Als startpunt is gekozen voor de Wiender Conditorei waar je ook eventueel een (uitgebreid) ontbijt kan nemen.
In het zuiden van Berlijn doorkruis je volgende districten: Steglitz-Zehlendorf, Tempelhof-Schöneberg, Neukölln en Treptow-Köpenick. In dit deel van Berlijn zijn heel veel mooie parken.
De Britzer Garten is een unieke groene oase midden in de grote stad. Het biedt de bezoekers voldoende ruimte voor recreatie, vrijetijdsbesteding, sport, gezondheid en culturele activiteiten. Wandelen, een kleurrijke variëteit aan planten ontdekken en bijzondere tuinbouwshows, joggen, luisteren naar liveconcerten in de open lucht of gewoon genieten van de frisse lucht op het platteland op het meegebrachte picknickkleed: de Britzer Garten is een landschap vol mogelijkheden in de stedelijke ruimte. In het midden van het park ligt een meer van bijna 10 hectare, ingebed tussen heuvels en weilanden.
Het 26 hectare grote natuurpark Adlerhof werd in 2003 uitgeroepen tot ' Landschaftspark ehemaliges Flugfeld Johannisthal'. Het vliegveld lag sinds eind jaren '40 braak en de natuur heeft het gebied drooggelegd. Het is omgeven door een verhoogd wandelpad zodat het beleefd kan worden zonder het te betreden. Het landschapspark is ontworpen in de stijl van klassieke Engelse landschapsarchitectuur met open weilanden en groepen eiken en dennen.
Waar de Dahme in de Spree uitmondt staat het kasteel Köpenick. Het is prachtig omgeven door water. Kasteel Köpenick is een uniek getuigenis uit de tijd van de grote keurvorst (1620–1688). Het is het belangrijkste bewaard gebleven kasteel dat tijdens zijn bewind werd gebouwd voor de Hohenzollern-dynastie en dat deel uitmaakt van de oude binnenstad van Köpenick. Sindsdien onveranderd is het gebouw in de Nederlandse barokstijl ook een voorbeeld van de vormende invloed van Nederland aan het einde van de 17de eeuw. Binnenin zijn waardevolle pronkstukken uit de Hohenzollern-schat en een weelderig vormgegeven machtsvertoon indrukwekkend.
Het Wuhlheide-park is tussen 1919 en 1932 aangelegd. De verschillende bomenrijke gebieden en de tuinachtige aspecten van het park waren bedoeld voor rustzoekers. Tegelijkertijd werden ook gebieden voor actievere vormen van recreatie meegenomen. Zo werden naast sport- en speelvelden, ook een dansvloer, een rodelbaan en een zwembad aangelegd. Eind jaren negentig werd begonnen met de geleidelijke wederopbouw van het openbare park. Het park wordt ook op de lijst van historische monumenten van Berlijn geplaatst. Hier bevindt zich ook een modelpark van Berlijn-Brandenburg waar bezoekers de kans hebben om meer dan 60 modellen van beroemde bezienswaardigheden van zowel Berlijn als Brandenburg te observeren.

Na het einde van de Tweede Wereldoorlog werden in Berlijn vier Sovjetmonumenten gebouwd om de gevallen soldaten van het Rode Leger te herdenken. Het Sovjetoorlogsmonument in Treptower Park is het grootste monument in zijn soort in Duitsland en het belangrijkste monument voor Sovjet-soldaten in Berlijn. Het monument is tussen 1946 en 1949 opgericht. Voor de constructie was 40.000 kubieke meter graniet nodig. Het monument is symmetrisch opgebouwd. Een grote triomfboog markeert de ingang. Dit wordt gevolgd door de sculptuur "Mutter Heimat" in de vorm van een vrouwenbeeld dat rouwt om haar gevallen zonen. De bezoekers worden vervolgens geleid door twee grote gestileerde vlaggen van rood graniet. Het midden van het monument is het standbeeld van een Sovjet-soldaat zo hoog als een huis, die de overwinning op het nazi-regime symboliseert met een kind in zijn arm en zwaard in de hand. Bezoekers kunnen via trappen afdalen naar de grafvelden die een symbolisch karakter hebben: de in totaal 7.000 doden die op de site zijn begraven, liggen in nogal onopvallende graven aan de randen van het complex.

