Je start deze route aan het benzinestation Aral waar je voor je vertrekt nog even een kop koffie kan drinken in Rasthof Grunewald. Je rijdt naar het Herdenkings- en educatief centrum Huis van de Wannseeconferentie. Hoe vredig de Wannsee-Villa er ook bij ligt, het is een plek waar een van de meest gruwelijke beslissingen uit de geschiedenis heeft plaats gevonden. Tijdens de Wannseeconferentie op 20 januari 1942 werd op deze plek door de nazitop overgegaan tot een plan om het Joodse volk op systematische wijze uit te roeien. Te vernietigen. Hoge nazi-ambtenaren en SS-officieren besloten hier over het noodlot van zo’n 11 miljoen Europese Joden. Sinds 1992 dient de villa als museum. In een zeer uitgebreide, interessante en goed gestructureerde tentoonstelling kom je meer te weten over de opkomst van nazi-Duitsland, Jodenhaat, de weg naar massamoord, de getto’s, deportaties, dwangarbeid en natuurlijk over de Holocaust en de Wannseeconferentie zelf. Schokkende foto’s en documenten uit getto’s en concentratiekampen zorgen ervoor dat een bezoek aan de Wannsee-Villa een zware indruk achterlaat.
De weg loopt door het Düppeler bos, een paradijs voor wandelaars en mountainbikers.
De Glienicker Brücke, ook wel de 'spionnenbrug' genoemd, is een brug over de zuidelijke arm van de Havel tussen de Duitse steden Potsdam en het zuidwesten van Berlijn. De Glienicker Brücke lag in de tijd van de Koude Oorlog op de grens van West-Berlijn en de Duitse Democratische Republiek. In 1952 werd de brug gesloten voor autoverkeer en op 3 juli 1953 werd de brug volledig voor het personenverkeer afgesloten. Alleen militaire voertuigen van de geallieerde bezettingsmachten konden de brug nog passeren. De brug kreeg wereldwijde bekendheid door de agentenruil op 11 februari 1986 waarbij de Sovjet-dissident Anatoli Sjtsjaranski en een aantal andere gevangenen uit het Oostblok werden uitgewisseld tegen vijf geheim agenten die in het westen gevangen zaten. Op 10 november 1989, een dag na de val van de Berlijnse Muur, werd de brug weer geopend voor het personenverkeer. Vandaag de dag is nog steeds een soort van grens zichtbaar op de brug. De groene kleur van de staalconstructie is op de Berlijnse helft donkerder dan die op de Potsdammer helft.

Potsdam, waar het waterlandschap is geaccentueerd met landchapsparken en paleizen, is eigenlijk een typische Havelstad. In het centrum van Potsdam lijkt het soms net alsof je in een oud-Hollandse plaats als Giethoorn bent beland, dat deze wijk het 'Holländisches Viertel' wordt genoemd is dan ook geen toeval. De wijk stamt uit het begin van de 18e eeuw, toen Frederik Willem I Hollandse grote groepen handwerklieden naar Potsdam liet komen. Om de werklieden zich thuis te laten voelen, en om meer werklieden aan te trekken, is er door de Hollandse Johann Boumann een Hollandse wijk voor ze gebouwd (1733-1742), geheel in Hollandse rode baksteenstijl. De populariteit van de Hollandse wijk bleef toentertijd nog een beetje uit en vooral Fransen en Pruisen vestigden zich in de wijk. De wijk bestaat uit vier blokken rondom het 'centrum' van de wijk, de Mittelstraße.
Ten tijde van de Koude Oorlog is de wijk verwaarloosd. Maar aan het eind van de vorige eeuw, na de val van de Berlijnse muur, is de wijk voor het eerst gerestaureerd en ziet er nu weer piekfijn uit. Het Nederlandse koningshuis heeft een grote duit in het zakje gedaan voor de restauratie.
