Je start de rit aan de vakantiewoning net buiten Spina. Het logement bevindt zich op de eerste verdieping waar je een prachtig zicht hebt op de omgeving. Er is een ruime parking bij de woning. Je bereikt de woning via een 500 m lange gravelbaan die goed berijdbaar is.
Na 12 km krijg je de mogelijkheid om te tanken.

Omringd door steeneiken en cipressen, domineert de Torre dei Lambardi - of 'Lombardi' - de stad en de vlakte eronder. Hij werd gebouwd aan het begin van de twaalfde eeuw door de Ridders van Jeruzalem, de huidige Ridders van de Soevereine Militaire Orde van Malta. Het bezit van de Torre del Pian di Carpine was erg belangrijk om de voedselstroom die Perugia moest bereiken te garanderen of te blokkeren. Tussen het einde van de middeleeuwen en de renaissance verloor het geleidelijk aan zijn strategisch en militair belang. Het vierhoekig gebouw, ongeveer dertig meter hoog, is verdeeld in drie verdiepingen en twee halve verdiepingen, met een terras bovenaan, bereikbaar via een trap of lift. Na ups en downs werd het in de jaren tachtig gerestaureerd door de gemeente Magione en dient het nu als tentoonstellingsruimte.

Montecolognola, gelegen op 400 meter boven de zeespiegel, met uitzicht op het meer van Trasimeno, is een van de meest panoramische kastelen in de regio. Van opmerkelijke grootsheid en schoonheid zijn de vijf bastions aan de rand en de twee poorten, één naar het noorden, genaamd Porta Nuova of Porta Fiorentina, en de hoofdingang op het zuiden, en met sporen van een ophaalbrug.

Het Lago Trasimeno (Trasimeense meer) behoort tot de grootste meren van Italië. Het kent een oppervlakte van 128 km2, waarmee het qua grootte het vierde meer van het land is. Een opvallende eigenschap is dat het volledig is afgesloten. Dat wil zeggen dat er via een aantal kleine beekjes en riviertjes wel water bij komt, maar dat er geen 'uitgang' is. Gelukkig kan het er behoorlijk warm worden, waardoor er ook water verdampt en het niveau redelijk gelijk blijft.
In het Trasimeense meer vind je ook een drietal eilandjes: Isola Polvese, Isola Maggiore en Isola Minore. Hoewel de naam anders doet vermoeden is Isola Polvese het grootste eiland. Dit eiland wordt niet meer bewoond, maar kent nog wel tal van bezienswaardigheden. Zo vind je er de kerk van San Secondo, het Olivetano-klooster, de kerk van San Giuliano, en een 14de-eeuws kasteel.
Ook het Isola Maggiore is te bezoeken vanuit Castiglione del Lago. Dit is het enige bewoonde eiland van de drie. Het heeft nog steeds een karakteristieke middeleeuwse uitstraling van het 15de-eeuwse dorp dat destijds is opgericht door de vissers. In 1211 kwam Sint Franciscus van Assisi op dit eiland om in alle rust te bidden en te vasten. Ter nagedachtenis aan zijn bezoek is er nu een mooie kapel gewijd aan zijn aankomst op het eiland.

Als je zuidwaarts rijdt richting Panicale en Città della Pieve kom je in een andere wereld; de colline verdi, groene heuvels met prachtige casali, landhuizen, laten je vurig hopen dat je de loterij snel wint. Tal van beroemdheden hebben er hun optrekje, naar verluid omdat ze er ook nog anoniem over straat kunnen. Ed Sheeran in Paciano, Mario Draghi in Città della Pieve, maar ook andere beroemdheden zoals Hugh Grant verkiezen de rust van Umbria boven het meer cosmopolitische Toscane.

De kerk San Sebastiano, gelegen op ongeveer 250 meter van de muren van Panicale, is een bakstenen gebouw van bescheiden omvang, met een vierkante gevel bedekt met gips. Het werd aan het einde van de 15de eeuw gebouwd door de gemeenschap van het kasteel van Panicale naast een ziekenhuis voor de behandeling van slachtoffers van de pest. De achtermuur was versierd met een groot fresco dat het verhaal van het martelaarschap van Sint-Sebastiaan (1505) uitbeeldde. In het begin van de zeventiende eeuw werd wat er van het ziekenhuis overbleef geschonken aan de jezuïetenorde, die er een zomerkolonie bouwde. De kerk van San Sebastiano bewaart het beroemde fresco van het martelaarschap van San Sebastiano, geschilderd door Pietro Perugino, de grootste Umbrische schilder van de renaissance.

