Route 13b van deze tour over het Noordereiland begint met een volle tank brandstof en misschien een kopje koffie voordat we Gisborne verlaten.
Als je Gisborne verlaat door de Taruheru-rivier over te steken en de Back Ormond Road op te gaan, passeer je wijngaarden terwijl je je op weg gaat naar de State Highway 2. De SH2 is de enige weg die je gebruikt als je in noordelijke richting naar Opotiki rijdt. De eerste helft van de route gaat door prachtige landbouwgrond die steeds spectaculairder wordt naarmate je dichter bij het Waioeka-reservaat komt.
Het Waioeka Gorge Scenic Reserve is het grootste natuurreservaat van Nieuw-Zeeland en beslaat ongeveer 1.800 hectare rijk inheems bos en herstellende landbouwgrond. Een deel van het reservaat werd na de Eerste Wereldoorlog vrijgemaakt voor landbouw, maar de kolonisten konden niet genoeg van het land produceren om hun inspanningen de moeite waard te maken. Afgebroken landbouwgrond is geleidelijk toegevoegd aan het Waioeka Gorge Scenic Reserve en herstelt zich in hoog tempo. De regeneratie van het land gaat door vele snelle veranderingen, van weidegras tot varen, en vervolgens een invasie van varen door loofhout en zachthouten struiken. Illustratie van deze etappes is duidelijk te zien in de kloof.
De kolonisten hebben twee historische bruggen achtergelaten die sindsdien zijn vervangen, de oude bruggen zijn nog steeds in situ en zijn gemakkelijk te bezoeken via een korte wandeling. De eerste is de Manganuku-brug op RP 4. De Manganuku-brug, gebouwd in 1928, is een van de weinige overgebleven Howe-vakwerkbruggen in Nieuw-Zeeland. Een Howe-truss is een truss-brug die bestaat uit akkoorden, verticals en diagonalen waarvan de verticale leden onder spanning staan en waarvan de diagonale leden samengedrukt zijn. De Howe-truss is uitgevonden door William Howe in 1840.
Dan is er de Tauranga-brug op RP 11. De historische Tauranga-brug is de enige overgebleven harp-hangbrug in Nieuw-Zeeland. Het werd in 1922 gebouwd door de afdeling Openbare Werken om toegang te bieden tot schapenboerderijen in de Tauranga-vallei. De brug is van nationale betekenis vanwege zijn technisch ontwerp en uiterlijk. Heritage New Zealand heeft het geregistreerd als een historische plaats van categorie 1.
Vanaf een toren aan het ene uiteinde gaat elke ophangkabel onder een ander brugdwarsstuk door en stijgt vervolgens naar de toren aan het andere uiteinde. Hierdoor ontstaat een ongebruikelijk en aantrekkelijk 'harpachtig' patroon, vandaar de term harphangbrug.
In de jaren zeventig, toen de landbouw in de vallei werd verlaten, gebruikten voertuigen de brug niet meer en werd deze niet langer onderhouden. In de jaren negentig stond de brug op instorten. In 1994 werden echter aanzienlijke structurele werkzaamheden aan de brug uitgevoerd, gevolgd door verdere restauratie in 1996.
Tussen de twee bruggen is een koffie- of lunchstop bij Caravan Cafe in het hart van het reservaat.
De route daalt nu geleidelijk en de bochtige weg begint recht te worden terwijl je de Waioeka-rivier volgt tot het einde van de route bij Opotiki.
Opotiki is een kleine stad met een Maori-bevolking van meer dan 50%, waardoor het een van de weinige steden in Nieuw-Zeeland is die voornamelijk door Maori wordt bevolkt. Als weerspiegeling van het belang van het gebied voor Maori, is de hoofdstraat in Opotiki versierd met de werken van meestersnijders. Om een beeld te krijgen van de lokale geschiedenis, kunt u een begeleide wandeling maken met een Maori-historicus of het museum bezoeken. Opotiki was een van de eerste plaatsen die door Maori werden bewoond; het was ook een centrum voor de Hauhau-religie. In de zomer vult de stad zich met vakantiegangers die komen genieten van de surfstranden, vissen en rivieractiviteiten.
De route eindigt, na het tanken van brandstof voor morgen, bij het Ranui Motel. Omdat Opotiki favoriet is bij bezoekers, zijn er veel keuzes voor accommodatie, ik heb er hieronder een paar opgenomen.
Genieten.