We gaan eerst naar het zuiden over de 12, om vervolgens naar het westen te rijden. We rijden door het noordelijke deel van Bryce Canyon wat bekend staat om zijn rood getinte rotsen. Hopelijk hebben we tijd om een stukje ertussen door te lopen. Vervolgens zakken we af naar de 89 en de 9 in de richting van Zion. Dit park is heel anders van natuur zoals je wel zult zien. Helaas mag je niet meer tot het centrum van het park rijden en moet je als je daar naar toe wilt met een treintje of busje. Na afloop van deze lange rit, zul je wel snakken naar het zwembad en een biertje in het hotel, eten kun je eventueel bij de verschillende restaurants op loopafstand van het hotel.

In deze 4 sterren route rijd je voornamelijk over goede wegen, een lange rit, maar een stop in Bryce National Park en het Zion National Park moet je zeker doen, zoveel eindeloze vergezichten. Neem ook weer voldoende water mee!

Algemene Informatie:
Bryce canyon
Bryce Canyon werd een National Park in 1928 en beslaat ongeveer 145 km2. Het is vernoemd naar de Mormoonse familie Bryce, die er tussen 1875 en 1880 woonden. Ebenezer Bryce werkte aan de toegankelijkheid van het gebied, o.a. door een weg aan te leggen. Mensen uit de omgeving noemden het vreemde gebied nabij Bryce's huis "Bryce's Canyon", een naam die tot vandaag bestaat. Het gebied dat nu een National Park in Utah is werd tussen 144 en 63 miljoen jaar geleden gevormd. De rotsen werden gevormd door het steeds weer aanvallende en terugtrekkende zeewater (!) dat toen nog tot dit gebied reikte. De rode rotsen, "hoodoos" genaamd, werden tussen 66 en 40 miljoen jaar geleden gevormd toen de hoogste gedeelten van het gebied erodeerden en verschillende sedimenten op de bodem van riviertjes en meertjes werden afgezet. Bryce Canyon is meer een grote serie van vreemdsoortige, natuurlijk gevormde amfitheaters bestaande uit rotsen dan een ravijn. In die amfitheaters kunnen duizenden bizarre rotsformaties gevonden worden, uitgeslepen over miljoenen jaren door het water. Zuilen, torens, omhoogstekende punten in veel verschillende kleuren kenmerken dit gebied. De kalksteenformaties waarin ze zijn ontstaan zijn de beroemde Pink Cliffs van de staat Utah. De prachtig en kleurrijke vormen van dit gebied zijn een lust voor het oog. De kleuren veranderen onder de weersomstandigheden constant. Bezoekers kunnen vrijwel het gehele park bereiken met de auto en hoeven enkel naar een viewpoint te lopen om dit prachtige gebeuren te bewonderen. Verder zijn in het park rondleidingen te voet of per paard te maken. Waarbij men begeleid wordt door een ervaren gids. Ook kan men de keuze maken om op eigen houtje het park in te trekken. Het klimaat van Bryce Canyon in Utah is zeer gevarieerd. Van oktober tot april kan er sneeuw liggen (gemiddelde sneeuwval is 2.5 meter per jaar); 's zomers ligt de temperatuur overdag rond de 30 C maar 's nachts kan die zakken tot zo'n 7 graden. Er vinden dan ook vaak onweersstormen plaats. Het wordt geadviseerd in Bryce Canyon altijd een hoofddeksel en zonnebrand te dragen vanwege de zon.