Een 10-tal meter verder kom je aan de centrale Sovjet-erebegraafplaats van de stad Potsdam. Er zijn 383 graven op de site, die visueel verschillen naargelang de overledene tot een hogere rang behoorde of eenvoudige soldaten waren. Overlijdensdata na 1945 verwijzen ofwel naar de herbegrafenis, aangezien de feitelijke sterfdata vaak niet bekend zijn, ofwel naar een later overlijden als gevolg van de gevolgen van de oorlog. De begraafplaats wordt gedomineerd door een imposante cenotaaf uit 1948, die kracht, grootsheid en eeuwigheid zou moeten uitstralen in de typische Sovjet-esthetiek van die tijd. Het is een totaal van 14 meter hoog zandsteengraniet monument, bestaande uit een sokkel met daarop een obelisk. De obelisk is omringd door vier soldaten van het Rode Leger die de vier takken van het Sovjetleger vertegenwoordigen: een bewaker, een tankchauffeur, een marinier infanterist en een piloot.

Aan de rand van Potsdam ligt het schitterende Schloss Sanssouci, het zomerpaleis van de Pruisische koning Fredrik de Grote. Hij liet het paleis in 1747 optrekken in rococostijl. In de loop der eeuwen werd het paleis verschillende keren uitgebreid met nieuwe paviljoens, zoals bijvoorbeeld het Neues Palais, en opgeknapt. Schloss Sanssouci wordt ook wel eens het Versailles van Pruisen genoemd. Tot de hoogtepunten behoren de marmeren hal, die geïnspireerd is op het Pantheon in Rome, de weelderige concertzaal, de bibliotheek en de schilderijen van Antoine Watteau, de ‘Fêtes Galantes’.
Rond het paleis ligt een reusachtig park van bijna 280 hectare dat bekend staat om zijn vele tempels en beelden. Zo vind je er een mooie orangerie, een Chinees theehuis, Romeinse baden en het neoklassieke Schloss Charlottenhof. De schilderijengalerij hier is het oudste museum van Duitsland. Er hangt onder meer werk van Caravaggio, Rubens en Van Dyck. Het paleis en de tuinen staan sinds 1990 op de Werelderfgoedlijst van de Unesco. Het is zeker de moeite om hier even halt te houden voor een kort bezoek aan het park. Wil je het kasteel en de tuinen grondig bezoeken, dan moet je hier zeker een halve dag tot dag voor uittrekken.
Het Potsdamer Stadtschloss was een barok stadspaleis in de Duitse stad Potsdam, dat gebouwd werd op een oorspronkelijke stadsversterking. Het is in 1945 na het bombardement op Potsdam uitgebrand en ofschoon er toen nog vele façaden overeind stonden is het in opdracht van de toenmalige communistische bewindhebbers van de DDR opgeblazen in 1959/1960. Het werd echter weer opgebouwd, in die zin dat de façade weer volledig het barokke uiterlijk kreeg, maar met een modern interieur. De voorbereidende werkzaamheden zijn in 2006 gestart met onder andere het verleggen van de trambanen en een brug. Begin 2010 werd begonnen met de herbouw, die begin 2014 klaar was voor de huisvesting van het parlement (Landtag) van de Duitse deelstaat Brandenburg.

Templiner See is ongeveer 5,8 kilometer lang, met een maximale breedte van 1,2 kilometer en een oppervlakte van 5,11 vierkante kilometer. De bevaarbare rivier de Havel stroomt door het meer, komt binnen aan het noordelijke uiteinde naast het centrum van Potsdam en verlaat het aan het zuidelijke uiteinde via een kort kanaal naar de Schwielowsee tussen Caputh en Geltow. Het meer wordt doorkruist door twee kabelveerboten. Aan de noordkant van het meer steekt het schiereiland Hermannswerder uit in het meer. Ongeveer halverwege wordt het meer doorkruist door de Berlijnse buitenste ringspoorlijn, met behulp van een dijk en een brug. Deze werd in de jaren vijftig gebouwd om West-Berlijn te omzeilen tijdens de deling van Duitsland.
Even verder passeer je de Großer Seddiner See die is omgeven door bos, weilanden en velden. Aan de oevers van het meer zijn verschillende zandstranden. Met 218 hectare werd het op een na grootste meer in het natuurpark Nuthe-Nieplitz gevormd door de ijstijd. Al in de jaren twintig was het een populaire recreatiebestemming voor stadsbewoners vanwege het heldere water, de met riet bedekte oevers en de zandstranden.