Het gebied van de Voormalige luchthaven Berlin-Tempelhof ligt in het stadscentrum en strekt zich uit over de wijk Tempelhof tot aan Neukölln. Met een oppervlakte van 386 hectare is Tempelhofer Feld zo groot als Central Park in New York en daarmee de grootste groene ruimte in Berlijn. Het was tot een paar jaar geleden nog een van de belangrijkste luchthavens van het land. De reeks gebouwen die vroeger de terminals huisvestten, staat nu bekend als een mijlpaal van techniek en vertegenwoordigt tot op zekere hoogte ook het verleden van Berlijn. Ondertussen kun je het grootste architectonische monument van Europa ook van binnen bekijken!
De Oberbaumbrücke over de Spree in Berlijn verbindt de wijken Kreuzberg en Friedrichshain en bestaat uit twee niveaus, een voor het autoverkeer en voetgangers en een voor de metro. Tijdens de deling van de stad vormde de Spree de sectorgrens en bestond er een grensovergang op de Oberbaumbrücke.

Het bekendste en langste deel van de overgebleven Berlijnse Muur is het gedeelte van de East Side Gallery. Met zijn 1316 meter lengte is het ook de langste openlucht-galerie ter wereld. Het stuk muur diende als extra beveiliging aangezien de Oberbaumbrücke de grens was naar het Oosten. Er is een enorme hoeveelheid graffiti te zien, maar alleen aan de westkant. De autoriteiten van de DDR stonden het namelijk niet toe dat de Muur werd 'beklad'. In het Westen was dit een ander geval. De Muur was hier tijdens de tweedeling al beschilderd met graffiti. Na de val van de muur werd hij vanaf december 1989 door 118 kunstenaars beschilderd. De kunstenaars kwamen uit 21 verschillende landen. De meeste beschilderingen gaan over politieke zaken na de Wende en achter de meeste schilderingen zit ook een diepere betekenis.
Naast het Mercedes Center rechtover de East Side Gallery zijn er heel wat restaurants waar je kan lunchen.

Het monument van de Berlijnse muur is de centrale herdenkingsplaats van de deling van Duitsland. Op de historische locatie aan de Bernauer Strasse strekt het zich 1,4 km uit over de voormalige grensstrook. Op de plek van het monument staat het laatste stuk van de Berlijnse muur, dat in de diepte bewaard is gebleven en een indruk geeft van de bouw van de grensversterkingen eind jaren tachtig.
De Reichsbahnbunker Friedrichstrasse werd gebouwd om treinreizigers te beschermen. Het werd ontworpen om 1.500 mensen te huisvesten. De planningswerkzaamheden begonnen in 1941 onder leiding van Albert Speer als onderdeel van het 'Führer-Sofortprogramms' voor de bouw van schuilkelders voor de burgerbevolking. Nadat Duitsland zich in mei 1945 had overgegeven, namen de Sovjet-strijdkrachten het gebouw over om het als gevangenis te gebruiken. Na het einde van de DDR in 1989/90 werd het voor verschillende korte periodes gebruikt, onder meer als feestlocatie voor de technoscene. In 2003 werd de bunker een tentoonstellingsruimte voor hedendaagse kunst. Vanwege het historische belang is het gebouw onder monumentenzorg geplaatst.
Het Reichstagsgebäude (of kortweg Reichstag, in het Nederlands: Rijksdag) is een van de beroemdste bezienswaardigheden van Berlijn. Sinds 1999 zetelt hier het Duitse parlement, de Bundestag, zodat de meeste Berlijners het over de Bundestag en niet over de Reichstag hebben. Maar ze bedoelen hetzelfde. Het Reichstagsgebäude vind je aan de Platz der Republik.
Het gebouw werd in 1894 in gebruik genomen. Bijna veertig jaar later (in 1933) werd de grote vergaderzaal verwoest door brandstichting. De Nederlander Marinus van der Lubbe werd als verdachte gearresteerd en hij heeft de daad ook bekend. Veel historici denken dat de nazi’s er ook een rol in speelden omdat de aanslag ze goed van pas kwam. In de jaren zestig werd het gebouw al eens gerestaureerd, maar pas na de hereniging van Duitsland werd het grondig onderhanden genomen. Er werd een ondergrondse gang ontdekt tussen de Reichstag en het presidentspaleis. Vermoed wordt dat via die gang nazi’s ongezien in het gebouw konden komen om er de brand van 1933 te stichten. De grote trekpleister is de nieuwe koepel op het dak. Vanuit die koepel heb je een schitterend uitzicht over Berlijn en kun je veel van de bekende bezienswaardigheden zien.