Paciano is een klein stadje met minder dan duizend inwoners. Het behoort tot de mooiste dorpen van Italië en is nog niet ontdekt door het grote publiek. Het dorp ligt aan de voet van het Pasillo gebergte en kijkt uit over het Transimeense Meer. Het dorp is gesticht in de middeleeuwen en werd net als de rest van de provincie in de zestiende eeuw veroverd door de Pauselijke staat. Het dorp heeft door de eeuwen heen niet echt een belangrijke rol gespeeld in de geschiedenis van Italië wel zijn er nog steeds enkele prachtige bezienswaardigheden in Paciano te vinden.

Heerlijk lunchen kan je in het 'Country House Podere Lacaioli'. Het restaurant heeft zowel schotels van de lokale keuken als innovatieve gerechten op het menu staan, bereid met streekproducten van de Umbrische traditie.

Gelegen in de stad Castiglione del Lago, domineert de Rocca del Leone het oostelijke deel hiervan dat zich uitstrekt tot aan het meer van Trasimeno.
De burcht is een onregelmatige vijfhoek met kantelende muren en wordt verdedigd op de belangrijkste hoeken door vier torens; binnen de muren is een imposante driehoekige donjon (meer dan 30 meter hoog) geplaatst. De werken voor de realisatie ervan werden ondernomen aan het begin van de 12e eeuw, als onderdeel van het centrale verdedigingssysteem dat, beginnend vanuit Puglia, heel Italië doorkruiste.
Zoals alle kastelen van strategisch belang, heeft het gedurende de veertiende en de hele vijftiende eeuw verschillende aanvallen ondergaan. Door de extra ingrepen in de donjon werd het beschouwd als een van de moeilijkste Europese kastelen van de 16de eeuw om te veroveren. In 1554 werden twee torens vervangen door cilindrische bastions, omdat het ronde oppervlak meer veiligheid bood na het verschijnen van de kanonnen. Het fort is sinds 1860 het eigendom van de gemeente Castiglione del Lago.

Het Palazzo della Corgna, gebouwd vanaf 1563, ligt aan Piazza Gramsci in het historische centrum van Castiglione del Lago en is via een overdekte loopbrug verbonden met het prachtige middeleeuwse fort. Aan de buitenkant lijkt het niet direct een pareltje, maar wie eenmaal over de drempel stapt, ontdekt schitterende fresco’s van Pomarancio en Salvio Savini, tot in detail beschilderde deuren en authentieke vloeren. De trouwzaal, lijkt regelrecht uit een sprookje te komen. Het paleis werd gebouwd als jachthuis van de familie Baglioni en werd vervolgens door Ascanio della Corgna aangepast als een adellijke residentie voor zijn familie.

Het Lago di Chiusi, met een oppervlakte van 300 hectare en een maximale diepte van vijf meter, is verbonden met het nabijgelegen meer van Montepulciano door het kanaal Passo alla Querce. Het vertegenwoordigt het resterende gebied van een uitgestrekt moeras dat de hele vallei van de Valdichiana beslaat, zowel in de regio's Siena als Arezzo.

Ongeveer zeshonderd jaar geleden werd de toren van Beccati Questo (letterlijk 'neem dit') gebouwd door de stad Siena om Perugia's claim op het Chiusi-meer uit te dagen. Voor deze toren bouwden de Perugianen hun toren en noemden het Beccati Quello (letterlijk 'pak dat'). In het begin van de 15de eeuw werd de toren opnieuw gebouwd met een achthoekig plan. Oorspronkelijk was de toren van Beccati Questo gebouwd op droge grond en controleerde hij de grenspassage over een nabijgelegen brug die de Clanis overstak.

De co-kathedraal van San Secondiano - de Duomo di Chiusi - werd gebouwd op de ruïnes van een middeleeuwse basiliek uit de 6de eeuw, getransformeerd en herbouwd in de 12de eeuw. Het gebouw staat bovenop de fundamenten van een laat-Romeins gebouw, zoals te zien is aan het kostbare mozaïek uit de 5de eeuw dat tijdens een opgraving aan het licht kwam. Het interieur van de basiliek is verdeeld in drie grote beuken, gescheiden door 18 kolommen, in marmer en travertijn met kapitelen in verschillende stijlen. Chiusi is een van de oorspronkelijke centra van het christendom. Hier vindt je de enige catacomben in de regio.