De Joodse begraafplaats van Beelitz is sinds 1985 een beschermd architectonisch monument en behoorde tot de synagogewijk van Beelitz. Er zijn 48 grafstenen in zes herkenbare rijen op de begraafplaats van 925 m² aan de Straße des Aufbau 8. De oudste leesbare, een dubbele grafsteen, draagt de datering 1752 en 1764. De jongste steen dateert uit 1925. De begraafplaats, waar de doden van de joodse gemeenschappen Trebbin, Luckenwalde en Jüterbog werden begraven, bestond al in de eerste helft van de 18e eeuw "Am Großer Anger" voor de toenmalige Berliner Tor.
In Zur Alten Brauerei in Beelitz kan je eventueel een lunchstop voorzien.
Het stratendorp Neuendorf met 257 inwoners ligt op de grens van het Zauche-plateau naar de Baruther-gletsjervallei. De noordoostelijke buur is de gemeente Borkheide, die zich in de Zauche uitstrekt van de Neuendorfer Heide tot de Schäper Heide.
De hoofdstad Brück komt na ongeveer drie kilometer in westelijke richting bij de B 246. In de directe omgeving van Neuendorf werd in de jaren 1920 de nederzetting Stromtal midden in de gletsjervallei gebouwd. Hier staat ook een Saksische postmijlpaal. Dit is een mijlpaal die afstanden en looptijden weergeeft tot op een achtste van een uur. Het ontwerp van de stenen varieert afhankelijk van de afstand die ze vertegenwoordigen, ze kunnen de vorm hebben van een obelisk, een oude herm of een stele.
Bij het verlaten van het dorpje rijd je enerzijds langs het militaire oefenterrein Lehnin en anderzijds langs de landschapsweiden van Belziger. Ze vormen een uitgestrekt, vlak en nu bijna bosvrij laaglandlandschap in het zuidwesten van Brandenburg. Het nederzettingsvrije gebied van circa 7.600 hectare maakt deel uit van het natuurpark Hoher Fläming en is sinds 1 juli 2005 een natuurreservaat met een gedeelte van circa 4.500 hectare. De bescherming dient om zeldzame doorstroommoerassen in stand te houden en te herstellen.

Kirchmöser is een district in het westen van de stad Brandenburg an der Havel. Het industriegebied weerspiegelt de Duitse geschiedenis van de afgelopen 100 jaar. De kern van het district ligt op een schiereiland in de Havel-meren. Een krans van meren omringt de plaats: Wusterwitzer See, Wendsee, Plauer See en Möserscher See. De Heiliger See beslaat een aanzienlijk gebied op het schiereiland zelf.
De Seegartenbrücke verbindt de noordpunt van het schiereiland Kirchmöser over de Wendsee met Plaue. Tijdens de Eerste Wereldoorlog werd de poederfabriek gebouwd in Kirchmöser West. In 1916/17 werd de zogenaamde "Kruitbrug", ook wel bekend als de "Werkamtsbrücke", gebouwd om het industriegebied te ontwikkelen. Aan het einde van de Tweede Wereldoorlog werd de brug opgeblazen door Duitse troepen. In 1947 werd een noodbrug voor voetgangers gebouwd, die tot 1954 in gebruik was. In de jaren 1951 tot 1954 werd de vernielde poederbrug hersteld. In 2005 is de oude brug afgebroken en in de zomer van 2006 is een geheel nieuwe, rechte stalen vakwerkbrug met drie overspanningen gebouwd, die ook zorgt voor doorvaart voor grote containerschepen.

Gelegen op een landengte tussen de Beetzsee, Plauersee en Breitlingsee ligt Brandenburg.