Het Monument voor de Sinti en Roma van Europa herinnert aan de Porajmos, de nationaalsocialistische volkerenmoord op de Sinti en Roma. Het monument werd op 24 oktober 2012 in het bijzijn van bondskanselier Angela Merkel en bondspresident Joachim Gauck onthuld.
Dani Karavan ontwierp een cirkelvormig waterbekken (bron) met een zwarte – eindeloos diepe – bodem. Midden in de bron plaatste hij een driehoekige steen, die aan de driehoek op de kleding van de concentratiekampgevangenen herinnert. Op de steen ligt altijd een verse bloem. Steeds als deze verwelkt is, zakt de steen weg in de bron, om weer met een nieuwe bloem boven te komen: tegelijk een symbool van het leven, de rouw en de herinnering. Het symbool van de bron weerspiegelt volgens Karavan ook dat de betrokkenen bij de herinnering aan de nationaalsocialistische misdaden niet de strijd maar de bezinning moeten laten overheersen.

De Brandenburger Tor is de beroemdste bezienswaardigheid van Berlijn. Het is een herkenningspunt en symbool in één met meer dan tweehonderd jaar geschiedenis. Het was een voormalig symbool van de verdeelde stad en trok bezoekers die vroeger een observatieplatform beklommen om een glimp op te vangen van de wereld achter het IJzeren Gordijn, aan de andere kant van de kale 'death-strip' die Oost- van West-Berlijn scheidde, geografisch en politiek.
Toen Duitsland werd herenigd na de val van de Berlijnse muur in november 1989, vond de Brandenburger Tor zichzelf snel opnieuw uit tot het symbool van eenheid van het nieuwe Berlijn. Het werd officieel geopend voor verkeer op 22 december 1989 en 100.000 mensen kwamen om de gelegenheid te vieren.
De Bebelplatz is een plein aan de brede boulevard Unter den Linden, vlak bij de Staatsoper, in het stadsdeel Mitte. Het plein is vernoemd naar August Bebel (1840–1913), een van de grondleggers van de sociaaldemocratie in Duitsland in de negentiende eeuw.
De Bebelplatz moest het belangrijkste plein worden van het Forum Fridericianum en moest de grootsheid van het oude Rome weerspiegelen. Het plein is voornamelijk bekend door de boekverbranding op 10 mei 1933 door de nazi's. Zo'n 25.000 boeken, onder meer boeken van Heinrich Heine, Karl Marx, Thomas Mann en Erich Maria Remarque, werden op de toenmalige Kaiser-Franz-Joseph-Platz verbrand omdat ze verwerpelijk werden geacht. Onder het plein is tegenwoordig een parkeergarage, waarin een monument ter nagedachtenis van die gebeurtenis is opgenomen (op het plein van bovenaf te zien).
De Gendarmenmarkt is een van de bekendste pleinen van Berlijn eveneens gelegen in het district Mitte. Het wordt gekenmerkt door twee identiek lijkende kerken aan weerszijden van het plein. De Französischer Dom (aan de rechterzijde van het concertgebouw) is gebouwd tussen 1701 en 1705 voor de hugenoten die Frankrijk ontvlucht waren. De Deutscher Dom is in 1708 gebouwd voor de protestanten. Het plein is vernoemd naar het Regiment Gens d'Armes dat hier zijn kazerne had. Vanaf 1950 heette het plein Platz der Akademie, maar na de hereniging van Berlijn kreeg het zijn oorspronkelijke naam terug. Voor de ingang van het concertgebouw staat een monument voor de dichter Friedrich Schiller.

De Berlijnse Muur had zeven officiële grensovergangen. Veruit de bekendste is Checkpoint Charlie. Deze controlepost bevond zich op de Friedrichstraße. Een witte lijn op het wegdek gaf exact aan waar de Russische grens eindigde en de Amerikaanse sector begon. Checkpoint Charlie was de enige plek in Berlijn waar buitenlanders over de weg Oost-Berlijn konden betreden. De controlepost werd op 22 september 1961 ingesteld. Bij de grens werd een groot bord geplaatst, met de tekst: “You are leaving the American sector”. De controlepost groeide uit tot een van dé symbolen van de Koude Oorlog en de Duitse tweedeling.

De Potsdamer Platz is een druk verkeersknooppunt. Dat was al zo in het oude Berlijn van voor de Tweede Wereldoorlog, en dat is nu weer zo. Rond de Potsdamer Platz is na de hereniging van de beide Duitslanden een groot amusements- en winkelcentrum ontstaan in gebouwen van gedurfde architectuur. Het is het nieuwe, kloppende hart van Berlijn.
Tijdens de Koude Oorlog was de Potsdamer Platz een desolaat plein, de Berlijnse Muur liep er dwars overheen. Een van de blikvangers is het Sony Center, dat zo genoemd wordt omdat de Japanse elektronicafabrikant er zijn Europese hoofdkantoor heeft. De 103 meter hoge Kohlhoff Tower heeft een mooi panoramadek. Je komt er met de snelste lift van Europa. De voormalige loop van de Berlijnse Muur is op sommige plaatsen met stenen in het wegdek aangegeven.

