Frankrijks beroemdste grotten liggen bijna allemaal in en rond de historische streek Le Périgord (departement Dordogne), met name langs de rivier de Vézère. Wat ze zo bijzonder maken is dat de grotten niet zozeer druipsteenformaties tonen, maar de afbeeldingen die prehistorische mensen op de wanden hebben achtergelaten. Al vanaf 25.000 v. Chr. schilderde en beitelde een waarschijnlijk jagend en rondtrekkend volk dieren zoals mammoeten, wolneushoorns en paarden op en uit de grotwanden. Ze woonden zelf niet in de grotten. Wellicht dienden deze holen als cultuscentra.

Deze Périgord Caves rit start in het marktstadje Sarlat-la-Canéda, kortweg Sarlat en eindigt in een Italiaans aandoend stadje Brantôme-en-Périgord.
Landschappelijk start je in de Périgord Noir, waar de dorpen met hun okerkleur gezellig aandoen. Je volgt de loop van de rivier de Beune die verderop in de Vézère uitmondt en dan uitstromt in de machtige Dordogne. Zoveel grotten en prehistorische vindplaatsen je langs de Vézère aantreft, zoveel burchten ontmoet je op je tocht langs de Dordogne. Richting Brantôme kom je in een bosrijk, glooiend landschap dat aan dat van de noordelijk gelegen Limousin doet denken.
De Fransen roemen het klimaat hier en de laatste tien jaar worden zelfs de meest bouwvallige krotten voor flinke prijzen verkocht om daarna als tweede woning een gerestaureerd leven te beginnen.

Sarlat is de markstad van de Périgord Noir, waar onder meer de 'zwarte diamant' oftewel de zwarte truffel wordt gevonden. Als de zon schijnt, verandert het middeleeuwse stadje in een sprookje van geel-okerig steen. Aan de Rue des Consuls staan de mooiste panden, zoals op nr. 10 het Hótel Selve de Plamon. Mis de overdekte markt in de kerk Saint-Marie niet en laat je dan met de glazen lift naar de top van de klokkentoren brengen voor een 360° uitzicht over de middeleeuwse stad van Sarlat. Twee enorme metalen deuren gaan open op marktdagen. Ook bijzonder is de begraafplaats Saint-Benoît; zerken en dodenlantaarn zijn te vinden achter de voormalige kathedraal Saint-Sacerdos.

Na het tanken bij de plaatselijke supermarkt ga je via de rotonde terug en neem je de weg naar Les Eyzies-de-Tayac. Onderweg passeer je de nodige kastelen, zoals het château de Roche en château de Beyssac, maar ook een aantal grotten, zoals de grot Font-de-Gaume met haar bizons, of Combarelles met de fijn gegraveerde reliëfs. .

Je laat les Eyzies voor nu even liggen en neemt de weg naar Campagne voor een bezoekje aan het kasteel in een fraai park. Vervolgens steek je de rivier de Vézère over naar Le Bugue.
Wie zover als 25.000 jaar terug in de tijd gaat, moet bedenken dat niet alle sporen van verdwenen culturen even duidelijk meer zijn. Bij Le Bugue ligt de grot van Bara­ Bahau en hier zijn de oudste sporen van die kunst te bekijken. De contouren van beren en steenbokken, paarden en oerossen zijn in het steen gegraveerd. Het inkrassen van de tekeningen werd vergemakkelijkt doordat hier de rotswand zacht was. Net als de grot van Lascaux dankt ook deze grote tunnel zijn ontstaan aan een nu verdwenen onderaardse rivier.

Over de andere oever van de Vézère ga je via Saint-Cirq weer richting Les Eyzies-de-Tayac. De titel 'hoofdstad van de prehistorie' komt Les Eyzies niet zomaar toe. Het dorp vormt een lint van gebouwen langs de rivier de Vézère en is een ideaal vertrekpunt naar de grotten in de omgeving. Hier volgen de attracties elkaar snel op: de schuilplaatsen waar de holenmens zijn toevlucht zocht, druipsteen­ grotten en een bescheiden museum voor speleologie (grotverkenning). Les Eyzies dankt zijn faam echter aan de grotten met prehistorische afbeeldingen. Het is dan ook geen wonder dat het nationale museum van de prehistorie juist hier gevestigd is. Dit tegen de rotswand 'gehangen' museum is een kaleidoskoop van grotkunst. In het dorp is zeker gelegenheid om koffie te drinken.

Village de la Madeleine is een holbewoners dorp, gelegen halverwege de klif, gebouwd en bewoond door de mens uit de Middeleeuwen tot in de late negentiende eeuw. Op waterhoogte is in 1863 een prehistorische plaats ontdekt (gesloten voor publiek, een UNESCO World Heritage Site), die zijn naam aan een periode van de prehistorie gaf: de Magdalénien. Vanaf het moment dat je binnenkomt, start de reis van 17000 jaar geleden. Je zal bijzondere rotswoningen ontdekken, een gotische kapel uit de 14e eeuw en de resten van een kasteel uit de 13e eeuw.