De St. Katharinenkirche in Brandenburg is een uitstekend meesterwerk van de Noord-Duitse baksteenarchitectuur. Op de plaats van een veldstenen kerk die in 1395 werd afgebroken, werd de Katharinenkirche gebouwd als de grootste kerk in de stad in 1401. De afmetingen zijn opmerkelijk; de hoogte van de daknok is 38 m en die van de toren 72,5 m. De buitenmuren worden gedomineerd door een zeldzame rijkdom aan opengewerkte maaswerkrozetten en figuratieve versieringen. Bijzonder indrukwekkend is de zogenaamde Schöppenkapelle aan de zuidkant met zijn rijke versieringen. In 1582 kwam de toren van de westgevel los en stortte in. Tien jaar later was de reconstructie van de toren met de achthoekige koepel en de opengewerkte lantaarn voltooid.
De kerk is rijk aan interieurdecoraties en belangrijke kunstwerken. Het grote vleugelaltaar uit 1474, het altaar in de Schöppenkapelle, de achthoekige bronzen doopvont uit 1440 en de rijke figuurversieringen in de spitse nissen aan de zijkanten zijn de moeite waard.
De Mühlentorturm werd in 1411 gebouwd. Aan de westzijde is de verbinding met de stadsmuur te zien, aan de noordzijde de deur naar de poort. De oorspronkelijk vierkante basis ging met hoeksporen over in de achthoekige schacht. Boven een kleine koepelvormige kerker verbergt het een gewelfde wachtkamer en twee verdedigingsvloeren met spleten. De middeleeuwse vondsten suggereren dat de tinnen krans en piramidehelm werden gereconstrueerd naar het voorbeeld van de 15e eeuw tijdens de uitgebreide renovatie eind 19e eeuw. Om verkeersredenen werd de laatste barokke poort aan de zuidoostkant in 1839 afgebroken en de basis werd in 1864 teruggebracht tot een achthoek, en de weg werd uiteindelijk verplaatst naar de westkant van de toren. Na oorlogsschade werd de toren in 1945 gerepareerd en in 2001-2003 gerenoveerd.
De Brandenburger Dom ligt op een eiland tussen de Beetzsee en de Havel. Het ensemble van kathedraal, omheining, curie en bijgebouwen kenmerkt nog steeds het kathedraaleiland en het historische stadsbeeld van Brandenburg-an-der-Havel. Hier stichtte koning Otto I in 948 het bisdom Brandenburg. De bouw van de huidige kathedraal begon rond het midden van de 12e eeuw. De gotische renovatie werd rond het midden van de 15e eeuw voltooid. De hoogwaardige kunstwerken komen uit alle tijdperken van de middeleeuwen tot de 20e eeuw.
De Beetzsee bestaat uit vier verschillende meren. Daartussen zijn kanaalverbindingen, rivierachtige bodems en vernauwingen, waarvan sommige slechts enkele meters breed zijn. Dienovereenkomstig strekt de Beetzsee zich over in totaal 22 kilometer uit in een afwisselend oeverlandschap dat bestaat uit uiterwaarden, heidevelden, velden en kleine bossen.
In het centrum van Nauen biedt Altstadt Café und Restaurant Nickel je gelegenheid om te pauzeren bij een kopje koffie, een frisdrank, gebakje of ijsje.
Na een korte stop gaat de route verder langs de Krämer. Dit is een bosgebied van ongeveer 60 km² dat het zuidwestelijke deel van het platteland van Glien beslaat. "Glien" komt uit het Slavisch en betekent leem of klei. De hogere delen in dit gebied liggen aan de rand van de Ländchen Glien. De laagste delen zijn de weilanden die nog bij de Havelländisches Luch horen.
Net voor het einde van de rit, kan je naar de Grünewaldtur rijden. Dit is een uitkijktoren op de Karlsberg in de Berlijnse wijk Grunewald. Het uitkijkplatform biedt uitzicht over de Havel op een hoogte van 36 meter. In 1897 werd besloten een monument op te richten ter herdenking van de honderdste geboortedag van de Pruisische koning en Duitse keizer Wilhelm I, die in 1888 stierf. In de zomer van 1897 werden de bomen op de top van de Karlsberg gerooid voor de constructie en werd de top zelf met de grond gelijk gemaakt. De eigenlijke bouw begon in oktober van hetzelfde jaar. Op 22 maart 1899 was de bouw voltooid en op 9 juni 1899 werd de toren ingehuldigd.