Zion National Park
Dit prachtige park dankt zijn uiterlijke kenmerken voor een groot deel aan de Virgin River. Een groot ravijn, zijkloven, rijke vegetatie, steile rotswanden en diepe ravijnen zijn de ingrediënten van dit gebied. In 1919 kreeg het park zijn status en het heeft een oppervlakte van 592 vierkante kilometer. Het belangrijkste kenmerk, en tevens de voornaamste trekpleister, is Zion Canyon. Een 24 km lange en 800 meter diepe kleurige canyon. Zion, dat al een National Park is sinds 1919, bestaat uit bijna 600 km2 rotsen en ravijnen. De naam komt van de Mormonen, de eerste blanken die het park ontdekten; 'Zion' refereert aan een veilige plaats. In Zion NP zijn ruim 800 plantensoorten te vinden evenals 380 verschillende diersoorten (waaronder 271 vogelsoorten). Het gebied dat nu Zion NP omvat is al ruim 250 miljoen jaar oud, toen enorme vulkaanuitbarstingen het gebied begonnen te vormen. Er liepen toen ook dinosauriërs rond, waarvan tot vandaag de dag fossielen te vinden zijn. De rotsen in het gebied werden ongeveer 150 miljoen jaar geleden gevormd uit samengeperst zand; de ravijnen die te vinden zijn in Zion werden weggesleten uit het zandsteen nadat er zo'n 4 miljoen jaar geleden de Virgin River overstroomde. Het water heeft sindsdien langzaam maar zeker de rotsen weggesleten, waardoor de bekende ravijnen ontstaan zijn. De eerste aanwijzingen van menselijke bewoning dateren van zo'n 7.000 jaar geleden. De Anasazi Pueblo indianen bewoonden daarna het gebied vanaf zo'n 2.500 jaar geleden tot 1150 n. Chr., gevolgd door de Paiutes, die het gebied bewoonden toen de eerste blanken hem bezochten rond 1860. Hoewel hun aantallen door ziektes drastisch verminderen, zijn ze tot vandaag de dag in de omgeving van Zion NP te vinden. Het overgrote deel van de rotsformaties kan men zien vanaf de weg maar het is zeker niet onverstandig een uitstap te maken om zodoende toch wat meer van het park te kunnen zien. Het maken van wandelingen verzekerd de wandelaar van prachtig uitzicht op wat meer verstopte schoonheden van het park. Men doet er verstandig aan, als men het park met de auto gaat bezichtigen, de Zion Scenic Drive te volgen. Een prachtige rit door Zion canyon is dan een feit.

Lower, Middle en Upper Emerald Pools Trail
Ter hoogte van de Zion Lodge kan men via een brug de Virgin River oversteken. Direct voorbij de brug splitst het pad zich, rechtsaf naar de Lower Emerald Pools, en linksaf naar de Middle Emerald Pools. Lengte Lower Emerald Pool Trail: 1,9 kilometer (heen en terug) Hoogteverschil Lower Emerald Pool Trail: 21 meter De wandeling naar de Lower Emerald Pool is heel eenvoudig. Het pad is verhard, en loopt door een schaduwrijke omgeving met veel planten en bomen. Na iets minder dan 1 kilometer bevindt zich een kleine waterval; het water valt hier van de bovenzijde van een overhangende rots naar beneden. Het komt terecht in de kleine waterplas Lower Emerald Pool, iets beneden het pad. Je kunt achter de waterval doorlopen; het pad is hier door het stuifwater een beetje glad. Als je alleen de Lower Emerald Pool wil zien, ga je vanaf hier via hetzelfde pad terug. Lengte Middle Emerald Pool Trail: 2,7 of 3,2 kilometer (heen en terug) Hoogteverschil Middle Emerald Pool Trail: 46 meter De Middle Emerald Pool ligt 25 meter hoger dan de Lower Emerald Pool. Er lopen twee verschillende paden naar deze kleine waterplas. Je kunt eerst naar de Lower Emerald Pool gaan, en – nadat je onder de waterval bent doorgelopen – via een 400 meter lang rotsachtig pad naar boven klimmen. Op verschillende plaatsen zijn treden in de rotsen uitgehouwen. De omgeving is hier veel minder groen dan rondom de Lower Emerald Pool Trail. Je kunt de Lower Emerald Pool ook overslaan. Neem dan bij het begin van de wandeling – direct voorbij de Virgin River – de linkerafslag. Deze Middle Emerald Pool Trail is 1,6 kilometer lang, en veel steiler dan de Lower Emerald Pool Trail. Je klimt hier 46 meter omhoog over een voornamelijk zanderige ondergrond. Als je dichterbij de waterpoel komt, wordt het pad wat rotsachtiger. Vanaf de Middle Emerald Pool heb je een erg mooi uitzicht over de zuidelijke helft van Zion Canyon. Lengte Upper Emerald Pool Trail: 1,6 kilometer (heen en terug) Hoogteverschil Upper Emerald Pool Trail: 61 meter De trail begint bij de Middle Emerald Pool; voor de totale lengte en het totale hoogteverschil moet je dus de gegevens van de Middle Emerald Pool Trail hierbij optellen. Upper Emerald Pool is de grootste van de drie waterplassen. Het bergmeertje ligt ineen geklemd tussen een rotswand en een klein zandstrand met veel rotsblokken en planten daar omheen. Tijdens de winter- en lentemaanden is er een kleine sluierachtige waterval te zien; het water valt van de bovenzijde van de rotswand naar beneden en komt terecht in de Upper Emerald Pool. De Upper Emerald Pool Trail is een 800 meter lang pad, dat helemaal is bezaaid met rotsblokken. Via die rotsblokken klim je 61 meter naar boven. Je kunt alleen via hetzelfde pad terug.