Het graafschap Suffolk (Sudfole, Suthfolc, wat 'zuidelijke mensen' betekent), gevormd uit het zuidelijke deel van het koninkrijk East Anglia samen met twee andere graafschappen waaruit dit bestaat, namelijk Norfolk en Cambridgeshire. Beslecht door de Angles in de tweede helft van de 5e eeuw, de grootte van Suffolk 2362 mijl² (3.801 km²) vergeleken met Norfolk bijna twee keer zo groot op 3337 mijl² (5371 km²). Orford, Aldebourgh, Thorpeness, Sizewell, Walberswick en Southwold liggen allemaal in de Suffolk Coast and Heaths Area of Outstanding Natural Beauty (AONB). Deze speciale aanduiding beslaat 441 km² aan rustig en ongerept landschap, met riviermondingen vol wilde dieren, eeuwenoude heidevelden, winderige kiezelstranden en historische steden en dorpen. Als je niets liever doet dan een lange wandeling langs de zee of een stevige wandeling voor de lunch, fietsen langs stille wegen, zeilen langs iconische riviermondingen of zelfs urenlang rustig kijken naar enkele van de zeldzaamste dieren in het VK, in zijn natuurlijke habitat omringd door een prachtig landschap, rijk aan geschiedenis maar grotendeels gespaard van moderne ontwikkeling, dan is Suffolk de plek om te bezoeken.

Vanuit Southwold gaan we richting Halesworth. Net na het oversteken van de rivier de Blyth is er een geplande tankstop voordat we verder gaan naar Framlingham; een huidige marktstad en burgerlijke parochie in Suffolk van Angelsaksische afkomst. Framlingham verschijnt in het Domesday Book uit 1086, met zijn 12e-eeuwse middeleeuwse kasteel dat door de eeuwen heen ooit toebehoorde aan de graven en hertogen van Norfolk. Aanvankelijk gebouwd van hout door de Bigods, een machtige Normandische familie, vonden de bouwwerkzaamheden ergens tussen 1066 en 1107 plaats. De eerste stenen gebouwen op de locatie waren waarschijnlijk het werk van Hugh Bigod, 1st Graaf van Norfolk (d.1177), het werd later door koning Hendrik II in beslag genomen door de machtige familie Bigod. Er werd gezegd dat Mary Queen of Scots 'om gevangenneming te ontwijken' in 1553 naar Framlingham Castle vluchtte, waar ze haar katholieke aanhangers verzamelde en een militaire macht verzamelde, die haar tot koningin van Engeland uitriep. De site is nu eigendom van en wordt beheerd door English Heritage en is open voor het publiek. Er is een toegangsprijs van £ 12,80pp, met een gratis parkeerplaats beschikbaar voor English Heritage-leden en een kleine vergoeding voor niet-leden.

U laat Framlingham achter u en net voor Wicken Market steekt u de rivier de Debden over. Hier geniet je van een rit van 18 kilometer voordat je de A12 bereikt; de belangrijkste verkeersader van Ipswich naar Lowestoft. Er zal een zeer korte rit over deze weg zijn voordat u op de B1083 komt, waar u net buiten Woodbridge weer de rivier de Debden oversteekt. Blijf op deze weg en steek de rivier de Butley over voordat u het dorp Orford bereikt, dat op de 11e plaats stond in de top 20 van mooiste dorpen in het VK. Hier staat een middeleeuws kasteel gebouwd door Hendrik II tussen 1165-1173. Orford Castle is een 27 meter hoog bouwwerk, gebouwd van septaria, kalksteen, mudstone en Coralline Crag en domineert de rivier de Ore. Er werd gezegd dat er 'iets betoverends' is aan dit kustplaatsje met zijn 16 kilometer lange lange kiezelstenen landtong van Orfordness. In de jaren '30 stond het bekend als de locatie van de eerste speciaal gebouwde experimenten met het verdedigingssysteem dat later bekend werd als 'radar'. Orfordness was ook de thuisbasis van de vuurtoren. Gebouwd in 1792 en met een hoogte van 29,9 m, werd dit iconische monument in 2020 helaas afgebroken vanwege hoog water en barre weersomstandigheden. Net als zoveel andere kustplaatsen in Suffolk was Orford in de Middeleeuwen van groot belang als haven- en vissersdorp. Een geweldige stop voor een welverdiende lunch, want er zijn een paar plaatsen om uit te kiezen, voor de meeste smaak.