Het versterkte huis van Reignac is in uitzonderlijke staat bewaard gebleven sinds de 14e eeuw en geheel uit die tijd. Het is bekend in de regio en het is het enige volledig intacte troglodytische (d.w.z. in de rotsen gebouwde) kasteel op de top van een klif in Frankrijk.
De gevel is veel groter dan je aan de buitenkant zou vermoeden en verbergt indrukwekkende ondergrondse en bovengrondse ruimtes: de grote zaal, de wapenkamer, de eetkamer, de grote mannenkamer, de keuken, de slaapkamers, de kapel, de kerker, de cul de basse-fosse (kerker) en de kelder.

Le Moustier is sinds 1863 een archeologische vindplaats, bestaande uit twee abri's (overhangende rotswanden) in Peyzac-le-Moustier. Onder de twee abri's werden behalve stenen werktuigen ook prehistorische menselijke resten opgegraven.

Saint-Léon-Sur-Vézère behoort tot “Les Plus Beaux Villages de France”. Het dorp ligt pal aan de rivier de Vézère. De charme van Saint-Léon-Sur-Vézère ligt vooral in de mooie middeleeuwse huizen met lichte stenen met daken met coyaux (zwakke helling aan de onderkant van het dak) en het labyrint van smalle straatjes.

Château de Losse kijkt uit over de rivier de Vézère en is een prachtige 16e-eeuwse residentie gebouwd op de plek van een middeleeuws fort.
Het kasteel biedt een rondleiding door de grote woning, ingericht in antieke stijl, de volledig gereconstrueerde tuinen in renaissancestijl, evenals de verdedigingstorens, grachten, ondergrondse gangen en het park.

Montignac ligt aan de rechteroever van de Vézère. Het plaatsje kwam in het centrum van de belangstelling te staan nadat in 1940 de grot van Lascaux werd ontdekt. Bijna een kwart eeuw lang werd het onderaardse wereldwonder druk bezocht, want iedereen wilde de fameuze grotschilderingen met eigen ogen aanschouwen. Het kunstmatige licht, de door bezoekers meegevoerde bacterieën en organisch materiaal zorgden voor een algenexplosie op de zeldzame schilderingen. Na een schoonmaakactie in 1963 werd de grot gesloten voor algemeen publiek. Een schitterende kopie, Lascaux Il, werd daarna opgebouwd. Dezelfde schildertechniek, exacte kopieën van de vele dieren op de muren van exact nagebootste ruimten maken Lascaux Il tot een evenbeeld van de oorspronkelijke grot. De twee beroemdste ruimten van die grot zijn de Rotonde, die met oerossen, paarden en herten beschilderd is en de Axial Diverticule, waar onder meer een paneel met paarden te zien is.

Lascaux 4 is de thuisbasis van een replica van de beroemde Grotten van Lascaux genoemd naar de heuvel waaronder het zich bevindt. Het is gemaakt om het publiek in staat te stellen de grotschilderingen en gravures in de oorspronkelijke grot te ontdekken, die sinds 1963 gesloten is voor het publiek vanwege de negatieve invloed van het bezoek op het behoud van de grotkunst. De replica biedt ook toegang tot delen van de oorspronkelijke grot die niet toegankelijk zijn voor het publiek.

Zoals de Loire bekend staat om de plezier­paleizen, zo is de Périgord als contrast een regio van stoere, weerbare burchten. In het plaatsje Hautefort valt het gelijknamige plezierpaleis dan ook uit de toon.
Op het binnenplein overvalt je waarschijnlijk direct een gevoel van ruimte. Dat komt doordat een zijde van het plan onbebouwd is gebleven. In de kasteelkapel ligt een plaveisel dat ook veel in het Italiaanse Pisa werd gebruikt.

Aan de rand van de Perigord en in de vallei van de Loue vinden we het aangename stadje Excideuil. Groot genoeg om de middenstand bestaansmiddelen te geven, zorgvuldig in het conserveren van het erfgoed en de aloude manier van leven.
Het indrukwekkende Château, ooit vesting van de beroemde familie Talleyrand is nog steeds bewoond. De binnenplaats is overigens vrij toegankelijk; bezichtiging alleen aan de buitenkant mogelijk.
De mooie huizen in de stad dateren van de 15e tot en met de 17e eeuw. In die tijd was Excideuil het centrum van de smeedkunst, dankzij de veel nabijgelegen hoogovens, die hun metaal hier aanleverden.

De grot van Villars is de enige grot in de Périgord die zowel originele prehistorische schilderingen als concreties bevat. De ondergrondse rivier heeft enorme kamers uitgeslepen die met elkaar verbonden zijn door galerijen. Alle gewelven, muren en vloeren zijn bezaaid met calciet, stalactieten, stalagmieten, draperieën, pilaren en excentriekelingen.
Grotkunst is ook goed vertegenwoordigd. Het prehistorische gedeelte is versierd met schilderingen die meer dan 19.000 jaar geleden zijn gemaakt.

Brantôme, ook wel het Venetië van de Périgord genoemd, ligt in de Périgord Vert ten noorden van Périgueux.
Bezoek de trogloditische site van de abdij van Brantôme: een parcours dat getuigt van de sporen van bewoning door de eerste benedictijner monniken vanaf de 8e eeuw. Woningen, duiventillen, fontein Saint-Sicaire, gebeeldhouwde grot die bekend staat als de "grot van het laatste oordeel", met twee bas-reliëfs, waarvan er een zeer raadselachtig is. Abdijkerk van Saint-Pierre de Brantôme is een rechthoekige kerk met drie traveeën, twee voor het schip en één voor het koor,