Aan de rand van de woestijn en aan de voet van Mount Whitney - de hoogste berg in de aaneengesloten staten van de VS - ligt het kleine stadje Lone Pine. De plaats ligt vrij centraal tussen het Yosemite National Park en Death Valley National Park. In en rondom dit stadje zijn verschillende activiteiten mogelijk. Zo kun je een gevangenenkamp uit de Tweede Wereldoorlog bezoeken (Manzanar), de Mount Whitney beklimmen en het drooggevallen Owens Lake bekijken.

Je verlaat Las Vegas aan de zuidzijde over de 115, 160 en daarna over de 190 dwars door Death Valley naar Lone Pine. Na de Death Valley is het nog een stukje over de 136 voordat we in Lone Pine aankomen.

Probeer op tijd te vertrekken, zodat je tijdens de stops ook de tijd kunt nemen om alles te bekijken. Je zult ook regelmatig stoppen om wat te drinken, want Death Valley is de heetste, droogste en laagste plek van heel Noord-Amerika. Ondanks dit afschrikwekkende imago, is dit Nationale Park erg populair bij natuurliefhebbers. De vallei bevindt zich voor een belangrijk deel beneden het zeeniveau, en wordt omringd door hoge bergtoppen die vaak met sneeuw zijn bedekt.
De unieke flora en fauna hebben zich aangepast aan de extreme omstandigheden. Je vindt hier prachtige zandduinen, uitzonderlijk mooie rotsformaties, schitterende woestijnlandschappen, kraters en ook plekken met culturele achtergronden. De hoogste temperatuur die ooit in het park werd gemeten – in juli 1913 - was 56,7 graden Celcius. De extreme hitte van Death Valley is vooral voelbaar in Badwater; deze zoutvlakte ligt 85,5 meter onder zeeniveau, en is daarmee het laagste punt van het hele westelijke halfrond. Andere populaire bestemmingen zijn de uitkijkpunten Dante’s View, vanwaar je een weids uitzicht hebt over de vallei, en Zabriskie Point, waar je grillig gevormde, kleurrijke rotsen in het woestijnlandschap kan zien. Ook de prachtige zandduinen nabij Stovepipe Wells worden door veel toeristen bezocht.

In deze 4 sterren route rijd je voornamelijk over goede wegen, maar ook over een stuk onverhrd. Geniet van de stops in Death Valley. Neem voldoende water mee!