Vanaf hier gaat u richting Aldeburgh waar een routemogelijkheid is om Snape Maltings te bezoeken; naar verluidt de internationale bestemming van Suffolk voor muziek, cultuur, winkelen, eten, drinken en mooie dagjes uit. Net na het verlaten van de Malting, steekt u de rivier de Alde over en gaat u verder naar Aldeburgh, waar een routeoptie is om The Red House te bezoeken, een ander belangrijk gebouw, aangezien hier de iconische Suffolk-componist Benjamin Britten en zijn partner, zanger Peter Pears, ooit gewoond en gewerkt. Tegenwoordig is "The Red House" de thuisbasis van de Britten - Pears Foundation, waar je wordt uitgenodigd om te ontdekken waar de muzikale magie plaatsvond. De studio waar Britten componeerde is het hele jaar door te bezoeken, net als de galerij, de historische bibliotheek en de tuinen. Het huis zelf is tijdens de zomermaanden gratis toegankelijk. Er is echter een kleine vergoeding voor de parkeerplaats. , als eerste beoordeeld in de top 10 van beste stranden in Suffolk. Ooit een belangrijke Tudor-haven waar de scheepsbouwers verantwoordelijk waren voor de 'Golden Hind' van Francis Drake. Maar na verloop van tijd slibde de rivier de Alde dicht en eiste zijn tol van de fortuinen van de stad, en kusterosie veegde het hart van de oude stad weg. Net buiten de stad kun je de Martello-torens verkennen. Eigendom van en gerund door de Landmark Trust, dit zijn de grootste en meest noordelijke van de torens die zijn gebouwd om Napoleon buiten te houden. Dit waren ronde constructies van ongeveer twaalf meter hoog met dikke muren en brede daken. Langs de kustlijn van Suffolk werden in totaal achttien torens gebouwd. Waarom neemt u niet de tijd om langs de kust te wandelen en de fascinerende architectuur en geschiedenis achter deze prachtige gebouwen in u op te nemen . Even verderop staat het monumentale gebouw Moot Hall, ontworpen in Tudor-stijl, gebouwd met behulp van houtskeletbouwtechnieken met vulling van vlechtwerk en leem en baksteen. Het werd voltooid rond 1520, waar het werd gebruikt voor vergaderingen van de gemeenteraad. In 1645 was het de locatie voor het proces, onder leiding van de witchfinder-generaal, Matthew Hopkins, van zeven vermeende heksen die vervolgens werden opgehangen.

Net buiten Aldeburgh, aan je rechterhand op het strand, kun je het Jacobsschelp-kunstwerk zien. Inwoner van Aldeburgh, die zijn middagwandelingen langs het strand maakte. Volg vanaf hier de weg voor ongeveer 2,1 km die u mooi naar Thorpeness brengt, 8e gerangschikt in de top 10 van het mooiste dorp in Suffolk. Het verhaal van Thorpeness gaat terug tot 1859, toen een Schotse spoorwegingenieur genaamd Alexander Ogilvie het land kocht. In 1910 overspoelden zware stormen het gebied en tijdens een eureka-moment besloot Ogilvie dat het overstroomde land een roeivijver moest worden! Het meer dat nu 'The Mere' wordt genoemd, werd met de hand uitgegraven op een diepte van 1 meter en bestond uit 64 hectare. Ogilvie veranderde zijn naam van Thorpe in Thorpeness om het te onderscheiden van andere dorpen en creëerde een vakantiedorp rond het meer. Met zijn nagebootste Tudor- en Jacobean-huizen werd het vaak beschreven als Neverland van Peter Pan omdat Thorpeness werd gepromoot als "The Home of Peter Pan". JM Barrie, auteur van The Boy Who Wouldn't Grow Up (Peter Pan), was een goede vriend van de Ogilvies en bezocht het dorp regelmatig. Zijn personages inspireerden de magische eilandjes in het centrum van de beroemde Meare. De landingen zijn nog steeds gemarkeerd met namen uit het verhalenboek en je kunt locaties vinden zoals het piratenhol en Wendy's huis om op te spelen.

