Deze route begint bij een Sainsburys aan de A4174; dit maakt deel uit van de ringweg rond Bristol en is gemakkelijk bereikbaar vanaf de snelweg M4 / M32. Als u het einde van de A4174 nadert en de rivier de Avon (RP 2) oversteekt, kunt u in de verte links van u een glimp opvangen van de oude chocoladefabriek van Cadburys, deze is nu veranderd in een nieuwe woonwijk genaamd de “ Chocolate Quarter ”. The Globe (RP 5), een 17e-eeuws gebouw, maakt integraal deel uit van het erfgoed van Newton St. Loe; de oude kolenmijn is zelfs naar het gebouw vernoemd. De westkant van de pub met twee verdiepingen werd in de 19e eeuw toegevoegd, met de oostkant nog steeds overblijfselen van het oorspronkelijke gebouw. Er is een geschiedenis van kolenwinning in het gebied als onderdeel van het Somerset-bekken, maar alle mijnen zijn nu gesloten. Lagere en middelste steenkoolmaatregelen op diepten tussen 500 en 5.000 voet (152 - 1.525 m) van de Pensford Syncline, werden in de 19e eeuw uitgevoerd in de Globe Pit in Newton St Loe.

Terwijl je omhoog klimt vanaf Newton St Loe en door de dorpen South Stoke en Midford, zul je in de verte links een glimp opvangen van de kenmerkende stenen gebouwen van Bath en zelf zien waarom de Romeinen zo'n plek kozen met zijn hoge uitkijkpunt. punt. Vanaf hier dalen we af via Hinton Charterhouse naar Woolverton, waar we vanuit Bath op de A36 komen.

De eerste koffiestop of ontmoetingsplaats, indien nodig, is de Warminster-diensten, waar de A36 en de A350 samenkomen - het is een klein tankstation maar zal aan uw behoeften voldoen. Terwijl we onze reis voortzetten, pellen we de A36 af en pakken de A350 op richting Shaftesbury. (RP 11)

Shaftesbury is een van de meest charmante en historische marktsteden van Engeland, beroemd om zijn pittoreske Gold Hill (bekend van Hovis!), Met weids uitzicht op het ongerepte landschap van Dorset. Het Shaftesbury Abbey Museum ligt op een indrukwekkende locatie met uitzicht op de prachtige Blackmore Vale en dicht bij de beroemde Gold Hill. Shaftesbury bezat een van de belangrijkste en meest invloedrijke religieuze huizen voor vrouwen, het werd gesticht door koning Alfred de Grote in 888 na Christus als het belangrijkste benedictijnse nonnenklooster van Engeland, eerst geleid door zijn dochter, Æthelgifu als de eerste abdis. De abdij speelde meer dan 650 jaar een belangrijke rol in de welvaart van de stad. Alleen de fundamenten zijn bewaard gebleven na de vernietiging op bevel van Henry VIII in 1539. Het pas herontwikkelde museum brengt het verhaal van de abdij en de mensen die hier woonden tot leven. Het museum is gedecoreerd in dramatische middeleeuwse kleuren die gekozen zijn om het interieur van de oorspronkelijke abdijkerk te weerspiegelen en herbergt een fascinerende collectie gebeeldhouwd metselwerk; inclusief monsters van Saksisch snijwerk, middeleeuwse vloertegels en andere opgegraven voorwerpen.

Een toelating wordt in rekening gebracht, zie website voor details.

We laten Shaftesbury achter ons en wagen ons verder naar het zuiden, we passeren verschillende Romeinse overblijfselen, waaronder de plek van Hod Hill. (RP 12) Het prachtige terrein van Hod Hill werd niet genegeerd door de Romeinen, die zowel het uitstekende uitzicht op de omgeving als de nabijheid van de aangrenzende rivier de Stour (een belangrijke handelsroute en ook de belangrijkste methode om het garnizoen te bevoorraden) op prijs stelden. Ze bouwden een fort binnen de parameter van het voormalige heuvelfort en configureerden het in de standaard Romeinse 'speelkaart'-vorm, dwz een rechthoekige configuratie met afgeronde hoeken. De oorspronkelijke westelijke ingang werd hergebruikt, terwijl een nieuwe dubbele sloot en wal de oost- en zuidzijde van het Romeinse complex beschermden en het scheidde van de rest van het fort. De Romeinen voegden ook een nieuwe penetratie toe in de zuidelijke wal van het heuvelfort, waardoor de toegang tot de rivier de Stour werd verbeterd. De Romeinen bezetten hier een legioensoldaat (ongeveer 500 man) die werden aangevuld met een cavalerie-detachement van ongeveer 250 man sterk. Het werd verlaten in het jaar 51 toen de militaire prioriteiten veranderden. Helaas staat het fort niet meer.

