Route 09 en de laatste route van wat alleen kan worden omschreven als een epische tour door het Zuidereiland.
Als je Westport verlaat met een volle tank brandstof, volg je de machtige Buller River gedurende 132 km, meestal door de Lower en vervolgens de Upper Buller Gorge Scenic Reserves, enkele van de meest opwindende en schilderachtige ritten waar dan ook.
De Buller-kloof is een van de landschappelijke wonderen van Nieuw-Zeeland die aan uw "must see" -lijst moet worden toegevoegd. Een opmerkelijk monument in de Lower Buller Gorge is Hawks Crag. Het is een smal stuk weg uitgehouwen in een overhangende rotswand. Met de machtige Buller-rivier soms donderend eronder. De klif bij Hawks Crag is bijna verticaal, wat zeker voor een uitdaging zorgde bij de aanleg van een weg erdoorheen in 1869. De Kilkenny Lookout biedt een fantastisch uitzicht op Hawks Crag.
De Upper Buller-kloof begint bij de kleine nederzetting Inangahua Junction waar de Inangahua-rivier samenkomt met de Buller.
Vanaf de bron bij Lake Rotoiti snijdt de Buller-rivier een westelijke koers om de Tasmanzee bij Westport te bereiken. De kloof, het toneel van overstromingen, aardbevingen en de thuisbasis van honderden tijdelijke arbeiders tijdens de goudwinning, is een uitdaging geweest voor ruiters, buschauffeurs, wegenmakers en bruggenbouwers.
Maori-reizigers gebruikten de rivier als snelweg en hielpen vroege Europese ontdekkingsreizigers en goudzoekers om over de verraderlijke stroomversnellingen te komen. hedendaagse wegreizigers kunnen de tijd nemen om te genieten van het landschap en de kenmerken tussen Murchison en Inangahua in een fractie van de zeven weken die Thomas Brunner nodig had om de reis te maken in 1847.
De Buller Gorge Swingbridge staat goed aangegeven en is een goede plek om te stoppen en de Buller te bekijken op de langste swingbridge van Nieuw-Zeeland. Met een lengte van 110 m en 19 m boven de machtige Buller-rivier biedt het een geweldig uitkijkpunt voor foto's.
Ik heb een koffiestop voorgesteld bij Murchison. Murchison staat bekend als de 'wildwaterhoofdstad' van het land, omdat er overal rivieren zijn - de Gowan, Mangles, Matiri, Glenroy, Matakitaki, Maruia en de machtige Buller. Er is ook een goede keuze aan cafés om uit te kiezen.
Na nog eens 30 km is het tijd om afscheid te nemen van de Buller en de Hope River te volgen naar Glen Hope waarna de weg geleidelijk klimt naar Hope Saddle, het hoogste punt van de route op 634 m. Een kort pad brengt je naar een uitkijkpunt met 360 ° uitzicht op de omliggende heuvels en bergen.
Ik heb niet gezegd dat deze tour voor de derde dag op rij State Highway 6 gebruikt en net nadat je de Kohatu-brug hebt gebruikt om de Motueka-rivier over te steken, heb je de keuze om op de SH6 te blijven en bij Richmond weer op deze route aan te sluiten of linksaf te slaan op de Motueka Valley Highway en ga naar Motueka voor een lunchstop. Als u op de SH6 blijft, bespaart u een uur reistijd plus lunch.
De Motueka Valley Highway is een heerlijke weg die door boomgaarden en wijngaarden loopt waar appels, peren, kiwi's, hop en druivenranken worden verbouwd. Hop is het gedroogde, bloeiende deel van de hopplant. Ze worden vaak gebruikt bij het brouwen van bier en als smaakstofcomponenten in voedingsmiddelen. Hop wordt ook gebruikt om medicijnen te maken.
Motueka.
Motueka is een levendige stad, bekend om zijn levendige cafécultuur en artistieke gemeenschap, waardoor het een geweldige plek is om te lunchen. Motueka is tijdens de oogstmaanden een drukke stad. De lokale pitfruit- en hoptelers maken gebruik van seizoensarbeid waardoor de bevolking groeit, en veel bezoekers gebruiken de stad als een bevoorradingspunt voor verkenningen van de nationale parken Abel Tasman en Kahurangi. Het stadscentrum en de zondagsmarkt zijn een etalage van de regionale kunst en ambachtslieden, met boetiekjes en ambachtelijke kraampjes verspreid over kleine cafés, restaurants en voedselkarren, waar producten van eigen bodem en lokale gerechten worden geserveerd.