Als je Thorpeness voor je verlaat, zie je het Margaret Ogilvie Almshouses dat in 1926 werd gebouwd (ook bekend als een bedehuis, armenhuis of ziekenhuis), oorspronkelijk voor de arbeiders van de Ogilvie die deel uitmaakten van zijn fantasierijke vakantiedorp. Aanvragers moesten 55-plussers van goed karakter zijn en woonden in het graafschap Suffolk, verderop als je een zijwaartse blik naar links werpt, zie je in de verte "The House in the Clouds", een van de meest opvallende kenmerken van Thorpeness, een die boven de horizon kan worden gezien vanaf de nabijgelegen stranden van Aldeburgh, het is het 22 meter hoge huis op palen, algemeen bekend als 'The House in the Clouds'. Toen Ogilvie begon met het maken van zijn schilderachtige, sierlijke dorp, bleek de enorme en onooglijke watertoren ten noorden van de Meare een problematische smet in zijn idealistische visie. Oorspronkelijk bedoeld om voldoende opslagcapaciteit te bieden voor de basiswatervoorziening van het dorp van 50.000 liter en was in staat om 1800 liter water per uur uit een put in de opnieuw opgerichte Aldringham Mill te pompen, werd de tank op de top van de watertoren ontworpen om eruit te zien als een sprookjeshuisje, met accommodatie in de stengel eronder.

Vanaf hier is het een korte rit van ca. 4,5 mijl (7,2 km) naar Sizewell, ooit een klein vissersdorpje maar nu de locatie van twee kerncentrales waarvan er één nog steeds actief is. De moerassen vormen een biologische site van bijzonder wetenschappelijk belang van 260 hectare aan de rand van Sizewell. Het staat bekend om zijn zeldzame ongewervelde dieren en vogelsoorten, en als een van de belangrijkste wetlands in East Anglia voor wilde bloemen. Het strand was de landingsplaats van Henri Peteri en zijn broer Willem, waar het in september 1941 56 uur duurde om in een opvouwbare kano de 100 mijl verraderlijke oversteek van de Noordzee te maken om te ontsnappen aan de Duitse bezetting van Nederland en stonden bekend als Engelandvaarders. Er is voldoende gratis parkeergelegenheid voor motoren, een café voor wat verfrissingen en toiletten of maak een rustige wandeling over het grote open kiezelstrand.

Na het verlaten van Sizewell is er een routeoptie om linksaf te slaan en deze 0,3 km te volgen om Leiston Abbey te bezoeken, een 14e-eeuws overblijfsel van een abdij van premonstratenzer kanunniken. Nu gerund door en eigendom van English Heritage, overdag op redelijke tijden geopend, met gratis toegang en parkeren (op grind), verderop aan uw rechterhand kunt u vanaf de weg ook zien dat de verwoeste basis het enige is dat overblijft van een toren molen die rond 1730 vanuit Little Glemham naar Theberton werd verplaatst. Hij werkte tot ongeveer 1920 en werd in 1930 afgebroken.

