Van Port Allen gaat de reis door de Mississippi Delta naar New Orleans. Van Port Allen via Baton Rouge (de hoofdstad van Louisiana) naar New Orleans en heet de weg de River Road. Hier ligt de ene plantage na de andere, vlak bij de rivier, steeds om gemakkelijk het katoen of de suiker te kunnen verschepen. Veel van de landhuizen zijn in gebruik als Bed & Breakfast of kunnen worden bezichtigd. Zo staat in het plaatsje Darrow, het “Houmas House and Plantation & Gardens“.

De weg slingert gelijk op met de dijk van de Mississippi. Om de context van deze plantages te verkrijgen, is een bezoek aan het Rural Life Museum van de Louisiana State University in Baton Rouge de moeite waard. Daar krijgt de bezoeker een goed idee hoe het dagelijks leven op en rond de plantage er voor gewone mensen uitzag. Baton Rouge is verder interessant vanwege zijn State Capitol, een heel bijzondere Art Deco skyscraper die door populist Huey Long in 1932 werd gebouwd. Vanaf het observatiedek, bovenin de toren, heeft u een uniek uitzicht op de verre omgeving. Huey Long, een legendarische politicus die volgens velen presidentiële aspiraties had, werd in 1935 onder nooit opgehelderde omstandigheden in de hallen van het gebouw vermoord - of misschien in de ontstane paniek door zijn eigen lijfwachten doodgeschoten. De kogelgaten zijn er nog te bezichtigen en dat kleine parmantige mannetje waarvan het standbeeld in het park voor de toren staat - dat is Huey.

Een langer verblijf dan 2 nachten in de Metropool van de Jazz- en Blues muziek is zeker aan te raden. Hier kun je genieten van de bekende sfeer rond ‘Beale Street’. De vele kroegen en restaurants met life Jazz en Blues muziek nodigen uit om in deze stad gas terug te nemen. New Orleans heet niet voor niets de Big Easy: de sfeer is er relaxed en ongedwongen. De combinatie van muziek, eten en drinken zorgen voor een permanent feest. De Fransen lieten hier niet alleen de French Quarter achter maar ook een mediterrane cultuur, uniek voor de VS. De French Quarter is het interessantste gedeelte van de stad, met zijn cafés, restaurants en live muziek.

Ook overdag is er altijd wat te doen, al was het alleen de stad te zien ontwaken na alweer een gezellige maar vermoeiende nacht. Bourbon Street is de beroemdste straat van New Orleans, maar lang niet de mooiste. Rondwandelend vanaf de French Market ontdekt iedereen zijn eigen favoriete plekjes. Je dient daarvoor ook de tijd te nemen. Tijdens Mardi Grass (carnaval) en het jaarlijkse Jazz Festival laat de stad zich van zijn beste kant zien maar dat vereist wel planning in verband met je reserveringen. Bewoners van New Orleans beschouwen eten als een van de belangrijkere zaken in het leven. Men kookt hier pittig in een mengeling van Franse, Spaanse, Afrikaanse en Cajun-keukens. Gumbo (een dikke soep) en Jambalaya (een soort paella) zijn de basisgerechten. Creools eten stamt vooral uit het Caribisch gebied, met rijst en rode bonen; Cajun is de erfenis van franstalige immigranten uit Canada. Voor eten neemt men in New Orleans ruimschoots de tijd: men begint laat en gaat lang door.

Dezelfde combinatie van invloeden die New Orleans zijn keuken gaf, leidde ook tot de geboorte van de jazz. De stad barst van de live muziek, soms fantastisch, vaak goed en nooit slecht, en behalve jazz ook blues, r&b, cajun en zydeco. Vanuit New Orleans zijn leuke tochten mogelijk in de Bayous en voor de liefhebbers van een strandvakantie, naar de Rivièra van Amerika, de kust van Mississippi. New Orleans zelf verdient een grondige exploratie.

In deze 4 sterren route rijd je over mooie goede wegen, een paar dagen New Orleans moet je zeker doen.

Geschiedenis:
New Orleans werd op 7 mei 1718 door de French Mississippi Company gesticht onder de naam La Nouvelle-Orléans. De stad is vernoemd naar Phillipe II, Hertog van Orléans, die toentertijd de Regent van Frankrijk was. De Franse kolonie kwam als voorwaarde van de Vrede van Parijs (1763) onder Spaans bewind te staan, maar werd in 1801 weer Frans bezit. In 1803 werd het gebied echter door Napoleon aan de Verenigde Staten verkocht als onderdeel van de Louisiana Purchase. Hierna groeide de stad snel en ontstond een bijzondere multiculturele mix met Amerikaanse, Franse, Creoolse, Ierse, Duitse en Afrikaanse invloeden. Rond 1840 was New Orleans de rijkste en op twee na grootste stad van het land. De welvarende economie was vooral te danken aan de grote slavenhandel.

Tijdens de Amerikaanse Burgeroorlog (1861-1865) werd de stad al snel ingenomen door de federale troepen, waardoor het, in tegenstelling tot vele andere steden in het zuiden, niet werd vernietigd. Nadat in 1865 het Noorden de oorlog had gewonnen, maakte het zuiden drie jaar lang geen deel meer uit van de Amerikaanse Unie. In 1868 werd Louisiana weer toegelaten tot de Unie, op voorwaarde dat de staat enkele belangrijke veranderingen doorvoerde (beter bekend als de Reconstructie). Zo kwam er een wet die ervoor zorgde dat iedereen, ongeacht huidskleur, stemrecht kreeg.

Onder grote druk van de zogenaamde White League kwam in 1877 een eind aan de Reconstructie en werden de beruchte Jim Crow-wetten ingevoerd, die een strenge scheiding tussen blanken en gekleurde Amerikanen tot gevolg hadden. Pas in de jaren 1960 zou de situatie weer langzamerhand verbeteren. In de jaren zestig en zeventig was New Orleans namelijk een belangrijk centrum van burgerrechtenopstanden. De grote gemeenschap van zwarte Amerikanen zorgde er uiteindelijk voor dat de rassenscheiding op scholen in New Orleans werd opgeheven en dat de zwarte Amerikanen weer mochten stemmen.

Ook al waren de mensen nu voor de wet gelijk, er bestond nog steeds een groot gat tussen de inkomens en opleidingen van blanke en gekleurde Amerikanen. De effecten van dit verschil werden nog eens versterkt toen veel blanken de stad verlieten, waardoor de bevolking grotendeels bestond uit overwegend (arme) gekleurde Amerikanen. Het zorgwekkende niveau van onderwijs en de grote mate van armoede en criminaliteit werden zelfs problematisch in de laatste jaren van de twintigste eeuw. Rond de eeuwwisseling sloegen de overheid en belangrijke zakenlieden van New Orleans de handen ineen om de economie van de stad weer uit het slop te trekken, met succesvolle gevolgen.

Helaas kreeg de stad in 2005 een zware klap te verwerken door Katrina, de mega-orkaan die in augustus aan land kwam en de stad grotendeels onder water zette. Hoewel de littekens van de grote natuurramp nog steeds zichtbaar zijn, is New Orleans beetje bij beetje weer opgekrabbeld en trekt het weer veel toeristen.