Nogmaals, als we verder naar het zuiden trekken, verandert onze geschiedenis van de Romeinen in de strijdkrachten van vandaag. (RP 13) Het Royal Signals Museum dat zich binnen de grenzen van Blandford Camp bevindt. Van ultraveilige cyber tot statige ceremoniële, moderne Royal Signals-troepen, squadrons en regimenten spelen een cruciale rol bij het veilig en in contact houden van het land. Nu online als de nieuwe frontlinie wordt beschouwd, staan ze altijd centraal in de actie. Daarom is een bezoek aan het museum niet compleet zonder een blik te werpen op de regimenten en hun rollen - verleden, heden en toekomst. Het museum heeft een breed scala aan apparatuur en displays van een assortiment aan regimenten over geschiedenis, erfgoed en de allernieuwste ultrageavanceerde communicatie die u kunt verkennen. Regimentsvertoningen in het museum variëren en worden gewijzigd en bijgewerkt volgens een doorlopend programma. Niet alle regimenten hebben op elk moment exposities in het museum. Bovendien zijn er displays van voormalige regimenten die ofwel zijn ontbonden of samengevoegd om nieuwe te vormen
Een opname wordt in rekening gebracht, samen met veiligheidscontroles, zie website voor details.

Nadat we Blandford Forum hebben verlaten, gaan we naar Dorchester, Dorchester is een historische marktstad met zijn wortels in de Romeinse tijd; het is echter het meest bekend in verband met Thomas Hardy. Met zijn elegante 18e-eeuwse huizen, brede wandelroutes en bruisende winkelstraten heeft Dorchester veel te bieden. De geschiedenis gaat terug tot de ijzertijd, zoals het nabijgelegen Maiden Castle. De Romeinen bouwden hier in 43 n.Chr. Een stad (Durnovaria) en je kunt herinneringen aan het Romeinse verleden van Dorchester zien in het County Museum en het Roman Town House.

Maiden Castle (RP 16) is het grootste heuvelfort uit de ijzertijd in Europa en heeft een oppervlakte van 47 hectare. 'Maiden' is afgeleid van het Keltische 'Mai Dun' wat 'grote heuvel' betekent. Het is echt een geweldige plek: zelfs na meer dan 2000 jaar zijn de grondwerken immens, sommige wallen reiken tot een hoogte van 6 meter (20 voet). Men denkt dat de bouw van Maiden Castle begon rond 3000 voor Christus en er zijn vuurstenen werktuigen en andere voorwerpen uit die tijd gevonden. De mensen uit de late steentijd / vroege bronstijd die daar woonden, bouwden een enorme sloot en oever van ongeveer 545 meter lang. Er zijn grafheuvels uit de bronstijd aan de rechterkant van het kasteel. Het huidige heuvelfort zoals je het vandaag ziet, is ontstaan tijdens de ijzertijd rond 450 - 300 voor Christus toen het gebied van het fort werd uitgebreid en de wallen en greppels werden vergroot. Er werden drie greppels gegraven en de verwijderde aarde werd gebruikt om de wallen te bouwen. Langs de wallen zou een houten hek zijn gebouwd met houten poorten bij de ingangen. De ingangen waren niet uitgelijnd, waardoor het voor tegenstanders moeilijker werd om binnen te komen. Nogmaals, helaas blijft het fort niet langer bestaan.

We laten de geschiedenis weer even achter ons en gaan richting Weymouth, waar we langs de esplanade rijden van de Bowleaze-inham naar het centrale strand van Weymouth, voordat we de haven passeren en naar Portland gaan.