De evangelische Kaiser-Wilhelm-Gedächtniskirche, die in de volksmond eigenlijk altijd Gedächtniskirche wordt genoemd bestaat uit verschillende bouwwerken en is een beschermd monument. Je kunt de Gedächtniskirche elke dag bezoeken van 9:00 tot 19:00.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog kreeg de kerk het heel zwaar te verduren. Een groot deel werd vernield en er bleef nog maar een kleine schim over van wat de prachtige kerk ooit was. De overgebleven 68 meter toren kreeg na de oorlog al snel de bijnaam ‘holle kies’. Van het middenschip was ongeveer de helft weggeslagen, het resterende deel had nu meer weg van een grot dan van een kerk.
De Kurfürstendamm (Keurvorstendam) is de grootste winkelboulevard in Berlijn. De straat is breed opgezet met gescheiden rijbanen en een groenstrook middenin (voormalige trambaan).

Het barokke Schloß Charlottenburg is prachtig, maar vooral ook de uitgestrekte tuinen die achter het chique paleis liggen. Het Schloßpark is een erg afwisselend park met zowel prachtig aangelegde bloemenperkjes, als wild woekerende grasvelden. Het park is gewoon openbaar te bezoeken en gratis toegankelijk. Tussen al het groen vind je naast het paleis ook nog het mausoleum met graven van leden van de Koninklijke familie Hohenzollern en het Belvedere dat als vakantieonderkomen en theehuis werd gebruikt. Het slot Charlottenburg is vernoemd naar de eerste koningin van Pruisen, Sophie Charlotte die het aan het einde van de 17e eeuw liet bouwen. De vleugels werden er later pas bijgebouwd. In de Tweede Wereldoorlog raakte het paleis zwaar beschadigd maar inmiddels is het weer helemaal gerenoveerd. Grote delen zijn voor het publiek toegankelijk en het paleis herbergt een grote collectie porselein, een prachtige danszaal, protserige kroonluchters en alles wat je je bij een Pruisich paleis voorstelt.

Vanuit de omgeving van Berlijn en vanuit Oost-Duitsland werden graven, kort nadat de vijandelijkheden waren gestopt, naar het 'Berlin War Cemetery 1939-1945' gebracht. De overgrote meerderheid van degenen die hier begraven liggen, ongeveer 80 procent van het totaal, waren piloten die omkwamen bij de luchtaanvallen boven Berlijn en de steden in Oost-Duitsland. De rest waren mannen die stierven als krijgsgevangenen, sommigen van hen tijdens de gedwongen mars naar Duitsland vanuit kampen in Polen, voor de oprukkende Russen. Op de begraafplaats zijn 3.595 oorlogsgraven van het Gemenebest uit de Tweede Wereldoorlog, waarvan 397 niet geïdentificeerd. Er zijn ook 6 niet-Commonwealth Foreign National graven en daarnaast zijn er 265 naoorlogse graven van mannen van de Britse bezettingsmacht of hun gezinsleden, of van leden van de Control Commission.
De begraafplaats van de joodse gemeenschap aan de Heerstraße ligt in een bos van 3,4 hectare op de Scholzplatz. De begraafplaats, geometrisch aangelegd in 1955, omvat meer dan 5000 grafplaatsen. Aan de boulevard staan enkele middeleeuwse grafstenen die afkomstig zijn van de zogenaamde Juden-Kiewer, de joodse begraafplaats in Spandau en die bij opgravingen zijn gevonden. Een gedenkteken voor de Joodse slachtoffers van het naziregime werd gebouwd van stenen uit de verwoeste synagoge aan de Fasanenstrasse.
Het chique Grunewald omvat een enorm bos met dezelfde naam en een woonwijk met elegante villa's en hotels. De Teufelsberg is een kunstmatige heuvel van puin uit de Tweede Wereldoorlog, met daarbovenop een afluisterstation uit de Koude Oorlog waarin je nu een rondleiding kunt volgen. Het meer Teufelssee en het interactieve natuurcentrum Ökowerk liggen vlakbij. Het Gleis 17-monument in het station Grunewald is een gedenkteken voor de joden die vanuit dit station werden gedeporteerd.
Na het doorkruisen van het Grunewald kom je aan het eindpunt van je rit. Er staan niet zo heel veel kilometers op de teller, maar des te meer indrukken heb je opgedaan van de oorlogse en naoorlogse periode in en rond Berlijn.