Scandinavië… Geen land maar een prachtig gebied. Scandinavië is de verzamelnaam voor de volgende Noordelijke landen; Noorwegen, Zweden en Denemarken. Kijkend naar de historie horen Finland en IJsland ook bij Scandinavië: ook volgens de Noorse raad horen ze er bij. Al met al is Scandinavië enorm groot (meer dan een miljoen vierkante kilometer) dit terwijl er ongeveer 24 miljoen mensen wonen. Ter vergelijking; Nederland is ruim 41.000 vierkante kilometer groot met zo’n 17 miljoen inwoners.

Van alle west Europese landen hebben de Scandinavische landen waarschijnlijk het meeste min of meer ongerepte natuur. Daarnaast zijn het landen die gemakkelijk bereikbaar zijn vanuit Nederland. Noorwegen kenmerkt zich onder andere door de fjorden en de bij veel motorrijders bekende Trollstigen. En waar Zweden bekend staat als wijds en rustgevend kent iedereen Finland als het land van de 1000 meren. Al met al legitieme redenen om door middel van een aantal routes deze prachtige natuur in het noorden van Europa te doorkruisen.

De route begint in Arjeplog bij het hotel waar je de nacht hebt doorgebracht. Als eerste kom je langs een supermarkt waar je wat eten en drinken in kunt slaan voor onderweg. Even verderop kun je de tank vullen indien je dat nog niet gedaan hebt. De route loopt door een gebied waar het niet echt heel druk bevolkt is. Mocht een restaurant bij een geplande stop om wat voor reden dan ook gesloten zijn, kun je terugvallen op je eigen meegenomen eten en drinken.

Na ongeveer 2 kilometer ben je al buiten de bebouwde kom en waan je je in niemandsland. Zo rijd je de eerste kilometer over mooie stukken asfalt door een beboste omgeving. Na 20 kilometer kom je langs Östra Radnejaure, een meer in de gemeente Arjeplog in Lapland dat deel uitmaakt van het belangrijkste stroomgebied van de rivier de Skellefteälven. Het meer heeft een oppervlakte van 1,8 vierkante kilometer en ligt 443 meter boven zeeniveau. Het meer wordt afgevoerd door de waterloop Radnejaurälven. Leuk om even te stoppen, een blik over het water te werpen en er uiteraard een foto van te maken.

Verderop in de route kom je langs de Byske, een rivier die top de top behoort v.w.b. rivieren met wilde zalm. Zo'n concentratie van zalmwater is nergens anders in Zweden te vinden - en het kroonjuweel is zonder twijfel de rivier de Byske.
De Byske River is een formidabele vliegvisrivier. Bedenk maar eens dat de rivier een indrukwekkende daling van 38 meter heeft gemaakt in de laatste 11 kilometer voordat hij de zee bereikt - en één visvergunning dekt een riviergedeelte van in totaal 100 kilometer - twee oevers! De Byske River is ook zeer toegankelijk. Wegen lopen langs de noordkant van de rivier, en boswegen lopen langs grote delen van de zuidkant.
De rivier vist heel goed in juni. Juli daarentegen betekent vaak zwemweer met een iets te hoge watertemperatuur. Het maakt het vissen een stuk moeilijker. In augustus daalt de temperatuur normaal gesproken en komen dan scholen kleinere zalmen de rivier in. Naast het werpen van zware zinkende lijnen, moet een Byske-visser bereid zijn om diep te waden.
Niet altijd natuurlijk en niet op elke plek, maar in de Byske River is moeilijk vissen, vooral vroeg in het seizoen. Dit betekent dat de Byske River niet voor iedereen is. Aan de andere kant verwarmen maar weinig vissen het hart van een vermoeide vliegvisser als een zilverglanzende zalm uit de Byske-rivier.
30 kilometer stroomt de rivier onder de weg door waar je overheen rijdt. Leuk plekje om even te stoppen voor een foto, op dit punt laat de rivier zien dat het niet alleen maar een vredig stroompje is. Dat kan ook niet als 'ie in de top 5 van zalm-rivieren staat.

In Arvidsjaur kom je langs Lappstaden, de grootst bewaarde Sami nederzetting ter wereld. Wanneer je besluit af te reizen naar het noorden van Scandinavië, dan treed je het land van de Sami binnen. Het Sami volk is het enige oorspronkelijke en inheemse volk dat Europa kent en vormt een belangrijke culturele en historische pijler uit de geschiedenis van Scandinavië. Op verschillende plekken in Zweden kun je kennismaken met de cultuur en gebruiken van dit van oorsprong nomadische volk. Lappstaden is zo’n plek: dit kerkdorp is de grootst bewaarde Sami nederzetting ter wereld.
Het is aan het begin van de 17e eeuw dat in Lapland de eerste kerken gebouwd worden. De kerk van Arvidsjaur werd voltooid in 1607. De kerk wilde de Sami het Christendom en Christelijke leer bijbrengen en als gevolg daarvan werd er een wet opgesteld dat men een minimaal aantal kerkdiensten per jaar moest bijwonen.
Best lastig voor een nomadisch volk, dat voor een groot deel van de tijd rondtrok met hun rendieren. Daarom bouwde men op de route naar de kerk tenten (gåhties of goahties), waarin de sami konden overnachten. Omdat de afstanden in het noorden van Scandinavië sowieso lang kunnen zijn, bouwde de lokale bevolking vlakbij de kerk een aantal hutten waar kerkgangers konden huisvesten tijdens hun bezoek aan de kerk. In Arvidsjaur kwam er een sectie voor de Sami (Lappstaden), een sectie voor boeren en een sectie voor handelaren. Iedere sectie had zijn eigen hutten en vandaag de dag bestaat alleen Lappstaden nog. Leuk om even een kijkje te nemen.
Aansluitend kun je in het dorp in één van de omliggende horeca-gelegenheden genieten van een kopje koffie.