Aangekomen bij het begin van het eiland Portland passeren we Castletown, dit is waar Portland Castle, (RP 18), een artilleriefort gebouwd door Henry VIII, tussen 1539 en 1541. Het maakte deel uit van het programma van de koning om te beschermen tegen een invasie vanuit Frankrijk en het Heilige Roomse Rijk, en verdedigde de ankerplaats van Portland Roads. Het waaiervormige kasteel is gebouwd van Portland-steen, met een gebogen centrale toren en een kanonbatterij, geflankeerd door twee hoekige vleugels. Kort na de bouw was het bewapend met elf artilleriestukken, bedoeld voor gebruik tegen de vijandelijke scheepvaart, in samenwerking met zijn zusterkasteel Sandsfoot aan de andere kant van de ankerplaats. Tijdens de Engelse burgeroorlog werd Portland ingenomen door de royalistische aanhangers van koning Charles I, en overleefde vervolgens twee belegeringen voordat het zich uiteindelijk overgaf aan het parlement in 1646. Portland bleef in gebruik als fort tot het einde van de Napoleontische oorlogen in 1815, toen het werd omgebouwd tot een woonhuis. Nieuwe zorgen over de invasie leidden ertoe dat het War Office het in 1869 opnieuw overnam, maar het kasteel werd niet herbewapend en werd in plaats daarvan gebruikt als accommodatie voor modernere naburige vestingwerken. Tijdens de Eerste en Tweede Wereldoorlog werd het gebruikt als kantoren, accommodatie en als opslagplaats voor munitie. In 1949 gaf het War Office opnieuw de controle over,
Een toelating wordt in rekening gebracht, zie website voor details.

We gaan nu verder de heuvel op via Fortuneswell, de poort naar het eiland Portland. De intrigerende straten van het dorp slingeren zich een weg omhoog door de steile heuvels van het eiland, die stijgen van zeeniveau nabij het verbazingwekkende Chesil Beach tot een hoogte van 150 voet op de top van het eiland. De haven van Portland was de locatie voor de zeilevenementen van de Olympische Spelen van 2012 en Fortuneswell (RP 19) profiteert van het beste van de majestueuze uitzichten die Portland heeft, de Olympische ringen en een uitzicht dat zich uitstrekt over tientallen kilometers van Devon, rond Lyme Bay in de Jurassic Coast Werelderfgoed, over naar de badplaats Weymouth, en over de glooiende heuvels naar de rest van Dorset daarachter.

Na het adembenemende uitzicht op de kustlijn van Dorset, gaan we verder naar onze hoofdbestemming Portland Bill en zijn vuurtoren, maar voordat we aankomen, passeren we enkele van de steengroeven van Portland waaruit veel van de lokale gebouwen zijn gebouwd en zien we weer een spectaculairdere klif keer bekeken.

De lunchstop is bij het Lobster Pot-café, dat naast de locatie van de Portland Bill Lighthouse (RP 21) ligt. Dit is een functionerende vuurtoren die wordt beheerd door Trinity House, hij staat de afgelopen honderdveertien jaar trots op een hoogte van 41 meter (135 ft). De kenmerkende rood-witte toren scheen voor het eerst zijn beroemde vier lichtflitsen om de twintig seconden op 11 januari 1906 en had een bereik van 25 zeemijl die passerende schepen door de gevaarlijke wateren rond Portland Bill leidde en ook als een wegwijzer voor schepen fungeerde. navigeren op het Engelse kanaal. Het station werd in 2019 opnieuw ontworpen en de optiek was uit de lantaarnkamer verwijderd en als display opnieuw in de torenbasis geplaatst. Het bereik van het licht is nu 18 zeemijl. De vuurtoren en de grensmuren zijn monumentaal.

Nu op weg naar huis, gaan we naar Yeovilton (RP 24). Hier vindt u het Fleet Air Arm Museum dat in 1964 werd geopend en dat is uitgegroeid tot Europa's grootste collectie Royal Navy-vliegtuigen in een maritiem luchtvaartmuseum. Dit bevat de geschiedenis van legendarische vliegtuigen van de Royal Navy in zijn grote hallen met tientallen vliegtuigen uit alle tijdperken van de marineluchtvaart. De eclectische mix van vliegtuigen maakt de collectie van Fleet Air Arm Museums de grootste van Europa. Van de ontwikkeling van Royal Navy air power en technologie als een formidabele air power tot de epische Concorde 002, leer je over de theorie van de vlucht.

(RP 25) Kilver Court is een historisch huis en tuin in Shepton Mallet in het graafschap Somerset. De River Sheppey dreef textielfabrieken aan en het werd later een fabriek, het hoofdkantoor van de brouwerij Showerings, met zijn beroemde Babycham-zeemmascotte die buiten de fabrieksingang werd getoond.

Als we teruggaan naar Bristol, komen we aan in Farrington Gurney en kunnen we stoppen bij de Farrington Inn, een leuke pub die motorrijders verwelkomt.

Ik heb deze route bekroond met 4 sterren **** De wegen zijn goed, het landschap is erg goed en de attracties zijn erg interessant.