Etappe 5 en voorwaar ik zeg u: mooi, mooi, mooi! 2 tips vooraf: 1. zet je fotocamera stand-by, je zult het nodig hebben 2. plan deze dag NIET in het weekend. De mooiste weg in het Zwarte Woud zit hierin opgesloten: de Schauinslandstraße. Het zou zonde zijn als je deze weg zou missen. Bovendien zit er nog een verrassing in de route!

Je vertrekt vanuit hotel Alte Post en voor je goed en wel Laufenberg hebt verlaten, kun je bovenaf nog een mooie foto maken van het oude stadje, de Rijn en de tegenoverliggende... ook Laufenburg. Voor het gemak hebben de Zwitsers de stad aan de andere kant van het water maar dezelfde naam gegeven.
Al vrij snel rijd je door de bossen in het uiterste zuiden van Zwarte Woud. Ik vraag me werkelijk af hoeveel bochten en mooie uitzichten je gaat krijgen. Ik ben de tel kwijtgeraakt. Bij Todtmoos sla je af en beproef je je banden steeds meer. Hoe is het daar trouwens mee? Zijn de zijkantjes de afgelopen etappes al aan bod gekomen? Hier zijn nog veel meer rubbervreters.
Het lijkt wel of het middengebergte van het Zwarte Woud alle wegenbouwers heeft verzameld, met de wedstrijd: wie de meeste bochten maakt, mag de bouw uitvoeren. Één dag in deze omgeving is ook veel te weinig. In een week zou je je prima kunnen vermaken. Je komt van de eerste inspanningen tot rust bij je eerste stop. Maar die zul je nodig hebben!
Je klieft door het Münstertal en de weg naar Todtnau staat bol van een bonte verzameling bochten. Hier kun je even van de weg om een blik op het mooie Todtnau te kunnen werpen.

Je pikt de weg weer noordwaarts op en even later ben je er: de Schauinslandstraße. Beroemd bij vele motorrijders. Het is ook een flink “gevecht” met de bochten. Het blijft maar draaien en draaien. Links, rechts, links, rechts. Tot je er zeeziek van wordt. Vlak voor Freiburg laat je het circuit achter je en je rijdt dwars door de stad… GEINTJE! De verrassing komt dan nu, je draait je om bij de parkeerplaats en je pakt dezelfde weg weer terug. Werd je van de heenweg nog niet duizelig, dan word je het nu vast en zeker. Ergens halverwege kun je even op adem komen. Was je in het weekend hier naartoe gereden, dan had je om mogen keren. Na de korte break pak je nog het staartje van het circuit (wat ook nog erg kan kwispelen). Is het nu uit met de pret? Ja, heel even. Echter, vlak voor Fürtwangen begint het geslinger weer. Je neemt hier een stukje van de o zo legendarische B500. Helaas heeft deze hoofdweg door het Zwarte Woud veel van zijn charme verloren, doordat er veel snelheidsbeperkingen zijn. Waar je voor een groot gedeelte slechts 50/70 mag, kun je via de Nebenstrecke 100 rijden. Ik waarschuw niet elke keer, maar maak foto’s! Er zijn zoveel idyllische plekjes die je kunt vastleggen.

In Bad Petersal kun je nog een keer van de motor voor een korte break, daarna rijd je via Oppenau richting de Allerheiligen Wasserfall. Voor diegene die het willen bezoeken: het is een flinke tippel! Schrijver dezes had het halverwege helemaal gezien. Iets verderop heeft men Nationalparkzentrum Ruhestein gebouwd. Dit is zeker een keer een bezoek waard. We hebben het in ieder geval in de route opgenomen.
Uiteindelijk draai je het erf op van Landgasthof Anker. Je bestelt een drankje en je loopt wat schommelend en onwennig na dat hele bochtenfeest naar buiten en je denkt: goh, ik wist niet dat MRA me voor het bier al duizelig kon maken.