Op ruim vijfhonderd meter hoogte boven de Valdichiana, verrijst een schitterend bakstenen stadje dat een onweerstaanbare aantrekkingskracht uitoefent op iedereen die houdt van pittoreske steegjes, verrassende doorkijkjes en kleurrijke fresco’s. Als je de plattegrond van Città della Pieve aanschouwt, zie je dat de stad lijkt op een adelaar. Città della Pieve is verdeeld in drie wijken, terzieri genaamd, die min of meer overeenkomen met drie verschillende sociale klassen.
De kop van de adelaar komt overeen met de wijk Castello waar de ridders woonden, terwijl de buik wordt gevormd door de wijk Borgo Dentro, waar de gegoede burgerij vertoeft. Gezamenlijk bestrijken de vleugel en de staart het territorium van de wijk Casalino, het thuis van de kleine burgerij en de ambachtslieden. In elke wijk zijn de gebouwen voornamelijk opgetrokken uit rode baksteen. Deze steensoort is typisch voor Città della Pieve, want de stenen worden hier uitgegraven en gebakken. Het zorgt voor een warme sfeer in de smalle straatjes. Het is bijna een doolhof, met op elke hoek weer een nieuwe verrassing: wapperende was, een klein Mariabeeldje, een vintage Vespa, een trap met potten vol kleurrijke bloemen…

Het heiligdom van de Madonna di Fatima is de trots van Città della Pieve. Dit is het eerste Italiaanse heiligdom gewijd aan Onze-Lieve-Vrouw van Fatima. Het complex van de voormalige kerk van San Francesco ligt net buiten Porta Perugina, aan het begin van de oude Via Pievaiola. Het is in feite het enige originele deel dat na de verwoesting in 1766 is overgebleven. Zelfs het klooster werd in die jaren en daarna, tussen 1845 en 1860, ingrijpend verbouwd. De kerk van San Francesco werd na de Tweede Wereldoorlog omgevormd tot het Italiaanse heiligdom van de Madonna di Fatima.

De co-kathedraal van Santa Gervasio en Protasio heeft een zeer oude geschiedenis. De primitieve constructie dateert uit de 4de-5de eeuw, werd vervangen door een romaans gebouw in de 8ste eeuw, dat op zijn beurt in de 13de eeuw werd gerenoveerd in de gotische stijl. Van deze oude ingrepen zijn er nog maar een paar sporen over in de huidige kerk, die dateert uit de 16de-17de eeuw. De zijkapellen en de klokkentoren naast het gebouw behoren tot deze periode. Van buiten ziet deze kerk er ietwat sober uit, maar binnen word je verrast door een majestueus schip. In deze kerk zijn werken van kunstenaar Pietro Perugino te bewonderen. De kathedraal heeft een Latijns kruisplan en er zijn maar liefst zes kapellen. Op het altaar zie je ook een werk van Perugino met de Maria en de beschermheiligen van Città della Pieve. De bouw van de crypte onder het hoofdaltaar dateert uit de gotische periode en is gebouwd op de overblijfselen van eerdere civiele gebouwen uit de Etruskisch-Romeinse tijd.

Wie wil tanken, doet dit best in Tavernelle want dit is het laatste benzinestation op je rit vooraleer je je eindbestemming bereikt.

In Tavernelle is een bezoek aan de Santuario della Madonna Mongiovino zeker de moeite waard. Het heiligdom domineert de vallei met de grote koepel en de klokkentoren en dateert van 1524. De kerk heeft een Grieks kruisplan. Binnenin, gedecoreerd in Corinthische stijl, ondersteunen vier pilaren en gewelven de koepel. Het vierkante interieur is verfraaid met fresco's die worden toegeschreven aan Pomarancio, Orazio Alfani, Pierluigi da Perugia en aan Vlaamse schilders als Hendrik van den Broeck en Jan Wrage. De bouw van de kerk eindigde in 1728. De klokkentoren daarentegen werd in 1775 gebouwd.

Zoals gezegd, is de eindbestemming in zicht. Nog ongeveer 20 km en je bent terug aan je vakantiewoning waar je in alle rust kan nagenieten van je dag.