carpiquet ten westen van Caen in te nemen en een verbinding te vormen tussen de twee Britse stranden aan beide zijden.
Er is een gedenkteken en museum The Juno Beach Centre dat een eerbetoon is aan de 45.000 Canadezen die tijdens de oorlog het leven lieten, waarvan 5.500 werden gedood tijdens de Slag om Normandië en 359 op D-Day. Het werd in 2003 geopend door veteranen en vrijwilligers met het doel om een permanent monument te creëren voor alle Canadezen die tijdens de Tweede Wereldoorlog dienden.

Langs de kust nu naar Arromanches en de iconische Mulberry Harbour. Net voordat je Arromanches bereikt, zie je het bord aan de rechterkant voor de 360 ° -bioscoop. De film duurt ongeveer 20 minuten en je staat terwijl je kijkt en luistert naar een aantal werkelijk tot nadenken stemmende feitelijke beelden van de landingen in Normandië. Zeker een bezoek waard, een link naar de bioscoop staat onder deze recensie. Je krijgt vanaf hier een geweldig uitzicht op de Mulberry-haven of Port Winston zoals het bekend werd.

Mulberry Harbour was misschien wel de grootste innovatie die de geallieerden de overwinning opleverde in de Slag om Normandië die volgde op D-Day. Zonder havenfaciliteiten zouden de geallieerden hun troepenmacht in Frankrijk nooit voldoende hebben kunnen opbouwen om de pogingen van Duitsland om hen te verslaan te kunnen weerstaan.
Geallieerde planners beseften al in een vroeg stadium dat ze al snel na aankomst in Frankrijk een havenfaciliteit nodig zouden hebben. Zonder één zouden alle mannen en materieel die nodig zouden zijn om het strandhoofd te beveiligen, rechtstreeks op de veroverde stranden moeten worden geland. Hiervoor zou het gebruik van landingsvaartuigen nodig zijn, die relatief klein en inefficiënt waren naast de voorzieningen die een diepwaterhaven kan bieden.
Een haven zou echter moeilijk snel te veroveren zijn en er zou geen garantie zijn dat de Duitse troepen de haven niet zouden vernietigen voordat ze deze hadden verlaten (inderdaad, de meeste verlaten havens waren grondig vernield tegen de tijd dat de geallieerden hen bereikten) .
De oplossing, in de ogen van Winston Churchill en verschillende senior planners, was om een haven mee te nemen. Een drijvende haven die rechtstreeks naar Frankrijk kon worden vervoerd en voor de stranden kon worden gemonteerd, zou ervoor zorgen dat er voldoende faciliteiten waren om grote hoeveelheden zwaar materieel aan land te brengen voor de bevoorrading van de Britse, Canadese en Amerikaanse legers.
Volgens het plan moesten in Normandië twee Mulberry-havens worden gebouwd; Mulberry A op het Amerikaanse strand van Omaha en Mulberry B op Arromanches op het British Gold-strand. Omdat de stranden met succes waren veroverd, werden elementen van Mulberry al op 6 juni naar Frankrijk gesleept. De assemblage begon onmiddellijk en beide havens waren binnen tien dagen operationeel, hoewel de wijzigingen en uitbreidingen tot ver in juli doorgingen.
Helaas trof op 18 en 19 juni een grote storm de stranden. Mulberry A was bijna volledig vernietigd en Mulberry B was niet veel beter. Er werd besloten om de Amerikaanse haven te verlaten en alle overgebleven elementen werden opgenomen in Mulberry B. Het werd met succes heropend en omgedoopt tot Port Winston. In oktober, toen het officieel werd gesloten, landden meer dan 39.000 voertuigen en 220.000 mannen in de haven.
Val nu de heuvel af en ga naar Arromanches-Les-Bains zelf. Hier vind je verschillende geschutsopstellingen en het Musée du Débarquement (Landing Museum) dat je nog meer zal vertellen over de haven van Mulberry en de landingen in Normandië. Ondanks zijn plaats in de geschiedenis, is Arromanches een typische badplaats met leuke souvenirwinkels en tal van plekken om een kopje koffie te pakken.
Slechts 10 minuten verder langs de kust ligt de batterij van Longues-sur-Mer.
De Duitse artilleriebatterij in Longues-sur-Mer was misschien niet de krachtigste in Normandië, maar wel een van de best gelegen om de landingen van 6 juni 1944 te weerstaan. Iets terug geplaatst vanaf de rand van een zestig meter hoge klif, het lag direct tegenover de geallieerde vloot en precies tussen de landingsstranden Omaha en Gold.
Deze kustbatterij, onderdeel van de kustversterkingen van de Atlantikwall, werd in de eerste helft van 1944 door de Duitse marine gebouwd en in vier maanden voltooid. Het bestond uit vier 150 mm kanonnen in betonnen bunkers en één 120 mm kanon. In mei 1944 was de batterij operationeel, maar de vuurcommandopost aan de rand van de klif beschikte nog niet over alle apparatuur die nodig was voor het berekenen van effectief vuur tegen marinedoelen.
Op D-Day leverde de Longues-sur-Mer-batterij een langdurig duel met de geallieerde vloot, waardoor sommige schepen zich moesten terugtrekken om te voorkomen dat ze werden geraakt. De vijf kanonnen van de batterij werden echter geleidelijk tot zwijgen gebracht, sommige werden vernietigd door directe slagen. Ten slotte namen Britse troepen die op Gold Beach landden de positie op 7 juni over en namen de overlevenden van het garnizoen van 180 man gevangen.
Tegenwoordig is de site een van de best bewaarde in Frankrijk en de enige waar je nog steeds een deel van het originele kanon kunt zien, dat destijds in staat was om granaten af te vuren met een gewicht van 45 kg op een afstand van 22 km. Het uitzicht vanaf de schietpost die in de klif is gegraven, biedt een weids uitzicht over de baai van de Seine.
Vanaf hier is het slechts 5 minuten rijden naar het Ibis Hotel in Port-en-Bessin (zie onderstaande link).
Port-en-Bessin-Huppain om het zijn volledige naam te geven is een gemeente die de twee steden Port-en-Bessin en Huppain bevat. Het is een echt vissersdorpje met netten en algemeen visafval verspreid over de kade. Er zijn hier een aantal geweldige restaurants die de meest verse vis serveren en we hebben allemaal gezegd dat we daar graag nog een keer naar terug willen gaan.