Het uiterste zuidwestelijke schiereiland van het Bretonse gebied is Cap Sizun, alles staat hier in het teken van de zee. Het onder Quimper gelegen deel van het Pays Bigouden staat bol van de tradities, gesymboliseerd door de klederdracht, de hoofdtooi, het kant en het borduurwerk uniek in zijn soort in Bretagne. Samen zijn deze streken een mooie ontdekking en onvergetelijke souvenir.

Je begint en eindigt de rondtocht in Quimper. De Bretonse kunststad wordt via het water van de Odet verbonden met de zee. Aan diezelfde Odet hebben vele rij­ken hun historische onderkomens neer laten zetten. In het seizoen kan je al die paleisjes met een boottochtje vanuit Quimper zien liggen. Quimper zelf is een aangename winkelstad. In het historische hart prijken tussen de fraaie vakwerkhuizen drie beziens­waardigheden dicht bij elkaar: de gotische kathedraal, het Bretons museum en het onlangs volledig hernieuwde museum van schone kunsten, dat een staalkaart van 19e­eeuwse Bretonse schilderkunst laat zien. De keramiek van Quimper is zeer gewild, getuige de etalages van veel winkeltjes. Wie de ontwikkeling van deze ambachts­kunst wil ontdekken, kan terecht in het Musée de la Faïence.

Je verlaat de binnenstad in zuidelijke richting om te tanken en rijdt dan noordwestwaarts naar Douarnanez. De havenstad ligt tussen stranden en kliffen aan een riante baai, zuidelijk van het schiereiland Crozon. Het is een belangrijke vissershaven en ook een zogenaamd 'thalasso­ therapie-kuurcentrum'. Je kunt er dus gaan kuren met behulp van zilt-water- en algen­ behandelingen. Douarnenez beschikt sinds kort over een spraakmakend openlucht­museum, de Port Rhu. Dit museum kwam in en langs een ria (inham) tot stand, nadat deze van zee werd afgesloten door een stuwdam. Het botenmuseum, de traditionele scheepswerf, de oude vissershaven, de vishal, de avonturenboten en tal van andere aan zee verwante zaken maken van dit museum een gezinsattractie van de eerste orde.

Langs de uitgestrekte baai van Douarnenez gaat het los over de landtong Cap Sizun vol gaspeldoorns en met talrijke kapen. De bekendste zijn de Pointe du Van en de Pointe du Raz, ook wel de neus van Frankrijk genoemd. Hier beuken de golven, kolkend en kokend slaan ze stuk op de verweerde kliffen, hun duizenden zeemansverhalen hebben te vertellen. Voorbij de Pointes zetten de vuurtorens La Vieille en La Plate, en verderop die van île de Sein, het continent nog even voort. Een indrukwekkende plek, ondanks de parkeerplaats, de shops en de restaurants die zijn aangelegd om de miljoen bezoekers per jaar op te vangen. Vanaf de Pointes rijd je naar de baai Les Trépassés (de overledenen), een van de mooiste stranden van Bretagne die buiten de naam niets engs heeft. Het verbindt de Pointe du Raz met die van Le Van.

Vervolgens neem je de zuidkant van het schiereiland. Je rijdt nu door een land van duinen en grijsgranieten kusten. Wat een contrast tussen de hoge kliffen aan de noordkust en de lange zandige baai van het vissersplaatsje Audierne, waar de koffie klaar staat. Hier is het heel wat minder druk is dan bij de Pointe du Raz. Overal langs de kust zijn kleine haventjes. Op enkele plekken zijn nog resten te zien van versterkte plaatsen. Hier viert de folklore hoogtij, befaamd is het Grand Pardon van Penhors.

De Pointe de La Torche is een indrukwekkend natuurlijk schiereiland. Deze plek, waar de wind een grote rol speelt, is bekend bij surfers en bij de wandelaars die hier de megalithische plekken komen bezichtigen. Een bezoek in het voorjaar, als de punt bedekt is met kleurrijke tulpen, is zeker de moeite waard.

De streek om Saint-Guénolé is woest en verlaten, vooral het land achter de door stormen geteisterde kust, waar het water tussen de riffen kolkt en suist, maakt een onherbergzame indruk. In de Middeleeuwen had deze streek een geheel ander aanzien, men vond er bloeiende handelssteden en welvaart heerste alom. Deze voorspoed was echter geheel afhankelijk van de kabeljauwvisserij en toen de kabeljauw om een onverklaarbare reden uit de wateren voor de kust verdween verviel de streek in armoede. In de bocht van het schiereiland vind je bij de Pointe de Penmarc'h fraaie vuurtorens met een uitkijktoren.

Le Guilvinec en Loctudy zijn twee aardige vissershavens ten zuiden van Quimper, aan de mooie en grillige kustlijn van het land van de zandstranden daartussen, die allemaal andere windrichting liggen. De trawlers lossen 's morgens hun kisten met vis en langoustines op de kaden van Le Guilvinec, in een kakofonie van stemmen, knarsende katrollen en waar de zeemeeuwen dan nog bovenuit te komen.
Loctudy is een prettige en heel toeristische badplaats, eerst en vooral bekend vanwege de langoustines. Elke dag rond vijf uur in de ochtend keert een hele sliert veelkleurige vissersbootjes terug in de haven, langs de fotogenieke zwart-wit geblokte vuurtoren Les Perdrix.

Pont-l'Abbé kun je het best slenterend na de lunch over de rustige, schaduwrijke kaden bekijken. Achter de quai St.-Laurent zie je de Eglise des Carmes (14e en 17e eeuw), oorspronkelijk de kapel van een karmelieter klooster, nu parochiekerk. Bezienswaardigheden: l5e eeuwse ramen, een 15e eeuws crucifix en twee oude granieten doopvonten. De quai St. Laurent gaat over in de rue J. Jaurès. Op de hoek van deze straat en de rue Voltaire vind je een 18e eeuws fort met een 15e eeuwse plompe, ovale toren: le Château de Pont-l'Abbé. In het kasteel is het Musée Bigouden ondergebracht.

Je rijdt nu via Bénodet en Fouesnant, waar een tweede tankgelegenheid is langs de kust naar Concarnau, diep weggescholen in een van de baaien. Het is de derde vissershaven van Frankrijk en vooral bekend vanwege zijn geheel door muren omsloten oude stad, de “Ville Close”. Het is een eiland van 350 bij 100 meter en het heeft zijn oude gedaante van militair fort nog helemaal in stand gehouden. als een versterkt dorp, omringd door het water, midden in de haven. Hoezeer de zee het handelsleven van Concarneau bepaalt, wordt duidelijk tijdens de 'crié', een visverkoop die van maandag tot en met donderdag tussen 7 en 10 uur 's ochtends plaatsvindt. Hier vind je wellicht de tijd voor een drankje dan wel een verkenning..

Via het fraaie kasteel de Kériolet rijd je weer op Quimper aan om de dag te besluiten met een bezoek aan een van de talrijke cafeetjes en wellicht aan de stad.