Bijna halverwege de route steek je een spoorbaan over, de Inlandsbanen. Dit is de bekendere naam van de spoorlijn Gällivare - Kristinehamn. Het is een 1296 kilometer lange spoorweg, die door het binnenland van noord en midden Zweden loopt. De spoorweg begint in Kristinehamn in het landschap Värmland en eindigt in Gällivare in Lapland. De trein rijdt alleen tussen juni en eind augustus en vervoert vooral toeristen. We onderscheiden twee delen van het traject; het zuidelijke tussen Kristinehamn en Östersund, waarbij vanaf Mora de spoorlijn gebruikt wordt; en het noordelijke deel, vanaf Östersund tot Gallivare. Dit traject wordt vanaf zomer 2010 twee maal per dag bereden; een van deze twee treinen gaat echter niet verder dan Storuman. In de winter wordt het spoor gebruikt door nachttreinen vanuit het zuiden van Zweden naar wintersportgebieden. Gedurende een groter deel van het jaar wordt de lijn op maandag, woensdag en vrijdag ook voor goederenvervoer gebruikt.
Aan het einde van de Inlandsbanan in Gällivare is er een verbinding met de Ertsspoorlijn, die de Zweedse stad Luleå en de Noorse plaats Narvik met elkaar verbindt. Aan het begin van de Inlandsbanan, in Kristinehamn, is er een verbinding met de spoorlijn Värmlandsbanan, die door een stuk van west Närke en een groot deel van Värmland loopt. Het traject Nykroppa-Mora verkeert in een te slechte staat voor treinverkeer, Inlandsbanan AB (het bedrijf) zet op dit traject touringcars in. Het gedeelte Kristinehamn-Nykroppa wordt gebruikt voor personenvervoer door Tågåkeriet i Bergslagen. Een deel van het nog aanwezige spoor tussen Nykroppa en Mora kan 's zomers met fietslorry's worden bereden.

In Moskosel loopt de route langs het Rallarmuseet, dat het verhaal laat zien van de arbeiders die hebben gewerkt aan de bouw van de spoorlijn. De binnenlandse spoorlijn werd aangelegd met zweet, spieren, spiesjes, schoppen en kruiwagens met rijst en boomstammen. De arbeiders werkten 10 uur per dag behalve op zaterdag, dan werkten ze maar 5 uur en waren ze op zondag vrij. Maar degenen die het ergste hadden, waren de chef-koks, die elke dag kookten en daarom nooit vrij waren. Meer over het harde leven van de arbeiders en het werk rond de Inlandsbanan is te vinden in het museum, waar het ook mogelijk is om rondleidingen te krijgen. Er is ook een café voor lunch, handwerkverkoop en een minispoorlijn voor kinderen. Er is een tentoonstelling over het ongeluk in Akkavare in 1956.

In Käbdalis kun je de motor voorzien van wat brandstof, enkele meters verder is er een mogelijkheid om jezelf te voorzien van de nodige brandstof. Het reizen kan nu eenmaal hongerig maken. Aan de skiliften kun je zien dat je hier in een wintersport-gebied zit, de heuvel waar je in de winter als er sneeuw ligt tegenop getrokken wordt had dat wellicht ook al verraden.

Na een leuk uitzicht over het water van het Tårrajaur meer kom je bij het Polcirkelns Cafe. Dit cafe ligt op de poolcirkel, leuk dus om even te stoppen. Je kunt er een kop koffie drinken of even rond snuffelen in het souvenir-winkeltje dat er aanwezig is. Ook kun je er een certificaat krijgen als bewijs dat je bij de poolcircel bent geweest.
Buiten wordt de grens aangegeven met witte stenen. Als je de trap van het cafe afloopt, loop je gelijk met de witte stenen. Je loopt dus over de grens de trap af. Grappig detail.

Kort na het binnenrijden van de poolcirdel kom je in Jokkmokk, de plaats waar het eindpunt van deze route ligt, en wel bij hotel Akerlund. Een leuk gewaardeerd hotel met een bar en een sauna. Het biertje voor de nabespreking van de route komt dus wel in orde. Eten kun je bij één van de omliggende restaurantjes, allen op loopafstand.
Voor de kampeerder is er een drietal campings in de omgeving van het eindpunt aangegeven: Skabram Camping & Stugby, Arctic Camp Jokkmokk en Jokkmokks Camping Center.

Mocht je nog wat tijd hebben dan kun je in Jokkmokk het Ajtte Museum museum. Het is het belangrijkste museum over de Samische cultuur. Ook is er informatie te vinden over de Scandinavische bergen met hun flora en fauna. Een botanische tuin, Jokkmokks fjällträdgård, is onderdeel van het museum.

Veel plezier tijdens het rijden van deze route!