Algemene Informatie:
Death Valley:
Dit National Park, gelegen in zuidoostelijk Californië, draagt zijn naam "Death Valley" met veel eer: het is het laagstgelegen, heetste en droogste gebied van de VS. Kortom, een plek waar je niet veel leven zult aantreffen. Althans, dat zou je denken; dit National park herbergt echter enkele zeer zeldzame dier- en plantensoorten.
De vallei heeft een oppervlakte van 13.628 vierkante kilometer en ligt in het zuidoostelijke deel van de staat California. Een klein gedeelte van het park ligt in buurstaat Nevada. In 1994 werd het gebied uitgeroepen tot National Park. Furnace Creek bij Death Valley is vaak het startpunt voor de bezoekers van het park. Hier is het Visitor Center
gelegen waar alle informatie over het park is te vinden. Miljoenen jaren geleden was Death Valley waarschijnlijk een gebied dat uit brede dalen en lage bergen bestond. Door tektonische activiteiten veranderde het gebied in een binnenzee. Maar geleidelijk aan verdampte het water en werd het gebied een woestijn met zoutvlakten, zandduinen,
canyons en bergen. De jaarlijkse regenval is zeer bescheiden, namelijk minder dan 5 cm per jaar. Het laagste punt van Death Valley, Badwater genaamd, ligt even ten zuiden van het hart van het park en is met 86 meter onder de zeespiegel het laagste punt van het westelijke halfrond. In Death Valley is het over het algemeen bloedheet en er hangt constant een waas van hete lucht. De hemel is azuurblauw en bijzonder helder. De helft van het jaar hangt hier
een temperatuur van ongeveer 45 graden en tijdens de nachtelijke uren koelt het dan nauwelijks af. In juli 1913 werd in Furnace Creek een temperatuur gemeten van 56,7 graden Celsius, in de schaduw. Het was de op één na hoogste schaduwtemperatuur ooit ter wereld gemeten. Neem het volgende advies ter harte: ga in dit park nooit op de
grond liggen, want vlak boven de grond is de temperatuur zelden lager dan 65 graden en kan deze oplopen tot 90 graden. Zabriskie Point geeft de bezoeker een prachtig uitzicht over de Vallei des doods. Dante's View laat u het laagste punt van het Westelijk halfrond prachtig overzien. Scotty's Castle is het in 1931 gebouwd vakantiehuisje van Albert M. Johnson. Dit huis werd door de overheid gekocht in 1970 en het werd toen opengesteld voor het publiek. De
Ubehebe Crater is een uitgebluste vulkaan in de buurt van Scotty's Castle waarvan men kan afdalen.
Death Valley was al sinds 1933 een National Monument, maar werd pas in 1994 een National Park. De gemiddelde regenval is er slechts 4,4 cm per jaar, aangezien het gebergte in het westen de meeste wolken de doorgang belemmert. De zon kan dus volop in het gebied stralen, wat 's zomers regelmatig leidt tot temperaturen van 49 C. De
grondtemperatuur schijnt al eens opgelopen te zijn tot 88 C: nog iets meer en het water begint te koken!
Hoewel er over het algemeen weinig leven te zien is in Death Valley, is het er wel degelijk. Konijnen, ratten, vossen, zelfs schapen leven in het gebied. In een aantal permanente waterbronnen zijn zelfs unieke vissoorten te vinden.
Death Valley is het gehele jaar geopend, bij het Visitor Center in Furnace Creek ligt zelfs een klein vliegveldje. Ook per auto is het gebied goed bereikbaar; in de omgeving van Death Valley liggen meerdere grote wegen en Interstate 15 loopt zuidelijk van Death Valley. Ook door het park zelf lopen meerdere wegen heen, waarvan een gedeelte
(o.a. de kampeerplaatsen en historische attracties) alleen geschikt zijn voor auto's met 4WD.
Het wordt aangeraden in Death Valley te allen tijden tegen de zon beschermende kleding en stevige wandelschoenen te dragen.

Lone Pine:
Van oudsher woonden de Paiute-indianen in de Owens Valley. Dit volk had handelsroutes gecreëerd naar de kust van de Grote Oceaan, waar zij handel dreven met onder andere de Chumashindianen.
De naam komt van een eenzame boom die aan de rand van de Lone Pine Canyon stond. Helaas staat deze boom er niet meer; hij ging tijdens een overstroming ten onder. In 1860 werd het stadje gesticht, om aan de behoeften van de lokale goud- en zilvermijngemeenschappen te kunnen voldoen. Later veranderde Lone Pine in een plaats voor boeren en rancheigenaren.

Rond dezelfde tijd dat het stadje gesticht werd, ontdekten leden van het California Geological Survey Team de hoogste berg van de aaneengesloten staten van de VS: Mount Whitney. Zij vernoemden de berg naar Josiah Whitney, een professor van de California Academy of Sciences.

In zijn bestaan heeft Lone Pine een zware aardbeving doorstaan en is het de plaats geweest van een mijnwerkersgemeenschap, bouwers van het LA Aquaduct en verschillende filmcrews. In de Tweede Wereldoorlog bevond zich vlakbij Lone Pine het Manzanar War Relocation Center, een concentratiekamp waar Japanse Amerikanen (buitenlanders en staatsburgers) voor de duur van de oorlog als politieke gevangenen werden ondergebracht. Tegenwoordig is het een National Historic Site.