De Vogezen…. ooit, tezamen met het Zwarte Woud, een enorme bergketen. Tot Italië het nodig vond om zo'n dertig miljoen jaar geleden tegen Europa aan te botsen. Hierdoor ontstonden de Alpen en de enorme plaat waarop het oude gebergte lag brak en stortte voor een groot gedeelte in. In de enorme gleuf die toen ontstond loopt nu de Rijn die de Westerse Vogezen scheidt van het Zwarte Woud in het Oosten.

De bergrug die overbleef vormde van 1871 tot 1918 de grens tussen Frankrijk en Duitsland. 1918, u leest het goed. Het einde van de Eerste Wereldoorlog. Nadien werden letterlijk grenzen verlegd, maar u kan u nu alvast al inbeelden dat het terrein van de Vogezen in WO I bijzonder woelig gebied was…

Met deze Noord-Oostelijke Vogezenroute in de 'small' versie is absolute ‘chillness’ de centrale spil waarrond alles draait. Dit is een absolute ‘easy-going’ route, licht sappig gekruid met lekker bochtenwerk en hier en daar een toeristisch uitje.

Na het vertrek aan Hotel Col de Bussang zijn er wat lichte kronkeltjes die u naar de Col du Page leiden om dan via de Route d’Alsace verder begeleid te worden doorheen het Nationaal park van het Massif de Ventron.

Via de Col de la Vierges arriveert u dan op de groene Michelin weg ‘Chemin Berry’ waarna u de Bramont bereikt.
U blijft dan verder nog ‘lekker groen’ rijden om dan via de Col De la Schlucht de beroemde ‘Route des Crêtes’ te bereiken die we echter op de Col de Calvaire terug verlaten in de richting van ‘Le Lac Blanc’.

En aan dit meer hangt een bijzonder romantisch verhaal vast…
Er was eens een jonge man wiens hart zo zuiver was dat de Duivel himself extreem jaloers op hem was. De Duivel besloot om de jongeman alles af te nemen wat hem lief was. In al zijn goedheid gaf de jongeman hem dan ook - met de glimlach zelfs - alles wat hij (lief)had.
Maar op een dag werd deze jongeman halsoverkop verliefd op een mooi blond meisje. Natuurlijk begeerde de duivel haar en probeerde haar weg te nemen van de jongeman. De feeën van het Lac Blanc besloten toen om in te grijpen en ze sloten de jonge vrouw op in het Kasteel van Hans von Felsenstein hoog op de rots gelegen. Ze spraken een spreuk uit en vervolgens werd de reflectie van het kasteel enkel zichtbaar in het water van het Lac Blanc voor mensen met een zuiver ziel.
De jongeman wist dit echter niet en hij dacht dat zijn bruid voor altijd weg was. Uit wanhoop zwierf hij jarenlang tussen Lac Blanc en Lac Noir, hopend dat de Duivel hem zijn bruid ooit terug zou geven. Jaren gingen voorbij en op een herfstdag (hoogstwaarschijnlijk 11 november) zat hij op een rots met uitzicht op het meer en liet hij zijn blik dwalen over het oppervlak van het meer. Plots zag hij het kasteel, hij rende ernaar toe en zijn bruid werd vrijgelaten... Uiteindelijk leefden ze nog lang en gelukkig, beschermd door de feeën van het Lac Blanc.
Vanaf de parking kan men een korte, maar steile wandeling maken naar de ‘Rocher Hans’. Let op dat u hierbij stevig schoeisel draagt!

Na het Lac Blanc rijden we even de Oostelijke bergkam op om terug af te zakken naar Orbey. Daar vindt u het eerste benzinestation op de route.
Kort na Fréland krijgt u de mogelijkheid om een alternatieve route te nemen in de richting van Riquewihr, een prachtige middeleeuwse stad, een bezoek écht wel waard.

Riquewihr, omringd door een vallei van wijngaarden en gelegen op de Route du Vin d’Alsace, is een adembenemend mooi versterkt wijnbouwersdorp in de Noord-Oostelijke Vogezen. Het stadje dat amper iets meer dan 1000 inwoners kent, heeft zijn 16de eeuwse authenticiteit in het geheel nog niet verloren. De middeleeuwse stad, onaangetast door oorlogen, heeft dankzij uitmuntende restauraties het 16de eeuwse uitzicht uitmuntend weten te bewaren, inclusief zijstraten. De gekleurde vakwerkhuizen strijden hier dan ook om de mooiste & hoogste eer, terwijl in hun kelders de Elzas wijn rijpt onder de ogen van gepassioneerde wijnmakers. Leuk om weten is dat, aan de kleur van het vakwerk, je het beroep of de religieuze voorkeur van de bewoners kon aflezen. Zo was een viswinkel blauw, had een bakker geel vakwerk en maakten protestanten hun huis rood. Het bijzonder mooie stadje diende trouwens ook als inspiratie voor het decorontwerp van de beroemde Disney film ‘The Beauty and the Beast’. Het is dus niet zo gek wanneer ook kinderen het hier ‘herkenbaar’ vinden.

Als u besluit om Riquewihr letterlijk ‘rechts’ te laten liggen, dan kronkelt u via de Col de Freland zachtjes verder naar het noord-oosten van de Vogezen om vanaf de Col du Haut de Ribeauville langzaamaan richting het westen te gaan.
Via enkele lekkere kronkeltjes doorheen het Forêt des Hospices de Pompey bereikt u Fraize waar alweer een kleine stop voorzien is.

Nadien rijdt u lekker easy-going tot aan Gérardmer, een kleine, gezellige stad aan de oevers van het Lac de Gérardmer. Neemt u hier even de tijd om te genieten van het meer vanaf de terrassen op de oevers.

Een lekkere groene weg leidt u na Gérardmer tot in La Bresse doorheen het Foret Dominiale de Gérardmer. Naadloos volgen het Foret Dominiale ‘de Noire Goutte’ en ‘du Géhant‘ om ter hoogte van Le Trillot de cirkel rond te maken in de richting van Bussang waar u weldra het hotel terug aan zal treffen.

Net voor Saint-Maurice-sur-Moselle treft u nog het laatste benzinestation aan op deze route.


Voor de toeristische rijder is deze route méér waard dan de traditionele vijf sterren. Ontspanning is hier de geldende norm en de wegen zijn afwisselend genoeg om menigeen te plezieren. De ‘die hard’ motofreaks wiens huid verkleefd is aan het zadeloppervlak vinden deze route misschien nét dat ietsje te licht, maar voor hen worden uitstekende alternatieven voorgesteld door middel van de Medium en XXL route in deze Noordoostelijke collectie.

Enfin, ieder zijn meug, maar voor wie wil genieten van een super ontspannend ritje in een smakelijke omgeving, is deze route in de ‘small’ versie absoluut smullen geblazen.