Voor de avontuurlijken biedt een schilderachtige skydive een adembenemend uitzicht op de Noord- en Zuid-eilanden en drie nationale parken. Of, als u liever met uw voeten stevig op de grond blijft staan, maak dan een wandeling langs de waterkant om het iconische Janie Seddon Shipwreck te zien, een duik in de Motueka Saltwater Baths of een korte wandeling naar de Riwaka Resurgence, waar de rivier uit een marmeren grot. Als je je rondreis wilt verlengen, dan is twee nachten in Motueka aan te raden met een korte 2½ tocht naar Picton.
Na de lunch en het bijvullen van brandstof, volgt de route de kust van Tasman Bay en komt weer bij de SH 6 in Richmond en vervolgens door de stad Nelson in de regio Tasman. Nelson Tasman, vaak bekend als 'de top van het zuiden', neemt de noordwestelijke hoek van het Zuidereiland in. Met een ideaal groeiklimaat produceert Nelson alle commerciële hop van Nieuw-Zeeland en is het daarmee de hoofdstad van het land geworden voor ambachtelijke brouwerijen met 11 ambachtelijke brouwerijen, terwijl de 25 boetiekwijnmakerijen in de regio uitblinken in het produceren van aromatische wijnen en chardonnay. Andere opvallende kenmerken van de tuinbouw zijn appels en bessen, terwijl de producten van de oceaan van Port Nelson de grootste vissershaven in Australazië hebben gemaakt.
Niet lang nadat u Nelson achter u heeft gelaten, neemt de SH6 u mee door de Wakapuaka River-vallei op een ongelooflijk bochtig deel van de weg. Houtkap is hier de belangrijkste industrie en u zult waarschijnlijk complete hellingen passeren die duidelijk zijn gekapt vanwege hun hout.
Ik heb nog een koffiestop voorgesteld bij Pelorus Bridge Cafe. Peter Jackson koos Pelorus Bridge als filmlocatie voor scènes uit The Hobbit: The Desolation of Smaug. Hier werden de dwergen gefilmd drijvend in tonnen langs de rivier - een ervaring die Stephen Hunter, die dwerg Bombur speelde, 'zijn favoriete dag op de set' noemde! Ongetwijfeld vanwege het adembenemende landschap.
De stad Havelock is de volgende en dit is waar u voor het laatst afscheid neemt van de SH6 na bijna 1000 km over deze prachtige weg te hebben gereden. Wees niet al te overstuur door de laatste weg om u naar Picton te brengen; Queen Charlotte Drive zal je niet teleurstellen.
Tussen Havelock en Picton biedt een 35 km lange kronkelende weg omzoomd met inheems bos een van de mooiste tochten die je waarschijnlijk zult tegenkomen. Bij het Havelock-einde van de weg zegt een bord eenvoudig 'uitkijk'. Landelijke Nieuw-Zeelanders staan ​​bekend om hun bescheiden understatement en dit teken is het levende bewijs van die neiging. Het uitzicht over de geluiden vanaf deze plek op Cullens Point is een beeld dat je vele jaren bij zal blijven - het is adembenemend.
Queen Charlotte Drive gaat bergafwaarts en slingert langs talloze slaperige baaien. De sterke kunst- en handwerkgemeenschap in dit gebied betekent dat er verschillende mogelijkheden zijn om te pauzeren en door kunststudio's te bladeren voor een speciaal aandenken.
Door het gebied van Linkwater gaat de weg langs een laag zadel. Je doorkruist nu vijf kilometer land tussen het hoofd van Pelorus Sound en het hoofd van Queen Charlotte Sound. Om hetzelfde per boot te bereiken, moet je meer dan 100 km naar de open zee en weer terug reizen - geen wonder dat vroege boeren overwogen om hier een kanaal door te trekken.
Als u verder gaat langs de bovenloop van Queen Charlotte Sound, passeert u The Grove en de beschutte Momorangi Bay voordat u de landtong beklimt die naar de badplaats en de veerhaven van Picton leidt.
Deze route en de tour van South Island eindigen hier bij Picton. Er is een zeer goede keuze aan accommodatie en ik heb een selectie in de onderstaande links opgenomen, evenals een link voor de Bluebridge Cook Strait Ferries om je naar North Island te brengen, waar je de North Island-tour kunt hervatten die in de MyRoute-app RouteXpert staat bibliotheek of hier beschikbaar: https://www.myrouteapp.com/en/info/collection/135/A-complete-tour-of-North-Island-New-Zealand-from-Auckland?fbclid=IwAR03hlD8JEtoIHGUEZ6KQdjJ6SaKvFssRmSH0vryZlpSLCI

Genieten.