Het Hortobágyi Nationaal Park in Hongarije staat bekend om haar enorme uitgestrektheid. Het is een van de grootste graslanden (steppes) van Europa en ontzettend vlak. Waarom dan toch een motortour in dit gebied?

De rondrit vertrekt vanuit Tiszafüred. Dit stadje is vermoedelijk al heel oud. Er zijn sporen van leven terug gevonden zover als 4.500 voor Christus. Het huidige stadje is ontstaan in de 12e eeuw en heeft zich met name in de 19e en 20e eeuw steeds verder uitgebreid. Ten tijde van het communisme was vlakbij het stadje (Kócsújfalu) een goelag, waar tegenstanders van het communisme aan het werk werden gezet in staatsboerderijen. Na de val van het communisme heeft het stadje langzaamaan weer op kunnen krabbelen tot wat het vandaag is: het toeristisch centrum voor het Hortobágyi Nationaal Park.

Je rijdt de route met de klok mee. Na het verlaten van Tiszafüred, rij je richting het Zuiden. De wegen zijn kaarsrecht, het landschap vlak en uitgestrekt. Dit geeft je de kans om de vele vogels te spotten langs de route. Het gebied staat bekend om het grote aantal ooievaars en pelikanen.

Uiteindelijk kom je bij een veerdienst aan, over de rivier de Tisza. Ooit was deze rivier 1419 kilometer lang. De rivier kronkelde dwars door de Puszta en zorgde daardoor regelmatig voor overstromingen. Indien je de rondrit bij de Neusiedlersee en Sopron hebt gereden, dan heb je misschien ook het kasteel van Széchényi István bezocht. Deze politicus is bekend om zijn vele succesvolle hervormingen in Hongarije. Het “rechttrekken” van de Tisza behoorde hier ook toe. Dankzij zijn project is de rivier nu ongeveer 400 km korter. Maar ook de overstromingen vinden nauwelijks nog plaats. Met een gerust hart kun je dus de rivier oversteken… ook al ziet het veerpont er een beetje gammel uit.

De route gaat weer richting het Noorden, naar het stuwmeer van de rivier Tisza. Eerst nog even een brug over, die je moet delen met een trein. Opletten dus… en daarna volgt een stop bij het meer. Je kunt even gaan kijken bij Jóremény-stég (pier “de goede hoop”). Iets verderop kun je pauzeren bij de Lépcső Bisztró, een restaurant vernoemd naar de vistrap ernaast. Het kunstmatig meer is in de Jaren ’70 gecreëerd, als onderdeel van het project om de rivier de Tisza beter te reguleren. Als je zin hebt, dan is een wandeling langs deze trappen een mooie manier om de benen te strekken. Loop dan ook even naar de Kisköre kiláto vlakbij. Na het beklimmen van deze houten uitkijktoren heb je mooi ver zicht op het meer.

Met een volle buik (wellicht een Hortobagyi pannekoek erin?) vervolg je de route weer richting het Noorden. Het Tisza-meer ligt telkens ten Oosten van je. Via uitgestrekte grasvelden en akkers kom je uiteindelijk weer de Tisza- rivier tegen. Ook hier steek je weer met een pontje de rivier over. Ongeveer 14 kilometer na het veerpont kom je aan de rechterkant van de weg een stopplek tegen. Hier kun je op het gemak van het uitzicht te genieten. Grote kans dat je ook bijzondere runderen ziet grazen op de steppe.

De plek waar je nu staat is tevens onderdeel van een gebied in het park, dat is gemarkeerd als Dark Sky Preserve. Dit betekent dat het hier ‘s nachts bewust zo donker mogelijk is. Je komt hier geen verlichting tegen. In het park leven diverse bijzondere vogelsoorten. Om hen te beschermen blijft het hier ‘s nachts donker. Toerisme maakt hier dankbaar gebruik van: in dit gebied worden vaak nachtelijke wandelingen georganiseerd om sterren te kijken.

Iets verderop de route kun je pauzeren bij de Kishortobágyi Csárda. Csárda is Hongaars voor herberg. In het verleden werd de steppe voornamelijk gebruikt door herders. Om hen het nodige onderdak en eten te kunnen bieden, werd een netwerk van herbergen opgebouwd op gemiddeld 20 kilometer van elkaar verwijderd. Dit was de afstand die een herder op één dag af kon leggen. Deze Csárda is een van die oude herbergen en heeft een kenmerkende bouwstijl. Je kunt het best hier stoppen als je wilt ontsnappen aan drukke toeristische plekken. Wil je meer weten over deze bouwstijl en het leven in deze herbergen, dan kun je ongeveer 20 kilometer verderop de Kadarcs csárda bezoeken. Deze herberg is tegenwoordig een museum en laat het leven van 2 eeuwen geleden in deze regio zien.

De weg, die je hierna rijdt, steekt dwars door het hart van het nationaal park. Her en der kom je stopplekken tegen waar je ongetwijfeld veel vogelaars ziet turen door hun verrekijkers vanaf een van de vele uitkijktorens. Het wordt ook weer steeds drukker op de route. Je kom dichter bij het dorp dat dezelfde naam draagt als het park. In het dorp Hortobágy kun je pauzeren bij een van de restaurantjes, je kunt het informatiecentrum van het park bezoeken of rondwandelen in de dierentuin.

Ook de Kilenclyukú híd vind je hier. Deze brug (letterlijk “de brug met 9 gaten) is het icoon van het park en wordt veelvuldig in brochures opgenomen als herkenningspunt. De huidige brug is gebouwd aan het begin van de 19e eeuw. Aan beide uiteinden is de brug breder dan in het midden. Dit hielp herders hun schapen makkelijker over de brug heen te bewegen. Gelukkig heb je met de motor vrij eenvoudig de brug overgestoken en rij je de laatste kilometers van de route.

De route eindigt bij de Patkós Csárda. Hier kun je nog even kort pauzeren voordat je weer doorrijdt naar je hotel.

En waarom dan toch deze motortoer? Omdat je hopelijk aan het einde van de rit terugkijkt op een mooi en ontspannen motordagje. Weliswaar geen spannende bochten of spectaculaire bergpassen. Maar vooral een rondrit door een kenmerkend landschap. Met schitterende vergezichten en grote groepen vogels, schapen en runderen in het landschap.