Eenmaal door Westleton vertrekken we naar Dunwich om het Greyfriars-klooster te bezoeken, gesticht door Franciscaanse monniken, die voor het eerst naar Dunwich kwamen in de jaren 1250 en een kloosterhuis in de buurt van de haven oprichtten. Een enorme storm, op oudejaarsavond in 1286, vernietigde hun gebouw, samen met veel van de havenfaciliteiten en veel huizen in het lager gelegen deel van de stad. De monniken kregen toen land net buiten de oude stadsgrens in het westen, een halve mijl van de zee, en begonnen met de bouw van het klooster waarvan je de overblijfselen vandaag ziet. Vervolgens gaat het naar Walbeswick, ooit gerangschikt als 13e van de beste kusthotspots om te wonen in Groot-Brittannië. Een Georgisch dorp dat aan de zuidelijke oever van de rivier de Blyth ligt en vanaf de 13e eeuw tot aan de Eerste Wereldoorlog ooit een drukke haven was waar vis, kaas, maïs, spek en hout werden verhandeld. Met zijn lange brede zand- en kiezelstranden populair bij surfers en kitesurfers, omgeven door grasduinen en omgeven door moerassen en heide. Het natuurreservaat, dat de riviermonding van de Blyth volgt, beslaat meer dan 1000 hectare, combineert wadden, weiden en moerassen en is de thuisbasis van otters, herten en een breed scala aan vogelsoorten, dus zowel wild als een prachtige plek om te bezoeken.

Als u vanuit Walbeswick dezelfde weg terugrijdt die u insloeg, passeert u de magnifieke Blyth-monding aan uw rechterhand, voordat u de route kort afrondt in Southwold en waar u in de verte de oude watertoren van Southwold kunt zien. Southwold werd in het grote Domesday Book (1086) genoemd als een vissershaven, en nadat de "grillige rivier de Blyth zich in 1328 terugtrok uit Dunwich en in de 15e eeuw handel naar Southwold bracht", ontving het in 1489 stadsrechten van Henry VII. Verrassend alleen beoordeeld als 3e in de top 10 van beste stranden in Suffolk. Op de green net boven het strand wordt het beschrijvend Gun Hill genoemd, waar zes 18-ponder kanonnen die de Slag om Sole Bay herdenken, in 1672 vochten tussen Engelse en Franse vloten aan de ene kant en de Nederlanders (onder Michiel de Ruyter) aan de andere kant. de andere. De strijd was bloedig maar besluiteloos en veel lichamen spoelden aan op het strand. Southwold Museum heeft een verzameling aandenkens aan het evenement. Ook is de beroemde Adnams-brouwerij hier gevestigd, waar de vroegste vermelding van bier dat op de locatie wordt gebrouwen, dateert uit 1345. "Ale-vrouw" Johanna de Corby en 17 anderen werden door de rechtbank aangeklaagd wegens het dienen van illegale maatregelen. George en Ernest Adnams kochten de Sole Bay-brouwerij van William Crisp, waar twee jaar later het partnerschap formeel werd ontbonden. Pas in 1890 werd het nu bekende Adnams and Co. opgericht en is het sindsdien onafhankelijk gebleven. Het merk wordt nu verkocht in 33 landen over de hele wereld, en het kwam allemaal voort uit een bescheiden oorsprong van een door paarden getrokken wagen die alleen naar de lokale pubs ging, een traditie die honderden jaren in leven werd gehouden, maar die helaas in 2006 eindigde. gelegen nabij het centrum van deze badplaats; handig halverwege tussen Lowestoft en Orford is de vuurtoren van Southwold, gebouwd in 1887, deze kegelvormige toren is gemaakt van metselwerk en ligt 37 meter boven zeeniveau. Volledig geautomatiseerd en geëlektrificeerd in 1938, reikt het led-hoofdlicht 17 tot 24 zeemijl de zee op, nog steeds in gebruik als kustmarkering voor passerende scheepvaart en als gids voor schepen die de haven van Southwold binnenvaren. Het was te zien in de BBC-kindertelevisieserie Grandpa in My Pocket. Een eindje hiervandaan, aan de noordkant van de stad, ligt Southwold Pier, gebouwd aan het einde van het Victoriaanse tijdperk in 1900, met adembenemend uitzicht op zee en excentriek Brits kustplezier. Het was oorspronkelijk 247 meter lang, maar nu slechts 190 meter lang en reikt tot in de Noordzee. Oorspronkelijk gebruikt als aanlegsteiger voor de Belle-stoomschepen die tot de jaren dertig van de vorige eeuw van London Bridge, Clacton en Great Yarmouth reisden. De pier is nu de thuisbasis van verschillende winkels, attracties, waaronder traditionele souvenirwinkels, restaurants, cafés en amusementshallen.